สับสนกับชีวิตตนเอง เรียนหมออยู่ แต่ไม่แน่ใจว่ามันคือที่ที่ใช่สำหรับเราจริงหรือเปล่า

ตอนนี้เรียนแพทย์ปี 3แล้ว ยิ่งเรียนยิ่งรู้สึกเหนื่อย เครียด ท้อ เหมือนกับความสุขมันค่อยๆหายไป จนถามตัวเองหลายครั้ง ว่าเราควรไปต่อหรือเปล่า หนูรู้สึกสับสนว่านี่มันคือชีวิตที่หนูต้องการจริงๆน่ะหรอ ยิ่งนึกไปถึงอนาคต กับการกลัวที่จะต้องสูญเสียความสุขไปเรื่อยๆ หนูไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไงดี มันมาถึงครึ่งทางแล้ว ใจนึงก็อยากจะถอยกลับไปเริ่มต้นใหม่ อีกใจก็กลัวที่จะเริ่มต้นใหม่ 3 ปีมานี้มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลย  หนูคิดอยากจะเรียนนิเทศน์ซึ่งมันเป็นสายที่ตรงข้ามกับสายที่เรียนตอนนี้สุดๆ ชีวิตตอนนี้มันเหมือนเหนื่อย ไม่มีความสุขเลย ทั้งๆที่เพื่อนในคณะก็ดี เรียนหนูก็ไม่ได้สอบตก แต่มันเหมือนกับว่ามันไม่ใช่ตัวตนของเรา คิดแล้วก็น้ำตาจะไหล ถ้าย้อนเวลาได้หนูคงเลือกที่จะเดินตามความฝันมากกว่าจะอยู่กับความจริง มีใครที่เรียนแพทย์หรือเรียนอะไรก็แล้วแต่ เคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้าง หนูควรจะทำยังไงดี มันรู้สึกสับสนไปหมด ทั้งกลัว ทั้งกดดัน เรียนหนัก สอบทุกอาทิตย์ และเป็นปีที่ต้องเตรียมตัวสอบNLอีก หนูแค่อยากจะทำในสิ่งที่หนูรัก และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้หนูนึกภาพอนาคตของหนูไม่ออกจริงๆ กับความรับผิดชอบที่มากขึ้น การเสียสละมากขึ้น การเรียนที่หนักขึ้น ยิ่งเห็นพี่คลินิคยิ่งบอกว่าตอนเรียนคลินิคความสุขยิ่งหายไปกว่าตอนพรีคลินิค ทำให้หนูกลัวและสับสนกับเส้นทางของหนูในตอนนี้มาก หนูควรจะทำยังไงดี