ประกายของโลหะวาววับ
           ครั้นแล้วศีรษะงาม ก็ขาดสะบั้นลง
           พร้อมกับโลหิตไหลพุ่ง !!!
        

    

         เห่เอย....พระจันทร์เพ็ง เด่นลอยฟ้าเวหาหาว        ทอแสงสุกสกาว เป็นเจ้าแห่งโพยมบน
         ทรงกลดงามกระจ่าง แลสว่างทั่วเวหน            เทียบกับพักตร์อุบล เจ้างามกว่าจันทราเอย.

                                                                                                    ลำนำ อุบล
                                                                                                 ผู้ประพันธ์ ทมยันตี