ทำไมถึงปลอมตัวมา????

เรื่องที่จะแชร์ประสบการณ์นี้ตัวเราเพิ่งจะเจอเองกับตัว ก่อนหน้านี้มีคนพบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนและมาเล่าให้เราฟังค่ะ เราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งว่าจะเป็นไปได้ไงนะ วิญญาณจะปลอมตัวเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกัน เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาเราเจอกับตัวก็เลยถึงบางอ้อ อ้อ!!!เหมือนเปี๊ยบเลย และคนที่วิญญานมักจะปลอมตัวคือแฟนเราค่ะ เค้าเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครจะเงียบ ๆ แต่ก็นิสัยดีค่ะ จึงง่ายที่จะปลอมตัวมา ขอเล่าถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เลยก่อนนะคะ

เรื่องที่ 1 แม่บ้าน

        เรากับแฟนทำงานอยู่ที่ห้อง Lab ของโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งแถบชาญเมืองรอบ ๆ กรุงเทพค่ะ ตึกที่ประจำอยู่ตอนนั้นชื่ออาคารกาชาดที่มีอายุราว ๆ   40 -60 ปีหรือมากกว่านั้น (เป็นอาคารที่เก่าแก่มาก ๆ ใน รพ.) แม่บ้านเค้าจะมีหน้าที่มาทำความสะอาดที่ห้อง Lab สมมุตติชื่อว่าทิพแล้วกันนะคะ เช้าวันนั้นพี่ทิพย์มาทำงานแต่เช้ามืด เพราะต้องไปทำความสะอาดตึกใกล้เคียงกันอีกด้วย พี่ทิพย์เล่าว่าตอนมาถึงก็เห็นแฟนเรายืนย้อมสไลด์เลือดอยู่ในห้องค่ะ ก็เลยเคาะประตูให้เปิดประตูห้องให้หน่อย (เวรดึกมักจะล๊อคห้องกลัวโจรเข้ามาตอนทำงานค่ะ) แต่ผิดปกติตรงที่ว่าเคาะเท่าไรก็ไม่ยอมเดินออกมาเปิดให้เสียที แถมยังยืนมองพี่ทิพย์อยู่อย่างนั้นหน้าตาเฉย จนพี่ทิพย์เป็นฝ่ายถอดใจเองก็เลยไปทำชั้นบนก่อนแล้วค่อยลงมาทำข้างล่าง พอลงมาพี่ทิพย์งงเป็นไก่ตาแตกเพราะคนที่อยู่เวรตอนนั้นจริง ๆ คือเจ้าหน้าที่อีกคนชื่อพี่รินทร์ กำลังเดินมาไขประตูเข้าห้องในสภาพนุ่งผ้าข่าวม้าและผ้าขนหนูค่ะ เพื่อที่จะรอรับศึกเวรเช้าต่ออีกที พี่ทิพย์เลยถามพี่รินทร์ว่าอ้าวคุณตุ้มไม่ได้เวรดึกเหรอคะ พี่รินทร์ก็ขมวดคิ้วงง ๆ แล้วบอกว่าผมอยู่เวรดึกมาทั้งคืนพี่ตุ้มยังไม่มาเลยครับ
        ในขณะที่กำลังสอบถามกันอย่างสงสัยแฟนเราก็เดินเข้ามาพร้อม ๆ กับเราแล้วก็แม่เรา ทั้ง 2 คนถึงกับสตั้นไปเลยทันที แล้วพี่ทิพย์ก็ยืนยันว่าเนี่ยตอนเช้าที่มาเคาะประตูเห็นคุณตุ้มใส่เสื้อผ้าชุดนี้เลยค่ะ แฟนเราก็สอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น พอได้ฟังเค้าก็ยืนยันว่าพวกเราเพิ่งมาถึงพร้อม ๆ กันเนี่ยแหละ แล้วก็เห็น 2 คนนี้ยืนคุยกันอยู่ หลังจากวันนั้นพี่ทิพย์ก็จะมาทำความสะอาดที่ชั้น 1 เมื่อฟ้าซางและมั่นใจว่าคนที่อยู่ในห้องง Lab นั้นใช่คนจริง ๆหรือป่าว

เรื่องที่ 2 น้องฝึกงาน
          เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์แรกหลายปีเลยค่ะ ในระหว่างนั้นห้อง Lab ได้ย้ายไปอยู่ตึกเก่าอีกเช่นเคยเพื่อรอตึกใหม่สร้างเสร็จก็จะได้ไปอยู่ตึกใหม่ ในแต่ละปีจะมีน้องจากมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งมาฝึกงานเป็นประจำ และเด็กปีนี้เป็นเด็กที่ค่อนข้างจะเรียบร้อยและเรียนเก่งมาก เรากับเพื่อน ๆ จึงค่อนข้างสนิทกับน้องรุ่นนี้เป็นพิเศษ พวกน้อง ๆ มักจะอยู่คอยช่วยงานและนั่งคุยเป็นเพื่อนเราหรือไม่ก็เพื่อนเราตอนอยู่เวรเสมอ และพวกเราก็ได้รู้ว่ามีน้องคนนึงชื่อ แนน (ชื่อสมมุติ) น้องมีเซนต์เรื่องสัมผัสทางวิญญาณมากพอดู ชนิดที่ว่าตรวไหนมีวิญญาณตรงนั้นน้องจะอยู่ไม่ได้จะถูกรบกวนตลอดเวลา เราอยู่มาก่อนและก็เคยเป็นแบบนั้นก็พอจะเดาได้ ก็เลยบอกว่าทำเป็นไม่เห็นอย่าแสดงท่าทีว่ากลัวแล้วเค้าจะไม่มากวนเราอีก น้องก็พยายามทำตามแต่น้องก็ยังโดนตากลับหอทุกทีไม่โดนที่นี่ จนกระทั่งวันหนึ่งตอนบ่ายโมงกว่า ๆ เรากำลังเตรียมของสำหรังเจาะคนไข้วันต่อไปและยืนเม้าท์มอยอยู่กับเพื่อน ๆ น้องแนนก็วิ่งเข้ามาหน้าตาตื่นตกใจจะลากเราไปให้ได้เราก็ไม่ยอมไป เราก็ถามว่าจะไปไหน? น้องก็บอกว่า พี่ ๆ ไปดูกับหนูหน่อยหนูเห็นพี่ตุ้ม 2 คน เราก็ห๊าาาาาขมวดคิ้วหนักมาก -*-  เราก็บอกให้น้องใจเย็น ๆ ไม่ต้องกลัวนะ เล่ามาให้ฟังหน่อยสิ (เราไม่เดินไปกับน้องนะ) น้องบอกว่ากำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วต้องเดินผ่านหน้าแผนกแฟนเราก่อน แล้วน้องก็มองเข้าไปในห้องตามปกติก็เจอแฟนเราใส่เสื้อสีเหลืองยืนจ้องกลับมาตรงหน้าประตูห้องหน้าตาดุมาก น้องแนนก็นึกกลัวจะหาว่าเผือกก็เลยหลบสายตามองไปที่อื่น แล้วก็ต้องตกใจเพราะดันไปเจอแฟนเราอีกคนใส่เสื้อสีม่วง กำลังนั่งส่องกล้องดูไสด์เลือดคนไข้อยู่ใกล้ ๆ กัน น้องแนนบอกเห็นชัดทั้งคู่เหมือนเห็นแฝดแฟนเราเลย เราก็บอกแฟนเราลูกโทนไม่มีแฝดน้องยิ่งหน้าซีด แล้วน้องก็ถามเรากับเพื่อน ๆ ว่าวันนี้พี่ตุ้มใส่เสื้อสีอะไร คำตอบที่ทุกคนเห็นแต่เช้าคือ สีม่วง น้องลมแทบใส่  เราก็ติดตลกปลอบน้องไปว่าดี ๆ มีแฟน 2 คนเลย แต่แนนบอกว่าพี่แต่คนที่ปลอมเป็นพี่ตุ้มน่ากลัวมากเลยนะ เราก็ได้แต่รับฟังค่ะคือก็ไม่ใช่ไม่เชื่อแต่มันยังไม่เจอกับตัวนี่คะก็เลยเฉย ๆ ไป

เรื่องที่ 3 เจอกับตัวเอง

         จนวันศุกร์ที่ผ่านมาเราเอาเลือดที่ไปบริการเจาะเลือดคนไข้ด้านนอกไปส่งให้คนไข้ตอน 8.00 น. เราก็มองเข้าไปในห้องเห็นแฟนเรากำลังนั่งหันหลังทานข้าวอยู่ใส่เสื้อสีส้มและใส่เสื้อกราวน์สีขาวทับ เราก็ไม่อยากกวนเค้ามากเพราะเค้าเพิ่งจะลงเวรดึกมาคงหิวข้าวก็เลยไม่เรียก เลยเอาเลือดวางไว้ในแล็คที่เตรียมไว้สำหรับส่งเลือด พอเงยหน้าขึ้นมาก็ไม่เจอแฟนเราแล้วแถมถอดเสื้อกราวน์พับพาดไว้อย่างดี เราก็เอะใจ เฮ้ย!!!อะไรจะเร็วขนาดนั้นเมื่อกี้ยังเคี้ยวข้าวตุ้ย ๆ เลยนี่หว่า ด้วยความที่อยากรู้และสงสัยเลยตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องแฟนเราค่ะ ปรากฎว่าไม่มีใครในห้องนั้นเลย.... เราก็เลยเดินงง ๆ ออกมาหาเพื่อนที่ห้องก็เจอแฟนเราเพิ่งกลับจากซื้อข้าวที่โรงอาหาร แถมยังใส่เสื้อสีฟ้าไม่ได้ใส่ชุดสีส้มอีกด้วย เราก็เลยถามว่าตอนออกไปซื้อข้าวใส่ชุดสีอะไร แฟนเราก็บอกว่าสีฟ้า ชุดนี้ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ได้อาบน้ำเลย กินข้าวเสร็จว่าจะอาบน้ำล่ะเนี่ย เราก็สตั้นไป O-O แล้วเมื่อกี้เราเห็นใครวะนั้นก็แฟนเรานี่ก็แฟนเรา ทำไมปลอมตัวได้เหมือนเป๊ะต่างกันแค่ะสีเสื้อเท่านั้นเอง พอเล่าให้แฟนฟังดันขำอีกเพราะเค้ารู้ทุกครั้งที่มีคนเจอ แถมยังถามอีกว่าทำไมชอบปลอมเป็นเค้าจังเลย??? แต่ก็มีคนแซวเค้าบ่อย ๆ ว่าอยู่เวรดึกมากจนวิญานออกจากร่างแน่ ๆ

อาจจะไม่ค่อยน่ากลัวแต่คนใน Lab เจอกันบ่อย ๆค่ะ