สวัสดีค่าาา เราขอเรียกตัวเองว่าพราวด์นะคะ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ของเราค่ะ(มี18+นิดๆนะคะ) เริ่มจากย้อนไป 3 ปีที่แล้วนะคะ ตอนนั้นเราอยู่ม.4 เป็นช่วงเปิดเทอมค่ะ เราก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ และเพื่อนคนนี้ขอเรีกว่าเจี๊ยบค่ะ เจี๊ยบเป็นคนน่ารัก ขาว ตัวเล็ก นิสัยดี และเราก็รู้จักกับเพื่อนอีกคน เป็นผช.ชื่ออั้มค่ะ แต่อั้มอยู่ต่างจังหวัดค่ะ และวันนั้นเจี๊ยบก้อมาถามเราค่ะ
เจี๊ยบ : แกๆ (เจี๊ยบสะกิดเรา)
พราวด์ : ห้ะ ว่าไงแก
เจี๊ยบ : แก มีแฟนยังอะ
พราวด์ : ยังอะ ทำไมหรอ
เจี๊ยบ : ก็ไอ้อั้มอะดิ ให้เรามาถาม เราเลยมาถามแกอะ
พราวด์ : อ๋อ โอเคๆ

และเย็นวันนั้นอั้มก็ทักเฟสบุ๊คเรามา

อั้ม : ^_^ (อั้มส่งอั้มอิโมคอนยิ้มมา)
พราวด์ : ว่าไงงงง จะจีบเราหรอ
อั้ม : โห รู้ทันเราซะและ555
พราวด์ : แหม อยากคุยไมไม่ทักมาถามเราเลยล่ะ จะให้เจี๊ยบมาถามทำไม
อั้ม : ก็ไม่กล้านี่นา5555
พราวด์ : โอเคๆ
อั้ม : แล้วเราจีบเทอได้มั้ยอะๆ
พราวด์ : ก็คุยๆกันไปเนอะ

หลังจากวันนั้นเรากับอั้มก็คุยกันทุกวัน โทรคุยกันบ้าง แต่จะแชทกันซะมากกว่า เราคุยกันเกือบทั้งวัน เราขอบอกเลยนะคะ ว่าอั้มเนี่ยไม่ธรรมดา หล่อ ฉลาด น่ารัก คารมณ์ดี คืองานดีมากค้าาา>< และเราก็คิดว่าจะได้เป็นแฟนกับอั้มจิงๆถ้าวันนั้นไม่มีอีกคนเข้ามา...
ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมเล็กนะคะ เราเลยมีเวลาว่างมากกกกกก

พราวด์ : สวยมั้ยอั้ม (เราส่งรูปตัวการ์ตูนลูฟี่ที่เราวาดภาพระบายสีเองไปให้อั้มดู)
อั้ม : สวย เราชอบมากๆๆเลย
พราวด์ : ^_^ (อิโมคอนยิ้ม)

ตึ๊งงง~ เสียงเมสเสนเจอร์เข้า

ใครไม่รู้ : รูปนี้สวยจังนะคับ

เห้ย นี่มันรูปลูฟี่ที่เราส่งไปให้อั้มเมื่อกี๊นี่หว่า ไปอยู่กับผช.คนนี้ได้ไงอะ แล้วนี่ใครเนี่ย ไม่เห็นจะรู้จัก มาทักทำไม

พราวด์ : ไปเอารูปนี้มาได้ไง แล้วนี่ใคร
ใครไม่รู้ : แล้วพี่ส่งรูปนี้ให้ใครล่ะคับ
พราวด์ : ส่งให้อั้ม
ใครไม่รู้ : ใช่คับ พี่อั้มเป็นคนส่งให้ผมดู ผมเป็นน้องพี่อั้มคับ

ห้ะ น้องของอั้มหรอ? อั้มมีน้องด้วยหรอ เราอ่านแต่ไม่ตอบแชทนั้น และทักไปหาอั้มทันที

พราวด์ : อั้ม เทอส่งรูปลูฟี่ไปให้ใครดูรึป่าว
อั้ม : อ้อ เราส่งให้ฟิวส์ดูน่ะ ทำไมหรอ
พราวด์ : ก้อไอ้น้องชายเทออะ มันทักมาหาเราเรื่องรูปลูฟี่เนี่ย เทอส่งให้มันทำไม เราให้เทอดูนะ
อั้ม : ก็เราเห็นว่ามันสวยดี เราเลยอยากให้น้องเราดู อย่าคิดมากเลยน่าาา
พราวด์ : โอเคๆ (เราก็ไม่ได้คิดอะไร)

หลังจากวันนั้นเด็กที่ชื่อฟิวส์ก้อทักมาหาเราทุกวัน เราไม่รุ้หรอกว่าเด็กคนนี้ต้องการไรอะ เราก็คุยเฉยๆไปตามประสา เพราะยังไงเราก้อไม่สนใจอยุ่แล้ว เพราะเราไม่ชอบเด้ก ที่ไม่ชอบก้อเพราะว่า เรากลัวว่าเด็กมันจะงี่เง่า เพราะเรางี่เง่ามากพอแล้ว และก็กลัวโดนหาว่ากินเด็กอะ555 ถึงแม้ว่าฟิวส์จะอ่อนกว่าเราแค่ปีเดียวก็เหอะ ตอนนี้ฟิวส์เรียนม.3อยู่นะ เราลืมบอก

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมภาคเรียนที่2ของเรา ปกติเราจะไปเรียนพิเศษทุกเย็นอยุ่แล้ส เราจะเดินไปเองเพราะมันไม่ไกลมาก ที่เรียนพิเศษจะอยุ่ห่างจากรร.ประมาน1-2กม.ก้อพอเดินไปได้สบาย ระหว่างทางก้อจะผ่านสนามหลวงซึ่งเป็นศูนย์รวมของเด็กหลายๆรร.ด้วยค่ะ

ฟิวส์ : วันนี้พี่ไหนรึป่าวคับ
พราวด์ : วันนี้พี่ต้องไปเรียนพิเศษ
ฟิวส์ : ที่ไหนหรอคับ
พราวด์ : ตึกหมี่เหลืองอะ (เราตั้งชื่อขึ้นมาเองนะคะ)
ฟิวส์ : งั้นก็ผ่านสนามหลวงน่ะสิคับ งั้นเย็นนี้4โมงครึ่งครึ่งเจอกันที่สนามหลวงนะคับ ผมมีของจะให้ แล้วเจอกันคับ

อ้าวๆไม่รอให้ตูตอบหน่อยหรอ คิดบ้างมั้ยว่าไม่อยากไปเนี่ยยยย แต่เอ๊ะ ฟิวส์บอกมีของจะให้นี่นา เป็นของกินรึป่าว แฮร่ๆ เราลืมบอกว่าเราเป็นคนกินเก่ง ตะกละเลยก้อว่าได้ ยิ่ถ้าเป็นขนม ลูกอม ช็อคโกแลตนี่ของโปรดเลยนะคะ ชักอยากจะไปซะแล้วสิๆๆ

หลังเลิกเรียน เราเดินมาที่สนามหลวง แล้วเราก็แชทหาฟิวส์
พราวด์ : พี่ถึงแล้วนะ
ฟิวส์ : คับ ผมอยู่ในศาลานะ
พราวด์ : โอเคๆ เดี๋ยวพี่เดินไป

เราก็เดินไปคิดไปว่า หน้าตาไอ้เด็กคนนี้ก็คงจะอวบๆ ขาวๆ ตัวเตี้ยๆหน่อย เพราะเราเห็นในโปรไฟล์เฟสบุ๊คแล้วน่าจะเป็นอย่างงั้น
เราเดินมาถึงศาลา เห็นผช.คนนึงยืนหันหลังอยู่ รูปร่างสูง น่าจะสูงเกือบๆ170ซม.นะ ไม่อวบ ไม่ผอม รูปร่างดี ผิวไม่ขาวและก้อไม่ดำ  เราเลยลองเรียกดูเผื่อจะเป็นฟิวส์

พราวด์ : ฟิวส์

ใช่ผช.คนนี้คือฟิวส์ แต่เป็นฟิวส์ที่ผิดคาดมากกกก ผช.คนนี้ดูไม่เหมือนเด็กเลยย ยกเว้นหน้าตาที่ยังดูเด็กๆอยู่ แต่รูปร่างเกินเด็กแล้ววว ดูดีอ้ะะ น่ารักก5555 งานดีมากค้าาา เลิศศศศ>< เห้ยๆ ไม่ใช่ละๆๆๆ55 ฟิวส์หันมาพร้อมกับถุงขนมใบใหญ่ๆ มีขนม ลูกอม ช็อคโกแลตเต็มไปหมด โอ้ยยยอยากด้ายยยย

ฟิวส์ : โห ทำไมพี่ตัวเตี้ยจัง

แหงล่ะสิ ก็ตูเตี้ยนิ่ ลืมบอกไปค่ะ ตอนนั้นเราสูงประมาน 156 หนัก 46 ค่ะ กำลังอวบๆเลยย

พราวด์ : ทำไม เตี้ยแล้วทำไมห้ะๆ (เราออกจะทอมๆห้าวๆนิดๆนะคะ)
ฟิวส์ : ป่าวค้าบบบ นี่ค้าบผมให้ (ยื่นถุงขนมให้)
พราวด์ : อ้อ ขอบใจนะ (ยิ้มจ้าาา ยิ้มจนแทบดิ้น แต่ต้องเก็บไว้ข้างใน กลัวเด็กมันคิดไปไกล เพราะเราไม่ได้ชอบน้อง แต่ที่ยิ้มเนี่ย ไม่ได้เขินนะ แต่ดีใจ ลาภปากแล้ววว)
ฟิวส์ : แหมพี่ ยิ้มก้อได้นะ ผมไม่ว่าหรอก ผมอยากเห็นพี่ยิ้มนะ
พราวด์ : ใครยิ้ม ไม่มีอะ ไม่ยิ้มหรอก (อย่าพูดดิฟร้ะะ เดะตูก้อหลุดหรอก)
ฟิวส์ : ค้าบๆไม่ยิ้มก้อไม่ยิ้ม^^ (เอ้าไอ้เด็กนี่ดันมายิ้มกรุ้มกริ่มเฉยเลย)
พราวด์ : ไม่มีไรแล้ว พี่ไปเรียนละนะ
ฟิวส์ : โอเคคับบ๊ายบายยยย

แล้วเราก็เดินออกมาจากศาลา หันกลับไปมองก็เห็นฟิวส์ยืนโบกมือให้อยู่ เราก็ไม่สนใจไรทั้งนั้นนอกจากขนมในถุง เราก็เดินไปเรียนพิเศษเลย อิอิลาภปากแท้ๆๆ ขนมเต็มถุงเลยยยยย