สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรายังเรียนอยู่มหาลัยค่ะ แต่ยอมรับว่าเป็นคนติดหรู
และถูกเลี้ยงดูแบบสปอย แต่เราไม่คิดเกาะผู้ชายนะคะ
- เราชินกับการกินข้าวร้านอาหารแพงๆมาตั้งแต่เด็ก
(โดยส่วนตัวคิดว่าคุณภาพวัตถุดิบดีกว่า สะอาดกว่า)
- เราไม่นั่งรถเมล์ เพราะมีรถที่บ้านรับส่งตลอด
- เราติดของแบรนด์เนม (ที่บ้านซื้อให้แล้วเราว่ามันดีและใช้ได้นาน)
- เราชอบไปห้างหรูๆ เอกมัยทองหล่อ ถ้าจริงจังชอบไปต่างประเทศ
เราไม่ชอบอากาศร้อนๆ อย่างพวกเจเจ ตลาดน้ำ ทะเล
- ที่บ้านเราตามใจตลอดเวลาอยากได้อะไร ไม่เคยขัด
เราใช้ชีวิตแบบนี้ตั้งแต่มัธยม โดยที่พ่อแม่ไม่เดือดร้อน เพื่อนเราก็เป็นแบบนี้
จนเราชิน ก่อนหน้านี้เราเคยคบแต่คนที่ฐานะใกล้กัน ทำให้ไม่มีปัญหา
พอเข้ามหาลัย เราเจอผู้ชายคนนึง ซึ่งเค้าเป็นคนดี ใส่ใจ คุยสนุก
แต่ไม่รวยและการใช้ชีวิตต่างจากเราทั้งหมดทุกข้อที่กล่าวมา
.
.
ตอนแรกเราไม่ได้สนใจฐานะเค้าเลย เพราะไม่คิดเกาะผู้ชายอยู่แล้ว
เงินแต่ละเดือนที่พ่อแม่ให้เรา มันตอบสนองความต้องการของเราได้ทั้งหมด
เราเลี้ยงเค้าได้ด้วยซ้ำ เราต้องการแค่ใครสักคนที่เข้ากันได้ ไปไหนกันได้ทุกที
เราหวังจะเจอคนที่ lifestyle คล้ายกัน โดยที่เราลืมคิดไปว่าการใช้ชีวิต
บางทีมันก็เกี่ยวกับฐานะ เขาไม่เอ็นจอยกับอะไรที่เราเป็นเลย
.
.
และเรามาคิดดูแล้วเราว่าเราก็ไม่มีความสุข กับการใช้ชีวิตแบบที่ไม่ใช่ตัวเรา
เวลาที่ต้องไปไหนด้วยกัน เราไม่สนุกกับการยืนเมื่อย รอโบกรถเมล์ ต่อเรือ
เราไม่เอ็นจอยกับการเดินเหนื่อยๆร้อนๆ หรือนั่งกินข้าวไปปัดแมลงวันไป
และเรารู้สึกแย่เวลาที่เค้าขัดทุกครั้งที่เราจะซื้อของแพงๆ
.
.
เราผิดมากไหมคะ ถ้าเราจะคิดถึงตัวเอง ที่เรารักชีวิตแบบที่เราชอบ
เราผิดมากไหมคะ ที่เราตัดสินใจเทเขา แล้วไปหาคนที่ใช้ชีวิตคล้ายๆกัน
และถึงจะไม่เจอคนๆนั้น เราก็คิดว่าเราอยู่คนเดียวคงมีความสุขมากกว่า
และเราไม่อินกับการที่บอกว่าทนลำบากด้วยกัน รอเรียนจบ
รอสร้างฐานะไปด้วยกัน ในเมื่อเรามีทุกอย่างอยู่แล้ว เราก็ไม่อยากลำบากค่ะ
เทผู้ชาย เพราะเค้าติดดิน ผิดมากไหมคะ?
และถูกเลี้ยงดูแบบสปอย แต่เราไม่คิดเกาะผู้ชายนะคะ
- เราชินกับการกินข้าวร้านอาหารแพงๆมาตั้งแต่เด็ก
(โดยส่วนตัวคิดว่าคุณภาพวัตถุดิบดีกว่า สะอาดกว่า)
- เราไม่นั่งรถเมล์ เพราะมีรถที่บ้านรับส่งตลอด
- เราติดของแบรนด์เนม (ที่บ้านซื้อให้แล้วเราว่ามันดีและใช้ได้นาน)
- เราชอบไปห้างหรูๆ เอกมัยทองหล่อ ถ้าจริงจังชอบไปต่างประเทศ
เราไม่ชอบอากาศร้อนๆ อย่างพวกเจเจ ตลาดน้ำ ทะเล
- ที่บ้านเราตามใจตลอดเวลาอยากได้อะไร ไม่เคยขัด
เราใช้ชีวิตแบบนี้ตั้งแต่มัธยม โดยที่พ่อแม่ไม่เดือดร้อน เพื่อนเราก็เป็นแบบนี้
จนเราชิน ก่อนหน้านี้เราเคยคบแต่คนที่ฐานะใกล้กัน ทำให้ไม่มีปัญหา
พอเข้ามหาลัย เราเจอผู้ชายคนนึง ซึ่งเค้าเป็นคนดี ใส่ใจ คุยสนุก
แต่ไม่รวยและการใช้ชีวิตต่างจากเราทั้งหมดทุกข้อที่กล่าวมา
.
.
ตอนแรกเราไม่ได้สนใจฐานะเค้าเลย เพราะไม่คิดเกาะผู้ชายอยู่แล้ว
เงินแต่ละเดือนที่พ่อแม่ให้เรา มันตอบสนองความต้องการของเราได้ทั้งหมด
เราเลี้ยงเค้าได้ด้วยซ้ำ เราต้องการแค่ใครสักคนที่เข้ากันได้ ไปไหนกันได้ทุกที
เราหวังจะเจอคนที่ lifestyle คล้ายกัน โดยที่เราลืมคิดไปว่าการใช้ชีวิต
บางทีมันก็เกี่ยวกับฐานะ เขาไม่เอ็นจอยกับอะไรที่เราเป็นเลย
.
.
และเรามาคิดดูแล้วเราว่าเราก็ไม่มีความสุข กับการใช้ชีวิตแบบที่ไม่ใช่ตัวเรา
เวลาที่ต้องไปไหนด้วยกัน เราไม่สนุกกับการยืนเมื่อย รอโบกรถเมล์ ต่อเรือ
เราไม่เอ็นจอยกับการเดินเหนื่อยๆร้อนๆ หรือนั่งกินข้าวไปปัดแมลงวันไป
และเรารู้สึกแย่เวลาที่เค้าขัดทุกครั้งที่เราจะซื้อของแพงๆ
.
.
เราผิดมากไหมคะ ถ้าเราจะคิดถึงตัวเอง ที่เรารักชีวิตแบบที่เราชอบ
เราผิดมากไหมคะ ที่เราตัดสินใจเทเขา แล้วไปหาคนที่ใช้ชีวิตคล้ายๆกัน
และถึงจะไม่เจอคนๆนั้น เราก็คิดว่าเราอยู่คนเดียวคงมีความสุขมากกว่า
และเราไม่อินกับการที่บอกว่าทนลำบากด้วยกัน รอเรียนจบ
รอสร้างฐานะไปด้วยกัน ในเมื่อเรามีทุกอย่างอยู่แล้ว เราก็ไม่อยากลำบากค่ะ