พ่อแม่ไม่เข้าใจ อยากหนีไปไกลๆ

คือขอเกริ่นก่อนนะคะ ครอบครัวเราเลี้ยงลูกแบบไข่ในหิน ห้ามไปนู้นไปนี่ห้ามออกบ้าน เราเลยเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเลย พอเราขึ้นมัธยมก็มีเพื่อนบ้าง เพื่อนไม่เยอะ เวลาเพื่อนมาที่บ้านพ่อกับแม่ก็จะพูดกับเพื่อนดี แต่พอเพื่อนกับไปก็เรียก อี ว่าเพื่อนเราอย่างนั้นอย่างนี้และเวลาที่นัดกันทำรายงานบ้านเพื่อน หรือที่โรงเรียนก็ไม่ให้เราไปทำค่ะ และบางทีก็มีปัญหากับเพื่อนเรื่องงาน พอเกรดไม่ดีก็จะด่าๆ อีกอย่างเราเป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่งเนอะ พอจบมัธยม เราก็เข้ามหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง คือค่าเทอมอย่างที่รู้ๆ ม.เอกชนจะแพงนิดหนึ่ง และตอนปี 1 เขาบังคับอยู่หอใน เราก็อยู่ เงินเดือนที่เราได้ เราได้เป็นรายอาทิตย์ อาทิตย์ละ 1000 เดือนหนึ่งก็ 4000 ค่าโทรศัพท์ 500 พอเราขอเพิ่มสัก 200-300 เราก็จะโดนด่าใช้เงินเปลือง คือมันต้องจ่ายค่าเอกสารไหม ทำรายงานก็ต้องเสียเงินไหม เราจะโดนด่าตลอด พอเรามีแฟน ครอบครัวเราไม่ให้มี พอรู้เรื่องก็โทรมาด่าทั้งที่เราคบกันแล้วคือพ่อแม่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เราก็เรียนเกรดก็ไม่ตก คือรู้ว่าเป็นห่วง แต่ทำไม่ชอบขู่ว่าไม่ส่งเรียน มีแฟนก็ให้แฟนส่งเรียนสิถ้าเขามีปัญญา เป็นปัญหาแบบนี้มาเป็นปี โทรมาด่าตลอดโทรมาขู่ตลอดว่าจะไม่ส่งเรียน เราก็ท้อไหมค่ะ พอกลับบ้านมาช่วงปิดเทอม บางทีเรามีธุระที่ต้องทำก็ไม่ให้เราไป กลับบ้านมาก็ไม่ให้เราไปไหน ให้อยู่แต่บ้าน พอเราจะไปว่าเราไปขายตัว เพราะเงินไม่พอใช้เลยไปขายตัว ว่าเพื่อนเราอีกว่าพากันขายตัว คือความจริงมันไม่ใช่เลย เพื่อนเราแต่ละคนก็เรียน บางคนก็ทำงาน คือมันเหนื่อยใจค่ะ มันหลายเรื่อง