คือขอบอกเลยว่าปกติตัวเองรู้ตัวว่าเป็นพวก self esteem ต่ำ ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว และพยายามแก้ไขข้อบกพร่องจุดนี้อยู่ตลอด และตัวเองก็โตมากับพ่อแม่ที่ชอบ blame การกระทำต่างๆที่มันไม่ถูกต้องว่าเป็นความผิดเราตลอด เช่น
- หากเราเป็นไข้หวัดขึ้นมากระทันหัน ก็เพราะเราผิดที่ไม่ดูแลตัวเอง หรือ
- มีคนในที่ทำงานแสดงความไม่เคารพ แซวเราในลักษณะที่ไม่เหมาะสม ก็โทษว่าเพราะเราหน้าเด็ก ทำตัวไม่เหมาะสม ไม่เป็นผู้ใหญ่ ไม่โชว์พาวว์เอง หรือ
- ถ้าเราอยากชวนเค้าไปเที่ยว แล้วระหว่างเที่ยวเค้าเกิดปวดขา เค้าก็จะบอกว่าเป็นความผิดเราที่พาเค้ามา หรือ
- ซื้อของบางอย่างด้วยเงินเราเอง ถ้าเค้าเห็นว่ามันไม่จำเป็น เช่น รถเข็น (เราอยู่คอนโด ขนของขึ้นลงบ่อย) ก็มีด่าว่าเรื่องมาก ไม่หัดประหยัด ไม่อดทน เป็นต้น
จนทำให้เราไม่ค่อยเล่าหรือแชร์เรื่องราวตัวเองให้เค้าฟัง กลับบ้านไปเราก็จะอยู่เงียบๆ จนเค้าหาว่าเราจองหอง แข็งกระด้าง
เราควรรับมือ หรือปรับวิธีคิดของตัวเองยังไงดีคะ ถ้าให้พูดตรงๆนี้หมดสิทธิ์ เพราะเค้าไม่เคยฟัง เคยระบายกับน้อง เค้าก็บอกให้อดทน (พ่อแม่จะไม่ค่อย blame น้องค่ะ เค้าทำไรก็ถูกหมด ซึ่งเรื่องพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันนี้ เราไม่แคร์อยู่แล้ว เป็นเรื่องธรรมดาของหลายๆครอบครัว) มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก จนเราทำตัวไม่ถูก เป็นตัวของตัวเองไม่ได้เมื่ออยู่กะพ่อแม่ จนหลายๆครั้งไม่อยากกลับไปบ้าน ชอบอยู่คนเดียวมากกว่าถึงเหงาแต่สบายใจ
จึงรบกวนขอคำชี้แนะด้วยค่ะ เราอยากให้เวลาที่เหลือจากนี้ได้รับใช้เค้า เพราะเรื่องอื่นเค้าเป็นพ่อแม่ที่ดีมาก มีความรับผิดชอบสูง ไม่ยอมให้ลูกลำบาก นึกถึงลูกทุกลมหายใจ เราอยากเป็นลูกที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยากใช้เวลากับเค้าโดยที่เราเองก็ไม่เจ็บปวดอะค่ะ
ขอวิธีรับมือกับพ่อแม่ที่ชอบโทษความผิดทุกอย่างมาให้เราเสมอค่ะ
- หากเราเป็นไข้หวัดขึ้นมากระทันหัน ก็เพราะเราผิดที่ไม่ดูแลตัวเอง หรือ
- มีคนในที่ทำงานแสดงความไม่เคารพ แซวเราในลักษณะที่ไม่เหมาะสม ก็โทษว่าเพราะเราหน้าเด็ก ทำตัวไม่เหมาะสม ไม่เป็นผู้ใหญ่ ไม่โชว์พาวว์เอง หรือ
- ถ้าเราอยากชวนเค้าไปเที่ยว แล้วระหว่างเที่ยวเค้าเกิดปวดขา เค้าก็จะบอกว่าเป็นความผิดเราที่พาเค้ามา หรือ
- ซื้อของบางอย่างด้วยเงินเราเอง ถ้าเค้าเห็นว่ามันไม่จำเป็น เช่น รถเข็น (เราอยู่คอนโด ขนของขึ้นลงบ่อย) ก็มีด่าว่าเรื่องมาก ไม่หัดประหยัด ไม่อดทน เป็นต้น
จนทำให้เราไม่ค่อยเล่าหรือแชร์เรื่องราวตัวเองให้เค้าฟัง กลับบ้านไปเราก็จะอยู่เงียบๆ จนเค้าหาว่าเราจองหอง แข็งกระด้าง
เราควรรับมือ หรือปรับวิธีคิดของตัวเองยังไงดีคะ ถ้าให้พูดตรงๆนี้หมดสิทธิ์ เพราะเค้าไม่เคยฟัง เคยระบายกับน้อง เค้าก็บอกให้อดทน (พ่อแม่จะไม่ค่อย blame น้องค่ะ เค้าทำไรก็ถูกหมด ซึ่งเรื่องพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันนี้ เราไม่แคร์อยู่แล้ว เป็นเรื่องธรรมดาของหลายๆครอบครัว) มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก จนเราทำตัวไม่ถูก เป็นตัวของตัวเองไม่ได้เมื่ออยู่กะพ่อแม่ จนหลายๆครั้งไม่อยากกลับไปบ้าน ชอบอยู่คนเดียวมากกว่าถึงเหงาแต่สบายใจ
จึงรบกวนขอคำชี้แนะด้วยค่ะ เราอยากให้เวลาที่เหลือจากนี้ได้รับใช้เค้า เพราะเรื่องอื่นเค้าเป็นพ่อแม่ที่ดีมาก มีความรับผิดชอบสูง ไม่ยอมให้ลูกลำบาก นึกถึงลูกทุกลมหายใจ เราอยากเป็นลูกที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยากใช้เวลากับเค้าโดยที่เราเองก็ไม่เจ็บปวดอะค่ะ