ฝึกหายใจ... ที่ว่าจะได้เป็นวิหารธรรม... มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะครับ...

ไปบอกคนนั้นคนนี้ เธอ ๆ ลองหายใจสิ... บางคนก็รู้สึกว่าไม่เห็นได้อะไร

แต่เราต่างก็รู้นะว่ามันดี...
แสดงว่ามันต้องฝึกฝน สร้างมันขึ้นมา ใช้ไหมล่ะครับ... เราถึงจะใช้ประโยชน์จากกลอุบายนี้ได้...

เหมือนค่อย ๆ ทำสะสม ๆ ไป... วันนึงมันจะค่อย ๆ รู้สึกดีที่ได้หายใจช้า ๆ ลึก ๆ ยาว ๆ ค่อย ๆ ปล่อย...

เหมือนเราหาความสงบให้ตัวเรา จิตใจเรา... นั่งนิ่ง ๆ กับที่ หลับตา เสพสุขกับลมหายใจไป...
นัยหนึ่งคือ มันก็ทำให้เราช้าลง เบรคตัวเราหน่อย... ให้กลับมานิ่ง ๆ
เหมือนน้ำขุ่น ๆ ก็เลิกกวน รอให้มันตกตะกอน มันก็ค่อย ๆ ใส...

สภาวะภายในตัวเราก็เช่นกัน

สติสัมปชัญญะ ระหว่างอยู่กับลมหายใจ... นี่มาก่อนเลย... มันก็คือการอยู่กับสตินั่นเอง

พวกท่านว่าที่ผมพิมพ์มานี่ พอได้ไหมครับ ขอบคุณครับ