สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ ยังไงขอคำตอบที่ดีให้เราด้วยนะครับ
คือว่า ผมกับแฟน รู้จักกันมาได้ไม่นานประมาณ 4 -5 เดือนจึงตกลงคบกัน และตกลงจดทะเบียนสมรสกันผมบริสุทธิ์ใจและผ่านเรื่องรักแย่ๆมาพอสมควร และต่างคนก็ต่างโตกันแล้ว. เราคิดเหมือนกันตรงที่ชอบลุยๆและ ยังไงเราก็ต้องศึกษากันไปตลอดชีวิต และ ทางบ้านเค้าก็ไม่ได้เรียกสินสอดอะไร ตอนแรกจะชวนกันไปอยู่บ้านผมแต่ดูเหมือน จะไม่ค่อยเวิคร์เพราะบ้านผมก็มีปัญหาจุกจิกเรื่องพี่น้องเหมือนกันผมเปนคนกลาง ผมเลยตัดสินใจแยกตัวออกจากบ้านเองตัดปัญหา
แฟนผมแก่กว่า 4-5 ปีตัวผมจบป.โท ทำงานประจำ ส่วนแฟน ปวส. ทำงานประจำ+มีงานเสริมเย็บผ้าเป็นลุกสาวคนเดียว แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เธอเองก็มาพร้อมกับหนี้สินเกือบแสนที่ผมเพิ่งรู้หลังจดทะเบียนซึ่งตอนแรกผมรู้แค่หลักหมื่น แต่ผมยินดีที่จะช่วยจ่าย ผมก็ยังโกรธจนทุกวันนี้
และผมรู้ว่าทางบ้านแฟนมีปัญหากัน แต่ไม่รู้ว่าหนักขนาดนี้คือ พ่อของแฟนมีเล็กมีน้อยและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แม่เค้าทนไม่ไหวบวกกับ แม่ของแม่แฟน (เรียกไม่ค่อยถูก) ไม่ค่อยชอบแม่ของแฟนและตัวเค้าด้วยแทบจะตัดลูกตัดแม่กันเลย
จนแม่เค้าต้องย้ายสัมมโนครัวมาอยู่ห้องเช่าด้วยกัน ซึ่งตอนแรกผมมีแปลนจะอยู่กินกันแค่สองคนและจะไม่เช่าอยู่แล้ว อาจจะซื้อบ้านหรือคอนโดอยุ่ตอนแรกคิดว่ามาแม่มาอยุ่ด้วยแค่แป๊บเดียว แต่ตอนนี้คือมาอยู่เลยแล้วไม่กลับไปอีกแล้ว เพราะอึดอัด แต่แม่แฟนมีงานเย็บผ้าเป็นลูกจ้างประจำ และก็ช่วยงานเสริมแฟนอยู่ตลอด และตรงที่เช่าอยุ่ก้มีญาติฝ่ายแม่อยุ่และร้านที่แกเย็บผ้าอยุ่ผมเลยไม่อยากจับแกย้ายไปไหน
และตอนนี้ผมตัดสินใจซื้อคอนโดระแวกรถไฟฟ้าไปแล้วแต่ขนาดห้องมันเล็กมาก 25 ตร.ม อยู่กันได้แค่สองคน ตอนนี้รุ้สึกเหมือนกำลังทิ้งแม่เค้ามาก ผมดูเห็นแก่ตัวมากมั้ยครับผมควรแก้ปัญหายังไงดี
เราดูเห็นแก่ตัวมากมั้ย เมื่อแม่แฟนมีปัญหากับทางบ้าน จนต้องมาอยู่ด้วยกัน (ปรึกษา)
คือว่า ผมกับแฟน รู้จักกันมาได้ไม่นานประมาณ 4 -5 เดือนจึงตกลงคบกัน และตกลงจดทะเบียนสมรสกันผมบริสุทธิ์ใจและผ่านเรื่องรักแย่ๆมาพอสมควร และต่างคนก็ต่างโตกันแล้ว. เราคิดเหมือนกันตรงที่ชอบลุยๆและ ยังไงเราก็ต้องศึกษากันไปตลอดชีวิต และ ทางบ้านเค้าก็ไม่ได้เรียกสินสอดอะไร ตอนแรกจะชวนกันไปอยู่บ้านผมแต่ดูเหมือน จะไม่ค่อยเวิคร์เพราะบ้านผมก็มีปัญหาจุกจิกเรื่องพี่น้องเหมือนกันผมเปนคนกลาง ผมเลยตัดสินใจแยกตัวออกจากบ้านเองตัดปัญหา
แฟนผมแก่กว่า 4-5 ปีตัวผมจบป.โท ทำงานประจำ ส่วนแฟน ปวส. ทำงานประจำ+มีงานเสริมเย็บผ้าเป็นลุกสาวคนเดียว แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เธอเองก็มาพร้อมกับหนี้สินเกือบแสนที่ผมเพิ่งรู้หลังจดทะเบียนซึ่งตอนแรกผมรู้แค่หลักหมื่น แต่ผมยินดีที่จะช่วยจ่าย ผมก็ยังโกรธจนทุกวันนี้
และผมรู้ว่าทางบ้านแฟนมีปัญหากัน แต่ไม่รู้ว่าหนักขนาดนี้คือ พ่อของแฟนมีเล็กมีน้อยและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แม่เค้าทนไม่ไหวบวกกับ แม่ของแม่แฟน (เรียกไม่ค่อยถูก) ไม่ค่อยชอบแม่ของแฟนและตัวเค้าด้วยแทบจะตัดลูกตัดแม่กันเลย
จนแม่เค้าต้องย้ายสัมมโนครัวมาอยู่ห้องเช่าด้วยกัน ซึ่งตอนแรกผมมีแปลนจะอยู่กินกันแค่สองคนและจะไม่เช่าอยู่แล้ว อาจจะซื้อบ้านหรือคอนโดอยุ่ตอนแรกคิดว่ามาแม่มาอยุ่ด้วยแค่แป๊บเดียว แต่ตอนนี้คือมาอยู่เลยแล้วไม่กลับไปอีกแล้ว เพราะอึดอัด แต่แม่แฟนมีงานเย็บผ้าเป็นลูกจ้างประจำ และก็ช่วยงานเสริมแฟนอยู่ตลอด และตรงที่เช่าอยุ่ก้มีญาติฝ่ายแม่อยุ่และร้านที่แกเย็บผ้าอยุ่ผมเลยไม่อยากจับแกย้ายไปไหน
และตอนนี้ผมตัดสินใจซื้อคอนโดระแวกรถไฟฟ้าไปแล้วแต่ขนาดห้องมันเล็กมาก 25 ตร.ม อยู่กันได้แค่สองคน ตอนนี้รุ้สึกเหมือนกำลังทิ้งแม่เค้ามาก ผมดูเห็นแก่ตัวมากมั้ยครับผมควรแก้ปัญหายังไงดี