เปลี่ยนจากรุ่นน้องมาเป็นแฟน

สวัสดีค่ะ ขออนุญาติตั้งเป็นกระทู้คำถามนะคะ ยังไม่ได้ยืนยันบัตร ปชช.เลยT^T ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะคะ จขกท.ชื่อบิวค่ะ เราค่อนข้างเป็นที่รู้จักของคนในโรงเรียน เพราะเราอยู่สภานักเรียน เป็นคนเช็คชื่อนักเรียน เช็คขาดคนมาสายที่หน้าประตู รร.ด้วยค่ะ เราอยู่ห้องคิงด้วย นี่เป็นจุดเริ่มต้นแสนกวนประสาทของเราค่ะ ในวันเปิดเทอมวันแรกเราไปทำหน้าที่ตามปกติค่ะ วันนี้เราไม่ได้เช็คคนสาย แต่เราเป็นคนเดินตรวจตามห้องว่ามีใครโดดแถวรึเปล่า เราก็เดินๆๆ สักพักได้ยินเสียง "โอ๊ย" ดังจากด้านหลังเราเลยรีบหันไปมอง เห็นมีคนลื่นล้มอยู่ที่พื้นคนนึง เราเลยรีบวิ่งจะเข้าไปช่วย แต่มันตะโกนว่าเราๆเลยไม่ช่วย หมันไส้เลยค่ะ
คน : ยัยป้า แกล้งผมหรอ ผมลื่นเลยเห็นมั้ยเนี่ย
เรา : แกล้งอะไร แกล่ะลื่นล้มเอง มาโทษคนอื่น
คน : ป้าช่วยผมหน่อยครับ ปวดตูด
เรา : ไม่ช่วยหรอกไอ้เด็กปากหมา นี่โดดใช่มั้ย
เราเลยเดินไปกระชากเสื้อดู เป็นเด็ก ม.5 ค่ะ และในจังหวะนั้นเรากับมันหันไปสบตากันพอดี มันเลยฉวยโอกาสเอาหน้ามาใกล้ๆเราอีก ละพูดว่า
คน : ชอบผมก็บอก ไม่ต้องมาตีเนียนแบบนี้
เรา : [ผลักมันออก] ฉันไม่อยากรู้จักแกหรอกย่ะ
คน : ผมชื่อนินครับ สวัสดีครับป้าบิว
เรา : แกรู้ชื่อฉันได้ยังไง
คน : ป้าออกจะแก่ ใครไม่รู้จักก็บ้าละครับ โบราณ
คือเราอยากจะบ้าตาย เจอเด็กปากหมาแบบนี้ เราเลยเดินหนีมันออก สรุปคือเราลืมจดชื่อมันที่โดดแถว คือผิดเลยTT ในวันนั้นตอนกลางวัน เราต้องเอาสมุดเช็คเด็กป่วยไปส่งห้องพยาบาล ก็ไปค่ะละก็ได้เจอกับคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ไอ้เด็กนิน !!
นิน : สวัสดีครับป้า มาหาผมหรอครับ
เรา : เปล่าซะหน่อย อย่าหลงตัวเอง ไอ้เด็กบ้า
นิน : หือ พูดงี้ผมก็เสียใจแย่นะครับ
เรา : เรื่องของแก [หันหน้าไปทางอื่น]
นิน : โอ๊ย !!
เรา : เห้ย เป็นอะไรอ่ะ
นิน : พี่เป็นห่วงผมหรอครับ
เรา : [ตีมันแรงๆ] แกล้งฉันหรอ ไอ้เด็กบ้า
ในจังหวะนั้นครูพยาบาลเดินมาพอดี
ครู : นี่เจ้านิน ยังไม่ทันหายก็ซ่าแล้วนะ สมควรละที่ลื่นล้ม ตูดบวมเลยเป็นไงล่ะ
เราแอบขำ5555 เรารับของจากครูเสร็จก็จะเดินไป แล้วนินมันตะโกนตามหลังเรามาว่า 'เจอกันนะครับ' เรานี่แบบปวดหัวเลย เปิดเทอมมาวันแรกก็มาเจออะไรที่มันปวดเฮ้ดมากขนาดนี้ จนมาวันนึงเราอยู่ที่โรงอาหารค่ะ เราไม่ได้กินข้าว เลยจะซื้อขนมแทน ซื้อขนมแล้วก็มีไอติมอยู่อีกอันค่ะ เหลืออันสุดท้ายแล้วเราเลยหยิบ แต่ไม่ทัน มีใครมาหยิบก่อนไม่รู้ สรุปว่ามันก็คือ ไอ้เด็กนิน !!
นิน : ป้าชอบกินไอติมหรอครับ
เรา : เปล่า
นิน : เอ้า แล้วจะซื้อทำไมล่ะครับ
เรา : แค่อยากกิน
นิน : ว้าา เหลืออันสุดท้ายแล้วด้วยสิ
เรา : แกก็เอาไป
นิน : งั้นมาแบ่งกันกินมั้ยล่ะครับ
เรา : ฉันไม่กินกับแกหรอกย่ะ [เดินหนี]
เราจ่ายเงินเสร็จก็เดินไปหามุมนั่งกินคนเดียว และเด็กป่วนเมืองก็มาอีกแล้วจ้า -_- นินยื่นไอติมให้เรา
นิน : อ่ะป้า ผมให้ครับ
เรา : ไม่เอา [พูดด้วยเสียงเข้มๆ]
นิน : แต่ป้าไม่ได้กินข้าวนิครับ ขนมแค่นี้ไม่อิ่มนะ
เรารับไอติมมา ไม่ได้เอะใจอะไรว่านินรู้ได้ยังไงว่าเราไม่ได้กินข้าว เราก็กินไอติมไป
นิน : กินเหมือนเด็กเลยครับ ปากเลอะอ่ะ
เราเลยเอาทิชชู่มาเช็ด ไอ้นินมันก็ขำอยู่ได้ อะไรของมันไม่รู้ มันเลยบอกว่าเดี๋ยวมันเช็ดให้ มันก็จับหน้าเราหันไปทางมัน ใช้นิ้วเช็ดมุมปากเรา แล้วมันก็เอานิ้วเข้าปากมัน !!
เรา : ไอ้โรคจิต ทำอะไรเนี่ย
นิน : อร่อยดีนะครับ ไม่รู้ว่าไอติมหรือ...
เราเดินหนีมันเลย เริ่มรำคาญแล้ว เราไม่ชอบให้มาทำแบบนี้กับเราด้วย คือปวดเฮ้ดค่ะะะะTT กลับบ้านไปเล่นเฟส มันก็มีเฟสแอดมา กดดูมันเป็นเฟสนิน เราไม่รับค่ะ มันก็แชทมาหาเรา
นิน : ป้าครับ รับแอดผมหน่อยครับ
เราอ่านแล้วไม่ตอบค่ะ
นิน : ป้ารับผมหน่อยนะๆๆๆ ป้าสุดสวย
เรา : ไม่รับแอดคนแปลกหน้าค่ะ !
และเราก็ปิดคอมไปเลย จนวันรุ่งขึ้น เราไปเช็คชื่อคนมาสายค่ะ เราก็เจอนิน
นิน : สวัสดีครับป้าบิว
เรา : อืม วันนี้มาสายนะ ตื่นสายล่ะสิ
นิน : เปล่าครับ ผมตื่นตี 5
เรา : เอ้า ละไมมาสายล่ะ
นิน : ผมตั้งใจครับ ผมอยากเจอป้า
หยอดค่ะหยอด หยอดจนเราเบือนหน้าหนีอ่ะ มันก็บอกเราว่าขอยืมโทรศัพท์เราหน่อย โทรหาเพื่อน เราไม่ได้คิดอะไรเลยให้ไป เราก็ไม่ได้สังเกตอะไรด้วย จนมันคืนโทรศัพท์เรามา แล้วมันก็ยิ้มๆ ไม่ได้สนใจอะไรค่ะ จนเย็นวันนั้น แชทเฟสมันเด้งมาหาเราอีก แต่ทำไมเราเป็นเพื่อนกับนินได้ล่ะ !!
นิน : สวัสดีครับป้าาาาาาาา
เรา : เห้ย ทำไมเป็นเพื่อนกันได้อ่ะ
นิน : ไม่รู้สิครับ พรหมลิขิตมั้ง
เราเอะใจแล้วว่าตอนที่นินยืมโทรศัพท์เราแน่ๆเลย เราเลยไม่ตอบค่ะ สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเบอที่ไม่คุ้น ไม่ได้เม็มไว้ด้วย เรากดรับสายค่ะ
เรา : อะโหล สวัสดีค่ะ ใครคะ ?
นิน : แหม ป้า พูดเพราะเชียวนะ ทีกับผมล่ะ
เรา : เห้ยนิน แกเอาเบอฉันมาจากไหน
นิน : คิดเอาเองนะครับ
เรา : เออ โทรมามีอะไร
นิน : ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่อยากคุยด้วย
เรา : แค่นี้ใช่ป่ะ จะนอนแล้ว
นิน : เดี๋ยวๆๆครับ เอ่อ.. ฝันดีนะครับ
เรากดวางสายจากนินไป ก็นอนต่อ สรุปคืนนั้นฝันถึงมันด้วยจ้าTT มันกวนประสาทเราแบบนี้เรื่อยมา จนวันนึง วันนั้นเราเดินกลับบ้านค่ะ แม่บอกรถเสีย บ้านเราก็ไม่ได้ไกลอะไรมากมาย ก็เดิน สักพักมีรถมอไซค์คันนึงขับมาปาดหน้าเรา ตอนนั้นเรากลัวละ จะหนี แต่มันผู้นั้นถอดหมวกกันน็อคออก เป็นนิน !!
นิน : เอ้า ป้า วันนี้เดินกลับบ้านเองหรอครับ
เรา : อืม [จะเดินหนี]
นิน : ให้ผมไปส่งนะครับ
เรา : ไม่อ่ะ ฉันกลับเองได้
นินมันลงมาจากรถเดินมาหาเรา
นิน : จะไปดีๆ หรือจะให้ผมอุ้มไปครับป้า
เรา : ไม่อะไรทั้งนั้น [เดินหนี]
และความรู้สึกเราคือตัวลอย นินมันอุ้มเราไปที่รถอ่ะ เราจะหนีต่อ มันก็มาหอมแก้มเรา
นิน : ถ้าพี่หนีอีก ผมไม่แค่หอมแก้มแล้วนะครับ
เรา : ไอ้โรคจิต !!
คือเราตกใจมากที่นินทำ สรุปต้องยอมนั่งรถไปกับมันโดยดี จนวันส่งเราที่บ้าน เราลงจากเราได้ก็รีบบึ่งขึ้นบ้านทันที นินก็ชวนคุย
นิน : ให้ผมมารับมาส่งพี่แบบนี้ทุกวันได้มั้ยครับ
เรา : ไม่ได้อ่ะ
นิน : ทำไมอ่ะครับ
เรา : มันดูไม่ดี
นิน : ดูไม่ดียังไงอ่ะครับ
เรา : เราไม่ได้เป็นอะไรกัน
นิน : งั้นเป็นแฟนกับผมนะ
คือเราอึ้งมาก นินมันขอเราเป็นแฟนหรอ ท่าทางจริงจังมาก
เรา : ไอ้บ้า พูดเล่นฉันไม่ตลกด้วยหรอกนะ
นิน : ผมพูดจริงครับ
เรา : ทำแบบนี้กับผู้หญิงมากี่คนแล้วล่ะ
นิน : พี่คนแรก และคนสุดท้ายครับ
เราเลยรีบเดินขึ้นบ้าน ไม่อยากเถียงกับมันละ เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับนิน แต่ที่แน่ๆคือปวดหัวค่ะ กวนได้กวนดี ทุกวี่ทุกวัน จนวันกีฬาสีมาถึง เราดูป้ายประกาศการแข่งกีฬาอยู่ นินมันเดินมาอยู่ข้างเรา แต่งตัวชุดกีฬาเต็มยศค่ะ
นิน : วันนี้ผมแข่งฟุตบอลครับ มาเชียร์ผมด้วยนะ
เรา : หึ ไม่อ่ะ แข่งไปก็แพ้
นิน : พนันกับผมมั้ยล่ะครับ
เรา : ได้ พนันอะไรล่ะ
นิน : ถ้าผมชนะ พี่ต้องเป็นแฟนผม 1 สัปดาห์
เรา : ห้ะ อะไรนะ !!
นิน : ถ้าผมแพ้ ผมจะยอมทำตามที่พี่บอก
เรา : ตกลง !!
กลางวันนั่นเรารีบไปดูเลยค่ะ ภาวนาให้นินแพ้ๆๆๆๆ ก่อนแข่งเราเห็นนินมองมาทางเราด้วยค่ะ เราก็ไม่ได้อะไร เมินๆ ใส่ด้วยซ้ำ จนแข่งคือโอ้โหโคตรเก่งอ่ะ สรุปนินชนะด้วย 5 - 0 แข่งเสร็จนินก็เดินมาหาเราเลยค่ะ พร้อมทวงคำสัญญา
นิน : ผมชนะแล้วนะครับ คุณแฟน !!
เรา : อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ
นิน : พี่ลืมสัญญาไปแล้วหรอครับ
เรา : เออ ไม่ลืม
นิน : งั้นเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ก็ได้ครับ

เดี๋ยวมาต่อนะคะ