สวัสดีทุกคนที่หลงเข้ามาในกระทู้นี้ค่ะ ขอเริ่มเลยนะคะ
หนูขึ้นม.1แล้วค่ะ ณ บัดนี้ น้ำหนัก 80 สูง 171 ซม. คือหนูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตั้งแต่หนูขึ้นป.4เป็นต้นมาเพื่อนผู้ชายถึงเลือกปฏิบัติดีแต่กับคนสวยๆนะ? พูดเพราะแต่กับพวกเพื่อนหนูที่สวยๆ ทีคนที่ไม่สวยนี่พูดด้วยอย่างกับ....แถมล้อคนอื่นอีกต่างหาก สิ่งที่หนูโดนล้อมาตลอดก็คือ อีช้างน้ำ อีไททัน(หนูตัวสูงค่ะ จะย้ายไปเรียนห้องไหน ที่ไหน ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วที่หนูตัวสูงที่สุดในห้อง) อีพะยูน ฯลฯ พร้อมคำเหยียดหยามมากมายผ่านสายตา คือทำไมคุณต้องไปว่าเขาอย่างนั้นล่ะ กลับบ้านไปส่องกระจกดูก่อนไหม บางทีเขาอาจจะพยายามปรับปรุงตัวเองอยู่ก็ได้ หนูเริ่มเข้าใจทุกอย่างมาตั้งแต่ตอนป.4 เทอมสอง ตอนนั้นหนูเป็นคนที่มองโลกในแง่ลบมากๆค่ะ ทั้งๆที่ยังเด็ก คิดตลอดว่า “ใช่สิ ฉันมันไม่สวยนี่ เลยทำไม่ได้อย่างพวกเธอ พวกเธอมีแต่คนประคบประหงม มีคนคอยโอ๋ คนอย่างฉันอะไรๆก็ต้องอดทน” พอนึกย้อนไปอีกทีรู้สึกสงสารความคิดตัวเองตอนนั้นมากค่ะ ทั้งๆที่วัยหนูในตอนนั้นควรเป็นช่วงที่ไม่ควรคิดอะไรมืดๆแบบนี้เลย

เคยมีครั้งนึงค่ะที่หนูไปแข่งงานประวัติศาสตร์ตอนป.5 ไปกันสี่คนรวมหนู ซึ่งหนูก็ต้องนั่งรถไปกับเพื่อนๆ หนูได้ยินครูอีกคนที่พาอีกทีมไปแข่งพูดพึมพำว่า
“ทำไมต้องมีคนอ้วนมาด้วยวะ..” ตอนนั้นหนูปรี๊ดแตกมากค่ะ แต่พยายามกัดฟันแน่นๆแล้วยิ้มๆ ทำเหมือนไม่ได้ยิน คือหนูมีอาการทางจิตหน่อยๆน่ะค่ะ หนูโมโหง่าย และโมโหแรงมาก แต่หนูเชื่อว่าถ้ามีคนมาพูดแบบนี้ใส่คุณๆไม่ว่าจะเป็นแบบหนูหรือไม่ก็ต้องโมโหอยู่แล้วค่ะ ดีที่ตอนนี้หนูขาวขึ้นมากกว่าตอนป.4-5 หนูเลยมาถามว่า ทำไม่สังคมต้องเลือกปฏิบัติคะ? คนไม่สวยเขาก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันนะคะ
ปล. หนูสอบได้ที่แรกๆมาตลอดค่ะ ตกต่ำสุดก็ที่เจ็ด มากสุดก็ที่หนึ่ง แต่ถ้าไม่สวยก็ไม่หุ่นดี เพื่อนก็ทำนิสัยเสียแบบเดิมๆใส่หนูอยู่ดีค่ะ
#และต้องขออภัยด้วยค่ะ ถ้ากระทู้ของหนูไม่ถูกใจใครหลายๆคนหรือว่าแท็กผิดที่
ทำไมสังคมต้องเลือกปฏิบัติดีด้วยแต่กับคนสวยคะ?
หนูขึ้นม.1แล้วค่ะ ณ บัดนี้ น้ำหนัก 80 สูง 171 ซม. คือหนูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตั้งแต่หนูขึ้นป.4เป็นต้นมาเพื่อนผู้ชายถึงเลือกปฏิบัติดีแต่กับคนสวยๆนะ? พูดเพราะแต่กับพวกเพื่อนหนูที่สวยๆ ทีคนที่ไม่สวยนี่พูดด้วยอย่างกับ....แถมล้อคนอื่นอีกต่างหาก สิ่งที่หนูโดนล้อมาตลอดก็คือ อีช้างน้ำ อีไททัน(หนูตัวสูงค่ะ จะย้ายไปเรียนห้องไหน ที่ไหน ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วที่หนูตัวสูงที่สุดในห้อง) อีพะยูน ฯลฯ พร้อมคำเหยียดหยามมากมายผ่านสายตา คือทำไมคุณต้องไปว่าเขาอย่างนั้นล่ะ กลับบ้านไปส่องกระจกดูก่อนไหม บางทีเขาอาจจะพยายามปรับปรุงตัวเองอยู่ก็ได้ หนูเริ่มเข้าใจทุกอย่างมาตั้งแต่ตอนป.4 เทอมสอง ตอนนั้นหนูเป็นคนที่มองโลกในแง่ลบมากๆค่ะ ทั้งๆที่ยังเด็ก คิดตลอดว่า “ใช่สิ ฉันมันไม่สวยนี่ เลยทำไม่ได้อย่างพวกเธอ พวกเธอมีแต่คนประคบประหงม มีคนคอยโอ๋ คนอย่างฉันอะไรๆก็ต้องอดทน” พอนึกย้อนไปอีกทีรู้สึกสงสารความคิดตัวเองตอนนั้นมากค่ะ ทั้งๆที่วัยหนูในตอนนั้นควรเป็นช่วงที่ไม่ควรคิดอะไรมืดๆแบบนี้เลย
ปล. หนูสอบได้ที่แรกๆมาตลอดค่ะ ตกต่ำสุดก็ที่เจ็ด มากสุดก็ที่หนึ่ง แต่ถ้าไม่สวยก็ไม่หุ่นดี เพื่อนก็ทำนิสัยเสียแบบเดิมๆใส่หนูอยู่ดีค่ะ
#และต้องขออภัยด้วยค่ะ ถ้ากระทู้ของหนูไม่ถูกใจใครหลายๆคนหรือว่าแท็กผิดที่