สำหรับจขกท.
พ่อ เป็นคนที่ชอบดูหนังเป็นชีวิตจิตใจ สามารถดูได้ทุกชาติทุกภาษาทุกแนว ที่ชอบมากที่สุด คือ หนังการ์ตูนหรืออะนิเมชั่น เรียกได้ว่า ยิ่งกว่าเด็ก ยิ่งแก่ยิ่งชอบการ์ตูน ถึงแม้ว่าพ่อจะเคยดูการ์ตูนเรื่องไหนแล้วก็ตามแต่พ่อจะซื้อเก็บไว้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ซื้อเก็บหมด บางทีเราก็บ่นนะว่า ซื้อไปก็ไม่เคยเอามาเปิดดูอีกเลยแต่ก็ซื้อทุกที
แต่ที่ไม่ค่อยถนัดเลยคือ หนังฆาตกรรม แบบไล่ล่าไล่ฆ่าทีละคนตามสไตล์หนังเชือด หนังหวีด ถึงปัจจุบันกำลังจะครบอายุ 70 ขวบปลายปีนี้แต่ก็ยังคงชอบดูหนังตลอดเวลา
แม่ แต่เดิมเป็นคนที่พาเข้าโรงหนังทีไรก็เผลอหลับไปก่อนหนังจะเริ่มทุกที ตั้งแต่จขกท.จำความได้ก็จำได้ว่า แม่จะหลับไประหว่างดูหนังทุกครั้ง แถมพอหนังจบก็มาคอยให้เราเล่าให้ฟังทุกทีว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่แม่หลับ
แม่จำใจต้องติดสอยห้อยตามเราเข้าไปนอนในโรงหนังอยู่เรื่อยมา จนเราเข้าเรียนมัธยมปลายเราค้นพบว่า แม่ชอบหนังฆาตกรรมมาก เราจำได้ว่า เราพาแม่ไปดูเรื่อง I know what you did last summer และผลออกมาว่า แม่สามารถดูจนจบได้ตลอดทั้งเรื่อง ตั้งแต่นั้นมาแม่เริ่มมีพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยมา เราพยายามปลุกเร้าอารมณ์ เล่าเนื้อเรื่องย่อให้ฟัง ก่อให้เกิดคำถามแล้วให้แม่ไปหาคำตอบเองจากหนัง
จนกระทั่งในช่วงสิบกว่าปีที่ผ่านมา แม่แทบจะไม่เคยนอนหลับเลยระหว่างดูหนัง แถมยังสามาถดูหนังได้ทุกแนว
เมื่อปีที่แล้วแม่ยังแนะนำให้เราลองดู The age of Adeline (แม่แอบไปดูกับพ่อกันสองคน) หลังๆแม่เริ่มชอบหนังชีวิตตามเราจนสามารถดู The Danish Girl ได้แถมยังออกปากชมการแสดงของนักแสดงนำทั้งสอง
เรานี่แบบว่า ดีใจมาก ที่แม่กลายเป็นนักดูหนังตัวยง
แต่อาการที่ทั้งคู่ยังคงเป็นอยู่ทุกครั้งที่เริ่มดูหนังคือ
1. หนังเล่า ถ้าฉากเปิดเรื่องเป็นการเล่า ทั้งสองจะเริ่มบ่นว่า หนังเล่าอีกแล้ว....... คือ เราก็งงว่าหนังเล่าแล้วมันยังไงเหรอ ทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่า ทั้งสองคนจะมีอคติกับหนังเล่าก่อนเสมอ
2. หนังสงคราม แม่ยังคงสับสนว่า ฝ่ายไหนเป็นฝ่ายไหน ฝ่ายพันธมิตร ฝ่ายเยอรมัน ฝ่ายอักษะ แม่แยกไม่ออก แม้กระทั่งหุ่นยนต์ในเรื่อง Transformer คือถ้าหนังเรื่องไหนเป็นการต่อสู้ที่มีตัวละครเยอะแยะ คล้ายๆกัน แม่จะคอยถามตลอดจนต้องบอกว่า "ดูไปก่อน เดี๋ยวค่อยอธิบายหลังหนังจบ"
3. หนังที่ตอนจบพระเอกหรือนางเอกตาย ทั้งคู่จะรับไม่ไม่ค่อยได้ เหมือนสภาพจิตใจโดนทำลาย เดินออกมาจากโรงคล้ายซอมบี้
สิ่งหนึ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากคือ เวลาพ่อและแม่ สะดุ้ง ตกใจ เผลอร้องออกมาเวลาดูหนังผี หนังสยองขวัญ ตลกดี บางทีตัวลอยจากเก้าอี้เลยก็มี 555
ทุกวันนี้ก็ยังพาเข้าโรงหนังตลอด ท่ามกลางกระแสค่าตั๋วหนังที่แสนแพง บางทีก็อาศัยเช่ามาให้ดูที่บ้าน
แม่ไม่ค่อยเท่าไหร่แต่พ่อเนี่ยอารมณ์อยากดูหนังโรงพลุ่งพล่านตลอด
เพื่อนๆล่ะพาพ่อกับแม่ดูหนังในโรงหนังกันบ่อยไหม
เพื่อนๆพาพ่อกับแม่เข้าโรงหนังบ่อยไหม ท่านชอบดูหนังแนวไหนและมีอากัปกิริยาอะไรกันบ้างเวลาดูหนัง
พ่อ เป็นคนที่ชอบดูหนังเป็นชีวิตจิตใจ สามารถดูได้ทุกชาติทุกภาษาทุกแนว ที่ชอบมากที่สุด คือ หนังการ์ตูนหรืออะนิเมชั่น เรียกได้ว่า ยิ่งกว่าเด็ก ยิ่งแก่ยิ่งชอบการ์ตูน ถึงแม้ว่าพ่อจะเคยดูการ์ตูนเรื่องไหนแล้วก็ตามแต่พ่อจะซื้อเก็บไว้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ซื้อเก็บหมด บางทีเราก็บ่นนะว่า ซื้อไปก็ไม่เคยเอามาเปิดดูอีกเลยแต่ก็ซื้อทุกที
แต่ที่ไม่ค่อยถนัดเลยคือ หนังฆาตกรรม แบบไล่ล่าไล่ฆ่าทีละคนตามสไตล์หนังเชือด หนังหวีด ถึงปัจจุบันกำลังจะครบอายุ 70 ขวบปลายปีนี้แต่ก็ยังคงชอบดูหนังตลอดเวลา
แม่ แต่เดิมเป็นคนที่พาเข้าโรงหนังทีไรก็เผลอหลับไปก่อนหนังจะเริ่มทุกที ตั้งแต่จขกท.จำความได้ก็จำได้ว่า แม่จะหลับไประหว่างดูหนังทุกครั้ง แถมพอหนังจบก็มาคอยให้เราเล่าให้ฟังทุกทีว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่แม่หลับ
แม่จำใจต้องติดสอยห้อยตามเราเข้าไปนอนในโรงหนังอยู่เรื่อยมา จนเราเข้าเรียนมัธยมปลายเราค้นพบว่า แม่ชอบหนังฆาตกรรมมาก เราจำได้ว่า เราพาแม่ไปดูเรื่อง I know what you did last summer และผลออกมาว่า แม่สามารถดูจนจบได้ตลอดทั้งเรื่อง ตั้งแต่นั้นมาแม่เริ่มมีพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยมา เราพยายามปลุกเร้าอารมณ์ เล่าเนื้อเรื่องย่อให้ฟัง ก่อให้เกิดคำถามแล้วให้แม่ไปหาคำตอบเองจากหนัง
จนกระทั่งในช่วงสิบกว่าปีที่ผ่านมา แม่แทบจะไม่เคยนอนหลับเลยระหว่างดูหนัง แถมยังสามาถดูหนังได้ทุกแนว
เมื่อปีที่แล้วแม่ยังแนะนำให้เราลองดู The age of Adeline (แม่แอบไปดูกับพ่อกันสองคน) หลังๆแม่เริ่มชอบหนังชีวิตตามเราจนสามารถดู The Danish Girl ได้แถมยังออกปากชมการแสดงของนักแสดงนำทั้งสอง
เรานี่แบบว่า ดีใจมาก ที่แม่กลายเป็นนักดูหนังตัวยง
แต่อาการที่ทั้งคู่ยังคงเป็นอยู่ทุกครั้งที่เริ่มดูหนังคือ
1. หนังเล่า ถ้าฉากเปิดเรื่องเป็นการเล่า ทั้งสองจะเริ่มบ่นว่า หนังเล่าอีกแล้ว....... คือ เราก็งงว่าหนังเล่าแล้วมันยังไงเหรอ ทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่า ทั้งสองคนจะมีอคติกับหนังเล่าก่อนเสมอ
2. หนังสงคราม แม่ยังคงสับสนว่า ฝ่ายไหนเป็นฝ่ายไหน ฝ่ายพันธมิตร ฝ่ายเยอรมัน ฝ่ายอักษะ แม่แยกไม่ออก แม้กระทั่งหุ่นยนต์ในเรื่อง Transformer คือถ้าหนังเรื่องไหนเป็นการต่อสู้ที่มีตัวละครเยอะแยะ คล้ายๆกัน แม่จะคอยถามตลอดจนต้องบอกว่า "ดูไปก่อน เดี๋ยวค่อยอธิบายหลังหนังจบ"
3. หนังที่ตอนจบพระเอกหรือนางเอกตาย ทั้งคู่จะรับไม่ไม่ค่อยได้ เหมือนสภาพจิตใจโดนทำลาย เดินออกมาจากโรงคล้ายซอมบี้
สิ่งหนึ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากคือ เวลาพ่อและแม่ สะดุ้ง ตกใจ เผลอร้องออกมาเวลาดูหนังผี หนังสยองขวัญ ตลกดี บางทีตัวลอยจากเก้าอี้เลยก็มี 555
ทุกวันนี้ก็ยังพาเข้าโรงหนังตลอด ท่ามกลางกระแสค่าตั๋วหนังที่แสนแพง บางทีก็อาศัยเช่ามาให้ดูที่บ้าน
แม่ไม่ค่อยเท่าไหร่แต่พ่อเนี่ยอารมณ์อยากดูหนังโรงพลุ่งพล่านตลอด
เพื่อนๆล่ะพาพ่อกับแม่ดูหนังในโรงหนังกันบ่อยไหม