>>>>> จำเป็นมากไหม??? ที่แม่ตัวเล็ก แล้วลูกต้องตัวเล็กเท่าแม่ <<<<<

กระทู้ระบาย ล้วนๆ


ตั้งแต่เล็กจนโต เวลาไปไหนกับแม่ ไปเจออิป้าข้างบ้านบ้างละ คนรู้จักแม่บ้างละ รวมญาติทีละ
     จะโดนพูดใส่ตลอดว่า "ตัวโตกว่าแม่แล้วนะ"
      .....ตอนเด็กก้อไม่คิดอะไรหรอก แต่ก้อรำคาญ ทำไมพูดอยุ่ได้
    แล้วก้อเริ่มคิดมาก พยายามลดมาบ้างแต่ไม่ลง
    ทีนี้พอจบมัธยม ตั้งใจลด บวกกับ ความเครียดตอนเรียนมหาลัย  ตัวเล็กก็ลงกว่าเดิมชัดเจน แต่ก็ไม่เท่าแม่ไง
    เพราะแม่เป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมาก กินน้อยเพราะกอนได้แค่นั้นจริงๆ เลยไม่อ้วน ส่วน้องนี่ก้อกินน้อยเหมือนแม่ดูบอบบาง
     เวลาเดินไปไหน ไม่ว่าจะไปห้าง  ไปกินข้าว  จึงไม่กล้าเดินกับแม่กับน้องเลย
    ทำให้เป็นแผลในใจมาตลอดมาสิบกว่าปี

  พอมาทำงาน  ได้เข้าฟิตเนสบางช่วง จัดการการกินตัวเอง เลยเห็นผลลงบ้าง
  เลยกล้าเดินเคียงข้างแม่กะน้อง ไม่อายใคร
  แต่ ช่วงหลังเนื่องจากทำไม่ต่อเนื่องเลย กลับมาอ้วนอีก

ทีนี้ก้อมาอีกละ ไอคำพูดคำจาดูถูกรูปร่างคนอื่น ล่าสุดมาจากคนที่ทำงาน ว่า"แล้วทำไมเทอถึงไม่ได้ตัวเล็กเหมือนแม่อะ"

เหมือนละกิดแผลในใจมาอีก ตอนนั้นได้แต่ตอบกลับไปว่า"นั่นนะสิ"...แต่ในใจนี่เสียใจมาก แต่แสดงออกไม่ได้

.....อยากจะบอกว่า คุณดูถูกคนอื่น โดยการมองเห็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น  ไม่ได้รับรู้เลยว่าที่ผ่านมาเค้าได้พยายามามากแค่ไหนบ้างแล้วกว่าจะมาถึงจุดนี้  ใช่ มันอาจไม่ดีพอในสายตาคุณ ยิ่งมาเปรียบเทียบกับแม่อีก เหมือนเป็นการบอกว่าเราไม่สมควรเป็นลูกแม่เหรอ ?
  คิดบ้างไหมเนี่ย ก่อนพูด

คนพูดดูถูกนี่เหมือนคนพิการ
พิการทางสมอง.....ที่ไม่สามารถคิดได้ว่าอะไรควรพูด ไม่ควรพูด การล้อเรื่องรูปร่าง ไม่ใช่เรื่องน่าขำสำหรับใครบางคน
พิการทางจิตใจ.....ไม่คิดถึงใจคนอื่น ว่าเค้าจะเครียด จะคิดมาก มากแค่ไหน
พิการทางสายตา......ที่มองไม่เห็นว่าเค้าก้อยืนอยู่บนพื้น ไม่ได้ไปยืนบนบ่าให้ใครหนัก  มองไม่เห็นนิสัยที่ไม่ดีของตัวเอง
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่เข้าใจ ความผอม อ้วนนี่ต้องถ่ายทอดทางพันธุกรรมเหรอ.....?????