บทนำ
****************
หากเปรียบชีวิตเป็นบันทึกสักเล่ม
ชีวิตที่น่าจดจำมากที่สุดในช่วงวัยรุ่นคงจะหนีไม่พ้น
ช่วงรอยต่อระหว่างมัธยมปลายต่อด้วยช่วงมหาวิทยาลัย
เป็นช่วงเวลาที่คิดย้อนกลับไปทีไรก็มีความสุขในแทบจะทุกครั้ง
หนึ่งในนั้นคือเรื่องความรักที่ใครต่อใครก็โหยหากันตลอดมา
แม้...ผลจากความรักจะส่งผลอะไรก็ตามต่อชีวิต.....แต่ไม่เลยสักครั้งที่นึกถึงจะไม่มีรอยยิ้ม
มันอาจจะเปลี่ยนชีวิตไปอย่างสิ้นเชิงแต่ถึงอย่างนั้น
เราก็ปรารถนาที่จะมีรักพวกเขาเหล่านี้ก็เช่นกัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
นุ๊กเกอร์ นักศึกษานิเทศศาสตร์
หนุ่มาดครึม ยิ้มยาก ผู้มีความสามารถรอบด้าน
ทั้งกิจกรรมและหน้าตาที่เข้าขั้นหล่อใส
แต่ถ้าสนิทสนมคุ้นเคยด้วยแล้ว
จะพบความโอบอ้อมอารีย์ที่ใครก็ตกหลุมรักได้ง่าย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ธัญญ์ นักศึกษาวิทยาการคอมพิวเตอร์ประยุกต์
หนุ่มขี้เหวี่ยง ขี้งอน นิสัยขัดกับรูปลักษณะ
ที่ดูคมเข้มแต่ลึกๆแล้วเป็นคนอ่อนแอและอ่อนไหว
ความสามารถพิเศษทางคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีที่ทันสมัย
มักมีคำถามมาถามในเรื่องที่ไม่ค่อยมีใครจะสนใจสักเท่าไหร่
โหยหาความรักดีๆจากใครสักคน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
บอมเบย์ นักศึกษาจุลชีววิทยา
หนุ่มร่างอวบ แก้มอวบอิ่มเหมือนซาลาเปา
ผู้มีจินตนาการอันล้ำเลิศ เป็นคนอ่อนแอและหวั่นไหวใครว่าไงก็ว่าตามนั้น
ไม่มีความมั่นใจในตนเองคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับใคร
โหยหาความรักตลอดเวลา
------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหนือ นักศึกษาเทคโนโลยิสารสนเทศ
หนุ่มอวบหน้าคม ผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ขัน
มีพรสวรรค์ในการเล่าเรื่องเศร้าให้เป็นที่ขำขัน
ชอบทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจ เป็นที่รักของเพื่อน
ลึกๆภายในใจกลัวการยอมรับความจริง
เลยต้องทำให้ตนเองดูร่าเริงตลอดเวลา
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
โจ หนุ่มนักศึกษาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ (เดือนคณะผู้หล่อเหลา)
รูปร่างหน้าตาและคุณสมบัติเพียบพร้อม
เปลี่ยนแฟนบ่อยไม่มีความมั่นคงในรัก
เป็นที่หมายปองของใครต่อใครหลายๆคน
แต่เลือกจะวางหัวใจ
ให้กับคนธรรมดาหนึ่งคนที่เคียงข้างไปกับเขา
----------------------------------------------------------------------------------------------------
ต้นไม้ นักศึกษารัฐศาสตร์
หนุ่มยิ้มหวาน ชีวิตส่วนใหญ่หมด
ไปกับการเรียนและการเล่นฟุตบอล
ไม่มีแฟนอัธยาศัยดี แต่ขี้เหงา
เพราะส่วนลึกแล้วก็โหยหาใครสักคน
มาช่วยสร้างความกระชุ่มกระชวยในหัวใจ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
เจมส์ นักศึกษาบริหารธุรกิจ
หนุ่มช่างเจรจาพูดเก่งจนลิงหลับ
ใครได้คุยด้วยเป็นต้องหลงเสน่ห์ใรคารมคมคาย
พูดให้ความหวังเขาไปทั่ว กะล่อนเจ้าชู้ครบสูตร
เพราะเคยผิดหวังในเรื่องของความรักบ่อยครั้ง
เลยไม่กล้าที่จะวางหัวใจให้ใคร
------------------------------------------------------------------------------------------------
บอยเอก นักศึกษาศิลปกรรม
หนุ่มมาดเซอร์ เสือยิ้มยาก ตาโตจมูกโด่งหุ่นสมส่วนชวนฝัน
ไม่ค่อยพูดยิ้มทีเหมือนโลกจะหยุดหมุน
แต่ไม่ค่อยยิ้มเพราะมีปมในใจเรื่องสูญเสียคุณพ่อ
ผู้เป็นเสาหลักของครอบครัว
มองหาหนึ่งหัวใจที่นำพาหัวใจกลับมาสดใสอีกครั้ง
************************************************************************************************************
วันเปิดภาคเรียนแรกของ มหาวิทลัยชื่อดังทางภาคเหนือ
บรรยากาศร่มรื่นย์สงบเหมาะแก่การแสวงหาความรู้และใช้ชีวิตที่นี่ตลอดระยะเวลา 4 ปี
นักศึกษาหลายคนพร้อมชุดนักศึกษาถูกต้องตามระเบียบมหาวิทยาลัย
ทยอยเดินไปตามทางเพื่อไปยังอาคารเรียนรวม สองข้างทางมีศาลาไม้ให้นั่งพักเป็นระยะ
ใต้ร่มต้นสักต้นไม้ประจำมหาวิทยาลัยที่ปลุกขนานแนวเป็นชุ้มต้นไม้สองข้างเป็นแนวไปตามถนน
ทอดยาวไปยังอาคารเรียนรวม ระหว่างแนวต้นสักมีไม้ประดับอีกหลากหลายชนิด
มองแล้วเพลิดเพลินใจทำให้บรรยากาศเปิดเรียนวันแรกเช้านี้
แลดูสดชื่นเป็นพิเศษ หนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดนักศึกษาสุดเนี้ยบเดินตรงไปยังศาลาหลังสุดท้ายตรงหน้าทางเชื่อมไปยังหอสมุด
กวาดสายตาดู คนอื่นๆที่ขับมอเตอร์ไซค์เข้ามายังลานจอดรถ
บ้างก็เดินเกาะกลุ่มกันมา คุยกันด้วยท่าทางที่สดใส
รอยยิ้มเปื้อนหน้าผู้คนที่เดินเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ก็เหมือนตัวเขาที่เข้ามาวันแรกเมื่อปีที่แล้ว
ภาพเดิมย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ..ใช่สินี่ก้ผ่านไปหนึ่งปีแล้วสินะ เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
แต่เพิ่งเหมือนว่าความสดใหม่ในความรู้สึกมันเพิ่งจะเกิดขึ้นได้ไม่นาน
"อะแฮ่ม เหม่ออะไรเราอะ"
ชายหนุ่มอีกคนกระซิบข้างหูคนมาก่อนหน้า
พลางเหยียดตัวนอนยาวลงบนพื้นที่นั่งในศาลา
แล้วเอาศรีษะหนุนตักคนร่างบางแล้วก็ดิ้นขยุกขยิกเพื่อปรับให้นอนสบาย
พร้อมยังส่งเสียงถามต่อ "ว่าแต่คิดอะไรอยู่หรอ" คนคิ้วเข้มถามคนร่างบางอีกครั้ง
"ก็คิดเรื่องเดิมๆที่ผ่านมาแหละ"ร่างบางตอบพร้อมกับยิ้มมุมปาก
" เรื่องอะไรอะบอกหน่อย บอกหน่อยนะ"คนตัวโตเริ่มออกลูกอ้อนและเริ่มซุกชนนิดนิดๆ
"ลุกขึ้นได้แล้วนะมานอนอะไรแบบนี้ล่ะ"
คนร่างบางดุคนตัวโตก่อนจะเบือนหน้าที่อมยิ้ม
แล้วทอดสายตาออกไปยังกลุ่มผู้คนเพราะไม่อยากให้คนตัวโตรู้ว่าอีกคนเขิลแค่ไหน
"ไม่เอาขอนอนหนุนตัก...ไม่ได้ไง"
คนตัวโตตอบและสงวนคำบางคำเอาไว้พร้อมยักคิ้วหลิ่วตาเป็นเชิงยียวนนิดนิด
ผมยาวที่รวบเป็นจุกไว้กลางกระหม่อมแบบหลวม
หนวดเขียวขึ้นบางเพราะผ่ารการโกนมาได้สามสี่วัน
ดวงตาโตใต้แพขนตาที่งอนหน้ามองดูแล้ววาบหวามหัวใจพิลึก
รับกับจมูกที่โด่งเป็นสันรับกับคิ้วหน้าได้รูปรับกับปากอวบอิ่ม
และรอยยิ้มอันสดใสนั้นน้อยคนนักที่จะได้เห็นนอกจากคนร่างบางที่อยู่ตรงหน้า
ใช่แล้วเขาไม่เคยยิ้มเลยตั้งแต่วันแรกที่เจอกันวันเปิดเทอมของปีการศึกษาที่ผ่านมา...
เขามีอะไรในใจนะถึงทำให้คนที่สดใสขนาดนี้ถึงต้องทำหน้าเหมือนคนแบกโลกทั้งโลกเอาไว้คนเดียว...
วัยวุ่นลุ้นรัก(หนุ่ม)นักศึกษา
****************
หากเปรียบชีวิตเป็นบันทึกสักเล่ม
ชีวิตที่น่าจดจำมากที่สุดในช่วงวัยรุ่นคงจะหนีไม่พ้น
ช่วงรอยต่อระหว่างมัธยมปลายต่อด้วยช่วงมหาวิทยาลัย
เป็นช่วงเวลาที่คิดย้อนกลับไปทีไรก็มีความสุขในแทบจะทุกครั้ง
หนึ่งในนั้นคือเรื่องความรักที่ใครต่อใครก็โหยหากันตลอดมา
แม้...ผลจากความรักจะส่งผลอะไรก็ตามต่อชีวิต.....แต่ไม่เลยสักครั้งที่นึกถึงจะไม่มีรอยยิ้ม
มันอาจจะเปลี่ยนชีวิตไปอย่างสิ้นเชิงแต่ถึงอย่างนั้น
เราก็ปรารถนาที่จะมีรักพวกเขาเหล่านี้ก็เช่นกัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
นุ๊กเกอร์ นักศึกษานิเทศศาสตร์
หนุ่มาดครึม ยิ้มยาก ผู้มีความสามารถรอบด้าน
ทั้งกิจกรรมและหน้าตาที่เข้าขั้นหล่อใส
แต่ถ้าสนิทสนมคุ้นเคยด้วยแล้ว
จะพบความโอบอ้อมอารีย์ที่ใครก็ตกหลุมรักได้ง่าย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ธัญญ์ นักศึกษาวิทยาการคอมพิวเตอร์ประยุกต์
หนุ่มขี้เหวี่ยง ขี้งอน นิสัยขัดกับรูปลักษณะ
ที่ดูคมเข้มแต่ลึกๆแล้วเป็นคนอ่อนแอและอ่อนไหว
ความสามารถพิเศษทางคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีที่ทันสมัย
มักมีคำถามมาถามในเรื่องที่ไม่ค่อยมีใครจะสนใจสักเท่าไหร่
โหยหาความรักดีๆจากใครสักคน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
บอมเบย์ นักศึกษาจุลชีววิทยา
หนุ่มร่างอวบ แก้มอวบอิ่มเหมือนซาลาเปา
ผู้มีจินตนาการอันล้ำเลิศ เป็นคนอ่อนแอและหวั่นไหวใครว่าไงก็ว่าตามนั้น
ไม่มีความมั่นใจในตนเองคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับใคร
โหยหาความรักตลอดเวลา
------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหนือ นักศึกษาเทคโนโลยิสารสนเทศ
หนุ่มอวบหน้าคม ผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ขัน
มีพรสวรรค์ในการเล่าเรื่องเศร้าให้เป็นที่ขำขัน
ชอบทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจ เป็นที่รักของเพื่อน
ลึกๆภายในใจกลัวการยอมรับความจริง
เลยต้องทำให้ตนเองดูร่าเริงตลอดเวลา
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
โจ หนุ่มนักศึกษาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ (เดือนคณะผู้หล่อเหลา)
รูปร่างหน้าตาและคุณสมบัติเพียบพร้อม
เปลี่ยนแฟนบ่อยไม่มีความมั่นคงในรัก
เป็นที่หมายปองของใครต่อใครหลายๆคน
แต่เลือกจะวางหัวใจ
ให้กับคนธรรมดาหนึ่งคนที่เคียงข้างไปกับเขา
----------------------------------------------------------------------------------------------------
ต้นไม้ นักศึกษารัฐศาสตร์
หนุ่มยิ้มหวาน ชีวิตส่วนใหญ่หมด
ไปกับการเรียนและการเล่นฟุตบอล
ไม่มีแฟนอัธยาศัยดี แต่ขี้เหงา
เพราะส่วนลึกแล้วก็โหยหาใครสักคน
มาช่วยสร้างความกระชุ่มกระชวยในหัวใจ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
เจมส์ นักศึกษาบริหารธุรกิจ
หนุ่มช่างเจรจาพูดเก่งจนลิงหลับ
ใครได้คุยด้วยเป็นต้องหลงเสน่ห์ใรคารมคมคาย
พูดให้ความหวังเขาไปทั่ว กะล่อนเจ้าชู้ครบสูตร
เพราะเคยผิดหวังในเรื่องของความรักบ่อยครั้ง
เลยไม่กล้าที่จะวางหัวใจให้ใคร
------------------------------------------------------------------------------------------------
บอยเอก นักศึกษาศิลปกรรม
หนุ่มมาดเซอร์ เสือยิ้มยาก ตาโตจมูกโด่งหุ่นสมส่วนชวนฝัน
ไม่ค่อยพูดยิ้มทีเหมือนโลกจะหยุดหมุน
แต่ไม่ค่อยยิ้มเพราะมีปมในใจเรื่องสูญเสียคุณพ่อ
ผู้เป็นเสาหลักของครอบครัว
มองหาหนึ่งหัวใจที่นำพาหัวใจกลับมาสดใสอีกครั้ง
************************************************************************************************************
วันเปิดภาคเรียนแรกของ มหาวิทลัยชื่อดังทางภาคเหนือ
บรรยากาศร่มรื่นย์สงบเหมาะแก่การแสวงหาความรู้และใช้ชีวิตที่นี่ตลอดระยะเวลา 4 ปี
นักศึกษาหลายคนพร้อมชุดนักศึกษาถูกต้องตามระเบียบมหาวิทยาลัย
ทยอยเดินไปตามทางเพื่อไปยังอาคารเรียนรวม สองข้างทางมีศาลาไม้ให้นั่งพักเป็นระยะ
ใต้ร่มต้นสักต้นไม้ประจำมหาวิทยาลัยที่ปลุกขนานแนวเป็นชุ้มต้นไม้สองข้างเป็นแนวไปตามถนน
ทอดยาวไปยังอาคารเรียนรวม ระหว่างแนวต้นสักมีไม้ประดับอีกหลากหลายชนิด
มองแล้วเพลิดเพลินใจทำให้บรรยากาศเปิดเรียนวันแรกเช้านี้
แลดูสดชื่นเป็นพิเศษ หนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดนักศึกษาสุดเนี้ยบเดินตรงไปยังศาลาหลังสุดท้ายตรงหน้าทางเชื่อมไปยังหอสมุด
กวาดสายตาดู คนอื่นๆที่ขับมอเตอร์ไซค์เข้ามายังลานจอดรถ
บ้างก็เดินเกาะกลุ่มกันมา คุยกันด้วยท่าทางที่สดใส
รอยยิ้มเปื้อนหน้าผู้คนที่เดินเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ก็เหมือนตัวเขาที่เข้ามาวันแรกเมื่อปีที่แล้ว
ภาพเดิมย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ..ใช่สินี่ก้ผ่านไปหนึ่งปีแล้วสินะ เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
แต่เพิ่งเหมือนว่าความสดใหม่ในความรู้สึกมันเพิ่งจะเกิดขึ้นได้ไม่นาน
"อะแฮ่ม เหม่ออะไรเราอะ"
ชายหนุ่มอีกคนกระซิบข้างหูคนมาก่อนหน้า
พลางเหยียดตัวนอนยาวลงบนพื้นที่นั่งในศาลา
แล้วเอาศรีษะหนุนตักคนร่างบางแล้วก็ดิ้นขยุกขยิกเพื่อปรับให้นอนสบาย
พร้อมยังส่งเสียงถามต่อ "ว่าแต่คิดอะไรอยู่หรอ" คนคิ้วเข้มถามคนร่างบางอีกครั้ง
"ก็คิดเรื่องเดิมๆที่ผ่านมาแหละ"ร่างบางตอบพร้อมกับยิ้มมุมปาก
" เรื่องอะไรอะบอกหน่อย บอกหน่อยนะ"คนตัวโตเริ่มออกลูกอ้อนและเริ่มซุกชนนิดนิดๆ
"ลุกขึ้นได้แล้วนะมานอนอะไรแบบนี้ล่ะ"
คนร่างบางดุคนตัวโตก่อนจะเบือนหน้าที่อมยิ้ม
แล้วทอดสายตาออกไปยังกลุ่มผู้คนเพราะไม่อยากให้คนตัวโตรู้ว่าอีกคนเขิลแค่ไหน
"ไม่เอาขอนอนหนุนตัก...ไม่ได้ไง"
คนตัวโตตอบและสงวนคำบางคำเอาไว้พร้อมยักคิ้วหลิ่วตาเป็นเชิงยียวนนิดนิด
ผมยาวที่รวบเป็นจุกไว้กลางกระหม่อมแบบหลวม
หนวดเขียวขึ้นบางเพราะผ่ารการโกนมาได้สามสี่วัน
ดวงตาโตใต้แพขนตาที่งอนหน้ามองดูแล้ววาบหวามหัวใจพิลึก
รับกับจมูกที่โด่งเป็นสันรับกับคิ้วหน้าได้รูปรับกับปากอวบอิ่ม
และรอยยิ้มอันสดใสนั้นน้อยคนนักที่จะได้เห็นนอกจากคนร่างบางที่อยู่ตรงหน้า
ใช่แล้วเขาไม่เคยยิ้มเลยตั้งแต่วันแรกที่เจอกันวันเปิดเทอมของปีการศึกษาที่ผ่านมา...
เขามีอะไรในใจนะถึงทำให้คนที่สดใสขนาดนี้ถึงต้องทำหน้าเหมือนคนแบกโลกทั้งโลกเอาไว้คนเดียว...