มันคงเป็นทางออกที่สุดแล้ว...ที่เราเลือกเดินออกมา

พูดตรงๆเลยนะค่ะ ว่าเราเคยคบกับ ผช ที่รักมากมาเกือบ 2 ปี ยอมทนอยู่ในสภาพที่ไม่มีตัวตนมาตลอดเพราะเค้ามีเมียแล้ว เราเป็นแค่คนอื่นสำหรับเค้ามาตลอด แต่ก็ทนมาได้นะค่ะเกือบ 2 ปี ไม่เคยปฎิเสธว่าที่ผ่านมามันไม่มีความสุขเลย มันคือความสุขนะค่ะแต่สุขแบบททุกข์ใจมาตลอดอ่าค่ะ เค้ามาหาเค้าพาไปกินข้าวพาไปเที่ยวก็มีความสุขค่ะ แต่พอเค้าต้องกลับไปอยู่ในที่ของเค้าเราก็คิดมากค่ะเสียใจแอบร้องไห้ตลอดค่ะ แต่มาถึงวันนึงที่เราคิดได้เราเหนื่อยกับสถานการณ์แบบนี้ เราก็เลือกที่จะเดินออกมาเลย เราสงสารตัวเองที่รักเค้ามากเกินไป จนลืมนึกถึงความรู้สึกตัวเองค่ะ ตอนนี้เราบล็อกเค้าทุกอย่างไม่อยากเห็นไม่อยากคุยไม่อยากเจอ เราอยากทำใจได้ ไม่อยากนึกถึงหรือคิดถึงเค้าอีก เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าต่อให้เราดีแค่ไหนทุ่มเทแค่ไหน เราก็ไม่ใช่คนที่เค้าเลือกค่ะ มันทรมานมากนะค่ะ แต่มันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้วมั้ง 😭