ค่ำคืนแห่งความลวง
วันนี้เขมชาติมาถึง bottom line ที่สุดแห่งความลวง คือ ลวงได้แม้กระทั่งตัวเอง เมื่อรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้ถูกพรากไปชีวิตจะเหลืออะไรนอกจากความแค้นเคือง ยิ่งนิ่งยิ่งไม่ตอบโต้ยิ่งเจ็บ ยิ่งเห็นว่าเค้าไม่แคร์เราก็ยิ่งบ้า อยากจะทำอะไรก็ได้ให้อีกฝ่ายได้รู้สึก แต่จะทำอย่างไรในเมื่อเยื่อใยยังมี เวลาก็เหลืออีกเพียงไม่นาน เมื่อสุริยงบอกเสมอว่าจะลาออก เวลาในการเอาคืนเหลือไม่มากแล้ว จะต้องทำอย่างไร ? อคติก็คืออคติ เมื่อใจมันเชื่อไปแล้ว จะทำอะไรอย่างไรก็ผิด ก็พลาดไปหมด
รอยยิ้มแห่งความโล่งใจยังกลายเป็นหน้ากากแห่งการเสแสร้ง เสียงหัวเราะเมื่อเห็นเขมหวานกับเกนหลงกลายเป็นเสียงเย้ยหยัน ได้สิ !! จะทำให้เห็นว่าสิ่งลวงเหล่านั้นทำอะไรเราไม่ได้ เราจะไม่โง่ เราจะไม่แพ้ จะไม่มีการเสียน้ำตาให้กับผู้หญิงคนนี้อีกต่อไป ถ้าจะปั้นหน้าแข่งกันก็จะทำให้เก่งกว่า ถ้าจะซ้อนแผนให้ดูน่าสงสารเราก็จะซ้อนให้หนักกว่า ความขื่นขมใด ๆ ที่เคยรู้สึก ที่เคยได้รับ อะไรต่าง ๆ ที่ลืมไปแล้ว ก็จะกวนมันขึ้นมาใหม่ หมดหน้าตักกันในวันนี้ไม่ตายไม่เลิก
Your bridges were burned, and now it's your turn to cry.
แผนต่าง ๆ ถูกวางเป็นขั้นเป็นตอน ตัวละครแต่ละตัวถูกวางและมีหน้าที่ของตัวเอง เขมชาติไม่แคร์อีกต่อไปว่าจะต้องลากใครเข้ามา ไม่สนใจอีกต่อไปว่าผลหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ใครจะต้องเจ็บใครจะต้องปวดด้วย งอกงามขึ้นมาสิอดีตแสนหวาน เหมือนต้นหญ้าใต้ก้อนหิน เมื่อยกหินออกให้มันงอกงามเขียวชอุ่มอีกครั้ง รดน้ำพรวนดินให้เติบโต แล้วเหยียบย่ำตลบหลังให้สะใจ เหยียบย่ำหญ้าที่ตายแล้วจะได้อะไรขึ้นมา หญ้าอ่อน ๆ สด ๆ นี่ต่างหากเล่านุ่มเท้าควรค่าแก่การขยี้นักแล
When damage is done เราก็เดินจากไปอย่างผู้ชนะ
แต่แผนแม้จะรัดกุมอย่างไร จะซับซ้อนเท่าไหร่ ช่องโหว่ก็ยังมีให้เห็นอยู่เสมอ และ ช่องโหว่ที่ใหญ่ที่สุด ก็คือ ตัวของเขมชาติเอง ในทุกคำลวงมักมีส่วนเสี้ยวของความจริงซุกซ่อนอยู่ แม้จะหาโอกาสทำร้ายและจิกกัด แต่ถ้อยคำเหล่านั้นก็สะท้อนถึงความเสียใจใหญ่หลวงของตัวเอง เงินที่เอ่ยปากว่าจะให้เพราะสงสาร สุดท้ายก็สะท้อนความจริงที่ว่า ... ที่ทำมาทั้งหมดถีบตัวขึ้นมาถึงขั้นนี้นั้น เพื่ออะไรและเพราะใคร อาจจะอยากให้เสียใจ และ เสียดาย แต่สุดท้ายก็ไม่หลุดพ้นการโคจรรอบตัวของสุริยาวดีแม้แต่น้อย
แผนครั้งนี้น่ากลัวที่สุดเพราะ แม้กระทั่งเจ้าตัวยังไม่ปราณีต่อตัวเอง แม้จะรู้สึกและเห็นแล้วว่า มันมีความเสียใจ ความอาวรณ์ ร้อนหนาวทุกครั้ง ที่มองไปยังสุริยาวดี ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าสิ่งอื่น ๆ ที่ผู้หญิงคนอื่นทำ เราปรารถนาที่จะให้มีความหมายแต่ก็ไม่มี เค้กชิ้นน้อยถูกวางทิ้งขว้างแล้วใจก็ลอยไปหาคนอื่น เมื่อไม่เห็นหน้าก็ได้แต่ถามไถ่มองหา ทั้ง ๆ ที่คนที่ย้ำนักย้ำหนากับตัวเองว่าสำคัญก็อยู่ตรงหน้านี้
พยายามย้ำชัดกับตัวเองต่อไปว่า สุริยาวดี หรือ สุริยง จะต้อง cry me a river น้ำตาจะต้องหลั่งเป็นสายกับแผนการในครั้งนี้ จากนั้นฉันก็จะไปเสวยสุขกับใครที่เลือกแล้ว ซึ่งเขมชาติอาจจะลืมคิดไปว่า ในเมื่อทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับผู้หญิงชื่อสุริยาวดี ไม่ว่าจะร้อนหนาว เจ็บแค้น รักเกลียด ความสุขความเศร้า รอยยิ้มรอยน้ำตา อุบัติได้เพราะสุริยาวดี
เขมชาติจะไม่สำเหนียกบ้างหรือว่า หากสุริยาวดีจะต้องร้าวรานเสียใจสุดซึ้ง ตนเองจะไม่พลอยแตกดับไปด้วย
บางทีสุดท้ายอาจจะเป็นเขมชาติเองที่ต้อง go on and just cry her a river.
ประกอบกันกับ
อย่าลืมฉัน (กึ่งรีวิว) ภาคพิเศษ : เมื่อเบื้องหลังคือดวงใจที่แตกร้าว .. เขาจึงคลั่งเพราะ "รัก"
http://pantip.com/topic/31901947
อย่าลืมฉัน(กึ่งรีวิว)ในคืนนี้ : Go on and just ... cry me a river.
วันนี้เขมชาติมาถึง bottom line ที่สุดแห่งความลวง คือ ลวงได้แม้กระทั่งตัวเอง เมื่อรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้ถูกพรากไปชีวิตจะเหลืออะไรนอกจากความแค้นเคือง ยิ่งนิ่งยิ่งไม่ตอบโต้ยิ่งเจ็บ ยิ่งเห็นว่าเค้าไม่แคร์เราก็ยิ่งบ้า อยากจะทำอะไรก็ได้ให้อีกฝ่ายได้รู้สึก แต่จะทำอย่างไรในเมื่อเยื่อใยยังมี เวลาก็เหลืออีกเพียงไม่นาน เมื่อสุริยงบอกเสมอว่าจะลาออก เวลาในการเอาคืนเหลือไม่มากแล้ว จะต้องทำอย่างไร ? อคติก็คืออคติ เมื่อใจมันเชื่อไปแล้ว จะทำอะไรอย่างไรก็ผิด ก็พลาดไปหมด
รอยยิ้มแห่งความโล่งใจยังกลายเป็นหน้ากากแห่งการเสแสร้ง เสียงหัวเราะเมื่อเห็นเขมหวานกับเกนหลงกลายเป็นเสียงเย้ยหยัน ได้สิ !! จะทำให้เห็นว่าสิ่งลวงเหล่านั้นทำอะไรเราไม่ได้ เราจะไม่โง่ เราจะไม่แพ้ จะไม่มีการเสียน้ำตาให้กับผู้หญิงคนนี้อีกต่อไป ถ้าจะปั้นหน้าแข่งกันก็จะทำให้เก่งกว่า ถ้าจะซ้อนแผนให้ดูน่าสงสารเราก็จะซ้อนให้หนักกว่า ความขื่นขมใด ๆ ที่เคยรู้สึก ที่เคยได้รับ อะไรต่าง ๆ ที่ลืมไปแล้ว ก็จะกวนมันขึ้นมาใหม่ หมดหน้าตักกันในวันนี้ไม่ตายไม่เลิก
แผนต่าง ๆ ถูกวางเป็นขั้นเป็นตอน ตัวละครแต่ละตัวถูกวางและมีหน้าที่ของตัวเอง เขมชาติไม่แคร์อีกต่อไปว่าจะต้องลากใครเข้ามา ไม่สนใจอีกต่อไปว่าผลหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ใครจะต้องเจ็บใครจะต้องปวดด้วย งอกงามขึ้นมาสิอดีตแสนหวาน เหมือนต้นหญ้าใต้ก้อนหิน เมื่อยกหินออกให้มันงอกงามเขียวชอุ่มอีกครั้ง รดน้ำพรวนดินให้เติบโต แล้วเหยียบย่ำตลบหลังให้สะใจ เหยียบย่ำหญ้าที่ตายแล้วจะได้อะไรขึ้นมา หญ้าอ่อน ๆ สด ๆ นี่ต่างหากเล่านุ่มเท้าควรค่าแก่การขยี้นักแล
แต่แผนแม้จะรัดกุมอย่างไร จะซับซ้อนเท่าไหร่ ช่องโหว่ก็ยังมีให้เห็นอยู่เสมอ และ ช่องโหว่ที่ใหญ่ที่สุด ก็คือ ตัวของเขมชาติเอง ในทุกคำลวงมักมีส่วนเสี้ยวของความจริงซุกซ่อนอยู่ แม้จะหาโอกาสทำร้ายและจิกกัด แต่ถ้อยคำเหล่านั้นก็สะท้อนถึงความเสียใจใหญ่หลวงของตัวเอง เงินที่เอ่ยปากว่าจะให้เพราะสงสาร สุดท้ายก็สะท้อนความจริงที่ว่า ... ที่ทำมาทั้งหมดถีบตัวขึ้นมาถึงขั้นนี้นั้น เพื่ออะไรและเพราะใคร อาจจะอยากให้เสียใจ และ เสียดาย แต่สุดท้ายก็ไม่หลุดพ้นการโคจรรอบตัวของสุริยาวดีแม้แต่น้อย
แผนครั้งนี้น่ากลัวที่สุดเพราะ แม้กระทั่งเจ้าตัวยังไม่ปราณีต่อตัวเอง แม้จะรู้สึกและเห็นแล้วว่า มันมีความเสียใจ ความอาวรณ์ ร้อนหนาวทุกครั้ง ที่มองไปยังสุริยาวดี ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าสิ่งอื่น ๆ ที่ผู้หญิงคนอื่นทำ เราปรารถนาที่จะให้มีความหมายแต่ก็ไม่มี เค้กชิ้นน้อยถูกวางทิ้งขว้างแล้วใจก็ลอยไปหาคนอื่น เมื่อไม่เห็นหน้าก็ได้แต่ถามไถ่มองหา ทั้ง ๆ ที่คนที่ย้ำนักย้ำหนากับตัวเองว่าสำคัญก็อยู่ตรงหน้านี้
พยายามย้ำชัดกับตัวเองต่อไปว่า สุริยาวดี หรือ สุริยง จะต้อง cry me a river น้ำตาจะต้องหลั่งเป็นสายกับแผนการในครั้งนี้ จากนั้นฉันก็จะไปเสวยสุขกับใครที่เลือกแล้ว ซึ่งเขมชาติอาจจะลืมคิดไปว่า ในเมื่อทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับผู้หญิงชื่อสุริยาวดี ไม่ว่าจะร้อนหนาว เจ็บแค้น รักเกลียด ความสุขความเศร้า รอยยิ้มรอยน้ำตา อุบัติได้เพราะสุริยาวดี
ประกอบกันกับ
อย่าลืมฉัน (กึ่งรีวิว) ภาคพิเศษ : เมื่อเบื้องหลังคือดวงใจที่แตกร้าว .. เขาจึงคลั่งเพราะ "รัก"
http://pantip.com/topic/31901947