วันนี้ตีลูกค่ะ เสียใจม๊าก เจ็บปวดที่สุดเลย

เคยได้ยินหลายคนพูดว่าตีลูกแต่ตัวเองเจ็บที่สุด ความรู้สึกเป็นแบบนี้เอง...ลูก 3 ขวบครึ่งค่ะ เรียนอยู่ อ.1 ครูบอกว่าน้องจำไม่ค่อยได้ พอถามบางครั้งก็ตอบได้ ถามคำเดิมอีกทีก็ตอบไม่ได้ มันจริงๆเลยค่ะ เราทบทวนบทเรียนที่เขาเรียนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ส่วนใหญ่เป็นคำศัพย์ภาษาอังกฤษ..เกี่ยวกับรูปทรง วงกลม สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยม วงรี ทรงกรวย เราเริ่มด้วยการอ่านให้เขาฟัง ให้เขาพูดตาม โดยชี้ที่รูป ทีละรูป อ่านประมาณ 3 รอบ แล้วก็ชี้ที่รูปให้เขาตอบ ผลคือ ไม่รู้ อ่านไม่ออก พูดไม่ได้ อ่ะไม่เป็นไร เราก็ขึ้นต้นคำแรกให้ พอเขาได้ยินคำแรกเขาต่อได้ค่ะ พอรูปนี้ตอบได้ เราชมนะคะ ปรบมือให้ แต่สังเกตว่าน้องไม่ค่อยมีสมาธิเลย ชอบมองไปที่อื่นตลอดเวลา เหลือบมองรูปแล้วก็เหม่อ เหมือนคิด หรือไม่ได้คิดก็ไม่รู้  เราถามเขาหลายรอบวนไป สลับรูปไป ปรากฏว่า รอบนี้ตอบได้หมดทุกรูป แต่พอสลับรูปถามใหม่ตอบไม่ได้อีกค่ะ เราก็ให้น้องพูดคำนั้นซ้ำ 10 ครั้งดังๆ น้องพูดจนจบ เราถามว่าจำได้ยังลูก น้องพยักหน้า ok เริ่มใหม่นะ เหมือนเดิมค่ะ จำไม่ได้อีก เริ่มไม่สนใจ มองไปรอบๆ...เราพยายามทำซ้ำเป็นสิบรอบ ก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่สนใจ แม่พูดไม่ฟัง หรือฟังแปบเดียวก็สมาธิหลุด แม่เริ่มมีอารมณ์ค่ะ..หยิบไม้มาเลยค่ะ ชี้ไปที่รูปให้ตอบ ก็ไม่ยอมพูด ตีเลยค่ะ แม่เริ่มเสียงดัง ถามก็ไม่ตอบ แม่ตีอีกค่ะ ร้องร้องค่ะ แต่ก็ไม่ยอมตอบ เหมือนจะเอาชนะ เราตีอีกค่ะ เราหงุดหงิดมาก ทำไมลูกจำไม่ได้ ทั้งๆที่ก่อนหน้ารี้ตอบได้ แม่ทั้งตี ทั้งขู่ นานพอสมควรเลยค่ะ จนคุณตาทนดูไม่ได้ ต้องเอ่ยปากห้าม เราถึงดึงสติกลับมาได้ ลูกร้องไห้หนักมากเลยค่ะ แต่เขาก็เข้ามากอดเรา แต่ตอนนั้นเราโมโหมากเลย เราตัดสินใจหยุดค่ะ พอทีนี้ความรู้สึกเริ่มมา สงสารลูกมาก เราอดทนไม่ร้อง กอดลูก แล้วก็บอกให้เขามองหน้าแม่ แล้วแม่ก็บอกลูกว่า ลูกชอบไหมเวลาแม่ใจร้าย ลูกบอกไม่ชอบครับ ถ้าอย่างนั้นลูกต้องตั้งใจ มีสมาธิให้มากกว่านี้ ลูกเจ็บไหม เขาพยักหน้า แม่ขอโทษนะครับ ลูกก็พยักหน้าให้อภัย แล้วเราก็กอดกัน ลูกเหมือนลืมเหตุการณ์ที่ผ่านมาซะหมด ผิดกับแม่ที่น้ำตาตกใน ปวดหัวใจเป็นที่สุด เสียใจมากเลยค่ะ ทำไมเราทำกับลูกขนาดนี้ ถ้าเกิดเขากลัวจนช็อคขึ้นมาฉันจะทำยังไง น้ำตามาเต็มเลยค่ะ...เสียใจจริงๆเลยค่ะ เราเป็นแม่ที่แย่มากๆเลยวันนี้ อึดอัดมากเลยค่ะ นอนไม่หลับเลย ก่อนลูกจะหลับตา ลูกบอกว่าถ้าวันพรุ่งนี้น้องไม่ตอบแม่ แม่อย่าตีน้องนะครับ...โอ๊ยโครตปวดหัวใจเลยค่ะ ทำไม ทำไม เราทำกับลูกได้ขนาดนี้ เราไม่กล้ารับปากว่าจะไม่ตีลูกอีก แต่คงไม่ทำให้เขาร้องหนักขนาดนี้ เราไม่รู้จะทำยังไง เราสับสนไปหมด ถ้าเราปล่อยให้ลูกเราเรียนที่โรงเรียนอย่างเดียว การบ้านไม่ทำก็ไม่ต้องทำ ให้ครูทำโทษเทอเอง ชวนอ่านหนังสือก็ไม่อยากอ่าน ถ้าเราปล่อยเขาจะยิ่งได้ใจไหม?..ฉันจะกลายเป็นแม่ที่ไม่ดูแลลูกไหม แล้ถ้าจะต้องดูแลเขาโดยการสอนการบ้าน ทบทวนบทเรียน แต่ลูกไม่สนใจ ไม่ให้ความร่วมมือจนต้องบังคับกันด้วยการตี ลูกก็จะไม่มีความสุข ไม่ชอบการเรียนหรือเปล่า เขาจะมีอคติกับการเรียนไหม แม่รู้สึกสบสนมากค่ะ เครียดมากเลย แม่กำลังเลี้ยงลูกแบบผิดๆใช่ไหมคะ