เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่เจอเรื่องราวมาเยอะภายใน 1 – 2 ปีที่ผ่านมา
เราโดนคนซื้อรถมือสอง ผิดสัญญา จ่ายเงินไม่ครบ โดยที่เรายึดเล่มทะเบียนรถไว้ มันยอมทิ้งเล่ม ไม่มาเอา เราไปฟ้องศาลแพ่ง จนชนะคดีแล้ว แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะศาลไม่ออกใบอนุญาตให้ยึดทรัพย์ได้ ตัวเราเองอยู่ กทม เรื่องเกิดที่กทม แต่ทะเบียนบ้านของจำเลยอยู่อุบลราชธานี ยอดหนี้ 8,000 บาท เราตามเองคงไม่คุ้มแน่
ทำใจไป คดีที่ 1
********************************************************************************
คดีที่ 2
มีคนมาเช่าบ้านเรา ในราคาแสนถูก 2,500 บาท ต่อเดือน เช่าได้แค่ 2-3 เดือน ก็โทรมาร้องห่มร้องไห้ยืมตัง บอกว่าลูกเป็นโรคหัวใจชักหนักเข้าโรงพยาบาลไม่มีเงินออกจากโรงพยาบาล ขอยืม 3,000 บาท เราก็โอนไปให้ อีก 1 อาทิตย์ถัดมา โทรมายืมอีก 2,000 บาท เราก็โอนไปให้ บอกว่าลูกป่วยเหมือนกัน
นางค้างค่าเช่าเราแบบ จ่าย 1เดือน เว้นไป เดือนครึ่ง เป็นแบบนี้ยื้อเรื่อยมา โดยที่เงินที่ยืมไปไม่เคยผ่อนมาซักที เราเลยให้นางเซ็นว่า นางค้างเงินเรา 25,000 บาท ตามจริงที่เรานับได้ นางก็เซ็นมาให้
จนเราทนไม่ไหวจริงๆ เราก็เลยไล่นางออกไป เราเอาหลักฐานที่นางเซ็นว่าติดเงินเราจริง ไปแจ้งความ คุณตำรวจก็นัดสามีนางมารับทราบข้อกล่าวหา จนออกมาเป็นใบบันทึกแจ้งความ สามีนางขอผ่อนเดือนละ 2,500 บาท เราก็ยอม
ทำไปทำมา ไม่ผ่อนซักกะแดงเดียว เราเลยโทรไปตามคุณตำรวจเจ้าของคดี คุณตำรวจบอกให้เราไปฟ้องศาลเอา เขาทำอะไรไม่ได้
เราเริ่มคิดว่า เราไม่ใช่คนดีนะ แต่เราเป็นคนโง่ ไปเชื่อยัยคนนั้น ที่โทรมาร้องห่มร้องไห้ทางโทรศัพท์ ตัวเราก็ไม่ได้รวยอะไร เราแค่สงสารนางจริงๆในตอนนั้น เราเคยโทรไปทวงนาง นางก็ไม่พอใจพูดแย่ๆใส่เรา เราท้อนะ นางเคยเล่าว่า นางติดหนี้นอกระบบ เขาส่งคนมาทวง นางก็เลยจ่ายให้เขาไป ผ่อนวันละ 200 บาท
เราเป็นคนธรรมดา ไม่สามารถจ้างคนไปทวงได้ เราเลยต้องสูญเงิน 25,000 บาท จำนวนนี้ไปใช่ไหม
****************************************************************************************************
คดีที่ 3
บ้านเราอยู่มา เกือบ 30 ปี น้ำรั่วหลังคา ต้องหาช่างมาซ่อม
น้องเราก็เลย เชิญอาจารย์ที่เก่งทางด้านการปรับปรุงบ้านมาตีราคา วันที่อาจารย์มา ตรงกับวันที่คนในบ้านเรามีธุระทุกคน เหลือเราซึ่งเป็นผู้หญิงอยู่บ้านคนเดียว อาจารย์ผู้ชายวัยกลางคนท่านนั้น พาช่างที่จะมารับเหมาทำงานนี้ มา 2 คน
คนนึงเป็นหัวหน้า แค่อ้าปากทีกลิ่นเหล้าก็โชยออกมาแล้ว แต่เดินตรง พูดจาไม่ลิ้นพันกัน อีกคนเหมือนมาเป็นเพื่อนช่าง
พวกเขาเข้ามาในบ้านเราทีเดียว พร้อมกัน 3 คน โดยอาจารย์และช่างขี้เมา ขึ้นมาชั้น 2 พร้อมกับเรา อีกคนเข้ามาในตัวบ้านพร้อมกัน แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนขึ้นมา ชั้น 2 เขาถึงขึ้นมาช้ากว่าพวกเรา 5-10 นาที
ตอนที่เราคุยเรื่องปัญหาของการรั่วในห้องนอนเล็กนั้น เพื่อนช่างคนที่ขึ้นมาชั้น 2 ช้ากว่าพวก ก็เปิดดูตู้เก็บของเรา 1 ครั้ง ซึ้งตู้ชั้นบน เป็นกระจก มองเห็นของด้านในชัดเจน แน่นอนเขาไม่ได้เปิดตู้ชั้นบน เขามาเปิดตู้ชท่อนล่าง ซึ่งมีสมุดเก็บเหรียญที่เราสะสมมาตั้งแต่ประถม 5 มีอยู่ 2 เล่ม เหรียญเต็มทั้ง 2 เล่ม ในนั้นเป็นเหรียญบาทรุ่นเก่า ทั้งเหรียญครุฑ เหรียญบาทรุ่นต่างๆที่ก่อนจะย่อมาเป็นเหรียญบาทขนาดปัจจุบัน และเหรียญ 5 บาท ขนาดใหญ่
เขาเปิดดูเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะของอื่นๆ เราเก็บทิ้งไปหมดแล้ว เพราะพื้นในห้องนอนเล็กนั้น เป็นปาร์เก้โดนปลวกกิน เลยต้องเก็บของที่ไม่จำเป็นทิ้งไปเป็นส่วนใหญ่ หลังจากนั้นเราก็ย้ายกันไปดูดาดฟ้าที่ต่อเติมเพิ่มจากที่หมู่บ้านสร้างมาให้ ตอนดูดาดฟ้าชั้น 3 เพื่อนช่างก็ ไม่ได้อยู่ดูรอยรั่วด้วยกันตลอดเวลา เพื่อนช่างคนนี้ลงมาชั้น 2 อยู่พักนึง เราก็แบ่งตัวไม่ได้ ต้องคอยตอบคำถามอาจารย์ เราก็ไม่ได้คิดอะไร
หลังจากนั้น อาจารย์ก็ขอเข้ามาดูรอยรั่วในห้องนอนใหญ่ เราก็เดินตามอาจารย์มา แต่ช่างขี้เมา และเพื่อนช่าง ไม่ได้ลงมาด้วย เราอยู่ในห้องนอนใหญ่กับอาจารย์ เพียง 2 คน นานมาก เราจำได้ว่า เพื่อนช่าง เดินผ่านหน้าห้องเราไป ดูห้องนอนเล็ก อยู่พักนึง แล้วก็เดินออกมา กลับไปหาช่างขี้เมาที่ดาดฟ้าอีก เราก็ไม่ได้คิดอะไร เขาอาจจะมาดูรอยรั่วมั้ง
เราก็อยู่ในห้องนอนใหญ่กับอาจารย์ อีกสักพักนึงประมาณ 15 นาที แล้วช่างขี้เมา และเพื่อนช่าง ก็เดินจากดาดฟ้า เข้ามาในตัวบ้าน ระหว่างนั้น เราได้ยินเสียงเปิดตู้เสื้อผ้าของน้าเรา อย่างชัดเจน เพราะมันเป็นตู้เสื้อผ้าไม้เปิดดังเอี๊ยดๆ และอีกบานน้าเราล็อกไว้ เวลาดึงแล้วมันเปิดไม่ออกติดล็อกมันก็จะมีเสียงประตูกระทบกับตัวตู้ เราได้ยินก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราอยู่บ้านคนเดียว เราก็คุยจนจบ พวกเขาทั้ง 3 คนผู้ชาย กลับออกไปจากบ้านเรา
เมื่อ 2 วันก่อน เราจัดบ้านอีกครั้ง แล้วพบว่า เหรียญที่เราสะสมไว้ในสมุดหายไป 3-4 หน้า เราเองก็ระบุแน่ชัดลงไปไม่ได้ว่า รายละเอียดเหรียญที่หายไปนั้น เป็นเหรียญอะไรจำนวนเท่าไร แต่ที่เรารู้ๆคือ มันว่างไปเลยทั้งหน้า เราสะสมให้มันเต็มสมุดนี้ ตั้งแต่ ป.5 ทำไมเราจะจำไม่ได้ว่า เราใส่มันจนเต็มทั้ง 2 เล่ม
เรามั่นใจเลยว่า ใครเอาไป
ยิ่งช่วงนี้เฟสบุ๊คมีข่าวคนรับซื้อเหรียญ 5 บาท ขนาดใหญ่ให้ราคาแพง เรายิ่งช้ำใจ
ใช่สิ เราไม่มีหลักฐาน
ใช่สิ เราไม่ระมัดระวัง
ทั้ง 3 กรณีของเรา เราคงได้แต่ทำใจใช่ไหมคะ
โลกนี้มีอะไรยุติธรรมบ้าง
การเป็นคนดีในสายตาของคนไทย ต้องเป็นคนที่ทำใจได้เก่ง ตอนที่โดนเอารัดเอาเปรียบ ต้องอยู่เงียบๆ ไม่ถือสาหาความใช่ไหมคะ
เราโดนคนซื้อรถมือสอง ผิดสัญญา จ่ายเงินไม่ครบ โดยที่เรายึดเล่มทะเบียนรถไว้ มันยอมทิ้งเล่ม ไม่มาเอา เราไปฟ้องศาลแพ่ง จนชนะคดีแล้ว แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะศาลไม่ออกใบอนุญาตให้ยึดทรัพย์ได้ ตัวเราเองอยู่ กทม เรื่องเกิดที่กทม แต่ทะเบียนบ้านของจำเลยอยู่อุบลราชธานี ยอดหนี้ 8,000 บาท เราตามเองคงไม่คุ้มแน่
ทำใจไป คดีที่ 1
********************************************************************************
คดีที่ 2
มีคนมาเช่าบ้านเรา ในราคาแสนถูก 2,500 บาท ต่อเดือน เช่าได้แค่ 2-3 เดือน ก็โทรมาร้องห่มร้องไห้ยืมตัง บอกว่าลูกเป็นโรคหัวใจชักหนักเข้าโรงพยาบาลไม่มีเงินออกจากโรงพยาบาล ขอยืม 3,000 บาท เราก็โอนไปให้ อีก 1 อาทิตย์ถัดมา โทรมายืมอีก 2,000 บาท เราก็โอนไปให้ บอกว่าลูกป่วยเหมือนกัน
นางค้างค่าเช่าเราแบบ จ่าย 1เดือน เว้นไป เดือนครึ่ง เป็นแบบนี้ยื้อเรื่อยมา โดยที่เงินที่ยืมไปไม่เคยผ่อนมาซักที เราเลยให้นางเซ็นว่า นางค้างเงินเรา 25,000 บาท ตามจริงที่เรานับได้ นางก็เซ็นมาให้
จนเราทนไม่ไหวจริงๆ เราก็เลยไล่นางออกไป เราเอาหลักฐานที่นางเซ็นว่าติดเงินเราจริง ไปแจ้งความ คุณตำรวจก็นัดสามีนางมารับทราบข้อกล่าวหา จนออกมาเป็นใบบันทึกแจ้งความ สามีนางขอผ่อนเดือนละ 2,500 บาท เราก็ยอม
ทำไปทำมา ไม่ผ่อนซักกะแดงเดียว เราเลยโทรไปตามคุณตำรวจเจ้าของคดี คุณตำรวจบอกให้เราไปฟ้องศาลเอา เขาทำอะไรไม่ได้
เราเริ่มคิดว่า เราไม่ใช่คนดีนะ แต่เราเป็นคนโง่ ไปเชื่อยัยคนนั้น ที่โทรมาร้องห่มร้องไห้ทางโทรศัพท์ ตัวเราก็ไม่ได้รวยอะไร เราแค่สงสารนางจริงๆในตอนนั้น เราเคยโทรไปทวงนาง นางก็ไม่พอใจพูดแย่ๆใส่เรา เราท้อนะ นางเคยเล่าว่า นางติดหนี้นอกระบบ เขาส่งคนมาทวง นางก็เลยจ่ายให้เขาไป ผ่อนวันละ 200 บาท
เราเป็นคนธรรมดา ไม่สามารถจ้างคนไปทวงได้ เราเลยต้องสูญเงิน 25,000 บาท จำนวนนี้ไปใช่ไหม
****************************************************************************************************
คดีที่ 3
บ้านเราอยู่มา เกือบ 30 ปี น้ำรั่วหลังคา ต้องหาช่างมาซ่อม
น้องเราก็เลย เชิญอาจารย์ที่เก่งทางด้านการปรับปรุงบ้านมาตีราคา วันที่อาจารย์มา ตรงกับวันที่คนในบ้านเรามีธุระทุกคน เหลือเราซึ่งเป็นผู้หญิงอยู่บ้านคนเดียว อาจารย์ผู้ชายวัยกลางคนท่านนั้น พาช่างที่จะมารับเหมาทำงานนี้ มา 2 คน
คนนึงเป็นหัวหน้า แค่อ้าปากทีกลิ่นเหล้าก็โชยออกมาแล้ว แต่เดินตรง พูดจาไม่ลิ้นพันกัน อีกคนเหมือนมาเป็นเพื่อนช่าง
พวกเขาเข้ามาในบ้านเราทีเดียว พร้อมกัน 3 คน โดยอาจารย์และช่างขี้เมา ขึ้นมาชั้น 2 พร้อมกับเรา อีกคนเข้ามาในตัวบ้านพร้อมกัน แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนขึ้นมา ชั้น 2 เขาถึงขึ้นมาช้ากว่าพวกเรา 5-10 นาที
ตอนที่เราคุยเรื่องปัญหาของการรั่วในห้องนอนเล็กนั้น เพื่อนช่างคนที่ขึ้นมาชั้น 2 ช้ากว่าพวก ก็เปิดดูตู้เก็บของเรา 1 ครั้ง ซึ้งตู้ชั้นบน เป็นกระจก มองเห็นของด้านในชัดเจน แน่นอนเขาไม่ได้เปิดตู้ชั้นบน เขามาเปิดตู้ชท่อนล่าง ซึ่งมีสมุดเก็บเหรียญที่เราสะสมมาตั้งแต่ประถม 5 มีอยู่ 2 เล่ม เหรียญเต็มทั้ง 2 เล่ม ในนั้นเป็นเหรียญบาทรุ่นเก่า ทั้งเหรียญครุฑ เหรียญบาทรุ่นต่างๆที่ก่อนจะย่อมาเป็นเหรียญบาทขนาดปัจจุบัน และเหรียญ 5 บาท ขนาดใหญ่
เขาเปิดดูเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะของอื่นๆ เราเก็บทิ้งไปหมดแล้ว เพราะพื้นในห้องนอนเล็กนั้น เป็นปาร์เก้โดนปลวกกิน เลยต้องเก็บของที่ไม่จำเป็นทิ้งไปเป็นส่วนใหญ่ หลังจากนั้นเราก็ย้ายกันไปดูดาดฟ้าที่ต่อเติมเพิ่มจากที่หมู่บ้านสร้างมาให้ ตอนดูดาดฟ้าชั้น 3 เพื่อนช่างก็ ไม่ได้อยู่ดูรอยรั่วด้วยกันตลอดเวลา เพื่อนช่างคนนี้ลงมาชั้น 2 อยู่พักนึง เราก็แบ่งตัวไม่ได้ ต้องคอยตอบคำถามอาจารย์ เราก็ไม่ได้คิดอะไร
หลังจากนั้น อาจารย์ก็ขอเข้ามาดูรอยรั่วในห้องนอนใหญ่ เราก็เดินตามอาจารย์มา แต่ช่างขี้เมา และเพื่อนช่าง ไม่ได้ลงมาด้วย เราอยู่ในห้องนอนใหญ่กับอาจารย์ เพียง 2 คน นานมาก เราจำได้ว่า เพื่อนช่าง เดินผ่านหน้าห้องเราไป ดูห้องนอนเล็ก อยู่พักนึง แล้วก็เดินออกมา กลับไปหาช่างขี้เมาที่ดาดฟ้าอีก เราก็ไม่ได้คิดอะไร เขาอาจจะมาดูรอยรั่วมั้ง
เราก็อยู่ในห้องนอนใหญ่กับอาจารย์ อีกสักพักนึงประมาณ 15 นาที แล้วช่างขี้เมา และเพื่อนช่าง ก็เดินจากดาดฟ้า เข้ามาในตัวบ้าน ระหว่างนั้น เราได้ยินเสียงเปิดตู้เสื้อผ้าของน้าเรา อย่างชัดเจน เพราะมันเป็นตู้เสื้อผ้าไม้เปิดดังเอี๊ยดๆ และอีกบานน้าเราล็อกไว้ เวลาดึงแล้วมันเปิดไม่ออกติดล็อกมันก็จะมีเสียงประตูกระทบกับตัวตู้ เราได้ยินก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราอยู่บ้านคนเดียว เราก็คุยจนจบ พวกเขาทั้ง 3 คนผู้ชาย กลับออกไปจากบ้านเรา
เมื่อ 2 วันก่อน เราจัดบ้านอีกครั้ง แล้วพบว่า เหรียญที่เราสะสมไว้ในสมุดหายไป 3-4 หน้า เราเองก็ระบุแน่ชัดลงไปไม่ได้ว่า รายละเอียดเหรียญที่หายไปนั้น เป็นเหรียญอะไรจำนวนเท่าไร แต่ที่เรารู้ๆคือ มันว่างไปเลยทั้งหน้า เราสะสมให้มันเต็มสมุดนี้ ตั้งแต่ ป.5 ทำไมเราจะจำไม่ได้ว่า เราใส่มันจนเต็มทั้ง 2 เล่ม
เรามั่นใจเลยว่า ใครเอาไป
ยิ่งช่วงนี้เฟสบุ๊คมีข่าวคนรับซื้อเหรียญ 5 บาท ขนาดใหญ่ให้ราคาแพง เรายิ่งช้ำใจ
ใช่สิ เราไม่มีหลักฐาน
ใช่สิ เราไม่ระมัดระวัง
ทั้ง 3 กรณีของเรา เราคงได้แต่ทำใจใช่ไหมคะ
โลกนี้มีอะไรยุติธรรมบ้าง