เอาภาพนี้มาแปะแทนเพราะไม่มีภาพปกขึ้นหน้า
- ต่อจากตอนที่แล้วที่คนน้องจูบพระเอกริมแม่น้ำกลางดึกโดยที่พระเอกอยู่เฉยๆ ไม่ยอมหลบ ยอมให้คนน้องจูบแต่โดยดี
- หลังถอนริมฝีปากออก ทั้งสองคนก็หน้าแดงพูดอะไรไม่ออกกันไปพักหนึ่ง
- ระหว่างนั้นพระเอกก็หันไปเห็นอะไรสะท้อนแสงแว่บๆ อยู่ในพงหญ้าเลยลองไปคุ้ยดู ปรากฏว่าเป็นกิ๊บติดผมที่คนน้องหาอยู่นั่นเอง คนน้องพอรู้ว่าเจอกิ๊บแล้วก็ออกอาการดีใจเต็มที่ (สีหน้ามีเท่าไหร่ออกหมด)
- หาของเจอเสร็จก็ชวนกันกลับบ้าน ต่างคนต่างหน้าแดงเดินกลับบ้านกันเงียบๆ ไม่พูดอะไร
- จนมาถึงกลางทาง อยู่ๆ คนน้องก็ถามพระเอกขึ้นมาว่าทำไมตอนชั้นจูบเมื่อกี้นายถึงไม่หลบล่ะ พระเอกก็ชะงักไปนิดนึงก่อนจะถามกลับว่า แล้วเธอล่ะทำไมถึงเลือกจูบเอาตอนนั้น คนน้องก็หน้าแดงเงียบไปพักนึงก่อนจะตอบว่า เพราะแววตาของพระเอกเหมือนจะบอกว่าอยากให้ทำแบบนั้นน่ะ
- คืนนั้นพระเอกฝันเห็นตัวเองยืนอยู่บนทางสองแพร่ง แพร่งหนึ่งมีป้ายชี้ไปว่า
"Instinct (สัญชาตญาณ)" กับ
"Reason (เหตุผล)" พระเอกก็งงเพราะไม่เก่งภาษาอังกฤษเลยไม่รู้ว่าหมายความว่ายังไง แต่สุดท้ายก็เลือกเดินไปทาง Instinct
- ปรากฏว่าปลายทางของเส้นทาง Instinct ดันเป็นอุโมงค์ต้นหนามขนาดใหญ่ตั้งอยู่ข้างหน้า
- พระเอกเห็นแบบนั้นก็ถึงกับทำหน้าเหวอ ก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกของพ่อที่บอกว่าตัวเองตื่นสายแล้ว
- ซวยซ้ำซวยซาก คาบแรกตอนเช้าดันเป็นคาบเรียนภาษาญี่ปุ่นของอ.คิริยะเข้าอีก พระเอกเลยโดนลงโทษให้ไปช่วยจัดหนังสือข้อมูลในห้องสมุดที่เก็บไม่เป็นระเบียบให้เรียบร้อย
- ระหว่างนั้นก็เจอน้องประธานชมรมมาทำหน้าที่คณะกรรมการห้องสมุดพอดี ก็เลยคุยกันนิดหน่อย พระเอกเล่าสาเหตุที่ตื่นสายให้น้องประธานชมรมฟังว่าเพราะคิดมากนิดหน่อยเลยฝันร้ายจนเผลอตื่นสาย น้องประธานก็ถามว่าคิดมากเรื่องอะไร เรื่องนิยายหรือเรื่องอนาคต พระเอกก็ชะงักก่อนจะตอบว่าเรื่องอนาคตล่ะมั้ง
- น้องประธานได้ยินดังนั้นก็เลยให้กำลังใจพระเอกว่า งั้นก็ต้องใส่ใจกับเรื่องที่คิดมากให้มากๆ ล่ะ เพราะคนเขียนเรื่องอย่างเราๆ น่ะไม่ว่าอะไรก็เอามาใช้เป็นไม้เด็ดได้ ดังนั้นถึงคิดมากก็อย่าทำให้การคิดมากนั้นต้องสูญเปล่าล่ะ
- ได้ฟังดังนั้นพระเอกก็เหมือนจะเริ่มคิดได้ว่าควรทำยังไง ภาพตัดให้เห็นพระเอกพยายามมุทั้งเรื่องเรียนเรื่องเขียนหนังสืออย่างเต็มที่ กระทั่งนอนหลับฝันเห็นอุโมงค์ต้นหนามก็ยังบ้าพลังกระโจนเข้าไปฟัดกับต้นหนามในฝันอีก เรียกว่าบ้าพลังทั้งโลกจริงโลกฝันก็ไม่ผิด
- นอนดึกๆ หลายวันเข้า ร่างกายก็เริ่มรับไม่ไหว ถึงกับล้มปังต่อหน้าคนในบ้านตอนเช้าวันหนึ่งเพราะนอนไม่พอ ร้อนถึงพ่อแม่กับคนน้องต้องหามขึ้นไปนอนพักบนห้อง โดยให้คนน้องคอยดูแล
- กว่าพระเอกจะตื่นมาอีกทีก็ล่วงเข้าเวลาเย็นแล้ว พระเอกตื่นปุ๊บก็ทำหน้างงๆ ว่านี่เกิดอะไรขึ้น คนน้องก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อเช้าอยู่ๆ พระเอกก็ล้มปังไปเลย และถามว่าทำไมถึงต้องเร่งปั่นงานบ้าเลือดแบบนั้นด้วย
- พระเอกก็ตอบว่าไม่ใช่แค่เรื่องนั้นหรอก แต่คิดถึงเรื่องของคนน้องด้วยต่างหาก
- คนน้องชะงักเพราะผิดคาด พระเอกก็เล่าต่อว่าตั้งแต่คืนที่ตัวเองจูบกับคนน้องคืนนั้น ตัวเองก็คิดมากมาตลอดว่าจะทำยังไงดี โดยหลังจากคิดไปพลางแต่งนิยายไปพลางอยู่พักหนึ่ง พระเอกก็ได้ข้อสรุปมาข้อหนึ่ง นั่นคือ
"คนน้องคือคนสำคัญของตัวเอง"
- พระเอกเล่าต่อถึงตอนที่คบกับคนพี่ว่าตัวเองคบกับคนพี่ไปตามความรู้สึกของตัวเอง และผลสุดท้ายก็จบลงที่คนพี่ตัดสินใจจากไป ถึงตอนที่คบกันจะมีความสุขมาก แต่หลังจากคนพี่จากไป พระเอกก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตัวเองหักห้ามความรู้สึกไว้แต่แรก เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้หรือเปล่า
- ด้วยเหตุนี้ พระเอกจึงรู้สึกกลัวขึ้นมา ว่าหากตัวเองก้าวล้ำเส้นออกไป และตัดสินใจรักคนน้องอย่างที่รักคนพี่ ทุกอย่างก็จะกลับไปซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังตัดใจไม่ได้ และความรู้สึกที่ขัดแย้งกันสองอย่างนี้เองที่ทำให้พระเอกยอมรับจูบจากคนน้องในคืนนั้นไม่ยอมหลบ
- และการตอบสนองของคนน้องต่อคำอธิบายความรู้สึกตัวเองของพระเอกก็คือ...เอาผ้าเย็นชุบน้ำแตะหน้าพระเอกจนสะดุ้งโหยง พร้อมกับคำถากถางว่าเรื่องแค่นี้นอนคิดจนดึกดื่นทำไมตั้งหลายวัน
- คนน้อง
"แต่ชั้นก็ดีใจนะ ที่นายคิดแบบนั้น"
- ว่าจบ คนน้องก็โน้มหน้าเข้าไปจูบแก้มของพระเอกฟอดใหญ่
- พระเอกถึงกับตาค้าง คนน้องก็บอกต่อว่าไม่ต้องก้าวล้ำเส้นเข้ามาก็ได้ ตัวคนน้องก็ไม่ได้คิดว่าถ้ารู้ใจตัวเองแล้วจะต้องมาคบกันทันทีซักหน่อย เพราะตัวคนน้องแค่ได้รู้ว่าพระเอกคิดยังไงก็ดีใจมากแล้ว
- คนน้อง
"ถ้านายไม่ก้าวเข้ามา ชั้นจะเป็นฝ่ายก้าวเข้าไปเอง"
- ฉากตัดอีกครั้ง ไปยังช่วงเย็นของวันหนึ่ง คนน้องแวะเข้าร้านหนังสือไปซื้อนิตยสารการเรือนที่ลงบทความ
"อาหารแบบไหนที่ผู้ชายชอบ" สีหน้าท่าทางมีความสุขเสียจนเพื่อนที่มาด้วยถึงกับอดทักไม่ได้ว่าแอบชอบใครเข้าแล้วเหรอ
- หลังแยกกับเพื่อนเสร็จ คนน้องก็ทำท่าจะกลับบ้าน แต่ระหว่างทางอยู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามากอดจากด้านหลังพร้อมส่งเสียงเรียก คนน้องนึกว่าเป็นคนโรคจิตมาลวนลาม เลยจับทุ่มข้ามไหล่ทีเดียวลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้น พร้อมขยับปากจะเรียกตำรวจ
- แต่ผู้ชายคนที่โดนทุ่มเห็นแบบนั้นก็ลนลานร้องห้ามเสียงหลง คนน้องเลยชะงักมองหน้า ก่อนจะทำสีหน้าตกใจพร้อมกับร้องเรียกอีกฝ่ายว่า
"คุณพ่อ"
เท่าที่อ่านดู สรุปว่าพระเอกก็ยังแอบ Trauma เรื่องคนพี่อยู่นิดๆ แฮะ ถึงได้ไม่กล้ารุกคนน้อง ทั้งๆ ที่ก็รู้ความรู้สึกของตัวเองแล้วแบบนี้ ยังดีที่คนน้องเป็นสายเดินหน้ารุกไม่ใช่ประเภทเก็บความรู้สึกแบบคนพี่ เพราะงั้นคงหวังอะไรได้เยอะเลยแฮะ
ว่าแต่ดราม่ารุ่นลูกผ่านไปแล้ว ต่อไปถึงตาดราม่ารุ่นพ่อรุ่นแม่สินะ เล่นเอาพ่อของคนพี่คนน้องมาออกโรงแบบนี้
รอดูตอนหน้าแฮะว่าตัวแฟนเก่าแม่จะออกมาเป็นอีท่าไหน
[Spoil] Domestic na Kanojo #85 - รักที่ไม่อาจถลำตัว...
- ต่อจากตอนที่แล้วที่คนน้องจูบพระเอกริมแม่น้ำกลางดึกโดยที่พระเอกอยู่เฉยๆ ไม่ยอมหลบ ยอมให้คนน้องจูบแต่โดยดี
- หลังถอนริมฝีปากออก ทั้งสองคนก็หน้าแดงพูดอะไรไม่ออกกันไปพักหนึ่ง
- ระหว่างนั้นพระเอกก็หันไปเห็นอะไรสะท้อนแสงแว่บๆ อยู่ในพงหญ้าเลยลองไปคุ้ยดู ปรากฏว่าเป็นกิ๊บติดผมที่คนน้องหาอยู่นั่นเอง คนน้องพอรู้ว่าเจอกิ๊บแล้วก็ออกอาการดีใจเต็มที่ (สีหน้ามีเท่าไหร่ออกหมด)
- หาของเจอเสร็จก็ชวนกันกลับบ้าน ต่างคนต่างหน้าแดงเดินกลับบ้านกันเงียบๆ ไม่พูดอะไร
- จนมาถึงกลางทาง อยู่ๆ คนน้องก็ถามพระเอกขึ้นมาว่าทำไมตอนชั้นจูบเมื่อกี้นายถึงไม่หลบล่ะ พระเอกก็ชะงักไปนิดนึงก่อนจะถามกลับว่า แล้วเธอล่ะทำไมถึงเลือกจูบเอาตอนนั้น คนน้องก็หน้าแดงเงียบไปพักนึงก่อนจะตอบว่า เพราะแววตาของพระเอกเหมือนจะบอกว่าอยากให้ทำแบบนั้นน่ะ
- คืนนั้นพระเอกฝันเห็นตัวเองยืนอยู่บนทางสองแพร่ง แพร่งหนึ่งมีป้ายชี้ไปว่า "Instinct (สัญชาตญาณ)" กับ "Reason (เหตุผล)" พระเอกก็งงเพราะไม่เก่งภาษาอังกฤษเลยไม่รู้ว่าหมายความว่ายังไง แต่สุดท้ายก็เลือกเดินไปทาง Instinct
- ปรากฏว่าปลายทางของเส้นทาง Instinct ดันเป็นอุโมงค์ต้นหนามขนาดใหญ่ตั้งอยู่ข้างหน้า
- พระเอกเห็นแบบนั้นก็ถึงกับทำหน้าเหวอ ก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกของพ่อที่บอกว่าตัวเองตื่นสายแล้ว
- ซวยซ้ำซวยซาก คาบแรกตอนเช้าดันเป็นคาบเรียนภาษาญี่ปุ่นของอ.คิริยะเข้าอีก พระเอกเลยโดนลงโทษให้ไปช่วยจัดหนังสือข้อมูลในห้องสมุดที่เก็บไม่เป็นระเบียบให้เรียบร้อย
- ระหว่างนั้นก็เจอน้องประธานชมรมมาทำหน้าที่คณะกรรมการห้องสมุดพอดี ก็เลยคุยกันนิดหน่อย พระเอกเล่าสาเหตุที่ตื่นสายให้น้องประธานชมรมฟังว่าเพราะคิดมากนิดหน่อยเลยฝันร้ายจนเผลอตื่นสาย น้องประธานก็ถามว่าคิดมากเรื่องอะไร เรื่องนิยายหรือเรื่องอนาคต พระเอกก็ชะงักก่อนจะตอบว่าเรื่องอนาคตล่ะมั้ง
- น้องประธานได้ยินดังนั้นก็เลยให้กำลังใจพระเอกว่า งั้นก็ต้องใส่ใจกับเรื่องที่คิดมากให้มากๆ ล่ะ เพราะคนเขียนเรื่องอย่างเราๆ น่ะไม่ว่าอะไรก็เอามาใช้เป็นไม้เด็ดได้ ดังนั้นถึงคิดมากก็อย่าทำให้การคิดมากนั้นต้องสูญเปล่าล่ะ
- ได้ฟังดังนั้นพระเอกก็เหมือนจะเริ่มคิดได้ว่าควรทำยังไง ภาพตัดให้เห็นพระเอกพยายามมุทั้งเรื่องเรียนเรื่องเขียนหนังสืออย่างเต็มที่ กระทั่งนอนหลับฝันเห็นอุโมงค์ต้นหนามก็ยังบ้าพลังกระโจนเข้าไปฟัดกับต้นหนามในฝันอีก เรียกว่าบ้าพลังทั้งโลกจริงโลกฝันก็ไม่ผิด
- นอนดึกๆ หลายวันเข้า ร่างกายก็เริ่มรับไม่ไหว ถึงกับล้มปังต่อหน้าคนในบ้านตอนเช้าวันหนึ่งเพราะนอนไม่พอ ร้อนถึงพ่อแม่กับคนน้องต้องหามขึ้นไปนอนพักบนห้อง โดยให้คนน้องคอยดูแล
- กว่าพระเอกจะตื่นมาอีกทีก็ล่วงเข้าเวลาเย็นแล้ว พระเอกตื่นปุ๊บก็ทำหน้างงๆ ว่านี่เกิดอะไรขึ้น คนน้องก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อเช้าอยู่ๆ พระเอกก็ล้มปังไปเลย และถามว่าทำไมถึงต้องเร่งปั่นงานบ้าเลือดแบบนั้นด้วย
- พระเอกก็ตอบว่าไม่ใช่แค่เรื่องนั้นหรอก แต่คิดถึงเรื่องของคนน้องด้วยต่างหาก
- คนน้องชะงักเพราะผิดคาด พระเอกก็เล่าต่อว่าตั้งแต่คืนที่ตัวเองจูบกับคนน้องคืนนั้น ตัวเองก็คิดมากมาตลอดว่าจะทำยังไงดี โดยหลังจากคิดไปพลางแต่งนิยายไปพลางอยู่พักหนึ่ง พระเอกก็ได้ข้อสรุปมาข้อหนึ่ง นั่นคือ "คนน้องคือคนสำคัญของตัวเอง"
- พระเอกเล่าต่อถึงตอนที่คบกับคนพี่ว่าตัวเองคบกับคนพี่ไปตามความรู้สึกของตัวเอง และผลสุดท้ายก็จบลงที่คนพี่ตัดสินใจจากไป ถึงตอนที่คบกันจะมีความสุขมาก แต่หลังจากคนพี่จากไป พระเอกก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตัวเองหักห้ามความรู้สึกไว้แต่แรก เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้หรือเปล่า
- ด้วยเหตุนี้ พระเอกจึงรู้สึกกลัวขึ้นมา ว่าหากตัวเองก้าวล้ำเส้นออกไป และตัดสินใจรักคนน้องอย่างที่รักคนพี่ ทุกอย่างก็จะกลับไปซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังตัดใจไม่ได้ และความรู้สึกที่ขัดแย้งกันสองอย่างนี้เองที่ทำให้พระเอกยอมรับจูบจากคนน้องในคืนนั้นไม่ยอมหลบ
- และการตอบสนองของคนน้องต่อคำอธิบายความรู้สึกตัวเองของพระเอกก็คือ...เอาผ้าเย็นชุบน้ำแตะหน้าพระเอกจนสะดุ้งโหยง พร้อมกับคำถากถางว่าเรื่องแค่นี้นอนคิดจนดึกดื่นทำไมตั้งหลายวัน
- คนน้อง "แต่ชั้นก็ดีใจนะ ที่นายคิดแบบนั้น"
- ว่าจบ คนน้องก็โน้มหน้าเข้าไปจูบแก้มของพระเอกฟอดใหญ่
- พระเอกถึงกับตาค้าง คนน้องก็บอกต่อว่าไม่ต้องก้าวล้ำเส้นเข้ามาก็ได้ ตัวคนน้องก็ไม่ได้คิดว่าถ้ารู้ใจตัวเองแล้วจะต้องมาคบกันทันทีซักหน่อย เพราะตัวคนน้องแค่ได้รู้ว่าพระเอกคิดยังไงก็ดีใจมากแล้ว
- คนน้อง "ถ้านายไม่ก้าวเข้ามา ชั้นจะเป็นฝ่ายก้าวเข้าไปเอง"
- ฉากตัดอีกครั้ง ไปยังช่วงเย็นของวันหนึ่ง คนน้องแวะเข้าร้านหนังสือไปซื้อนิตยสารการเรือนที่ลงบทความ "อาหารแบบไหนที่ผู้ชายชอบ" สีหน้าท่าทางมีความสุขเสียจนเพื่อนที่มาด้วยถึงกับอดทักไม่ได้ว่าแอบชอบใครเข้าแล้วเหรอ
- หลังแยกกับเพื่อนเสร็จ คนน้องก็ทำท่าจะกลับบ้าน แต่ระหว่างทางอยู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามากอดจากด้านหลังพร้อมส่งเสียงเรียก คนน้องนึกว่าเป็นคนโรคจิตมาลวนลาม เลยจับทุ่มข้ามไหล่ทีเดียวลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้น พร้อมขยับปากจะเรียกตำรวจ
- แต่ผู้ชายคนที่โดนทุ่มเห็นแบบนั้นก็ลนลานร้องห้ามเสียงหลง คนน้องเลยชะงักมองหน้า ก่อนจะทำสีหน้าตกใจพร้อมกับร้องเรียกอีกฝ่ายว่า "คุณพ่อ"
เท่าที่อ่านดู สรุปว่าพระเอกก็ยังแอบ Trauma เรื่องคนพี่อยู่นิดๆ แฮะ ถึงได้ไม่กล้ารุกคนน้อง ทั้งๆ ที่ก็รู้ความรู้สึกของตัวเองแล้วแบบนี้ ยังดีที่คนน้องเป็นสายเดินหน้ารุกไม่ใช่ประเภทเก็บความรู้สึกแบบคนพี่ เพราะงั้นคงหวังอะไรได้เยอะเลยแฮะ
ว่าแต่ดราม่ารุ่นลูกผ่านไปแล้ว ต่อไปถึงตาดราม่ารุ่นพ่อรุ่นแม่สินะ เล่นเอาพ่อของคนพี่คนน้องมาออกโรงแบบนี้
รอดูตอนหน้าแฮะว่าตัวแฟนเก่าแม่จะออกมาเป็นอีท่าไหน