สวัสดีค่ะ
จขกท อายุ 20 ปี เรียนอยู่ปี2 ไม่เคยมีแฟนมาก่อน.. หรือจะเรียกว่าไม่เคยมีความรักมาก่อนเลยก็ได้ค่ะ
และตอนนี้
กำลังคุยกับคนคนนึง
ที่อายุห่างกัน17ปี..
ซึ่ง จขกท ได้รู้มาเองโดยที่เค้าไม่รู้ว่า จขกท รู้ ว่าเค้าคบผู้หญิงอีกคนนึงมาสักพักแล้วอยู่เหมือนกัน
แต่ทั้งสองไม่เคยลงรูปคู่กัน เพีงแค่ลงรูปในสถานที่เดียวกัน ติดตามกัน
(ซึ่งอันนี้ จขกท แอบไปส่องและเห็นเอง และยังไม่กล้าที่จะถามเค้าตรงๆ และใช่ค่ะ มันดูโง่มากๆ)
ตอนนี้
เราออกเดทกันมาแล้ว2ครั้ง
ครั้งแรก ทานข้าวด้วยกัน
เค้ามารับและส่ง จขกท ที่บ้าน โดยที่อยู่คนละจังหวัดกัน
ครั้งที่2 เรานัดกันไปดูหนัง
และเค้าก็มาส่งเราที่บ้าน
ก่อนที่จะเดทกัน
เราคุยกันมาประมาณ1เดือนกว่าๆ
เราแฮปปี้ และทุกครั้งที่ จขกท มีปัญหา
เค้าคอยให้คำปรึกษาเราตลอด
เรามีdeep conversations ที่คุยกันตลอด ทุกวัน
เวลาเค้าต้องการไอเดียในการทำงาน หลายๆครั้งเค้าจะปรึกษาเรา
เวลาที่ จขกท รู้สึกdown มากๆ ในเรื่องการใช้ชีวิต หรือปัญหาครอบครัว ปัญหาการงาน ชีวิต
พี่เค้าจะให้คำปรึกษา รับฟัง และให้ไอเดียเสมอ
เค้าเป็นคนทำงานเยอะมาก
ซึ่งในเวลาที่เค้าทำงาน หลายๆครั้งเค้าก็จะโทรคุบกับ จขกท ไปด้วย
เค้ามีงานเยอะ เยอะมากๆ ไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่เค้าจะโทรหา จขกท ทุกเช้าก่อนไปเรียน และก่อนนอนทุกคืน
เราคุยกันวันละหลายชั่วโมง
เค้าคอยสอน จขกท ในเรื่องไม่ว่าจะเป็น การเรียน
การใช้ชีวิต การทำหน้าที่ของตนเอง
เค้าเป็นคนที่เก่ง
จขกท เลยรู้สึกให้เค้าเป็นไอดอลของตัวเองไปเลย
ในเรื่องการใช้ชีวิต การทำงาน ทัศนคติ
ถึงแม้บางทีเค้าอาจจะดุ จขกท เยอะไปบ้าง
เวลาที่เราทำอะไรหลุดโฟกัสไป แต่เค้าก็เหมือนคอยเจือนสติ และผลักดัน ให้กำลังใจ แรงบันดาลใจกับ จขกท
ตอนนี้เค้าทำงาน ไปกลับ ไทย และ ตปท เดือนละหลายครั้ง
ล่าสุดเค้ามาเพียงแค่1วัน และใช้1วันนั้นเพื่อพา จขกท ไปดูหนัง
ตอนนี้ จขกท รู้สึกลำบากใจนิดหน่อย
เหมือนว่ากำลังตกหลุมรักเค้าเข้าแล้ว แต่ยังไม่ได้รักถึงขั้นที่ขาดเค้าไม่ได้
เพียงแค่ไม่ว่า จขกท จะเจอเรื่องสุขหรือทุกข์ จขกท ก็นึกที่อยากจะเล่าให้เค้าฟังงเป็นคนแรก
อยากจะโทรไปเล่าว่า สอบมาเป็นยังไง วันนี้เจออะไรมา
จขกท ไม่รู้ และยืนยันได้เลยว่าไม่ชัวร์เลยว่าเค้าจะจริงจังกับ จขกท ขนาดไหน
จขกท รู้แค่เพียงกำลังตกหลุมรัก เค้า และแค่อยากจะใช้เวลาที่ได้ใช้ร่วมกันใหห้ดีที่สุด
โดยไม่อยากคิดถึงว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น เพราะไม่ว่ายังไง เราจะได้ไม่เสียดาย
และอย่างน้อย นี่น่าจะเป็นการได้เรียนรู้ และรู้จักความรัก ที่มี เป็นครั้งแรก
ตอนนี้พยายามที่อยากทำให้ตัวเองดีขึ้นเพราะอยากที่จะคู่ควรกับเค้า
พยายาม ทำในหน้าที่ของตัวเองแบบที่เค้าบอกให้ดีที่สุด
แต่หลายๆครั้งเค้าเองก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราหลุดโฟกัส
เช่น คืนนี้
เค้าบอกว่าทำงาน ซึ่งมันก็ดึกมากแล้ว และเค้าก็ไม่รับโทศัพท์ เหมือนเวลาที่เค้าอยู่กับบอสของเค้า
จขกท รู้สึกเหมือนตัวเองโง่มาก และคลั่งในความรักมากเกินไป เราจะไม่ยอมแน่ๆ หากมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับคนคุยครั้งก่อนๆ
หลายๆครั้งที่โทรไป แล้วเค้าบอกว่าเค้าทำงานอยู่ ไม่สะดวกคุย จขกท ก็จะเข้าใจ และฟังเหตุผลของเค้า
มันจะถูกต้องได้ไหมคะกับความรักในรูปแบบนี้?
มันจะสวบงามได้ไหม?
และ จขกท จะลองเสี่ยงเรียนรู้ความรักในครั้งนี้กับเค้าได้ไหม?
จขกท มาขอความคิดเห็น ที่จะเป็นไอเดีย ในการเลือก ว่าควรจะทำยังไงต่อไป
พรุ่งนี้ จะเป็นเหมือนเดิม หรือจะหายจากเขาไปเลย โดยบอกเหตุผล
ปล. ปีหน้าเอง จขกท ก็จะไป ตปท มันก็อาจจะเป็นเวลาที่เค้าจะไม่สามารถติดต่อ จขกท ได้อีก
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและตอบคำถามนะคะ
หนูตกหลุมรักคนอายุต่างกัน17ปี มันจะถูกต้องได้ไหม?
จขกท อายุ 20 ปี เรียนอยู่ปี2 ไม่เคยมีแฟนมาก่อน.. หรือจะเรียกว่าไม่เคยมีความรักมาก่อนเลยก็ได้ค่ะ
และตอนนี้
กำลังคุยกับคนคนนึง
ที่อายุห่างกัน17ปี..
ซึ่ง จขกท ได้รู้มาเองโดยที่เค้าไม่รู้ว่า จขกท รู้ ว่าเค้าคบผู้หญิงอีกคนนึงมาสักพักแล้วอยู่เหมือนกัน
แต่ทั้งสองไม่เคยลงรูปคู่กัน เพีงแค่ลงรูปในสถานที่เดียวกัน ติดตามกัน
(ซึ่งอันนี้ จขกท แอบไปส่องและเห็นเอง และยังไม่กล้าที่จะถามเค้าตรงๆ และใช่ค่ะ มันดูโง่มากๆ)
ตอนนี้
เราออกเดทกันมาแล้ว2ครั้ง
ครั้งแรก ทานข้าวด้วยกัน
เค้ามารับและส่ง จขกท ที่บ้าน โดยที่อยู่คนละจังหวัดกัน
ครั้งที่2 เรานัดกันไปดูหนัง
และเค้าก็มาส่งเราที่บ้าน
ก่อนที่จะเดทกัน
เราคุยกันมาประมาณ1เดือนกว่าๆ
เราแฮปปี้ และทุกครั้งที่ จขกท มีปัญหา
เค้าคอยให้คำปรึกษาเราตลอด
เรามีdeep conversations ที่คุยกันตลอด ทุกวัน
เวลาเค้าต้องการไอเดียในการทำงาน หลายๆครั้งเค้าจะปรึกษาเรา
เวลาที่ จขกท รู้สึกdown มากๆ ในเรื่องการใช้ชีวิต หรือปัญหาครอบครัว ปัญหาการงาน ชีวิต
พี่เค้าจะให้คำปรึกษา รับฟัง และให้ไอเดียเสมอ
เค้าเป็นคนทำงานเยอะมาก
ซึ่งในเวลาที่เค้าทำงาน หลายๆครั้งเค้าก็จะโทรคุบกับ จขกท ไปด้วย
เค้ามีงานเยอะ เยอะมากๆ ไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่เค้าจะโทรหา จขกท ทุกเช้าก่อนไปเรียน และก่อนนอนทุกคืน
เราคุยกันวันละหลายชั่วโมง
เค้าคอยสอน จขกท ในเรื่องไม่ว่าจะเป็น การเรียน
การใช้ชีวิต การทำหน้าที่ของตนเอง
เค้าเป็นคนที่เก่ง
จขกท เลยรู้สึกให้เค้าเป็นไอดอลของตัวเองไปเลย
ในเรื่องการใช้ชีวิต การทำงาน ทัศนคติ
ถึงแม้บางทีเค้าอาจจะดุ จขกท เยอะไปบ้าง
เวลาที่เราทำอะไรหลุดโฟกัสไป แต่เค้าก็เหมือนคอยเจือนสติ และผลักดัน ให้กำลังใจ แรงบันดาลใจกับ จขกท
ตอนนี้เค้าทำงาน ไปกลับ ไทย และ ตปท เดือนละหลายครั้ง
ล่าสุดเค้ามาเพียงแค่1วัน และใช้1วันนั้นเพื่อพา จขกท ไปดูหนัง
ตอนนี้ จขกท รู้สึกลำบากใจนิดหน่อย
เหมือนว่ากำลังตกหลุมรักเค้าเข้าแล้ว แต่ยังไม่ได้รักถึงขั้นที่ขาดเค้าไม่ได้
เพียงแค่ไม่ว่า จขกท จะเจอเรื่องสุขหรือทุกข์ จขกท ก็นึกที่อยากจะเล่าให้เค้าฟังงเป็นคนแรก
อยากจะโทรไปเล่าว่า สอบมาเป็นยังไง วันนี้เจออะไรมา
จขกท ไม่รู้ และยืนยันได้เลยว่าไม่ชัวร์เลยว่าเค้าจะจริงจังกับ จขกท ขนาดไหน
จขกท รู้แค่เพียงกำลังตกหลุมรัก เค้า และแค่อยากจะใช้เวลาที่ได้ใช้ร่วมกันใหห้ดีที่สุด
โดยไม่อยากคิดถึงว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น เพราะไม่ว่ายังไง เราจะได้ไม่เสียดาย
และอย่างน้อย นี่น่าจะเป็นการได้เรียนรู้ และรู้จักความรัก ที่มี เป็นครั้งแรก
ตอนนี้พยายามที่อยากทำให้ตัวเองดีขึ้นเพราะอยากที่จะคู่ควรกับเค้า
พยายาม ทำในหน้าที่ของตัวเองแบบที่เค้าบอกให้ดีที่สุด
แต่หลายๆครั้งเค้าเองก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราหลุดโฟกัส
เช่น คืนนี้
เค้าบอกว่าทำงาน ซึ่งมันก็ดึกมากแล้ว และเค้าก็ไม่รับโทศัพท์ เหมือนเวลาที่เค้าอยู่กับบอสของเค้า
จขกท รู้สึกเหมือนตัวเองโง่มาก และคลั่งในความรักมากเกินไป เราจะไม่ยอมแน่ๆ หากมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับคนคุยครั้งก่อนๆ
หลายๆครั้งที่โทรไป แล้วเค้าบอกว่าเค้าทำงานอยู่ ไม่สะดวกคุย จขกท ก็จะเข้าใจ และฟังเหตุผลของเค้า
มันจะถูกต้องได้ไหมคะกับความรักในรูปแบบนี้?
มันจะสวบงามได้ไหม?
และ จขกท จะลองเสี่ยงเรียนรู้ความรักในครั้งนี้กับเค้าได้ไหม?
จขกท มาขอความคิดเห็น ที่จะเป็นไอเดีย ในการเลือก ว่าควรจะทำยังไงต่อไป
พรุ่งนี้ จะเป็นเหมือนเดิม หรือจะหายจากเขาไปเลย โดยบอกเหตุผล
ปล. ปีหน้าเอง จขกท ก็จะไป ตปท มันก็อาจจะเป็นเวลาที่เค้าจะไม่สามารถติดต่อ จขกท ได้อีก
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและตอบคำถามนะคะ