ทำไมเพื่อนสนิทถึงชอบพูดบั่นทอน ตัดกำลังใจเรา

เช่น เราบ่นให้ฟังเรื่องๆหนึ่งว่ามีคนทำไม่ดีกับเรา เขาก็จะบอกว่า คนนั้นเขาอาจจะ...อยู่ก็ได้ (แก้ตัวให้เขาเฉย) หรือ ก็แก....เอง (ด่าเราซ้ำเติม ซึ่งไม่ใช่ความผิดเรา)      เพื่อนๆอาจจะคิดว่า เอ้า ก็เราเองอาจจะเป็นฝ่ายผิดก็ได้ ก็โดนซ้ำเติมน่ะถูกแล้ว แต่หากมันเกิดขึ้นกับทุกเรื่องที่เล่าให้เขาฟังล่ะ หากเขาไม่เคยคิดว่าเราถูกแม่แต่สักครั้งเลยล่ะ

ในขณะที่เขาบ่นเรื่องต่างๆให้เราฟัง เราจะระวังคำพูดมาก เช่น อย่าคิดมากนะ หรือแย่จังเลยต้องมาเจอคนแบบนี้ (ช่วยรุมด่า ซึ่ง 70 เปอร์เซนต์เพื่อนก็จะรู้สึกดีขึ้น) แค่เปลี่ยนคำพูดนิดเดียวก็เปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างได้ ไม่ได้ชมตัวเองนะ 555

เราแค่อยากให้เขาพูดปลอบแบบนั้นกับเราบ้าง แค่นึกว่าเขาพูดปลอบแบบนั้น เราก็รู้สึกดีแล้ว กอดสักทีอะไรแบบนี้ เราก็ทำแบบนั้นกับเขา แต่ก็ไม่ได้นำพา

บางครั้งเมื่อเราริเริ่มทำอะไรบางอย่าง เช่น เราจะเปิดธุรกิจ  เขาก็มักจะทำหน้าแย่ๆ แสดงความคิดเห็นในเชิงลบ เช่นเราทำสมุดขาย ดีไซน์ปกเอง จึงเอาสมุดที่เราทำไปให้เขา เขาคอมเม้นแรงๆกลับมาว่า สมุดเราดูถูกมาก มันไม่ค่อยแพง  จะทำสติกเกอร์ขาย เขาบอกว่าที่เราทำมันไม่ค่อยน่ารัก (ไม่น่าจะขายได้หรอก <<อันนี้เราคิดเอง 555)

ในทางกลับกัน เราเสนอความคิดนี้กับอีกหลายๆคน คนอื่นจะบอกว่าลองทำดู ลองทำเลย จะช่วยซื้อ บลาๆๆ บางคนก็ติบ้างว่าลองทำแบบนี้ๆดูไหม เป็นงานแนะนำวิธีแก้ไขกับเราด้วย ซึ่งเราดีใจนะ เขาไม่ใช่แค่ติ แต่เขาแนะนำ

ซึ่งมันก็ทำให้เราเหลิงไปพักหนึ่ง ยอมรับนะ 555 แต่ทรรศนคติเชิงบวกแบบนี้ไม่เคยทำร้ายใครหรอก เรารู้  ใครจะว่าอย่างไรก็ได้ แต่ไม่อยากให้เพื่อนสนิทต้องเป็นหนึ่งในคนทรรศนติ แย่ๆแบบนี้

หรือเราควรรู้สึกดี ที่มีคนพูดอะไรตรงๆซะบ้างในชีวิต
เราควรเตือนเขาไหม เตือนอย่างไร แต่ไม่อยากเลิกคบหรอก ไม่มีประโยชน์ที่จะทำลายความสัมพันธ์ไปเปล่าๆแบบนั้น

เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ