หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
เรื่องสั้นมาก ๆ
กระทู้สนทนา
แต่งเรื่องสั้น
เรื่องสั้น
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต
ซิรี่ส์เรื่องสั้นชุดเมียหลวง ตำแหน่งที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้
ไปไม่รอด
โดย...ล. วิลิศมาหรา
ฉันกับสามีกำลังจะข้ามถนนใหญ่ที่ไม่มีทางม้าลายและสะพานลอยท่ามกลางแสงแดดเปรี้ยง
ในสายตาพร่าเลือนแทบมองอะไรไม่เห็น ซึ่งหมอวินิจฉัยว่าเป็นเพราะความหวานจากความรักบังตาโชคดีที่มีสามีเคียงข้าง เสียงปลอบประโลมของเขาอ่อนหวาน...ไม่ต้องกลัว ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ ผมให้สัญญากับคุณพ่อคุณแม่คุณแล้ว ว่าจะดูแลคุณตลอดไป
มือแข็งแรงกระชับจูงมือฉันไว้ ก่อนก้าวย่างลงสู่พื้นถนน มืออีกข้างกางร่มป้องกันแสงแดดกล้า แน่นอนฉันอบอุ่นและมั่นใจในตัวเทพบุตรสุดที่รักของฉันเสมอ
ที่กลางถนน พลันร่างหญิงสาวมากๆ คนหนึ่งซึ่งเดินนำหน้าเรามา หล่อนหันมามองสามีฉัน แล้วซวนซบล้มลงกองกับพื้น หล่อนอาจเป็นลมแดด อาจเจ็บไข้ได้ป่วย อาจวิตกจริต หรืออาจอยากได้สามีฉัน...ต้องช่วยเหลือด่วน ก่อนสาวน้อยจะโดนรถทับ เขาร้องตะโกนก้อง ปล่อยมือจากฉัน ยัดร่มใส่มือให้ด้วย ก่อนพุ่งตัวไปหาผู้หญิงคนนั้นไม่คิดชีวิต ประคองหล่อนอย่างทะนุถนอม เอาตัวหล่อนไปวางไว้ข้างทาง...หล่อนปลอดภัย ฉันพอมองเห็นวีรกรรมอันแสนเท่นั้นได้ จึงปลาบปลื้มจนน้ำตาปริ่ม
แต่แล้ว พลันฉันเพิ่งรู้สึกตัวว่ากำลังยืนอยู่กลางถนน ข้างถนนยังอยู่อีกไกล ฉันรีบมะงุมมะงาหราก้าวเดิน...แต่ทันใดนั้น เสียงเครื่องยนต์รถดังแผดก้อง
ฉันหันไปมอง...ในสายตาพร่ามัวเลือนลาง ฉันเห็นรถสิบล้อคันหนึ่งวิ่งห้อตะบึงมาเต็มความเร็ว ไม่มีท่าทีว่าคนขับจะหักหลบทัน มันพุ่งตรงมาหาฉันที่ได้แต่ยืนตะลึงมอง...ฉันไม่ทันร้องเรียกสามีให้ช่วยสักคำ
จบ
แก้ไขข้อความเมื่อ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
“ใต้แสงเดิม…ที่ไม่มีเธอ”
เงาโต๊ะเก่าเงียบงันในเช้าว่าง ที่เคยนั่งเคียงข้างกลับอ้างว้าง คำแนะนำเคยก้องดังกังวานกลาง กลับเงียบพรางเหลือเพียงเสียงหัวใจ ปากกาวางทับแฟ้มที่เธอเคยเปิด กลิ่นกาแฟยังเลอะโต๊ะเหมือนเคยไว้ เธอไม่อยู่แต่
กิรติ
🌿 เงาแห่งวันเวลา
๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา
กิรติ
แบบนี้ฉันต้องทนเพื่ออะไร???
ฉันอายุ 44 ปี สามีอายุ 47 ปี อาชีพรับราชการ เราคบกัน 3 ปี และแต่งงานมา 12 ปี ตลอดระยะเวลา 15 ปี ฉันมีความสุขมาก เพราะสามีไม่เจ้าชู้ และรักครอบครัวมาก แม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน เนื่องจากหน้าทึ่การงาน แ
สมาชิกหมายเลข 1241702
เพิ่งรู้ตัวว่า ความสุขมันหาได้ง่ายกว่าที่คิด แค่เริ่มจากตัวเอง
สวัสดีค่ะทุกคน ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองเริ่มเห็นอะไรบางอย่างชัดขึ้น รู้สึกเหมือนชีวิตมันเริ่มแปลกไปนิดหน่อย เมื่อก่อนฉันมักคิดว่า ความสุขมันต้องมาจากสิ่งที่ยิ่งใหญ่ บางครั้งก็คิดว่าแค่มีคน
สมาชิกหมายเลข 8551953
🕷️ แมงมุมปักเลื่อมลาย (Sequined Spider) — อัญมณีแห่งโลกแมงมุม
ท่ามกลางทุ่งหญ้าและพงพรรณในออสเตรเลีย มีสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่เปล่งประกายงดงามราวกับอัญมณีต้องแสงแดด — นั่นคือ แมงมุมปักเลื่อมลาย หรือ แมงมุมกระจก แมงมุมตัวจิ๋วนี้มีความยาวเพียง 3-4 มิลลิเมตร แต
เหมียวกุ่ย
WWD กล่าวว่า "จีมินขโมยซีนที่ Dior"
Jimin Steals the Show at Dior แฟชั่นโชว์ครั้งแรกในรอบ 2 ปีของดาราหนุ่ม BTS ดึงดูดแฟน ๆ หลายพันคนมายัง Jardin des Tuileries ก่อนการแสดงแฟชั่นสำหรับผู้หญิงครั้งแรกของ Jonathan Anderson แม้ว่านี่จ
สมาชิกหมายเลข 1445123
ฉันในอดีตตอนที่ 2
ฉันถามว่ายายไปไหนทำไมไม่มานอนด้วยกัน คำตอบที่ได้ก็คือยายไปอยู่สบายแล้วไม่เป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์ ฉันเข้าใจว่ายายอาจจะไปที่ไกลมาก แต่มันเจ็บปวดมากกว่าก็ตอนที่ฉันไม่มีน้ำตา ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ตอนนั้นฉั
สมาชิกหมายเลข 9072983
บทกวีแห่งถนนอับแสง
1. รอยแยกแห่งรุ่งอรุณโอ้ ฟ้าที่แย้มออกในยามเช้า — ไม่ใช่ด้วยความปลื้มปิติแต่ด้วยเสียงคร่ำครวญ ที่สั่นสะท้านเหนือขอบฟ้าดวงตะวันดิ้นรนจากพันธนาการแห่งเมฆทมิฬประหนึ่งนักโทษผลักฝาเหล็กด
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
O สิ้นเยื่อใย .. O
0 เมื่อคืนคำ .. ใจชายมาป่ายปัด ย่อมแจ่มชัด .. เกินเปรียบ .. ถูกเหยียบย่ำ หลงรูปเยาว์สุดแก้เปลี่ยนแปร .. กรรม ใจเอยจำเถิดว่า .. จักลาร้าง 0 เป็นหญิงที่มีรัก .. มีศักดิ์ศรี จึงแต่นี้ใจหนอ .. จักขอห่าง ข
สดายุ...
บันทึกฝันที่ 404 ตอนที่ 2 ห้องเรียนเก่า
เช้าวันถัดมา แสงแดดอุ่นจัดของสายวันใหม่สาดลงบนสนามหญ้ากว้างของมหาวิทยาลัย ใบหญ้าเปียกชื้นสะท้อนประกายวาวเหมือนคริสตัล แต่กลับไม่มีความอบอุ่นใดซึมซับเข้าไปถึงใจของมินเลย แม้ร่างกายได้ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่
Madame Dero
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งเรื่องสั้น
เรื่องสั้น
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ : 10
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
เรื่องสั้นมาก ๆ
โดย...ล. วิลิศมาหรา
ฉันกับสามีกำลังจะข้ามถนนใหญ่ที่ไม่มีทางม้าลายและสะพานลอยท่ามกลางแสงแดดเปรี้ยง
ในสายตาพร่าเลือนแทบมองอะไรไม่เห็น ซึ่งหมอวินิจฉัยว่าเป็นเพราะความหวานจากความรักบังตาโชคดีที่มีสามีเคียงข้าง เสียงปลอบประโลมของเขาอ่อนหวาน...ไม่ต้องกลัว ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ ผมให้สัญญากับคุณพ่อคุณแม่คุณแล้ว ว่าจะดูแลคุณตลอดไป
มือแข็งแรงกระชับจูงมือฉันไว้ ก่อนก้าวย่างลงสู่พื้นถนน มืออีกข้างกางร่มป้องกันแสงแดดกล้า แน่นอนฉันอบอุ่นและมั่นใจในตัวเทพบุตรสุดที่รักของฉันเสมอ
ที่กลางถนน พลันร่างหญิงสาวมากๆ คนหนึ่งซึ่งเดินนำหน้าเรามา หล่อนหันมามองสามีฉัน แล้วซวนซบล้มลงกองกับพื้น หล่อนอาจเป็นลมแดด อาจเจ็บไข้ได้ป่วย อาจวิตกจริต หรืออาจอยากได้สามีฉัน...ต้องช่วยเหลือด่วน ก่อนสาวน้อยจะโดนรถทับ เขาร้องตะโกนก้อง ปล่อยมือจากฉัน ยัดร่มใส่มือให้ด้วย ก่อนพุ่งตัวไปหาผู้หญิงคนนั้นไม่คิดชีวิต ประคองหล่อนอย่างทะนุถนอม เอาตัวหล่อนไปวางไว้ข้างทาง...หล่อนปลอดภัย ฉันพอมองเห็นวีรกรรมอันแสนเท่นั้นได้ จึงปลาบปลื้มจนน้ำตาปริ่ม
แต่แล้ว พลันฉันเพิ่งรู้สึกตัวว่ากำลังยืนอยู่กลางถนน ข้างถนนยังอยู่อีกไกล ฉันรีบมะงุมมะงาหราก้าวเดิน...แต่ทันใดนั้น เสียงเครื่องยนต์รถดังแผดก้อง
ฉันหันไปมอง...ในสายตาพร่ามัวเลือนลาง ฉันเห็นรถสิบล้อคันหนึ่งวิ่งห้อตะบึงมาเต็มความเร็ว ไม่มีท่าทีว่าคนขับจะหักหลบทัน มันพุ่งตรงมาหาฉันที่ได้แต่ยืนตะลึงมอง...ฉันไม่ทันร้องเรียกสามีให้ช่วยสักคำ