การคืนชีพของ Spawn Part 1 "การเริ่มใหม่"

Spawn: Resurrection

วิญญาณของอัลที่ฆ่าตัวตายไปกำลังถูกตรึงอยู่

แต่จู่ๆก็มีสิ่งหนึ่งปรากฏออกมา เป็นหมาน้อยหน้าตาน่ารัก
???: ทั้งหมดที่ข้าทำไป ข้าทำเพราะความรัก

???: จากความเจ็บปวดทั้งหมด เจ้าเลือกที่จะโดนตรึงกางเขน ถ้าข้าไม่รู้ ข้าคงคิดว่าเป็นสัญลักษณ์อะไรแปลกๆไปแล้ว
Al: อยากมายุ่งกับฉัน ฉันไม่สนหรอกว่าแกเป็นใคร
???: โกหก! เจ้าแค่ไม่อยากยอมรับมัน เอาน่า ลองคิดดู แล้วคำตอบจะมาหาเจ้าเอง

Al: ฉันเคยเลี้ยงหมาอยู่ครั้งนึงตอนอายุ9ขวบ แต่ไม่ยักกะจำได้เลยว่ามันพูดได้
???: ถ้าจะให้ข้าปลอบใจคนที่ถูกตรึงกางเขนล่ะก็นะ ข้าคงจะบอกว่ามันออกจะเกินไปสักหน่อย

Al: งั้นแกก็คือพระเจ้าสินะ? งั้นน่าจะรู้ได้แล้วว่าฉันไม่ได้อยากคุยกับแก ฉันมีเหตุผลที่ตรึงตัวเองไว้ที่นี่อยู่
God: เจ้าจะต้องตกใจแน่ว่าข้าไม่รู้ นั่นคือเหตุผลที่ข้ามาที่นี่
Al: แกจะทำอะไรอีกล่ะ?
God: เพื่อที่จะอธิบายบางอย่าง ตามข้ามาซะ เจ้าจะต้องรู้ความจริง

God: ในจุดเริ่มต้นนั้นมีถ้อยคำหนึ่งอยู่ และถ้อยคำนั้นคือพระเจ้า และโลกยังไม่มีรูปร่าง ส่วนความว่างเปล่าและความมืดอยู่เบื้องบน

God: ในจุดเริ่มต้นนั้น ข้าสรรค์สร้าง ข้าให้รูปร่างแก่จักรวาล และข้าเป็นคนกำหนดว่าอะไรจะเกิดขึ้น และจะจบลงอย่างไร

God: และเมื่อข้าลองย้อนมองดู ข้าพบว่า ทุกๆอย่างมันช่างสมบูรณ์แบบ สมบูรณ์แบบจนข้าคิดว่าที่ข้าทำไปทั้งหมดมันช่างเสียเวลา
God: ข้าจึงสร้างมวลมนุษย์ขึ้นมา สร้างบางสิ่งที่จะทำให้มันมีขอบกพร่อง

Al: จะบอกให้นะ ฉันเชื่อว่าแกคือพระเจ้า แต่ว่าฉันไม่สนใจสิ่งที่แกจะพูดเลยสักนิด!
Al: แต่ถ้าแกอยากจะเล่าเรื่องปัญญาอ่อนของแกนัก ก็เอาเลย ฉันหยุดแกไม่ได้หรอก พล่ามเรื่องความลำบากของพระเจ้า แกไม่ใช่รายแรกหรอก
God: โอ้ จริงด้วย เจ้ารู้ทุกอย่างแล้ว เจ้าจึงเป่าสมองตัวเองทิ้ง ข้าจะพูดต่อ เจ้าไม่ต้องฟังก็ได้
God: มนุษยชาตินับเป็นสิ่งที่แปลกใหม่ที่สุดในการสรรค์สร้างของข้า นับหลายศตวรรษ ข้ารู้ตัวว่าถ้าเกิดทุกอย่างมันสมบูรณ์แบบ มันจะไม่มีจุดหมาย
God: ข้ายอมรับไม่ได้

God: ข้าตัดสินใจที่จะไม่รู้จุดจบของสายพันธ์มนุษย์ มันมีวิธีเดียวที่จำทำอย่างนั้นได้ ข้าทำให้ตัวเองลืมมัน
God: ข้าซ่อนจุดจบของมนุษย์ไว้ แม้แต่ตัวข้าเองก็ไม่รู้ นั่นคือจุดมุ่งหมายของมนุษย์ นั้นคือความจริง

Al: แล้วแกมาบอกฉันทำไม?
God: เพราะว่าสิ่งที่ข้าทำได้คือมองเห็นจิตใจของผู้คน ตอนที่ข้าซ่อนอนาคตไว้จากตัวข้าเอง ทำให้ข้าลืมด้วยว่าจะมีสงคราม

Al: ที่ฉันฆ่าตัวตายเพราะมันถึงเวลาแล้ว ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยน ฉันจะเปลี่ยนเอง!
God: เปลี่ยนอะไรล่ะ? เจ้าไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย เจ้าทำให้วิญญาณที่น่าสงสารมารับช่วงต่อเจ้า จิม ดาวน์นิ่งเองก็เป็นเหยื่อ
God: เจ้าทำให้เขามีตำหนิ ตั้งแต่ตอนที่เจ้าฆ่าตัวตาย
Al: ฉันทำในสิ่งที่ทำ ฉันจะได้อยู่คนเดียวสักที
God: นั่นไม่จริงเลย เจ้าไม่ได้อยากอยู่คนเดียว เจ้าอยากได้รับความรัก

Al: ความรักเหรอ? แกไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น งั้นไหนบอกมาสิ "พระเจ้า" ว่าความเจ็บปวดของฉันตอบแทนความรักของแกยังไง
God: ไหนขอถามหน่อย เจ้าอยากจะเป็นอิสระหรือเปล่า
Al: มันไม่จำเป็น

God: จำเป็นสิ ตามข้ามา

พระเจ้าเล่าประวัติทั้งหมดของอัล ซิมมอนส์

God: เจ้าไม่ได้ฆ่าตัวตายเพราะเจ้าคิดว่ามันดี เจ้าทำเพราะมีคนบีบบังคับให้เจ้าทำต่างหาก

Al: นั่นมันโกหกชัดๆ
God: บอกตัวเองไปเถอะว่ามันโกหก พวกมันต้องการให้เจ้ามาอยู่ในนี้แต่แรกแล้ว เพราะว่าเมื่อเจ้าไม่อยู่ พวกนั้นเคลื่อนไหวกันง่ายขึ้น
God: พวกนั้นต้องการให้เจ้าตาย! นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกมันพยายามจะครอบครองโลก ปีศาจและเทวดาตกสวรรค์เคยมาครั้งนึงแล้ว

God: ข้าจึงต้องกวาดล้างพวกมัน

God: ข้าบอกว่าข้าจะไม่ยุ่งอีก แต่นั่นเป็นครั้งเดียว ข้าพยายามทำให้พวกมันจมน้ำ และข้าจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
Al: แต่มันก็ไม่ได้จมลงไปหมดใช่ไหมล่ะ?
God: บางตนหนีรอดไปได้ เหตุผลที่เหล่าเทวดาและปีศาจสู้กับเจ้า ก็เพราะว่าพวกมันอิจฉาเจ้าที่เจ้าได้ตัดสินใจด้วยตนเอง
God: พวกนั้นต้องการจะแย่งมันไปจากเจ้า อย่าให้มันทำอย่างนั้นได้

Al: เรากำลังจะไปไหน?
God: ที่ที่เจ้าต้องการ ที่ที่ทุกคนต้องการ ที่ที่คนดีจะทำอะไรสักอย่าง
Al: วันด้า?

พระเจ้าแสดงให้เห็นถึงการตายของวันด้าเมื่อ2วันก่อน วันด้าอยู่ท่ามกลางสงครามกลางเมืองและโดนคนกลุ่มหนึ่งเผาจนไม่เหลือซาก
Al: ไม่!
???: เฮ้ย มีคนติดอยู่ในรถว่ะ เราต้องพาเธอออกมา
???: จะบ้าเรอะ? เราช่วยเธอไม่ได้หรอก ไหม้ไปทั้งคันแล้ว

Wanda: ใครก็ได้ช่วยด้วย! ได้โปรด เข็มขัดนิรภัยฉันติด ได้โปรด! ฉันมีลูก พระเจ้า ช่วยด้วย...
วันด้าตะโกนสุดเสียงแต่ก็ไม่มีใครช่วยเธอ เธอโดนไฟเผาจนไหม้ไปทั้งร่าง

ด้วยความโกรธแค้น K-7 Leetha เริ่มกลับมาคลุมร่างอัลอีกครั้ง
Al: วันด้า! ไม่!
Al: เธอตะโกนขอให้แกช่วย! แต่แกกลับไม่ทำอะไรเลย?
Spawn: แกไม่ทำเ_ี้ยอะไรเลย!!??

Spawn: ไอ้สารเลวเอ๊ย!!!
God: ข้าไม่ตอบเธอ ข้าไม่ได่ช่วยเธอ เจ้าก็เหมือนกัน พวกเราไม่อยู่ตามที่พวกมันต้องการ เป็นไปตามแผนพวกมันทั้งหมด

God: เจ้ามีสองตัวเลือก เจ้าจะเศร้าต่อไป หรือว่าจะช่วยแก้ให้อะไรมันดีขึ้น เจ้าจะต้องไม่ปล่อยให้พวกนั้นทำอย่างนี้กับคนอื่นๆอีก
Spawn: ไอ้เวรเอ๊ย แกทิ้งเธอทั้งๆที่แกทำได้ บอกฉันมา! บอกฉันมาว่าเธออยู่ไหน?
God: เราสองคนทิ้งเธอ และใช่ เธอตายเพราะเหตุผลนั้น แต่วิญญาณเธอยังอยู่ และเธอเลือกที่จะอยู่กับลูกที่ยังไม่เกิดของเธอ

Spawn: ที่ไหน?
God: นรกไงล่ะ พวกนั้นขโมยวิญญานของลูกเจ้าไป นั่นคือที่ที่วันด้าอยู่
Spawn: เธอกำลังจะตาย แต่เธอยังห่วงลูกของเรา?
God: ใช่ เธอติดกับ เธอสับสน ข้าปกป้องทั้งสองคนนั้นเท่าที่ข้าทำได้ แต่ว่าข้าไปที่นั่นไม่ได้ มีแต่เจ้าที่ไปได้

Spawn: ทำไมแกถึงทำแบบนี้?
God: เพราะว่าข้าเข้าไปยุ่งไม่ได้ แต่ว่าข้าทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

พระเจ้ามอบ"ดาบแห่งจิตวิญญาณ" ให้แก่ Spawn
Spawn: ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือของแก
God: ต้องการสิ ทำให้พวกมันรับรู้ความโกรธเกรี้ยวของเจ้าซะ และจงไปตามวันด้าและลูกของเจ้า

Spawn: แล้วถ้าฉันไม่เชื่อแกล่ะ
God: นั่นเป็นตัวเลือกของเจ้า ความคิดของเจ้า น่าเศร้า ทีมนุษย์ไม่ได้เลือกทางที่ถูกต้องทั้งหมด

Spawn ที่กำลังเศร้าโศกก็ร้องเพลงกล่อมเด็กไปในขณะที่กำลังจะจับดาบ

เมื่อ Spawn จับดาบ ก็ได้เกิดสายฟ้าสีเขียวที่รุนแรงขึ้น

รับดาบแห่งจิตวิญญาณของข้าไป และนี่คือคำพูดของข้า
จงอย่ากลับไปในฐานะคนของข้า จงกลับไปในฐานะคนของพวกเขา อัล
เป็นคนของมนุษย์ผู้มีความคิดอิสระและกำหนดตนเองได้

จงยิ่งใหญ่
จงแข็งแกร่ง

จงเป็น Spawn !!!

อัล ซิมมอนส์ กลับมาแล้ว!


ตอนต่อไป
การผจญภัยครั้งใหม่ของ Spawn!!!