วันนี้เราได้รับสายจากเบอร์นึงที่คุ้นเคย
เพียงแต่ว่าอาจจะไม่ได้ติดต่อกันนานมากแล้ว
ชื่อที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอทำให้เราประหลาดใจเล็กน้อย
ว่าอีกฝากหนึ่งของมือถือนั้น เขาจะโทรมาหาเราด้วยเรื่องอะไร
ฮัลโหล ทำอะไรอยู่
เป็นคำถามที่ค่อนข้างแปลกสำหรับคนที่ไม่ได้คุยกันนาน
แต่ก็ไม่ได้แปลกอะไรมากมาย เมื่อนับว่าครั้งนึงเราเคยสนิทกัน
คนที่โทรมาเป็นรุ่นน้องคนสนิทของเราเอง
เราคุยกันมากมายถึงชีวิตประจำวันที่ผ่านมา
ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ท่ามกลางช่องว่างช่องนั้น
จนมาถึงคำที่น้องพูดขึ้นว่า
ตอนนี้เขากำลังเป็นโรคซึมเศร้า
เราสะอึกไปเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น
แต่ก็พยายามทำตัวเป็นปกติ
เฝ้าถามอาการและความรู้สึกของน้องต่อไปว่าเขาเป็นยังไง
ทุกคำพูด ทุกเรื่องราวที่น้องตอบกลับมา
เล่นทำเอาเราเกือบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
จะบอกว่าสงสารก็ไม่ใช่
ต้องเรียกว่าไม่รู้จะช่วยแก้ไขปัญหาของน้องยังไงมากกว่า
เรารู้สึกว่าน้องกำลังขาดคนที่เป็นที่พึ่ง
แม้แต่ครอบครัวของตัวเอง
จนน้องอาจจะอยากหาที่ระบาย
ซึ่งก็เลือกจะมาระบายกับเรา
แม้เราจะเป็นคนอื่นก็ตาม
และเราเชื่อว่ายังมีคนอีกหลายคนที่กำลังเป็นแบบเดียวกับน้อง
ซึ่งเขาเหล่านั้นกำลังขาดที่พึ่งทางใจในแบบเดียวกัน
เราเลยอยากมาเล่าเรื่องนี้ เพราะอยากให้ทุกคน
ใส่ใจคนรอบข้างของตัวเองมากขึ้น
อย่างน้อยก็รับฟัง
สุดท้าย เราอยากจะบอกน้องออกไปจริงๆว่า
ปัญหาของแกอะ พี่ช่วยอะไรไม่ได้หรอก
แต่ถ้าแกเหนื่อยเมื่อไหร่
แกโทรหาพี่ได้เสมอนะ
พี่อยู่ตรงนี้ตลอดแหละ (:
อยากให้ทุกคนใส่ใจคนรอบข้างให้มากกว่าเดิม
เพียงแต่ว่าอาจจะไม่ได้ติดต่อกันนานมากแล้ว
ชื่อที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอทำให้เราประหลาดใจเล็กน้อย
ว่าอีกฝากหนึ่งของมือถือนั้น เขาจะโทรมาหาเราด้วยเรื่องอะไร
ฮัลโหล ทำอะไรอยู่
เป็นคำถามที่ค่อนข้างแปลกสำหรับคนที่ไม่ได้คุยกันนาน
แต่ก็ไม่ได้แปลกอะไรมากมาย เมื่อนับว่าครั้งนึงเราเคยสนิทกัน
คนที่โทรมาเป็นรุ่นน้องคนสนิทของเราเอง
เราคุยกันมากมายถึงชีวิตประจำวันที่ผ่านมา
ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ท่ามกลางช่องว่างช่องนั้น
จนมาถึงคำที่น้องพูดขึ้นว่า
ตอนนี้เขากำลังเป็นโรคซึมเศร้า
เราสะอึกไปเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น
แต่ก็พยายามทำตัวเป็นปกติ
เฝ้าถามอาการและความรู้สึกของน้องต่อไปว่าเขาเป็นยังไง
ทุกคำพูด ทุกเรื่องราวที่น้องตอบกลับมา
เล่นทำเอาเราเกือบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
จะบอกว่าสงสารก็ไม่ใช่
ต้องเรียกว่าไม่รู้จะช่วยแก้ไขปัญหาของน้องยังไงมากกว่า
เรารู้สึกว่าน้องกำลังขาดคนที่เป็นที่พึ่ง
แม้แต่ครอบครัวของตัวเอง
จนน้องอาจจะอยากหาที่ระบาย
ซึ่งก็เลือกจะมาระบายกับเรา
แม้เราจะเป็นคนอื่นก็ตาม
และเราเชื่อว่ายังมีคนอีกหลายคนที่กำลังเป็นแบบเดียวกับน้อง
ซึ่งเขาเหล่านั้นกำลังขาดที่พึ่งทางใจในแบบเดียวกัน
เราเลยอยากมาเล่าเรื่องนี้ เพราะอยากให้ทุกคน
ใส่ใจคนรอบข้างของตัวเองมากขึ้น
อย่างน้อยก็รับฟัง
สุดท้าย เราอยากจะบอกน้องออกไปจริงๆว่า
ปัญหาของแกอะ พี่ช่วยอะไรไม่ได้หรอก
แต่ถ้าแกเหนื่อยเมื่อไหร่
แกโทรหาพี่ได้เสมอนะ
พี่อยู่ตรงนี้ตลอดแหละ (: