คือว่ามีใครเป็นแบบผมตอนนี้มั้ย

คือ ผมแอบชอบเพื่อนคนนึง เรารู้จักกันจริงๆได้ไม่นาน เธอเป็นคนน่ารักมาก ถึงขั้นว่าสวยเลยแหละ เราเรียนห้องเดียวกัน คือถ้าให้พูดจริงๆก็คือ ผมชอบมาตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว แล้วด้วยความที่ว่า ผมไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวย คือไม่ใช่ว่าจนนะ คือ พ่อแม่ผมก็เป็นคนค่อนข้างมีฐานะ แต่ผมไม่ได้มีด้วยไง เพราะผมไม่ได้ขอเงินพ่อกับแม่ใช้ ผมไม่มีรถ ทุกวันนี้ผมนั่งรถเมย์ไปเรียน แล้วเธอจะมาสนคนแบบผมหรอ เธอเคยมีแฟนไปส่งที่วิทยาลัย แล้วถ้าผมไปจีบเธอจริงๆ เธอจะยอมนั่งรถเมย์กับผมหรอ คือไม่ใช่ว่าเราไม่เคยไปไหนด้วยกันนะ อย่างวันนี้ ผมไปหาอะไรกินกับเธอ แฟนเก่าเธอมีรถ ส่วนผมขี่มอเตอร์ไซเวฟ 125 เก่าๆของแม่พาเธอไปหาไรกิน คือ ถ้าให้พูดจริงๆ คือ ถ้าผมไปจีบเธอจริงๆ ผมก็กลัวเธอจะตีตัวออกห่าง แต่ถ้าจะให้เป็นแค่เพื่อน มันก็รู้สึกโคตรอึดอัด คือ จะทำ อะไร มันก็แบบ ทำไม่ได้อะ ผมพาเธอไปเที่ยวร้านชาโกปิตรงประชาอุทิศ แล้วตอนกลับเรารถเมย์กับเป็นชั่วโมง มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนพาเธอไปรำบาก แล้วก็หลายๆอย่าง มันทำให้ผมไม่กล้าที่จะไปจีบเธอ คือมันแย่นะ กับความรู้สึกที่แบบว่า เราอยากจีบเขา แต่เราไม่มีอะไรดีพอจะไปจีบเขาอะ
ผมรู้ว่าทุกคนที่เข้ามาอ่านอาจจะงง เพราะผมพิมอะไรของผม ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

แต่ถ้าถามว่าผมอยากคบกับเธอแบบไหนมากกว่า ผมก็บอกเลยว่า ผมอยากเป็นแฟนเธอมากกว่าการเป็นแค่เพื่อนนะ

แต่ถึงผมไม่ได้รวย ผมก็พยายามหานะ พยายามสร้างตัว ผมกำลังคิดจะออกรถใหม่ แต่ไม่ใช่รถเก๋งนะ คือ เอาจริงๆ ผมยังขับรถไม่คล่อง ผมเลยคุยกับแม่ไว้นะว่าผมอยากออก CBR 650 R แต่ถ้าออกมาแล้วเธอจะอยากซ้อนผมหรอ คือ ถึงเพื่อนผมเคยบอกว่า เธอไม่เคยคบกับใครเพราะเงิน แต่ผมก็คิดนะ ในเมื่อเธอเคยนั่งรถสบายๆ แล้วเธอจะมายอมลำบากซ้อนมอเตอร์ไซหรอ คือ พอคิดแล้วมันก็ท้อ

แต่ผมก็ยังหวังนะ ว่าเธออาจจะมองผมบ้าง หวังว่าเราอาจจะมีโอกาสได้คุยกัน คือถ้ามันไม่โอเค แล้วเธออยากกลับมาเป็นเพื่อนกันผมก็ไม่ว่าอะไร หรือ จะให้ผมคุยกับเธอเป็นปีๆ ผมก็ยอมนะ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆเธอ บางคนอาจจะถามว่า ถ้าอยากอยู่ใกล้แค่นั้นก็เป็นแค่เพื่อนก็ได้ปะ แล้วถ้าเธอมีแฟนใหม่ ผมก็ไม่ได้อยู่ใกล้เธออะดิ มันแย่นะ ผมก็ยังหวังนะ ว่าเราอาจจะมีโอกาสได้คบกันจริงๆ

ไร้สาระเนอะ