ผมจะเล่าประสบการณ์ ที่เคยเห็นผีมากับตาตัวเองเกือบ 10 นาที หรืออาจกว่านั้นนิดหน่อย ผมมีเรื่องแปลกประหลาดที่ประสบมา 7-8 เรื่องได้
ซึ่งผมจะเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปดังนี้
1 ใครว่าฝีไม่มีจริง
2 ปลุกพระ
3 เห็นแสงประหลาด
4 จิตออกจากร่าง
5 ฤทธิ์นางไม้
6 เจอนางไม้
7 ภาพเทวดา
8 เข้าถึงฌานครั้งแรก
เรื่องที่ 1 ถึงเรื่องที่ 8 ใช้เวลาห่างกันถึง 30 ปี กลับมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ย้อนไปสมัยที่ที่ผมเป็นเด็ก ตอนนั้นอายุ 8 หรือ 9 ขวบนี่แหละ
คืนนั้นผมนอนช่วงหัวค่ำ เหมือนเด็กทั่วๆ ไป แต่แล้วผมก็ต้องตื่นมากลางดึก เพราะรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาอย่างแรง คงเป็นเพราะทานน้ำก่อนนอนมากไป
ผมไม่รู้ว่าเป็นเวลาเท่าไหร่ในตอนนั้นแต่ความรู้สึกน่าจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ตื่นขึ้นมาลมพัดเย็น ๆ ท้องฟ้าสว่าง ส่วนห้องน้ำก็อยู่นอกบ้าน
จะเดินออกไปมันรู้สึกว่าใกลไปหน่อย ก็เลยเปิดมุ้งยืนฉี่ออกไปที่ลูกกรง สมัยนั้นบ้านผมเป็นบ้านชั้นเดียว ตรงห้องผมเป็นไม้ครึ่งลูกกรงครึ่ง
ผมก็ฉี่ไปพร้อมกับสายลมที่พัดเย็นสบาย ไม่ถึง 10 วินาที พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายตัวดำท้วมไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่กางเกงขาก๋วย
นั่งอยู่ตรงข้างตุ่มน้ำ ที่วางชิดกับพนังห้องน้ำด่านล่าง ลักษณะนั่งยอง ๆ ก้มหน้ามองไปที่พื้น ตอนนั้นก็คิดว่าเป็นตายนต์ ที่อยู่ข้างบ้าน
สงสัยแกจะเข้ามาขโมยไก่ที่เลี้ยงไว้ ความคิดวูบขึ้นมาทันที แกมาทำลับๆ ล่อๆ กลางคืนแบบนี้ไม่ดีแน่ เราต้องแกล้งแก
คิดในใจ ก็เลยหันฉี่ไปที่แก ตอนนั้นฉี่ห่างแกประมาณ 1 เมตรได้ ตายนต์ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมา แต่ผมอดแปลกใจไม่ได้ว่าแกเล่นตลกอะไร
เพราะแทนที่แก จะลุกขึ้นยืนทีเดียวแต่แกกับค่อยๆ ลุกขึ้นยืนเหมือนหนังสโลโมชั่นประมาณนั้น ผมก็ไม่รู้ทำไมวันนั้นฉี่มันเยอะเหลือเกิน
ไม่ยอมหมดสักที พอแกยืนได้ แกก็เอื้มมือจะมาจับน้องชายของผม แกห่างห่างจากผมประมาณเกือบเมตร แกก้าวขาเข้ามา 1 ก้าวพร้อมกับ
ค่อยๆ เอื้อมมือมาแต่ก็ช้าแบบสโลโมชั่นอีก คิดในใจว่าแกก็คงจะล้อผมเล่นเหมือนกัน เมื่อแกเห็นผมไม่กลัว แกก็ไม่กล้าที่จะเอื้อมมือเข้ามา
เร็วๆ ผมมองที่มือแก และเห็นว่ามือชองแกยังมาไม่ถึง ยังห่างอีกประมาณ 1 ศอกผมก็เลยละสายตายจากมือแก ไปมองหน้าแกแทน
เพื่อให้มั่นใจว่าแกเป็นตายนต์ข้างบ้านจริงๆ แต่ก็แปลกใจเอ๊ะ! ทำไมเราถึงมองไม่เห็นหน้าแกในตอนนั้น หน้าแกเหมือนหุ่นที่ปั่นทรงหน้าไว้
แต่ยังไม่ได้ปั้นตา จมูก ปาก ผมก็สงสัยว่าเราห่างไม่ถึงเมตรทำไมมันมองไม่เห็นหน้าว่ะ ผมมองไปบนฟ้า เห็นพระจันทร์เต็มดวง
ผมก็มองกลับมาที่พื้น ผมเห็นแม้กระทั่งก้อนกรวดเม็ดทรายที่พื้น แต่ทำไมผมมองหน้าตายนต์ไม่เห็น ขณะที่ผมมองไปมาอยู่นั้น มือแกห่าง
น้องชายผมแค่คืบเดียว ผมกลับไปจ้องที่หน้าแกอีกครั้งพยามยามมองๆ บอกได้เลยว่าหน้าแกมืดมากยิ่งมองหน้าแกก็เหมือนกับ
ว่าส่วนด้านในของใบหน้าหมุนเป็นโพรงกลม ๆ ดำ ๆ ลึกเข้าไปยิ่งมองมันก็ยิ่งดูดเหมือนจะดูดจิตใจเราเข้าไป ผมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว
และผมก็รู้ด้วยสัญชาติญาณว่านี่ไม่ใช่คนแล้ว ต้องเป็นผีอย่างแน่นอน แต่ความคิดเร็วดุจสายฟ้า ผีมีจริงหรือ อยากลองมือมันห่าง
น้องชายเราไม่ถึง 4 นิ้วให้มันจับสักทีว่าวิญญาณมันจะจับได้อย่างไร ใจหนึ่งก็อยากลองอีกใจหนึ่งก็กลัว ขณะที่มือตายนต์กางออก
กำลังจะจับ เสี้ยววินาทีนั้นผมก็ตัดสินใจถอยออกมา อืม! อย่าเสี่ยงดีกว่า พอแน่ใจว่าเป็นผีก็มุดมาอยู่ในมุ้งแต่ตอนนั้นบอกได้เลยว่า
ความกลัวแทบไม่มี ถ้าผีมีจริงถาคาก็ต้องมีจริงคิดดังนั้น ผมมาก็มานั่งขัดสมาธิท่องนโม 3 จบ ท่องคาถาไล่ผีไป 1 บท แล้วผมก็ลืมตากขึ้น
เป่าไปที่แกยืนอยู่ เพี้ยง....รู้มั้ยเกิดอะไรขึ้น...ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย คิดในใจทำไมมันไม่กล้วคาถาไล่ผี แล้วทำไมมันไม่หายไป หรือว่าคาถาบทนี้
ไช้กับมันไม่ได้ งั้นเราท่องคาถาอีกบทหนึ่ง หลับตาตั้งนะโมอีก 3 จบ ว่าคาถาอีกบท พอจบผมลืมตาขึ้นมาเป่าอย่างแรงกะให้ลมถึงตัวตายนต์ เพี้ยง....
โทษที เหมือนเดิม คาถา 2 บททำอะไรไม่ได้เลย ความกลัวเกิดขึ้นในใจ 50% ดีนะทียังมีลูกกรงกั้นแถมมีมุ้งกั้นอีกชั้น
ถ้าเจอกันข้างนอกผมคงทำแบบนี้ไม่ได้ ป่านนี้คงหัวโกร๋นไปแล้ว เมื่อความกลัวเกิดในจิตใจ ผมก็อยู่ไม่ได้แล้ว เปิดมุ้งออกไป
เรียกพี่ชายที่นอนอยู่ข้าง ๆ เตียงเราห่างกันไม่เกิน 1.50 เมตร ลิตๆ ช่วยด้วยผีหลอก ผมเขย่าตัวพี่ชายพร้อมด้วยเสียงระล่ำระลัก
พอพี่ชายตื่นก็ถามเป็นอะไรผมบอกว่าผีๆ อยู่นอกลูกกรง ก็พาพี่ชายมุดมุ้งผมมาดูที่ลูกกรง แล้วผมก็ชี้มือไปที่ตายนต์ ผมบอกว่า
เห็นมั้ยมันยืนอยู่ตรงนั้น..พี่ผมก็มองอยู่อึดใจหนึ่ง แล้วก็พูดว่าไม่เห็นมีอะไรเลยตาฝาดไปหรือป่าวไปนอน ๆ พูดจบพี่ชาย
ก็รีบกลับไปนอนตามเดิมโดยไม่ยอมคุยอะไรด้วย ผมก็เลยคลุมโปงนอน พอเช้าขึ้นมาก็ถามพี่ชายอีกที ว่าทำไมไม่เห็น
พี่ผมก็บอกว่าก็เห็นเหมือนกันแต่ก็กลัวผมตกใจก็เลยบอกว่าไม่เห็น....เลยเล่าเรื่องนี้ที่เห็นให้แม่ฟังแม่บอกว่าคนแถวบ้านก็เห็นกันเกือบทุกคน
แกเป็นผีเจ้าที่ เมื่อก่อนเคยเป็นเจ้าของที่ดินแถบนี้อยู่มานานแล้วยังไม่ไปเกิด
ตอนนี้ก็มาถึงคำถามที่ว่า
1. ถ้าผมยอมให้ผีจับ มันจะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาสัมผัสมั้ย
2. แล้วทำไมเวลาคนตายได้ 3 วันวิญญาณกลับมาบ้าน ทั้งเรียกทั้งตะโกน ทั้งเคาะทั้งเขย่าประตูบ้าน ทำไมไม่มีมีคนเห็นหรือคนได้ยิน
แต่บางทีเราไม่ตั้งใจจะเห็นแต่กลับเห็นไปได้ ที่ผมเล่ามาเห็นนานทีเดียวเกือบ 10 นาที แล้วเรียกว่าเห็นแบบมีสติด้วย
3. ผีมองเห็นเราเหมือนที่เราเห็นตัวเราในกระจกหรือไม่ หรือเห็นเป็นแค่แสงสว่าง เห็นเป็นทรงอะไร ตัวคนเลย หรือ สว่างเหมือนดวงไฟ
4. บางคนบอกว่าผีเป็นแค่ดวงวิญญาณดวงหนึ่ง ไม่มีรูปร่าง มีลักษณะเป็นดวง ๆ เหมือนดวงโคมไฟหรี่ ๆ ระยะใกล
5. ถ้าผีมีจริง นรก สวรรค์ ก็มีจริง ดังพระไตรปิฏก กล่าว แล้วทำไมผียังลอยนวล อยู่ในที่ ๆ ทำให้เราเห็นได้ เห็นว่าก่อนตายจิตคิด
อย่างไร ก็จะไปตามอย่างนั้น หรือมีพยายม หรือ ยมทูต มารับตัวไปก่อนตาย แล้วพวกที่ตายโดยไม่มีใครมารับตัว จิตไม่ไปเกิด
เป็นไปได้มั้ย หรือเขาจะตายก่อนอายุขัย เลยกลายเป็นพวกสัมพเวสี แต่สัมพเวสี ไม่น่าจะแสดงรูปร่างให้เราเห็นได้นานขนาดนี้ เป็น 10 นาที
ตั้งแต่ผมเห็น ยันสวดมนต์ จนกระทั่งไปปลุกพี่ชายมาดู
ใครว่าฝีไม่มีจริง
ซึ่งผมจะเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปดังนี้
1 ใครว่าฝีไม่มีจริง
2 ปลุกพระ
3 เห็นแสงประหลาด
4 จิตออกจากร่าง
5 ฤทธิ์นางไม้
6 เจอนางไม้
7 ภาพเทวดา
8 เข้าถึงฌานครั้งแรก
เรื่องที่ 1 ถึงเรื่องที่ 8 ใช้เวลาห่างกันถึง 30 ปี กลับมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ย้อนไปสมัยที่ที่ผมเป็นเด็ก ตอนนั้นอายุ 8 หรือ 9 ขวบนี่แหละ
คืนนั้นผมนอนช่วงหัวค่ำ เหมือนเด็กทั่วๆ ไป แต่แล้วผมก็ต้องตื่นมากลางดึก เพราะรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาอย่างแรง คงเป็นเพราะทานน้ำก่อนนอนมากไป
ผมไม่รู้ว่าเป็นเวลาเท่าไหร่ในตอนนั้นแต่ความรู้สึกน่าจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ตื่นขึ้นมาลมพัดเย็น ๆ ท้องฟ้าสว่าง ส่วนห้องน้ำก็อยู่นอกบ้าน
จะเดินออกไปมันรู้สึกว่าใกลไปหน่อย ก็เลยเปิดมุ้งยืนฉี่ออกไปที่ลูกกรง สมัยนั้นบ้านผมเป็นบ้านชั้นเดียว ตรงห้องผมเป็นไม้ครึ่งลูกกรงครึ่ง
ผมก็ฉี่ไปพร้อมกับสายลมที่พัดเย็นสบาย ไม่ถึง 10 วินาที พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายตัวดำท้วมไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่กางเกงขาก๋วย
นั่งอยู่ตรงข้างตุ่มน้ำ ที่วางชิดกับพนังห้องน้ำด่านล่าง ลักษณะนั่งยอง ๆ ก้มหน้ามองไปที่พื้น ตอนนั้นก็คิดว่าเป็นตายนต์ ที่อยู่ข้างบ้าน
สงสัยแกจะเข้ามาขโมยไก่ที่เลี้ยงไว้ ความคิดวูบขึ้นมาทันที แกมาทำลับๆ ล่อๆ กลางคืนแบบนี้ไม่ดีแน่ เราต้องแกล้งแก
คิดในใจ ก็เลยหันฉี่ไปที่แก ตอนนั้นฉี่ห่างแกประมาณ 1 เมตรได้ ตายนต์ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมา แต่ผมอดแปลกใจไม่ได้ว่าแกเล่นตลกอะไร
เพราะแทนที่แก จะลุกขึ้นยืนทีเดียวแต่แกกับค่อยๆ ลุกขึ้นยืนเหมือนหนังสโลโมชั่นประมาณนั้น ผมก็ไม่รู้ทำไมวันนั้นฉี่มันเยอะเหลือเกิน
ไม่ยอมหมดสักที พอแกยืนได้ แกก็เอื้มมือจะมาจับน้องชายของผม แกห่างห่างจากผมประมาณเกือบเมตร แกก้าวขาเข้ามา 1 ก้าวพร้อมกับ
ค่อยๆ เอื้อมมือมาแต่ก็ช้าแบบสโลโมชั่นอีก คิดในใจว่าแกก็คงจะล้อผมเล่นเหมือนกัน เมื่อแกเห็นผมไม่กลัว แกก็ไม่กล้าที่จะเอื้อมมือเข้ามา
เร็วๆ ผมมองที่มือแก และเห็นว่ามือชองแกยังมาไม่ถึง ยังห่างอีกประมาณ 1 ศอกผมก็เลยละสายตายจากมือแก ไปมองหน้าแกแทน
เพื่อให้มั่นใจว่าแกเป็นตายนต์ข้างบ้านจริงๆ แต่ก็แปลกใจเอ๊ะ! ทำไมเราถึงมองไม่เห็นหน้าแกในตอนนั้น หน้าแกเหมือนหุ่นที่ปั่นทรงหน้าไว้
แต่ยังไม่ได้ปั้นตา จมูก ปาก ผมก็สงสัยว่าเราห่างไม่ถึงเมตรทำไมมันมองไม่เห็นหน้าว่ะ ผมมองไปบนฟ้า เห็นพระจันทร์เต็มดวง
ผมก็มองกลับมาที่พื้น ผมเห็นแม้กระทั่งก้อนกรวดเม็ดทรายที่พื้น แต่ทำไมผมมองหน้าตายนต์ไม่เห็น ขณะที่ผมมองไปมาอยู่นั้น มือแกห่าง
น้องชายผมแค่คืบเดียว ผมกลับไปจ้องที่หน้าแกอีกครั้งพยามยามมองๆ บอกได้เลยว่าหน้าแกมืดมากยิ่งมองหน้าแกก็เหมือนกับ
ว่าส่วนด้านในของใบหน้าหมุนเป็นโพรงกลม ๆ ดำ ๆ ลึกเข้าไปยิ่งมองมันก็ยิ่งดูดเหมือนจะดูดจิตใจเราเข้าไป ผมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว
และผมก็รู้ด้วยสัญชาติญาณว่านี่ไม่ใช่คนแล้ว ต้องเป็นผีอย่างแน่นอน แต่ความคิดเร็วดุจสายฟ้า ผีมีจริงหรือ อยากลองมือมันห่าง
น้องชายเราไม่ถึง 4 นิ้วให้มันจับสักทีว่าวิญญาณมันจะจับได้อย่างไร ใจหนึ่งก็อยากลองอีกใจหนึ่งก็กลัว ขณะที่มือตายนต์กางออก
กำลังจะจับ เสี้ยววินาทีนั้นผมก็ตัดสินใจถอยออกมา อืม! อย่าเสี่ยงดีกว่า พอแน่ใจว่าเป็นผีก็มุดมาอยู่ในมุ้งแต่ตอนนั้นบอกได้เลยว่า
ความกลัวแทบไม่มี ถ้าผีมีจริงถาคาก็ต้องมีจริงคิดดังนั้น ผมมาก็มานั่งขัดสมาธิท่องนโม 3 จบ ท่องคาถาไล่ผีไป 1 บท แล้วผมก็ลืมตากขึ้น
เป่าไปที่แกยืนอยู่ เพี้ยง....รู้มั้ยเกิดอะไรขึ้น...ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย คิดในใจทำไมมันไม่กล้วคาถาไล่ผี แล้วทำไมมันไม่หายไป หรือว่าคาถาบทนี้
ไช้กับมันไม่ได้ งั้นเราท่องคาถาอีกบทหนึ่ง หลับตาตั้งนะโมอีก 3 จบ ว่าคาถาอีกบท พอจบผมลืมตาขึ้นมาเป่าอย่างแรงกะให้ลมถึงตัวตายนต์ เพี้ยง....
โทษที เหมือนเดิม คาถา 2 บททำอะไรไม่ได้เลย ความกลัวเกิดขึ้นในใจ 50% ดีนะทียังมีลูกกรงกั้นแถมมีมุ้งกั้นอีกชั้น
ถ้าเจอกันข้างนอกผมคงทำแบบนี้ไม่ได้ ป่านนี้คงหัวโกร๋นไปแล้ว เมื่อความกลัวเกิดในจิตใจ ผมก็อยู่ไม่ได้แล้ว เปิดมุ้งออกไป
เรียกพี่ชายที่นอนอยู่ข้าง ๆ เตียงเราห่างกันไม่เกิน 1.50 เมตร ลิตๆ ช่วยด้วยผีหลอก ผมเขย่าตัวพี่ชายพร้อมด้วยเสียงระล่ำระลัก
พอพี่ชายตื่นก็ถามเป็นอะไรผมบอกว่าผีๆ อยู่นอกลูกกรง ก็พาพี่ชายมุดมุ้งผมมาดูที่ลูกกรง แล้วผมก็ชี้มือไปที่ตายนต์ ผมบอกว่า
เห็นมั้ยมันยืนอยู่ตรงนั้น..พี่ผมก็มองอยู่อึดใจหนึ่ง แล้วก็พูดว่าไม่เห็นมีอะไรเลยตาฝาดไปหรือป่าวไปนอน ๆ พูดจบพี่ชาย
ก็รีบกลับไปนอนตามเดิมโดยไม่ยอมคุยอะไรด้วย ผมก็เลยคลุมโปงนอน พอเช้าขึ้นมาก็ถามพี่ชายอีกที ว่าทำไมไม่เห็น
พี่ผมก็บอกว่าก็เห็นเหมือนกันแต่ก็กลัวผมตกใจก็เลยบอกว่าไม่เห็น....เลยเล่าเรื่องนี้ที่เห็นให้แม่ฟังแม่บอกว่าคนแถวบ้านก็เห็นกันเกือบทุกคน
แกเป็นผีเจ้าที่ เมื่อก่อนเคยเป็นเจ้าของที่ดินแถบนี้อยู่มานานแล้วยังไม่ไปเกิด
ตอนนี้ก็มาถึงคำถามที่ว่า
1. ถ้าผมยอมให้ผีจับ มันจะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาสัมผัสมั้ย
2. แล้วทำไมเวลาคนตายได้ 3 วันวิญญาณกลับมาบ้าน ทั้งเรียกทั้งตะโกน ทั้งเคาะทั้งเขย่าประตูบ้าน ทำไมไม่มีมีคนเห็นหรือคนได้ยิน
แต่บางทีเราไม่ตั้งใจจะเห็นแต่กลับเห็นไปได้ ที่ผมเล่ามาเห็นนานทีเดียวเกือบ 10 นาที แล้วเรียกว่าเห็นแบบมีสติด้วย
3. ผีมองเห็นเราเหมือนที่เราเห็นตัวเราในกระจกหรือไม่ หรือเห็นเป็นแค่แสงสว่าง เห็นเป็นทรงอะไร ตัวคนเลย หรือ สว่างเหมือนดวงไฟ
4. บางคนบอกว่าผีเป็นแค่ดวงวิญญาณดวงหนึ่ง ไม่มีรูปร่าง มีลักษณะเป็นดวง ๆ เหมือนดวงโคมไฟหรี่ ๆ ระยะใกล
5. ถ้าผีมีจริง นรก สวรรค์ ก็มีจริง ดังพระไตรปิฏก กล่าว แล้วทำไมผียังลอยนวล อยู่ในที่ ๆ ทำให้เราเห็นได้ เห็นว่าก่อนตายจิตคิด
อย่างไร ก็จะไปตามอย่างนั้น หรือมีพยายม หรือ ยมทูต มารับตัวไปก่อนตาย แล้วพวกที่ตายโดยไม่มีใครมารับตัว จิตไม่ไปเกิด
เป็นไปได้มั้ย หรือเขาจะตายก่อนอายุขัย เลยกลายเป็นพวกสัมพเวสี แต่สัมพเวสี ไม่น่าจะแสดงรูปร่างให้เราเห็นได้นานขนาดนี้ เป็น 10 นาที
ตั้งแต่ผมเห็น ยันสวดมนต์ จนกระทั่งไปปลุกพี่ชายมาดู