เลือน-ลืม

เลือน-ลืม

รอยยิ้มไม่ได้ช่วยอะไร ก็เหมือนกับข้อความที่อ่านแล้วไม่น่าสนใจ
เบื้องหลังที่ว่างเปล่า เพราะไร้ความหมายใด
เธอหาใช่คนที่จะอ่านฉันออก เมื่อแววตาจ้องมองมา
พร้อมเอ่ยคำพูดเกินจับต้อง สัญญาลวงๆ
ตอนนั้นอย่างเดียวที่ฉันทำ ยิ้มหยันภายใน
หมดเวลาเศร้า รู้แล้วว่าภาระของเธอคือการปั้นหน้า
อยู่ไหนกันความจริง อยู่ไหนกันเธอคนเดิม
เต็มไปด้วยคำถาม เรื่องราวมากมาย แต่แสนเสียดาย
ความทรงจำไม่ได้ลบเลือน แค่เรา หรืออาจจะแค่เธอ เลือกปล่อยลืม