เราอยากจะถามว่าเราควรจะทำไงดี กับสภาพครอบครัวที่เป็นอยู่ตอนนี้
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่สบายๆอาจจะไม่ดราม่าหนักเหมือนครอบครัว ครอบครัวอื่นมาก มีเรื่องอะไรก็สามารถคุยกันได้ แต่เรื่องเดียวที่เราไม่กล้าพูดกับพ่อแม่เลย คือ ความรู้สึกที่มีต่อการกระทำของพ่อแม่ในบางเวลา อย่างเวลาที่เราทะเลาะกับแม่หรือไม่ก็พ่อ จะไม่มีใครทีค่อยอยู่เคียงข้างเราเลยสักคน ทั้งๆที่เรื่องทะเลาะก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต บางเวลาเราเรียนหนังสือกลับบ้านมาเหนื่อยๆเราก็มีบางที่อาจจะเพลีย ไม่มีแรง แต่ดูที่พ่อกับแม่พูดดิยังกับเราไม่มีความรู้สึกเลยอ่ะ พอฟังยังงั้นเป็นใครก็ต้องรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว ซึ่งเราเป็นคนเก็บความรู้สึกโกธรไม่ค่อยอยู่ (หรืออาจจะเป็นเพราะเวลาทะเลาะกับใครสีหน้าเราอาจจะออกชัดเจนไปหน่อย) เราเลยพูดตอบกลับไปบาง ก็หาว่าเราเถียง มีครั้งหนึ่งพ่อเคยพูให้เราฟัง แล้วเราแบบเกือบจะร้องไห้แล้วอ่ะ พ่อพูดว่า ต่อให้หนูถูกแค่ในยังไงหนูก็ต้องผิดอยู่ดี เราควรทำยังไงดี ควรพูดอะไรสักอย่างมั้ย คือที่เราไม่กล้าพูดเรื่องนี้เพราะถ้าพูดไปต้องมีเรื่องทะเลาะกันอีกแน่ๆ แล้วกว่าจะปรับความเข้าใจกันได้.... เฮ้ออออ อย่างวันนี้ทั้งๆที่แม่เป็นคนที่ผิดอ่ะ มาพูดยังนู่นยังงี้ ทำหน้าทำตาใส่ (คาดว่านะจะมาจากการง่วงนอนของเราเอง) แล้วแบบคือร่างกายมันเหนื่อยอ่ะ จะให้เราทำหน้ายิ้มแย่มแจ่มใสหรอ? เรารู้หน้าที่ตัวเองดีว่าเราต้องทำงานบ้าน เราก็ทำนะ แล้วทำมั้ยต้องมาพูดแบบนี้ด้วยอ่ะ หลังจากนั้นแม่ก็ไม่พูดกับเราเลย เราควรทำไงดี บางทีการที่พ่อกับแม่ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆอาจทำให้เราเก็บกดได้นะ ใครเคยประสบพบเจอช่วยให้คำแน่นำหน่อยยยย
ครอบครัวที่เราต้องเป็นฝ่ายผิดตลอด
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่สบายๆอาจจะไม่ดราม่าหนักเหมือนครอบครัว ครอบครัวอื่นมาก มีเรื่องอะไรก็สามารถคุยกันได้ แต่เรื่องเดียวที่เราไม่กล้าพูดกับพ่อแม่เลย คือ ความรู้สึกที่มีต่อการกระทำของพ่อแม่ในบางเวลา อย่างเวลาที่เราทะเลาะกับแม่หรือไม่ก็พ่อ จะไม่มีใครทีค่อยอยู่เคียงข้างเราเลยสักคน ทั้งๆที่เรื่องทะเลาะก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต บางเวลาเราเรียนหนังสือกลับบ้านมาเหนื่อยๆเราก็มีบางที่อาจจะเพลีย ไม่มีแรง แต่ดูที่พ่อกับแม่พูดดิยังกับเราไม่มีความรู้สึกเลยอ่ะ พอฟังยังงั้นเป็นใครก็ต้องรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว ซึ่งเราเป็นคนเก็บความรู้สึกโกธรไม่ค่อยอยู่ (หรืออาจจะเป็นเพราะเวลาทะเลาะกับใครสีหน้าเราอาจจะออกชัดเจนไปหน่อย) เราเลยพูดตอบกลับไปบาง ก็หาว่าเราเถียง มีครั้งหนึ่งพ่อเคยพูให้เราฟัง แล้วเราแบบเกือบจะร้องไห้แล้วอ่ะ พ่อพูดว่า ต่อให้หนูถูกแค่ในยังไงหนูก็ต้องผิดอยู่ดี เราควรทำยังไงดี ควรพูดอะไรสักอย่างมั้ย คือที่เราไม่กล้าพูดเรื่องนี้เพราะถ้าพูดไปต้องมีเรื่องทะเลาะกันอีกแน่ๆ แล้วกว่าจะปรับความเข้าใจกันได้.... เฮ้ออออ อย่างวันนี้ทั้งๆที่แม่เป็นคนที่ผิดอ่ะ มาพูดยังนู่นยังงี้ ทำหน้าทำตาใส่ (คาดว่านะจะมาจากการง่วงนอนของเราเอง) แล้วแบบคือร่างกายมันเหนื่อยอ่ะ จะให้เราทำหน้ายิ้มแย่มแจ่มใสหรอ? เรารู้หน้าที่ตัวเองดีว่าเราต้องทำงานบ้าน เราก็ทำนะ แล้วทำมั้ยต้องมาพูดแบบนี้ด้วยอ่ะ หลังจากนั้นแม่ก็ไม่พูดกับเราเลย เราควรทำไงดี บางทีการที่พ่อกับแม่ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆอาจทำให้เราเก็บกดได้นะ ใครเคยประสบพบเจอช่วยให้คำแน่นำหน่อยยยย