ทำไมเวลาเห็นคน ล้ม แล้วส่วนมากจะรู้สึกขำ

วันนี้เราไปทำธุระกับแม่ขากลับเรากำลังเดินลงบันไดแล้วบันไดมันลื่นบวกกับขาเราที่ตอนนั้นเจ็บขาอยู่เลยล้มลงมาไม่กี่ขั้นแต่มีป้าคนนึงที่นั่งอยู่แถวนั้นกลับนั่งขำไม่เข้าใจว่าการที่คนเราตกบันไดนี้มันน่าขำขนา

บางเช้า… เราเดินเข้าออฟฟิศด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เจ้านายไม่เห็นค่า เพื่อนร่วมงานทำเหมือนไม่รู้จักเรา ทุกโต๊ะทำงานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนอื่น… แต่เก้าอี้ของเราเงียบจนเหมือนห้องว่าง หาง

ลงมาสภาพก็เหมือนเดิม บล็อคเตี้ย ล้มก่อนถึงบอล จังหวะบอลถึงตัวเหมือนลืม เลิกอ้างนะติ่ง

อย่างความชื้นสัมพันธ์ตอนกลางวัน 60 %ขึ้นไป ถ้าออกนอกห้องแอร์แป๊ปเดียว เหงื่อท่วมละ ตอนกลางคืนนี่ยิ่งหนักกว่า เพราะความชื้นสูงกว่ากลางวัน ใช้โทรศัพท์จอสัมผัสคือรู้สึกว่านิ้วมือ มันเยิ้ม มันหนืดมากค

ตำราทำนายดวง ที่ถูกคิดขึ้นจากคนรุ่นก่อนๆ ในอนาคตอาจจะถูกพิสูจน์ด้วยหลักฟิสิกส์ได้ไหม อันนี้จินตนาการล้วนๆ ในเมื่อ ทฤษฎีของไอน์สไตน์บอกว่ามีคลื่นความโน้มถ่วง ซึ่งก็คือแต่ละดวงดาว มันก็ส่งผลต่อกันแล

คือเราชอบน้องคนนึงค่ะ ตั้งแต่ชอบมาเราก็ใจหวิวๆทั้งวันเลย แถมคิดถึง แล้วเวลาเราได้คำยินคำว่าลื่น ล้ม อะไรแบบนี้เราก็จะใจหวิวตลอดเลยค่ะ มีใครพอทราบมั้ยคะว่าทำไมเปนงี้