ทำไมเราไม่บรรจุวิชาเกี่ยวกับท้องถนนลงเป็นวิชาบังคับครับ ?

ผมเข้าใจนะครับว่าทุกวิชาๆต่างก็มีความสำคัญ แต่เราก็ต้องเรียงลำดับความสำคัญ ถูกมั้ยครับ
อย่างวิชานั่งเขย่าอังกะลุงเนี่ย ผมก็ไม่ได้ว่ามันไม่มีประโยชน์นะครับ แต่มันจะดีกว่ามั้ยครับถ้าเราสอนเรื่องที่เราทุกคนต้องเจอ เจอกันแทบทุกวัน ก้าวขาออกจากบ้านมาเจอ จะไปทำงานก็เจอ กลับบ้านก็เจอ ไปไหนก็เจอ

นั่นก็คือมารยาทบนท้องถนน

เราไปสอนกันตอนไหน นู้น ตอนทำใบขับขี่ ในอีกไม่กี่วันคุณก็จะได้ขับรถบนถนนจริง แต่กลับเพิ่งจะปลูกฝังกัน ทำไมเราไม่ให้เด็กๆเขาเรียนรู้ตั้งแต่เด็ก สัก ม.ต้นอะ ดูว่าสิทธิของคนเดินเท้ามีอะไรบ้าง สิทธิของคนที่อยู่บนพาหนะมีอะไรบ้าง

ทำไมเรามองข้ามพวกนี้ไป แต่ไปนั่งเรียนวิชาเฉพาะทางที่บางคนอาจจะทำได้ไม่ดี อย่าง วาดรูป เล่นดนตรี นู้นนี่นั่น พอสอบไม่ได้ก็ต้องมานั่งแก้เพื่อให้ผ่าน ทั้งๆที่สอบมามันก็ไม่เคยจำได้กันเลย จำไปสอบแล้วก็จบ

แล้วทำไมเราไม่เลือกสอนวิชาที่มันจำเป็นๆละครับ

ปล.จะว่าไปก็ยังอีกหลายวิชาเลยนะครับ อย่างวิชาทำอาหาร ทั้งๆที่มนุษย์เราต้องกินกันประจำ กลับไม่ค่อยจริงจังกันเท่าไหร่ อาจจะไม่ต้องเรียนจนเป็นขั้นเชฟแค่เรียนให้รู้เบื้องต้นว่าทำอาหารต้องเริ่มจากไหน อันไหนสุกง่ายสุกยาก การใส่ก่อนใส่ทีหลังส่งผลยังไงบ้าง ก็ยังดี

หรือจะเป็นวิชา โซเชียล มีเดีย แหม่ เดี๋ยวนี้ใครๆก็เล่นเด็กๆประถมก็เข้าถึงกัน ก็สอนเด็กมันว่าบนโซเชียล มีเดีย มีพฤติกรรมอันตรายอะไรบ้าง ข้อดีข้อเสียของมันมีอะไรบ้าง เราจะเข้าถึงประโยชน์ของมันได้อย่างไร และป้องกันคนที่จะหาประโยชน์ในทางไม่ดีจากเราได้อย่างไร

และก็หลายวิชาเลยนะครับที่ผมยังอาจจะนึกไม่ถึงอีก ถ้าเราได้มาถกกันเรื่องการศึกษาเราอาจะได้เปลี่ยนการศึกษาให้ทันโลกมากขึ้น