เราเป็นคนหนึ่งที่เสพติดการอยู่คนเดียวค่ะ รู้สึกมีความสุขดี เคยมีแฟนนะ แต่ไม่ราบรื่นเท่าไหร่ และตอนนี้ก็ยังมีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ แต่คนที่ดูจะไปด้วยกันได้มีแค่หนึ่งคนค่ะ แล้วทีนี้เราดันกลัว ไม่รู้ว่าควรทำไง คุยกันแทบทุกวัน และไม่รู้จะคุยกันไปอีกนานเท่าไหร่ จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงขั้นที่จริงจังและมีชื่อเรียก เราก็รู้สึกกลัว ไม่ค่อยแน่ใจว่าควรเริ่มต้นยังไง ต้องทำอะไรบ้าง ความรักวัยทำงาน/ผู้ใหญ่ มันแตกต่างจากตอนเป็นวัยรุ่นมากจริงๆ รู้สึกว่าความรับผิดชอบมากขึ้น คิดถึงเรื่องงานมากกว่าการจะเอาเวลาไปสวีทหวานแหวนกันแบบสมัยเรียน และยิ่งรู้สึกว่าอารมณ์อยากมุ้งมิ้งกับใครสักคนมันหายไปด้วยอะ จินตนาการไม่ออกว่าจะจูงมือกัน ป้อนข้าวให้กัน ทำอะไรโรแมนติกทั้งหลายแหล่แบบที่สื่อฯทุกวันนี้นำเสนอภาพผ่านจอแก้ว/สื่อออนไลน์ ซึ่งถ้าเป็นสมัยวัยรุ่นเราชอบมากเลย เพ้อฝันเป็นวรรคเป็นเวร แต่ตอนนี้แค่เห็นคนทำอะไรแบบนี้กัน เรากลับรู้สึกจั๊กจี้อะ และคิดภาพไม่ออกว่าจะทำอะไรแบบนั้นกับคนที่จะคบได้มั้ย หรือเราควรเข้าวัด บวชชี  :/