เอาภาพนี้มาแปะแทนเพราะตอนนี้ไม่มีภาพเปิดครับ
- เปิดมาต่อจากตอนก่อนที่อัลขอพระเอกให้เปิดโอกาสให้ตัวเองอยู่กับคนน้องสองต่อสอง
- พระเอกเหวอ เพราะนึกว่าอัลจะขอให้เปิดโอกาสเผด็จศึกคนน้อง เล่นเอาอัลต้องโบกมือปฏิเสธเป็นชุดๆ บอกว่าแค่อยากใช้ช่วงเวลาปิดเทอมหน้าร้อนครั้งสุดท้ายอยู่กับคนน้องสองต่อสองเพื่อถมช่องว่างที่ห่างกันเท่านั้น (มีภาพแฟลชแบ็คย้อนหลังให้เห็นว่าอัลได้ความคิดนี้มาจากยัยเอ๋อกับน้องประธานชมรมระหว่างไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มด้วย)
- พระเอกก็ทำท่าบ่ายเบี่ยงไม่อยากชวน แต่โดนอัลทั้งตื๊อทั้งคะยั้นคะยอจนหมดทางบ่ายเบี่ยง จำใจต้องตอบตกลงแบบช่วยไม่ได้
- แล้วคืนนั้นระหว่างที่นอนด้วยกัน 3 คน (จัดห้องรับแขกเป็นที่นอนให้นอนด้วยกันหมด) พระเอกก็แกล้งลุกขึ้นไปบนห้องอ้างว่านึกพล็อตขึ้นมาได้เลยจะไปเขียนต่อ คนน้องก็ไม่ได้ทำท่าว่าติดใจสงสัยอะไร ปล่อยให้พระเอกขึ้นห้องไปเหลือแต่คนน้องอยู่กับอัลสองคน
- คนน้องก็ออกอาการกระสับกระส่ายเหมือนนอนไม่หลับ หน้าแดงแจ๋ตลอดเวลา ระหว่างนั้นอัลก็ชวนคนน้องคุย แล้วตบท้ายด้วยชวนออกไปเดินรับลมกลางคืนเล่นกันสองต่อสอง คนน้องก็ชะงักนิดนึง ก่อนจะตอบตกลง
- ระหว่างที่เดินเล่นกันอยู่ อัลก็พยายามชวนคนน้องคุยโน่นคุยนี่ แต่ก็ได้มาแต่คำตอบแบบถามคำตอบคำ แต่อัลก็ไม่แสดงทีท่าว่าเหนื่อยล้าหรือไม่พอใจเลย ยังพยายามชวนคนน้องคุยด้วยตลอด
- เดินมาได้สักพัก อัลเห็นคนน้องน่าจะเดินมาเหนื่อยแล้ว เลยชวนคนน้องไปพักที่สวนสาธารณะใกล้ๆ พอเข้าไปดูก็ปรากฏว่าเป็นสวนสาธารณะที่คนน้องเคยหนีไปหลบตอนช็อคเพราะเข้ามาเห็นคนพี่กับพระเอกจู๋จี๋กันครั้งแรกนั่นเอง
- เข้ามาถึงก็ชวนกันไปนั่งตรงชิงช้าเด็กเล่น อัลก็ถามคนน้องถึงเรื่องในคืนก่อนกลับจากไปทัศนศึกษาของชมรม (ที่พระเอกตัดสินใจไปหาคนพี่) ว่าคืนนั้นคนน้องร้องไห้เรื่องอะไร
- คนน้องก็ตกใจที่ถูกซักเรื่องนั้นจนได้แต่อ้ำอึ้งตอบไม่ออก อัลก็ถามต่อทันทีว่า ใช่เรื่องของพระเอกรึเปล่า
- ตัดกลับมาที่บ้าน พระเอกนั่งปั่นต้นฉบับได้สักพักก็วางปากกาโครม นั่งกุมเฮ้ดจิดงุ่นง่านสู้อารมณ์ตัวเองอยู่กับโต๊ะเขียนหนังสือ ได้แต่คิดว่าที่ผ่านมาตัวเองเอาแต่ทำให้คนน้องร้องไห้มาตลอด ทั้งที่คนน้องทำเพื่อตัวเองมากขนาดนั้น
- ตัดกลับมาที่สวนสาธารณะ คนน้องยังคงนั่งอ้ำอึ้งที่โดนอัลถามอยู่ อัลเห็นท่าทางคนน้องแบบนั้นก็พูดขึ้นมาว่าตอนที่คนน้องขอให้ตัวเองกอดในตอนนั้นน่ะ ตัวอัลเองก็แอบคิดเหมือนกันว่าคนน้องทำแบบนั้นเพื่อเป็นการทดแทนอะไรสักอย่างหรือเปล่า
- ได้ยินแบบนั้น คนน้องก็หลบตาลงพลางบอกขอโทษอัล แต่อัลโบกมือว่าไม่ต้อง แล้วบอกว่าถึงจะเป็นแค่ตัวแทนเขาก็ดีใจมากนะ และเพื่อเป็นค่าตอบแทนต่อการกอดครั้งนั้น เขาเลยอยากขออะไรจากคนน้องอย่างหนึ่ง
- และคำขอของอัลก็คือ
"I want you to kiss me" (จูบฉันได้มั้ย)
- ตัดกลับมาที่บ้าน พระเอกนั่งสู้อารมณ์ตัวเองอยู่พักหนึ่งก็ตัดสินใจลุกกลับลงไปนอนเหมือนเดิม
- แล้วก็เบิกตากว้างอย่างตะลึง เมื่อพบว่าคนน้องกับอัลไม่ได้อยู่บนที่นอนตัวเอง
- ตัดกลับมาที่สวนสาธารณะ คนน้องได้ยินคำขอของอัลก็ปฏิเสธทันควันว่าไม่เอาด้วยหรอก ก็ตอนนั้นตัวเองแค่ขอให้กอดเฉยๆ นี่นา อยู่ๆ มาขอให้จูบแถมยังไม่ใช่จูบแบบทักทายด้วยแบบนั้นถือว่าเสมอกันที่ไหน
- อัลก็บอกว่าอย่าพูดแบบนั้นสิ พร้อมกับลุกขึ้นจากชิงช้าไปคุกเข่าต่อหน้าคนน้อง ยื่นมือไปกุมมือคนน้องไว้พลางมองด้วยแววตาอาทร แล้วบอกว่า เขาจะไม่มีวันทำให้คนน้องต้องร้องไห้ ไม่ทำให้คนน้องต้องเสียใจอย่างเด็ดขาด เขาอยากเป็นคนที่ทำให้คนน้องสบายใจ ทำให้คนน้องอบอุ่นหัวใจได้ คนน้องจะไม่ต้องรักเขาเดี๋ยวนี้ก็ได้ ขอแค่ให้สิทธิ์เขาทำแบบนั้นก็พอ
- คำวิงวอนของอัลทำเอาคนน้องถึงกับอึ้ง พูดอะไรไม่ออก
- ระหว่างนั้นเอง พระเอกที่วิ่งตามหาคนน้องอยู่ก็โผล่พรวดเข้ามาในสวนสาธารณะพอดี ทั้งคนน้องทั้งอัลหันขวับไปมองอย่างตกใจแว่บหนึ่ง ก่อนที่แววตาของอัลจะเปลี่ยนไปเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างอย่างชัดเจน
- และสิ่งที่อัลทำในวินาทีถัดมาก็คือ รั้งตัวคนน้องเข้ามาจูบต่อหน้าพระเอก
- ทั้งพระเอกทั้งคนน้องต่างตะลึงจนพูดไม่ออก (แต่แววตาคนน้องกระทั่งโดนจูบก็มองแต่พระเอกตลอดเวลา)
- ฝ่ายอัลหลังถอนปากออก ก็หันกลับมามองพระเอกด้วยสายตาเย็นชาเหมือนมองศัตรู แล้วถามว่า
"นี่คือคำตอบของนัตจังสินะ"
จบตอนนี้แล้วท่าจะมีอะไรสนุกให้เห็นต่อแล้วแฮะ
อ่านไปอ่านมาเริ่มคิดแฮะ ว่าอัลเองก็มองออกแต่แรกแล้ว ว่าพระเอกรู้สึกยังไงกับคนน้อง เพียงแต่ไม่แสดงออกเพราะพระเอกก็ไม่แสดงออกให้ชัดเจนเหมือนกัน มาตอนนี้ที่พระเอกแยกจากคนพี่เต็มตัวแล้ว เลยได้ฤกษ์ประกาศศึกชิงนางกันเลย
รอดูตอนหน้าแฮะว่าเรื่องจะเดินไปยังไง เพราะเท่ากับว่าตอนนี้ต่างฝ่ายต่างมีแต้มต่อคนละอย่าง อัลมีแต้มต่อที่ความจริงใจพร้อมจะเป็นคนของคนน้องเสมอ ในขณะที่พระเอกมีแต้มต่อที่คนน้องมีใจให้พระเอกมาตลอด
คงต้องรอดูกันละครับว่าต่างฝ่ายจะใช้แต้มต่อของตัวเองชิงเอาชนะได้ยังไง...ถึงแนวโน้มว่าพระเอกจะชนะจะสูงกว่าก็เถอะ
[Spoil] Domestic na Kanojo #106 - คำตอบ
- เปิดมาต่อจากตอนก่อนที่อัลขอพระเอกให้เปิดโอกาสให้ตัวเองอยู่กับคนน้องสองต่อสอง
- พระเอกเหวอ เพราะนึกว่าอัลจะขอให้เปิดโอกาสเผด็จศึกคนน้อง เล่นเอาอัลต้องโบกมือปฏิเสธเป็นชุดๆ บอกว่าแค่อยากใช้ช่วงเวลาปิดเทอมหน้าร้อนครั้งสุดท้ายอยู่กับคนน้องสองต่อสองเพื่อถมช่องว่างที่ห่างกันเท่านั้น (มีภาพแฟลชแบ็คย้อนหลังให้เห็นว่าอัลได้ความคิดนี้มาจากยัยเอ๋อกับน้องประธานชมรมระหว่างไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มด้วย)
- พระเอกก็ทำท่าบ่ายเบี่ยงไม่อยากชวน แต่โดนอัลทั้งตื๊อทั้งคะยั้นคะยอจนหมดทางบ่ายเบี่ยง จำใจต้องตอบตกลงแบบช่วยไม่ได้
- แล้วคืนนั้นระหว่างที่นอนด้วยกัน 3 คน (จัดห้องรับแขกเป็นที่นอนให้นอนด้วยกันหมด) พระเอกก็แกล้งลุกขึ้นไปบนห้องอ้างว่านึกพล็อตขึ้นมาได้เลยจะไปเขียนต่อ คนน้องก็ไม่ได้ทำท่าว่าติดใจสงสัยอะไร ปล่อยให้พระเอกขึ้นห้องไปเหลือแต่คนน้องอยู่กับอัลสองคน
- คนน้องก็ออกอาการกระสับกระส่ายเหมือนนอนไม่หลับ หน้าแดงแจ๋ตลอดเวลา ระหว่างนั้นอัลก็ชวนคนน้องคุย แล้วตบท้ายด้วยชวนออกไปเดินรับลมกลางคืนเล่นกันสองต่อสอง คนน้องก็ชะงักนิดนึง ก่อนจะตอบตกลง
- ระหว่างที่เดินเล่นกันอยู่ อัลก็พยายามชวนคนน้องคุยโน่นคุยนี่ แต่ก็ได้มาแต่คำตอบแบบถามคำตอบคำ แต่อัลก็ไม่แสดงทีท่าว่าเหนื่อยล้าหรือไม่พอใจเลย ยังพยายามชวนคนน้องคุยด้วยตลอด
- เดินมาได้สักพัก อัลเห็นคนน้องน่าจะเดินมาเหนื่อยแล้ว เลยชวนคนน้องไปพักที่สวนสาธารณะใกล้ๆ พอเข้าไปดูก็ปรากฏว่าเป็นสวนสาธารณะที่คนน้องเคยหนีไปหลบตอนช็อคเพราะเข้ามาเห็นคนพี่กับพระเอกจู๋จี๋กันครั้งแรกนั่นเอง
- เข้ามาถึงก็ชวนกันไปนั่งตรงชิงช้าเด็กเล่น อัลก็ถามคนน้องถึงเรื่องในคืนก่อนกลับจากไปทัศนศึกษาของชมรม (ที่พระเอกตัดสินใจไปหาคนพี่) ว่าคืนนั้นคนน้องร้องไห้เรื่องอะไร
- คนน้องก็ตกใจที่ถูกซักเรื่องนั้นจนได้แต่อ้ำอึ้งตอบไม่ออก อัลก็ถามต่อทันทีว่า ใช่เรื่องของพระเอกรึเปล่า
- ตัดกลับมาที่บ้าน พระเอกนั่งปั่นต้นฉบับได้สักพักก็วางปากกาโครม นั่งกุมเฮ้ดจิดงุ่นง่านสู้อารมณ์ตัวเองอยู่กับโต๊ะเขียนหนังสือ ได้แต่คิดว่าที่ผ่านมาตัวเองเอาแต่ทำให้คนน้องร้องไห้มาตลอด ทั้งที่คนน้องทำเพื่อตัวเองมากขนาดนั้น
- ตัดกลับมาที่สวนสาธารณะ คนน้องยังคงนั่งอ้ำอึ้งที่โดนอัลถามอยู่ อัลเห็นท่าทางคนน้องแบบนั้นก็พูดขึ้นมาว่าตอนที่คนน้องขอให้ตัวเองกอดในตอนนั้นน่ะ ตัวอัลเองก็แอบคิดเหมือนกันว่าคนน้องทำแบบนั้นเพื่อเป็นการทดแทนอะไรสักอย่างหรือเปล่า
- ได้ยินแบบนั้น คนน้องก็หลบตาลงพลางบอกขอโทษอัล แต่อัลโบกมือว่าไม่ต้อง แล้วบอกว่าถึงจะเป็นแค่ตัวแทนเขาก็ดีใจมากนะ และเพื่อเป็นค่าตอบแทนต่อการกอดครั้งนั้น เขาเลยอยากขออะไรจากคนน้องอย่างหนึ่ง
- และคำขอของอัลก็คือ "I want you to kiss me" (จูบฉันได้มั้ย)
- ตัดกลับมาที่บ้าน พระเอกนั่งสู้อารมณ์ตัวเองอยู่พักหนึ่งก็ตัดสินใจลุกกลับลงไปนอนเหมือนเดิม
- แล้วก็เบิกตากว้างอย่างตะลึง เมื่อพบว่าคนน้องกับอัลไม่ได้อยู่บนที่นอนตัวเอง
- ตัดกลับมาที่สวนสาธารณะ คนน้องได้ยินคำขอของอัลก็ปฏิเสธทันควันว่าไม่เอาด้วยหรอก ก็ตอนนั้นตัวเองแค่ขอให้กอดเฉยๆ นี่นา อยู่ๆ มาขอให้จูบแถมยังไม่ใช่จูบแบบทักทายด้วยแบบนั้นถือว่าเสมอกันที่ไหน
- อัลก็บอกว่าอย่าพูดแบบนั้นสิ พร้อมกับลุกขึ้นจากชิงช้าไปคุกเข่าต่อหน้าคนน้อง ยื่นมือไปกุมมือคนน้องไว้พลางมองด้วยแววตาอาทร แล้วบอกว่า เขาจะไม่มีวันทำให้คนน้องต้องร้องไห้ ไม่ทำให้คนน้องต้องเสียใจอย่างเด็ดขาด เขาอยากเป็นคนที่ทำให้คนน้องสบายใจ ทำให้คนน้องอบอุ่นหัวใจได้ คนน้องจะไม่ต้องรักเขาเดี๋ยวนี้ก็ได้ ขอแค่ให้สิทธิ์เขาทำแบบนั้นก็พอ
- คำวิงวอนของอัลทำเอาคนน้องถึงกับอึ้ง พูดอะไรไม่ออก
- ระหว่างนั้นเอง พระเอกที่วิ่งตามหาคนน้องอยู่ก็โผล่พรวดเข้ามาในสวนสาธารณะพอดี ทั้งคนน้องทั้งอัลหันขวับไปมองอย่างตกใจแว่บหนึ่ง ก่อนที่แววตาของอัลจะเปลี่ยนไปเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างอย่างชัดเจน
- และสิ่งที่อัลทำในวินาทีถัดมาก็คือ รั้งตัวคนน้องเข้ามาจูบต่อหน้าพระเอก
- ทั้งพระเอกทั้งคนน้องต่างตะลึงจนพูดไม่ออก (แต่แววตาคนน้องกระทั่งโดนจูบก็มองแต่พระเอกตลอดเวลา)
- ฝ่ายอัลหลังถอนปากออก ก็หันกลับมามองพระเอกด้วยสายตาเย็นชาเหมือนมองศัตรู แล้วถามว่า "นี่คือคำตอบของนัตจังสินะ"
จบตอนนี้แล้วท่าจะมีอะไรสนุกให้เห็นต่อแล้วแฮะ
อ่านไปอ่านมาเริ่มคิดแฮะ ว่าอัลเองก็มองออกแต่แรกแล้ว ว่าพระเอกรู้สึกยังไงกับคนน้อง เพียงแต่ไม่แสดงออกเพราะพระเอกก็ไม่แสดงออกให้ชัดเจนเหมือนกัน มาตอนนี้ที่พระเอกแยกจากคนพี่เต็มตัวแล้ว เลยได้ฤกษ์ประกาศศึกชิงนางกันเลย
รอดูตอนหน้าแฮะว่าเรื่องจะเดินไปยังไง เพราะเท่ากับว่าตอนนี้ต่างฝ่ายต่างมีแต้มต่อคนละอย่าง อัลมีแต้มต่อที่ความจริงใจพร้อมจะเป็นคนของคนน้องเสมอ ในขณะที่พระเอกมีแต้มต่อที่คนน้องมีใจให้พระเอกมาตลอด
คงต้องรอดูกันละครับว่าต่างฝ่ายจะใช้แต้มต่อของตัวเองชิงเอาชนะได้ยังไง...ถึงแนวโน้มว่าพระเอกจะชนะจะสูงกว่าก็เถอะ