มีใครเคยเหตุการณ์อย่างผมในสถานะนักศึกษาฝึกงานบ้างน้อ???
ผมเรียนสาขาพัฒนาชุมชน ที่มหาลัยราชภัฏแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นปีสุดท้าย และ ได้ฝึกงานสัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่3แล้ว ก็เจอเหตุการณ์บางอย่าง ที่จะว่าดีก็ดี จะว่าหนักก็หนัก คือ การทำงานแทนคนจำนวน 3คน มันเริ่มจากเขามอบหมายงานให้เราทำ แล้วเราดันทำได้ ทำละเอียดกว่าเขา แล้วเขาก็เลยกองงานให้เราซึ่งมีแต่งานเร่ง ๆ ที่ดองไว้มากมาย ซึ่งเราก็ดีใจนะ เพราะว่าจะได้เป็นงานไวๆ แต่ทำไม ยิ่งทำ มันยิ่งเยอะ เริ่มจากงานในสายงาน พองานในสายงานเริ่มหมด งานธุรการ งานทะเบียนก็เริ่มมา ไม่จบไม่สิ้น แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้มันอยู่ที่..... ในขณะที่เราทำงานล้นมือ ไม่มีเวลาพักเลย แต่เราเริ่มสังเกตว่า 3 คนที่ให้เราทำงานให้ เขาก็ไม่ได้ทำงานอะไรเลย อย่างมากก็ถ่ายเอกสาร วันละ 4-5 ใบ นอกนั้นก็แต่งหน้าทาปาก จิ้มโทรศัพท์ เข้าช้า กลับบ้านก่อน ทิ้งให้เราทำงานคนเดียว แล้วก็มาเร่ง ๆ บอกว่าต้องเสร็จในวันนี้นะ ตลอด ทั้งๆที่มันไม่มีทางเสร็จได้ หนักเข้าบอกให้เอางานกลับมาทำบ้าน แต่อย่างที่รู้ ๆ กันว่า ฝึกงานไม่ได้เงินเนอะ ผมจึงรับจ้างขายของซึ่งจริงๆ ก็ขายมาตั้งแต่เรียนปี1แล้วแหละ ขาย1ทุ่ม เลิก ตี1 พอหลายๆวันเข้า อาการเริ่มออก พักผ่อนไม่เพียงพอ แถมงานก็เยอะขึ้น ๆ บางทีพึ่งให้เมื่อวานนี้ พออีกวันมาพูดว่า ชาตินี้จะเสร็จไหม จะปริ้นแล้วนะ คือแบบเราท้อและโกรธมากเลยอ่า คือเราทำงานล้นมือแถมต้องทำงานเลี้ยวตัวเองต่อในตอนกลางคืนอีก ทำงานเต็มเวลาตลอด แต่พวกพี่ๆเขา ไม่ได้ทำงานมาหลายวันแล้ว นั่งเฉย ๆ ไอ้เราก็อดคิดไม่ได้ว่า เฮ้ย นี่เรามาฝึกงาน มาเรียนรู้งาน คือน่าจะให้เราช่วยงาน แต่ไม่ใช่มาโยนงานให้เราหมดเลย แล้วบอกเราทำไม่ทัน มาโยนความผิดให้เรา มันเป็นอะไรที่น่าโกรธ น่าท้อแท้สิ้นดี ใจเราเริ่มอยากจะลองย้ายที่ฝึกแล้วนะ แต่ขอลองดูต่อว่า หมดงานชิ้นใหญ่นี้แล้ว เขายังจะเป็นอย่างนี้อยู่ไหม เราแทบไม่มีเวลาพัก แต่เขามาทำงานสาย วันทั้งวัน ไม่ได้งานเลย นั่งกดโทรศัพท์ ช่วยกันทำผม กินของจุบจิบ เม้ามอย กลับบ้านก่อน คือแบบ เรามารับภาระทั้งหมดเลย จะไม่ไหวแล้วนะ
ปล.เหมือนเราบ่นเนอะ แต่เราก็เหนื่อยจริงนะ เพราะต้องมาทำงานขายของอีกในกลางคืน ไม่ทำก็ไม่มีกิน ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบเดียวกับเราบ้างแชร์ประสบการณ์กันหน่อย
เรื่องฝึกงาน เล่าสู่กันฟัง
ผมเรียนสาขาพัฒนาชุมชน ที่มหาลัยราชภัฏแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นปีสุดท้าย และ ได้ฝึกงานสัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่3แล้ว ก็เจอเหตุการณ์บางอย่าง ที่จะว่าดีก็ดี จะว่าหนักก็หนัก คือ การทำงานแทนคนจำนวน 3คน มันเริ่มจากเขามอบหมายงานให้เราทำ แล้วเราดันทำได้ ทำละเอียดกว่าเขา แล้วเขาก็เลยกองงานให้เราซึ่งมีแต่งานเร่ง ๆ ที่ดองไว้มากมาย ซึ่งเราก็ดีใจนะ เพราะว่าจะได้เป็นงานไวๆ แต่ทำไม ยิ่งทำ มันยิ่งเยอะ เริ่มจากงานในสายงาน พองานในสายงานเริ่มหมด งานธุรการ งานทะเบียนก็เริ่มมา ไม่จบไม่สิ้น แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้มันอยู่ที่..... ในขณะที่เราทำงานล้นมือ ไม่มีเวลาพักเลย แต่เราเริ่มสังเกตว่า 3 คนที่ให้เราทำงานให้ เขาก็ไม่ได้ทำงานอะไรเลย อย่างมากก็ถ่ายเอกสาร วันละ 4-5 ใบ นอกนั้นก็แต่งหน้าทาปาก จิ้มโทรศัพท์ เข้าช้า กลับบ้านก่อน ทิ้งให้เราทำงานคนเดียว แล้วก็มาเร่ง ๆ บอกว่าต้องเสร็จในวันนี้นะ ตลอด ทั้งๆที่มันไม่มีทางเสร็จได้ หนักเข้าบอกให้เอางานกลับมาทำบ้าน แต่อย่างที่รู้ ๆ กันว่า ฝึกงานไม่ได้เงินเนอะ ผมจึงรับจ้างขายของซึ่งจริงๆ ก็ขายมาตั้งแต่เรียนปี1แล้วแหละ ขาย1ทุ่ม เลิก ตี1 พอหลายๆวันเข้า อาการเริ่มออก พักผ่อนไม่เพียงพอ แถมงานก็เยอะขึ้น ๆ บางทีพึ่งให้เมื่อวานนี้ พออีกวันมาพูดว่า ชาตินี้จะเสร็จไหม จะปริ้นแล้วนะ คือแบบเราท้อและโกรธมากเลยอ่า คือเราทำงานล้นมือแถมต้องทำงานเลี้ยวตัวเองต่อในตอนกลางคืนอีก ทำงานเต็มเวลาตลอด แต่พวกพี่ๆเขา ไม่ได้ทำงานมาหลายวันแล้ว นั่งเฉย ๆ ไอ้เราก็อดคิดไม่ได้ว่า เฮ้ย นี่เรามาฝึกงาน มาเรียนรู้งาน คือน่าจะให้เราช่วยงาน แต่ไม่ใช่มาโยนงานให้เราหมดเลย แล้วบอกเราทำไม่ทัน มาโยนความผิดให้เรา มันเป็นอะไรที่น่าโกรธ น่าท้อแท้สิ้นดี ใจเราเริ่มอยากจะลองย้ายที่ฝึกแล้วนะ แต่ขอลองดูต่อว่า หมดงานชิ้นใหญ่นี้แล้ว เขายังจะเป็นอย่างนี้อยู่ไหม เราแทบไม่มีเวลาพัก แต่เขามาทำงานสาย วันทั้งวัน ไม่ได้งานเลย นั่งกดโทรศัพท์ ช่วยกันทำผม กินของจุบจิบ เม้ามอย กลับบ้านก่อน คือแบบ เรามารับภาระทั้งหมดเลย จะไม่ไหวแล้วนะ
ปล.เหมือนเราบ่นเนอะ แต่เราก็เหนื่อยจริงนะ เพราะต้องมาทำงานขายของอีกในกลางคืน ไม่ทำก็ไม่มีกิน ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบเดียวกับเราบ้างแชร์ประสบการณ์กันหน่อย