จะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไปดี

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกที่ตั้งนะคะ ไม่เคยตั้งกระทู้และไม่เคยสมัครสมาชิกมาก่อนค่ะ
เรามีปัญหาครอบครัวอยากจะมาระยายค่ะ. เราเป็นผู้หญิง อายุ18ปีค่ะ เรียนจบ ม.3 ค่ะ  เราทำงานตั้งแต่อายุ15 พ่อของเราเสียชีวิตค่ะ
แม่เลยทิ้งเราไปมีสามีใหม่และไม่ส่งเสียเราเลย เราจึงตัดสินใจเรียนแค่ม.3แล้วออกมาหางานทำ  เราทำงานในห้างสรรพสินค้า
เป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารค่ะ เงินเดือน9000บาทค่ะ แต่เนื่องด้วยค่อนข้างไกลจากบ้านเราทำให้ไปทำงานลำบาก เข้าเป็นกะค่ะ มีเข้า8.00-17.00
11.00-20.00 และ 13.00-22.00 ค่ะ ไม่สามารถเลือกเวลางานได้ค่ะ. เราได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่ทำงานค่ะ อายุมากกว่าเรา7ปี
เขาเข้ามาจีบเราและเราก็คุยกันไปเรื่อยๆจนตกลงเป็นแฟนกันค่ะ ด้วยตอนนั้นการมาทำงานลำบากเพราะบ้านเราอยู่ไกล30กิโลจากที่ทำงาน
เราเลยย้ายมาอยู่กับเขาค่ะ เราอยู่ด้วยกันทะเลาะกันบ่อยค่ะ มีเรื่องผู้หญิง เรื่องเพื่อนเรื่องเหล้าเข้ามาค่ะ  ทำให้เราเหนื่อยใจมากๆ
คบกันมาได้ประมาณสองปี เราตั้งท้องค่ะ ตอนนี้หกเดือนแล้ว แฟนเราเริ่มหนักขึ้นทุกวัน กินเหล้ากินเบียร์กับคนที่ทำงานค่ะ
ไปเที่ยวผับและไปหมอนวด เราจับได้ในหลายๆครั้ง ทะเลาะกันแต่กลายเป็นว่าเราเป็นคนผิดตลอดค่ะ
ว่าเราเรื่องเราไม่ได้ทำงาน เราเพิ่งออกจากงานได้สองทิตย์ เพราะเราทำไม่ค่อยไหวปวดหลัง มียกลังโซดา ยกของหนักค่ะ เลยตัดสินใจลาออก
เราก็มาอยู่บ้านเฉยๆค่ะ ทำงานบ้าน ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ล้างห้องน้ำ อะไรต่างๆค่ะ ตั้งแต่ท้องมาแฟนไม่เคยช่วยทำอะไรเลยค่ะ
แฟนไปทำงานเลิกสองทุ่มแต่ไม่เคยกลับตรงเวลาค่ะเที่ยงคืนตีหนึ่งเป็นประจำค่ะ เรารอแฟนกลับบ้านทุกวันค่ะ เพราะเรารอกินข้าวที่แฟนจะนำกลับมาให้ค่ะ
แต่แฟนเราก็ไม่ได้สนใจเลยเราจะหิวข้าวไหม หรือจะอะไรไหม เขาสนใจแต่คนที่ทำงาน เพื่อนกินเหล้า จนมาวันนี้เราเริ่มรู้สึกทนไม่ไหว เมื่อแฟนพูดกับเรา
ว่าเราเรื่องที่ไม่มีบ้านอยู่ พูดเหมือนดูถูกเรา พูดประมาณว่าเราเป็นภาระเขา พูดว่าบ้านเป็นของเขาเขาไม่ได้อยากให้มาอยู่
พูดเหมือนขับไล่เรา ต่อหน้าเพื่อนที่ทำงานของเขา เรารู้สึกเสียใจมากค่ะ เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ก็สงสารลูกในท้องมากค่ะ
เรานึกน้อยใจโชคชะตามากที่เราเกิดมาจน แบบนี้ เราทนไม่ไหวเราอยากเดินออกมาจากชีวิตของเขาค่ะ แต่เราก็ไม่มีที่ไปค่ะ เราไม่รู้จะเดินไปทางไหน
จะไปอยู่ที่ไหน จะทำงานอะไร ลูกเราจะลำบากหรือป่าว เราควรทำอย่างไรดีคะ เหมือนตัวคนเดียวไม่มีที่พึ่ง รู้สึกน้อยใจโชคชะตาชีวิตมากค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่