ในเมื่อเขาไม่กลับมา ฉันควรต้องทำใจ แต่มันต้องทำยังไงล่ะ

สวัสดีค่ะ นี่ก็เป็นกระทู้แรกที่เราได้เข้ามาตั้งคำถาม เพราะปกติเราก็ไม่ค่อยได้เล่นอะไรมากมาย แต่วันนี้เราอึดอัดใจมากเราไม่รู้จะระบายที่ไหน เราก็ขอมาระบายในที่ตรงนี้ อาจจะสงสัยกันใช่มั้ยว่าทำไมเราตั้งหัวข้อว่า "ในเมื่อเขาไม่กลับมา ฉันควรต้องทำใจ แต่มันต้องทำยังไงล่ะ" ก่อนอื่นเลยเราก็ขอเล่าเรื่องราวความรักระหว่างเรากับเขาก่อนเลยแล้วกัน เรากับเขาคบกันมา1ปี สำหรับบางคนคงคิดวาปีเดียวเอง แต่สำหรับเรา1วันมันก็มีความหมาย ที่ผ่านมาเรากับเขารักกันมาก คิดไปจนถึงว่าจะอยู่ด้วยกัน เราไปเที่ยวเกาะล้านด้วยกัน ไปสุโขทัย ไปกินโน้นนี่สนุกมาก เรากับเขาจะอยู่ด้วยกันตลอด และเราก็สนิทกับครอบครัวเขามาก พ่อแม่เขารักเราเหมือนลูกเขาคนหนึ่ง ตอนที่เรารักกันเรามีความสุขมากนะ  เขาเป็นคนชอบกระต่าย ชอบดูการ์ตูน ชอบอะไรเด็กๆ บลาๆ ถามว่าเราสองคนมีทะเลาะกันมั้ย บอกเลยว่าบ่อย แต่มันก็ผ่านกันมาได้ จนถึงครั้งที่เราทะเลาะกันและมันก็เป็นช่วงที่แย่ที่สุด เรากับเขาด่ากันกระจาย เราเป็นคนด่าเขาโดยไม่คิดอะไรเพราะเราเองเป็นคนอารมณ์ร้อนและเขาก็อารมณ์ร้อนด้วยเหมือนกัน ทำให้เราสองคงทนไม่ไหวตัดสินใจที่จะเลิก และตอนนี้เราก็เลิกกับเขา5เดือนกว่าแล้ว ที่ผ่านมาเราไม่เคยที่จะลืมเขาเลย ถึงแม้เขาจะไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้ว ทุกวันนี้เรายังรอเขากลับมา วันก่อนเราได้ไปนั่งตลาดรถไฟกับเขาก็ไปนั่งกันในฐานะพี่น้องแต่บังเอินไปเจอโจทย์เก่า มันเป็นคนที่แฟนเก่าเราเคยชอบและชอบากซะด้วยดิ มันนั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง เขาเลยทักไปหาผู้หญิงคนนั้น และมันก็เดินมาที่โต๊ะ โดยที่เราก็นั่งอยู่ด้วย เขาก็คุยกัน ตอนนั้นเราพยายามที่จะไม่รู้สึกอะไรพยายามเก็บไว้ความรู้สึกไว้ทุกอย่างจนเราไม่ไหว เราลุกไปร้องที่ห้องน้ำ เรากลับมาเราก็ยังเห็นเขานั่งคุยกันอยู่ เราเดินเขาไปตอนแรกผู้หญิงคนนั้นก็จะลุกให้แหละแต่เขารั้งมันไว้ เราเห็นกับตา เราเจ็บมากนะ เจ็บมากกว่าการที่มันไปมีคนใหม่ในตอนนี้ซะอีก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ เราเลยเดินออกมาจากตรงนั้นปล่อยให้เขานั่งด้วยกันสองคนจนเพื่อนเขากลับมาเราถึงกลับไปที่โต๊ะ วันนั้นเราเมา แต่เราก็รู้นะว่าเราพูดอะไรออกไปกับเขาบ้าง วันนั้นเราจำได้ว่าเราคุยกับเขา เรารู้ว่าเขาเองไม่กลับมาหาเราแล้ว ทุกๆอย่างมันจบไปแล้ว แต่ก็ไม่รู้ทำไมเราถึงไม่ลืมเขาซะที ทั้งๆที่ก็มีคนเข้ามาแต่เราก็ไม่ได้ที่จะลืมเขา เราร้องไห้ทุกคืนเพราะคิดถึงเขา เราเข้าไปส่องเฟส ส่องทวิช ส่องไอจีเขา เรายังอยากทักไปคุยทักไปหาเพราะเราคิดถึงทุกวันนี้เราทรมานมาก เราไม่อยากลืมเขาหรอกนะ แต่ถ้าเราไม่ลืมเราก็จะเป็นแบบนี้ เราเคยถามเขาว่ามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เขาบอกกับเราเลยว่า ไม่ เขาไม่อยากกลับมาแล้ว ไม่ใช่เขาไม่มีความสุข แต่ความสุขมันก็จบด้วยการทะเลาะกันเขาไม่อยากจะเป็นแบบนี้อีกแล้ว มันไม่มีทางแล้ว เขาบอกเราว่าอย่าพยายามเลย ตัดใจซะเถอะ ตอนนั้นเราอยากจะร้องมาก แต่เราต้องเก็บมันไว้ เราพูดเสมอว่าเราต้องเข้มแข็ง แต่เราก็ทำไม่ได้ เราต้องมานั้งร้องทุกคืนโดยที่ไม่พูดกับใคร ไม่เล่าให้ใครฟัง เรารักเขามากนะ เรารู้ว่าตอนนี้เขาไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้ว แต่ทำไมเราถึงเป็นอยู่อย่างนี้ ทำไมมันไม่ผ่านไปซะที ทำไมเรายังรอ เรายังไม่ลืม เรายังอยากให้เขากลับมา ทั้งๆที่เขาก็มีคุยใหม่แล้ว เขาไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้ว เขาให้ได้แค่คำว่าพี่น้องกับเรา แล้วทำไมเราถึงยังจะรู้สึกอีก เราเชื่อเลยนะกับนิยามคำว่า คนที่รู้สึกคือคนที่เจ็บที่สุด และเราก็เจ็บมากจริงๆ สมตินะถ้าเขาได้เข้ามาอ่าน เราอยากจะบอกกับเขาแค่ว่า เรายังรอเขากลับมานะ และเขายังมีเราอยู่เสมอ ยังมีคนที่คอยเป็นห่วงเธออยู่เสมอ คนนี้ยังคิดถึงเรื่องราวเก่าๆที่ผ่านมาได้เสมอ ไม่เคยลืมไปไหน ยังคิดถึงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะที่เรามีให้กันเสมอ เรารักเธอนะ
......เออ!!! ลืมบอกไปว่าแฟนเราเป็นทอมนะ เขาน่ารักมากในสายตาเรา อิอิ
ปล1. นี่ก็เป็นการเขียนครั้งแรก อย่ารำคานกันนะ  
ปล2. หากใครมีประสบการณ์แบบนี้ ที่ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ และมีวิธีเด็ดๆ มาแชร์กันได้นะ
ปล3. ขอบคุณที่ทนบ่นนะ