สวัสดีค่ะ


นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ
ทุกๆคนมีเพื่อนกันทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าจะน้อยหรือเยอะเราก็มีความสุขด้วยกัน แต่ไม่ใช่กับจขทกค่ะ จขกทคิดว่ายิ่งมีเยอะยิ่งทำให้บางคนแทบจะไม่มีตัวตนอยู่ในกลุ่มเลย
เรื่องก็คือ เริ่มแรกจขกทมีเพื่อนอยู่ 4 คนค่ะ มีความสุขมากกก อยากพูดอะไรก็พูด ปล่อยมุขอะไรเพื่อนก็ฮาด้วยตลอด จขกทรู้สึกเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด ปล่อยได้สุด เฮฮาได้ทั้งวัน จนมีเพื่อนกลุ่มนึงทะเลาะกัน กลุ่มเราก็รับเขาเข้ากลุ่มด้วย (เพราะเมื่อก่อนเคยสนิทกันอยู่ช่วงนึงแล้วก็แยกกันออกมา) จขกทก็ไม่คิดอะไร เพราะเห็นว่ายิ่งเยอะยิ่งสนุก แต่เอาเข้าจริงกลับกลายเป็นว่าไม่ใช่เลยค่ะ จขกทถูกลืม เพราะนิสัยของจขกทเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว บวกกับเพื่อนที่เข้ามาใหม่อีก 3 คน พูดกันเก่งมาก ปล่อยมุขอะไรก็ทำให้กลุ่มฮาได้ทุกครั้ง แล้วจขกทล่ะ... ถูกลืมค่ะ กลืนหายไปในหลุมอากาศ รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่มีตัวตน... พูดอะไร เพื่อนก็ไม่ค่อยสนใจ ไปสนใจ 3 คนนั้นแทน จขกทเลยไม่ค่อยอยากจะพูดด้วยเท่าไหร่ เลยกลับกลายเป็นว่าจขกทถูกเพื่อนมองว่าเปลี่ยนไปซะงั้น มีปัญหากันเพราะจขกทไม่พูดด้วย เฮ้อ จขกทเลยกลายเป็นคนน่าเบื่อสำหรับเพื่อนๆ ในกลุ่ม แต่ก็มีเพื่อนคนนึงที่อยู่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ ทำให้จขกทรู้สึกใจชื่นขึ้นมาได้บ้าง พอสักพักจขกทกับเพื่อนก็ดีกัน เพราะจขกทขอโทษในแชท และจขกทก็ได้รู้เหตุผลที่เพื่อนไม่ค่อยพูดด้วยหลังจากมีปัญหากัน เหตุผลคือ เพื่อนในกลุ่มคิดว่าจขกทจะไปสนิทกับเพื่อนที่คอยปลอบจขกทตอนนั้น ไปๆมาๆกลายเป็นว่าเพื่อนในกลุ่มคนที่คอยปลอจขกทก็ถูกเพื่อนๆในกลุ่มเมินค่ะ คืองงมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แล้วเพื่อนคนนั้นก็ออกจากกลุ่มไปเอง เขาคงอึดอัดล่ะค่ะ เป็นจขทกเองก็อึดอัดเหมือนกัน
แต่พอหลังจากดีกัน มันก็แปลไปค่ะ เพื่อนบางคนใช้สรรพนามเรียกจขกทเป็นอย่างอื่นหรือไม่ก็เรียกชื่อเล่น เมื่อก่อนเรียกกูตลอด ด่าทุกสัตว์ที่มีในโลก ไม่ใช่ว่าชอบที่มีคนด่าหรอกนะคะ แต่มันแปลกไปจนจขกทรู้สึกไม่ชอบเลยค่ะ รู้สึกเบื่อมาก เบื่อที่จะต้องมาระแวงว่าเพื่อนจะคุยกับเรามั้ย จะนินทาจขกทลับหลังรึเปล่า มันกังวลไปหมด ระแวงไปซะทุกเรื่อง อยู่ไปก็อึดอัดใจ ไม่สบายใจ เลยอยากจะออกจากกลุ่มไปหาเพื่อนคนอื่น แต่การที่จะเป็นเพื่อนที่รู้จักกันได้มากๆ มันต้องใช้เวลาพอสมควร แต่อีกใจนึงก็คิดว่าทนต่ออีกแค่อึดใจเดียวก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกันละ จขกทไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ช่วยแนะนำให้หน่อยนะคะ

เพื่อนเปลี่ยนไปควรอยู่ในกลุ่มต่อหรือออกดีคะ?
ทุกๆคนมีเพื่อนกันทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าจะน้อยหรือเยอะเราก็มีความสุขด้วยกัน แต่ไม่ใช่กับจขทกค่ะ จขกทคิดว่ายิ่งมีเยอะยิ่งทำให้บางคนแทบจะไม่มีตัวตนอยู่ในกลุ่มเลย
เรื่องก็คือ เริ่มแรกจขกทมีเพื่อนอยู่ 4 คนค่ะ มีความสุขมากกก อยากพูดอะไรก็พูด ปล่อยมุขอะไรเพื่อนก็ฮาด้วยตลอด จขกทรู้สึกเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด ปล่อยได้สุด เฮฮาได้ทั้งวัน จนมีเพื่อนกลุ่มนึงทะเลาะกัน กลุ่มเราก็รับเขาเข้ากลุ่มด้วย (เพราะเมื่อก่อนเคยสนิทกันอยู่ช่วงนึงแล้วก็แยกกันออกมา) จขกทก็ไม่คิดอะไร เพราะเห็นว่ายิ่งเยอะยิ่งสนุก แต่เอาเข้าจริงกลับกลายเป็นว่าไม่ใช่เลยค่ะ จขกทถูกลืม เพราะนิสัยของจขกทเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว บวกกับเพื่อนที่เข้ามาใหม่อีก 3 คน พูดกันเก่งมาก ปล่อยมุขอะไรก็ทำให้กลุ่มฮาได้ทุกครั้ง แล้วจขกทล่ะ... ถูกลืมค่ะ กลืนหายไปในหลุมอากาศ รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่มีตัวตน... พูดอะไร เพื่อนก็ไม่ค่อยสนใจ ไปสนใจ 3 คนนั้นแทน จขกทเลยไม่ค่อยอยากจะพูดด้วยเท่าไหร่ เลยกลับกลายเป็นว่าจขกทถูกเพื่อนมองว่าเปลี่ยนไปซะงั้น มีปัญหากันเพราะจขกทไม่พูดด้วย เฮ้อ จขกทเลยกลายเป็นคนน่าเบื่อสำหรับเพื่อนๆ ในกลุ่ม แต่ก็มีเพื่อนคนนึงที่อยู่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ ทำให้จขกทรู้สึกใจชื่นขึ้นมาได้บ้าง พอสักพักจขกทกับเพื่อนก็ดีกัน เพราะจขกทขอโทษในแชท และจขกทก็ได้รู้เหตุผลที่เพื่อนไม่ค่อยพูดด้วยหลังจากมีปัญหากัน เหตุผลคือ เพื่อนในกลุ่มคิดว่าจขกทจะไปสนิทกับเพื่อนที่คอยปลอบจขกทตอนนั้น ไปๆมาๆกลายเป็นว่าเพื่อนในกลุ่มคนที่คอยปลอจขกทก็ถูกเพื่อนๆในกลุ่มเมินค่ะ คืองงมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แล้วเพื่อนคนนั้นก็ออกจากกลุ่มไปเอง เขาคงอึดอัดล่ะค่ะ เป็นจขทกเองก็อึดอัดเหมือนกัน
แต่พอหลังจากดีกัน มันก็แปลไปค่ะ เพื่อนบางคนใช้สรรพนามเรียกจขกทเป็นอย่างอื่นหรือไม่ก็เรียกชื่อเล่น เมื่อก่อนเรียกกูตลอด ด่าทุกสัตว์ที่มีในโลก ไม่ใช่ว่าชอบที่มีคนด่าหรอกนะคะ แต่มันแปลกไปจนจขกทรู้สึกไม่ชอบเลยค่ะ รู้สึกเบื่อมาก เบื่อที่จะต้องมาระแวงว่าเพื่อนจะคุยกับเรามั้ย จะนินทาจขกทลับหลังรึเปล่า มันกังวลไปหมด ระแวงไปซะทุกเรื่อง อยู่ไปก็อึดอัดใจ ไม่สบายใจ เลยอยากจะออกจากกลุ่มไปหาเพื่อนคนอื่น แต่การที่จะเป็นเพื่อนที่รู้จักกันได้มากๆ มันต้องใช้เวลาพอสมควร แต่อีกใจนึงก็คิดว่าทนต่ออีกแค่อึดใจเดียวก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกันละ จขกทไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ช่วยแนะนำให้หน่อยนะคะ