ผมเป็นพนักงานบริษัทแห่งนึงช่วงนี้ใกล้สิ้นปีแล้วักร้อนเหลือผมเลยตัดสินใจจะลาเพราะผมเป็นคนทำงานสู้ชีวิตเลยไม่เคยชอบการลา แต่ถ้าไม่ลามันก็เสียดายเพราะทุกวันที่1ธันวาจะให้พักร้อนกับลากิจใหม่ และผมก็เขียนลาเลยครับ และเพื่อเป็นการเหลือพักร้อนไว้เผื่อเวลามาสายยังเอาพักร้อนมาลาได้โดยไม่เสียเบี้ยขยัน ผมเลยตัดจาก8ชั่วโมงเหลือ5ชั่วโมง เผื่อมาเข้างานสายซัก3ชั่วโมง ผมเข้างานกะบ่ายครับ และเมื่อถึงวันที่ผมใกล้จะลาผมเลยมองดูหน้างานที่ผมทำแล้วดูแล้วมันหน้าจะเสร็จไม่ทันผมกลับ ผมเลยแค่ฝากหัวหน้าอีกคนนึงไปถามหัวหน้าคนที่มีตำแหน่งใหญ่กว่าว่ามีใครมาเปลี่ยนอะไรยังไงไหม ไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์จากบนออฟฟิตให้ขึ้นไปและนี้คือบทสนทนาของหัวหน้าและเลขาที่อยู่บนออฟฟิต จะใช้อักษรย่อ หัวหน้า=ห,เลขา=ล, ผม=ผม
ล:เข้าใจอะไรผิดรึป่าว
ผม:อะไรเหรอครับ
ล:หน้าที่เราคืออะไร
ผม:เอาไส้ขนมมาเตรียมไว้ครับ
ล:แล้วจะให้คนอื่นมาแทนได้ไงเราก็ต้องทำให้เสร็จจริงไหม
ผม:ไม่ครับผมแค่ฝากมาถามว่าในแผนที่พี่ทำลงไปมันเป็นยังไงใครแทนใครผมกลัวงานไม่เสร็จไงพี่
ล:อยู่มากี่ปีและมองใบกะมากี่รอบดูไม่รู้เรื่องเลยเหรอ
ผม:......(งงเพราะไม่ได้เป็นคนจัด)
ล:ตอนบ่าย3พี่ลงไปยังไม่เห็นแกเลยมัวแต่ออกไปพักไงไม่รีบไง
ผม:ผมลงไปเอาของมาเตรียมอยู่พอขึ้นมา3โมงครึ่งลิฟขนสินค้ามันก็เต็มผมเลยออกไปกินข้าวแล้วก็เข้ามา4โมงพอลิฟว่างผมก็ทำงานต่อครับ ก็ไปไม่นานนะครับแค่ครึ่งชั่วโมง รถลากมันก็พังลากของไม่ค่อยจะไป
ห:แล้วได้เอาไส้มากี่โมง
ผม:4โมงครับผมออกไปหาข้าวกินครึ่งชั่วโมงผมยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยพอดีบ่าย3ครึ่งลิฟมันเต็มก็เลยว่ากินข้าวก่อนค่อยว่ากันใหม่
ห:ทำไมไม่ทำให้เสร็จแล้วค่อยไปกิน
ผม....(ข้าวเที่ยงนะ)
ห:วันที่ลาถ้าทำไม่เสร็จก็ไม่ต้องกลับลาห้าโมงเสร็จ6โมงก็ต้องอยู่จนกว่าจะเสร็จ คนอื่นเขาทำงานอยู่เครื่องเขาเสร็จช้ากว่าเขายังทำได้ เปลี่ยนพฤติกรรมใหม่ซะนะ
ล:เอาตามนั้นหละ ไป ไปทำงาน (เสียงดัง)
ผมก็ลงมาจากออฟฟิตพร้อมกับคำถามในหัวว่า ทำไม ผิดอะไร แค่ถาม ผิดตรงไหน
และวันรุ่งขึ้นก็ไปเล่าให้อีกคนนึงฟังเรื่องลาว่าพอถามแล้วโดน เขากลับตอบว่าเขาก็เคยลาและก็ถามแบบนี้แต่ก็ตอบปกติไม่ว่าอะไรเลยแถมยังถามว่าจะลาวันไหนอีกไหม ผมรู้สึกได้เลยว่ามีการแบ่งชนชั้นกันขึ้น คนที่ชอบหน้ากับคนที่ไม่ชอบหน้าครับ มีใครเคยเจอเหตุการลำไม่ตรงของหัวหน้าแบบนี้ไหมครับ อยากให้สู้ต่อไปนะครับผมว่าเวรกรรมมีจริงชาตินี้หละครับ
แบบนี้จะเรียกว่าอยู่ทนหรือทนอยู่ครับ
ล:เข้าใจอะไรผิดรึป่าว
ผม:อะไรเหรอครับ
ล:หน้าที่เราคืออะไร
ผม:เอาไส้ขนมมาเตรียมไว้ครับ
ล:แล้วจะให้คนอื่นมาแทนได้ไงเราก็ต้องทำให้เสร็จจริงไหม
ผม:ไม่ครับผมแค่ฝากมาถามว่าในแผนที่พี่ทำลงไปมันเป็นยังไงใครแทนใครผมกลัวงานไม่เสร็จไงพี่
ล:อยู่มากี่ปีและมองใบกะมากี่รอบดูไม่รู้เรื่องเลยเหรอ
ผม:......(งงเพราะไม่ได้เป็นคนจัด)
ล:ตอนบ่าย3พี่ลงไปยังไม่เห็นแกเลยมัวแต่ออกไปพักไงไม่รีบไง
ผม:ผมลงไปเอาของมาเตรียมอยู่พอขึ้นมา3โมงครึ่งลิฟขนสินค้ามันก็เต็มผมเลยออกไปกินข้าวแล้วก็เข้ามา4โมงพอลิฟว่างผมก็ทำงานต่อครับ ก็ไปไม่นานนะครับแค่ครึ่งชั่วโมง รถลากมันก็พังลากของไม่ค่อยจะไป
ห:แล้วได้เอาไส้มากี่โมง
ผม:4โมงครับผมออกไปหาข้าวกินครึ่งชั่วโมงผมยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยพอดีบ่าย3ครึ่งลิฟมันเต็มก็เลยว่ากินข้าวก่อนค่อยว่ากันใหม่
ห:ทำไมไม่ทำให้เสร็จแล้วค่อยไปกิน
ผม....(ข้าวเที่ยงนะ)
ห:วันที่ลาถ้าทำไม่เสร็จก็ไม่ต้องกลับลาห้าโมงเสร็จ6โมงก็ต้องอยู่จนกว่าจะเสร็จ คนอื่นเขาทำงานอยู่เครื่องเขาเสร็จช้ากว่าเขายังทำได้ เปลี่ยนพฤติกรรมใหม่ซะนะ
ล:เอาตามนั้นหละ ไป ไปทำงาน (เสียงดัง)
ผมก็ลงมาจากออฟฟิตพร้อมกับคำถามในหัวว่า ทำไม ผิดอะไร แค่ถาม ผิดตรงไหน
และวันรุ่งขึ้นก็ไปเล่าให้อีกคนนึงฟังเรื่องลาว่าพอถามแล้วโดน เขากลับตอบว่าเขาก็เคยลาและก็ถามแบบนี้แต่ก็ตอบปกติไม่ว่าอะไรเลยแถมยังถามว่าจะลาวันไหนอีกไหม ผมรู้สึกได้เลยว่ามีการแบ่งชนชั้นกันขึ้น คนที่ชอบหน้ากับคนที่ไม่ชอบหน้าครับ มีใครเคยเจอเหตุการลำไม่ตรงของหัวหน้าแบบนี้ไหมครับ อยากให้สู้ต่อไปนะครับผมว่าเวรกรรมมีจริงชาตินี้หละครับ