เรื่องเล่าในมหาวิทยาลัย...คำบอกเล่าของเพื่อนทั้ง 2 กับสิ่งที่เราเห็น

สวัสดีค่ะ มาต่ออีกแล้ว บางคนสงสัยแน่ๆ ว่าไม่ทำงานหรือไง...เราแอบเอามาลงค่ะ แหะๆ





    เรื่องเหนือธรรมชาติ เรื่องผีสาง ไม่ว่าที่ไหนก็มีเรื่องแบบนี้กันทั้งนั้น ดังนั้นก็คงไม่แปลกหากที่มหาวิทยาลัยจะมีกับเขาด้วย ไม่ว่าคนที่พบเจอจะมีเซ้นส์ หรือไม่มี แน่นอนว่า...คงจะมีบ้างล่ะค่ะ ที่จะเจอเรื่องแปลกๆ ที่อธิบายไม่ได้ เรื่องนี้ ขอย้อนไปช่วงสมัยเป็นนักศึกษาค่ะ

    เหตุเกิดในช่วงบ่าย ระหว่างรอเรียนค่ะ เรา กับเพื่อนอีก 2 คน เข้าไปในห้องฟังบรรยายห้องหนึ่ง (ห้องข้างๆ ที่ติดกัน ถ้าจำไม่ผิด เป็นห้องที่เพิ่งมีเพื่อนร่วมคณะ แต่คนละห้องเข้าไปรอเรียนทีหลังค่ะ) ห้องนั้นน่ะว่าง และเงียบค่ะ เพื่อปรึกษางานกันค่ะ

    พวกเราเลือกที่นั่งตรงหน้าต่าง โดยที่นั่งกันเป็นลักษณะเหมือนตัว L ค่ะ เรานั่งที่นั่งริมหน้าต่าง เพื่อนคนหนึ่งนั่งข้างเรา (หันหน้าเข้าหากระดาน) อีกคนนั่งหันหลังให้หน้าต่าง (ง่ายๆ ว่าเรานั่งตรงกลางค่ะ ระหว่างเธอทั้ง 2 ค่ะ)

    พอพวกเราเลือกที่นั่งกันแล้ว เพื่อนก็เปิดแอร์ และทั้ง 2 สาวเขาขอตัวเข้าห้องน้ำค่ะ ส่วนเราก็นั่งดูใบงานระหว่างรอ แต่ที่นี้เนี่ย มีอยู่จังหวะหนึ่งที่เราเงยหน้าขึ้น และหันไปทางประตูห้อง ก็เห็นว่าประตูห้องแง้มออกนิดๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร นึกว่าลมพัด...หรือไม่ก็...ประตูปิดไม่แน่น ประตูไม่ดี อะไรทำนองนั้นค่ะ ก็กลับไปดูชีทอีกครั้ง แล้วเพื่อนเราก็กลับมานั่งค่ะ

    นั่งไปสักพัก ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เราเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง (จำไม่ได้ว่าเราคุยกันไหม หรือนั่งทำงานกันเงียบๆ อย่างเดียว) พอเงยหน้าขึ้นมา ไม่เห็นเพื่อน มองไปข้างๆ ทั้งคู่ลุกขึ้นไปยืนใกล้ๆ ประตูแล้วค่ะ เราก็เลยรีบเก็บของและเดินตามไป (ยังดีที่รอให้เราเดินไปถึง) แล้วก็รีบพากันจ้ำไปที่ประตู แต่ทีนี้ นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ปิดแอร์...ก็มีแต่เรานี่ล่ะค่ะที่ต้องไปปิด ส่วนอีก 2 คน ยืนอยู่ตรงประตูกันค่ะ พอปิดเสร็จ ก็รีบออกไปจากห้องเลยค่ะ

    ปกติเนี่ย เวลาไปไหนมาไหน พวกเราจะบอกกันอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันแปลกค่ะ ก็เลยถาม แต่พวกเธอก็บอกค่ะว่า เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ทีนี้พอเดินถึงประตูห้องข้างๆ ซึ่งตอนนี้มีนักศึกษาอยู่ในห้อง เพื่อนเราคนหนึ่งก็เปิดประตูเข้าไปถามค่ะว่า “เธอ เมื่อกี๊มีใครกระโดดในห้องหรือเปล่า” แต่ทุกคนตอบค่ะว่าไม่มี ไอ้เราก็เริ่มแปลกใจ รอให้เล่าดีกว่า สุดท้ายทั้งคู่ก็เปิดปากค่ะ แต่จำไม่ได้ว่าหลังจากเข้าไปในลิฟต์ลงมาข้างล่างหรือยัง

    เพื่อนที่นั่งข้างเราพูดขึ้นว่า เขาน่ะรู้สึกเหมือนมีคนกระทืบเท้าอยู่ข้างหน้าค่ะ ส่วนเพื่อนที่นั่งหันหลังให้หน้าต่างก็บอกว่ารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนค่ะ แต่เรา...ไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง ทั้งที่เรานั่งอยู่ระหว่างพวกเธอ แล้วมีอีกค่ะ เพื่อนบอกว่า ตอนที่พวกเธอออกไปห้องน้ำกัน แล้วกลับมาที่ห้อง พวกเธอเข้ามาไม่ได้ค่ะ เหมือนประตูมันล็อก เคาะเรียกก็แล้ว...เราก็บอกนะคะว่า ไม่ได้ยินเลย ทั้งคู่ก็มองหน้ากัน แล้วก็มองหน้าเรา เราก็มองทั้งคู่สลับกัน คนหนึ่งก็ทำหน้าไม่ค่อยดีแล้ว เราเลยถามว่า ตรงทางเดินน่ะ มันมีหน้าต่างอยู่ มันเปิดหรือเปล่า เพราะเราเห็นว่าประตูมันแง้มออก เลยคิดว่าลมน่าจะพัด คำตอบก็คือ...ไม่ได้เปิดค่ะ...เอ่อ...แล้วที่เราเห็นมันคืออะไร แล้วที่เพื่อนบอกว่าประตูมันล็อกล่ะ มันคืออะไร!

         อ้อ อีกอย่างหนึ่งค่ะ เราจำไม่ได้แล้วว่าใครพูดกันตอนไหนว่า แอร์ในห้องมันหนาวผิดปกติ เราก็บอกว่าแอร์มันตั้งที่ 20 (ไม่หนาวก็แปลกล่ะจ้ะ ไม่รู้ว่าใครตั้งไว้ก่อนหรือเปล่า หรือว่ายังไง แต่ตอนนั้นเราไม่รู้สึกว่าหนาวเลยนะ...)

         จะว่าไป ตึกเรียนนี้มันก็ค่อนข้างเก่าๆ ถามว่าเรื่องแปลกๆ มีไหม มีประวัติไหม ก็คงมีค่ะ (แต่...เราไม่เคยสนใจเลย) หลังจากนั้นก็ถามเพื่อนคนอื่นๆ ที่เรียนห้องเดียวกันว่าใครเจออะไร หรือรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตึกนี้ไหม ก็ไม่มีใครบอกอะไรนะคะ ที่นี้เพื่อนๆ ก็ถามกันค่ะว่ามีอะไรหรือเปล่า...เท่านั้นล่ะค่ะ 1 ใน 2 คนนั้นก็เล่าให้ฟังเลยค่ะ เล่าติดตลกตรงที่บอกว่าเราไม่ยอมลุกด้วย เราก็เลยบอกว่า หันไปอีกทีเดินไปตรงหน้าประตูกันแล้ว ไม่รอกันเลย เพื่อนๆ ก็แซวเลยค่ะว่า ไหงเราถูกทิ้งซะได้ เรานี่น่าสงสารอะไรประมาณนั้นค่ะ

          นี่คือ 1 ในเรื่องแปลกที่เราเจอสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ เราไม่ขอเอ่ยชื่อสถาบัน ไม่ขอเอ่ยพิกัดนะคะ เพราะอย่างแรก...อาจมีคนเคยเจอบ้าง ไม่เจอบ้าง หลายๆ คนอาจบอกว่าไม่เห็นมีอะไรเลย เอาเป็นว่า...ไม่เจอก็ดีไปค่ะ เราเองก็ไม่อยากเจอ (เรื่องนี้ก็ไม่รู้ว่าจะนับด้วยดีไหม โอกาสเป็นไปได้ กับไม่ได้มันก้ำกึ่ง) แต่คนที่กลัวเรื่องแบบนี้อย่างเพื่อนเรา เขาก็ไม่อยากเจอ อยากเห็น หรือรับรู้อะไร ก็ยังได้ยิน หรือรู้สึก...เรายังนึกเล่นๆ เลยนะคะว่า สงสัยเจ้าของเสียงกระทืบเท้า หรือแรงสั่นสะเทือนนั้นคงไม่พอใจที่เราเห็นประตูเปิดเองแล้ว (ความเป็นไปได้เรื่องนี้ก็มี เรื่องประตูมีปัญหาก็อาจใช่ เคยเรียนๆ อยู่ ประตูมันเปิดเอง ทุกคนเห็นหมด อาจารย์ก็เห็น ความคิดตอนนั้นคือ...ประตูมันไม่ดี...ไม่รู้ตอนนี้ซ่อมหรือยัง) ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย เลยมาลงที่เพื่อนเราหรือเปล่า...ถ้าเป็นอย่างนั้นแสดงว่าเราคงเป็นคนมีความรู้สึกช้าแน่ๆ

*******************

จบแล้วค่ะ เอาไว้จะมาลงอีกนะคะ เรื่องต่อไปก็เป็นเรื่องในมหาวิทยาลัยค่ะ คราวนี้...คงเป็นคิวเราที่เจอคนเดียว (หรือเปล่า) เตรียมเรือ เตรียมชูชีพกันต่อไปนะคะ เพราะน้ำเยอะค่ะ

ปล. ขอติด TAG แค่ 2 อันนี้นะคะ เพราะแม้จะเกิดในมหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับการเรียนแม้แต่นิดเดียว