ฉันมีปมในใจกับแม่
เรื่องเกิดขึ้นกว่าสิบปีได้แล้ว ตอนที่ลูกสาวของฉันยังเล็กและถึงเวลาต้องจ่ายค่าเทอมให้ได้ภายในวันศุกร์ เพื่อทันสอบวันจันทร์ ฉันทำงานฟรีแลนซ์ และได้ออกพีโอเรียกเก็บเงินแล้ว ซึ่งเงินจะเข้าธนาคารวันจันทร์ และแน่นอนว่า จะไม่ทันกำหนดเส้นตายที่โรงเรียนแจ้งไว้
ฉันเอ่ยปากขอยืมจากแม่บอกว่าวันจันทร์เงินหนูเข้า หนูจะโอนคืน แม่ฉันไม่ให้ ฉันเสียใจมาก เพราะเค้ามาอยู่กับฉัน ฉันเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี เราทะเลาะกัน และฉันเอ่ยปากไล่แม่กลับบ้านของเค้าที่อยู่ต่างจังหวัด
พอเขากลับไปแล้ว ฉันเข้าไปดูห้องนอนของเค้า และเห็นสร้อยข้อมือเส้นหนึ่งอยู่ตรงมุมลิ้นชักโต๊ะเขียนหนังสือ ฉันร้องไห้โฮออกมาเลย
แม่รักฉัน
ฉันรีบไปที่ร้านทองในห้าง และขายทันที พนักงานหายไปข้างหลังร้านแป๊ปหนึ่งและออกมาบอกว่า ทองปลอมนะคะ
ฉันสตั๊นไปหนึ่งวินาที รีบโทรไปหาพี่ชายและถามพี่ชายว่า ตอนนี้แม่อยู่กับพี่ชายไหม ถามหน่อยสิว่า ทองที่ทิ้งไว้เป็นทองปลอมใช่รึเปล่า
ฉันได้ยินเสียงตามสายมาว่า ก้อเอาคืนเอ็งไง เส้นที่เอ็งให้ไว้เป็นทองปลอม
ฉันถึงบางอ้อ ฉันเคยซื้อทองใส่เล่นๆ มาเส้นหนึ่ง เป็นสร้อยข้อมือ และเอาให้แม่ บอกว่า หนูให้ไว้ใส่เล่นๆ ทองปลอมนะแม่
ตอนที่เห็นทองเส้นนี้ตรงมุมลิ้นชักโต๊ะ ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเป็นเส้นนี้
ตอนที่แม่ตอบมาในสายด้วยเสียงแบบไม่รู้สึกรู้สา ฉันรู้สึกเหมือนถูกฉุดดิ่งลงเหว... เป็นความรู้สึกเจ็บช้ำ และตั้งแต่นั้น ฉันไม่เคยโทรหาแม่อีกเลยยย นานหลายปีทีเดียว ไม่ติดต่ออะไรเลย
แต่ตอนนี้ แม่มาอยู่กับฉัน ฉันก็ยังปรนนิบัติดูแลไม่ให้ขาดตกบกพร่อง แต่ไอ้ความรู้สึกเก่าๆ ที่เค้าเคยทำไว้ ไม่เคยหายไป มันกลายเป็นปมในใจฉัน ทำให้ฉันทนไม่ได้หากเค้าจะมาสั่งสอนหรือแนะนำอะไร เพราะฉันจะย้อนนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นเสมอ ตอนที่เค้าหันหลัง ไม่เคยยื่นมือมาช่วย
บรรยากาศในบ้านตึงเครียด ฉันรู้สึกได้ และงานของฉันที่ทำอยู่บ้าน ก็เครียดพอสมควร ฉันกลัวฉันจะระเบิดอารมณ์ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
ขอคำแนะนำค่ะ
ทองของแม่
เรื่องเกิดขึ้นกว่าสิบปีได้แล้ว ตอนที่ลูกสาวของฉันยังเล็กและถึงเวลาต้องจ่ายค่าเทอมให้ได้ภายในวันศุกร์ เพื่อทันสอบวันจันทร์ ฉันทำงานฟรีแลนซ์ และได้ออกพีโอเรียกเก็บเงินแล้ว ซึ่งเงินจะเข้าธนาคารวันจันทร์ และแน่นอนว่า จะไม่ทันกำหนดเส้นตายที่โรงเรียนแจ้งไว้
ฉันเอ่ยปากขอยืมจากแม่บอกว่าวันจันทร์เงินหนูเข้า หนูจะโอนคืน แม่ฉันไม่ให้ ฉันเสียใจมาก เพราะเค้ามาอยู่กับฉัน ฉันเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี เราทะเลาะกัน และฉันเอ่ยปากไล่แม่กลับบ้านของเค้าที่อยู่ต่างจังหวัด
พอเขากลับไปแล้ว ฉันเข้าไปดูห้องนอนของเค้า และเห็นสร้อยข้อมือเส้นหนึ่งอยู่ตรงมุมลิ้นชักโต๊ะเขียนหนังสือ ฉันร้องไห้โฮออกมาเลย
แม่รักฉัน
ฉันรีบไปที่ร้านทองในห้าง และขายทันที พนักงานหายไปข้างหลังร้านแป๊ปหนึ่งและออกมาบอกว่า ทองปลอมนะคะ
ฉันสตั๊นไปหนึ่งวินาที รีบโทรไปหาพี่ชายและถามพี่ชายว่า ตอนนี้แม่อยู่กับพี่ชายไหม ถามหน่อยสิว่า ทองที่ทิ้งไว้เป็นทองปลอมใช่รึเปล่า
ฉันได้ยินเสียงตามสายมาว่า ก้อเอาคืนเอ็งไง เส้นที่เอ็งให้ไว้เป็นทองปลอม
ฉันถึงบางอ้อ ฉันเคยซื้อทองใส่เล่นๆ มาเส้นหนึ่ง เป็นสร้อยข้อมือ และเอาให้แม่ บอกว่า หนูให้ไว้ใส่เล่นๆ ทองปลอมนะแม่
ตอนที่เห็นทองเส้นนี้ตรงมุมลิ้นชักโต๊ะ ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเป็นเส้นนี้
ตอนที่แม่ตอบมาในสายด้วยเสียงแบบไม่รู้สึกรู้สา ฉันรู้สึกเหมือนถูกฉุดดิ่งลงเหว... เป็นความรู้สึกเจ็บช้ำ และตั้งแต่นั้น ฉันไม่เคยโทรหาแม่อีกเลยยย นานหลายปีทีเดียว ไม่ติดต่ออะไรเลย
แต่ตอนนี้ แม่มาอยู่กับฉัน ฉันก็ยังปรนนิบัติดูแลไม่ให้ขาดตกบกพร่อง แต่ไอ้ความรู้สึกเก่าๆ ที่เค้าเคยทำไว้ ไม่เคยหายไป มันกลายเป็นปมในใจฉัน ทำให้ฉันทนไม่ได้หากเค้าจะมาสั่งสอนหรือแนะนำอะไร เพราะฉันจะย้อนนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นเสมอ ตอนที่เค้าหันหลัง ไม่เคยยื่นมือมาช่วย
บรรยากาศในบ้านตึงเครียด ฉันรู้สึกได้ และงานของฉันที่ทำอยู่บ้าน ก็เครียดพอสมควร ฉันกลัวฉันจะระเบิดอารมณ์ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
ขอคำแนะนำค่ะ