หนังสืออริยวินัย(วัดนาป่าพง) บิดเบือนถ้อยคำของสมเด็จพระมหาสมณเจ้าฯ ใช่หรือไม่ (กรณีปาฏิโมกข์ ๑๕๐)

พระคึกฤทธิ์ สอนให้สวดปาติโมกข์ ๑๕๐ ข้อ โดยอ้าง หน้งสือ วินัยมุข แต่ ตัดตอน บิดเบือนไม่จับใจความมาให้ถูกต้อง
เนื่องจากในหนังสือ วินัยมุขนั้น เมื่อกล่าวถึงปาติโมกข์ที่มาในพระสูตรหนึ่งว่า มี ๑๕๐ ถ้วน ท่านกล่าวว่า "สันนิษฐานเห็นวา ชะรอยเดิมจะมีเพียง ๑๕๐ ถวน "   ยังไม่ใช่ความเห็นโดยสรุปของสมเด็จฯท่าน แต่อย่างใด

หนังสือวินัยมุข
http://www.thammapedia.com/dhamma/tripitaka/naktham/06.pdf


และยังไม่มีหลักฐานใด รับรองว่า การแจกแจงปาติโมกข์ตามที่ท่านสันนิษฐานนั้นถูกหรือผิด
เนื่องจากยังมีข้อสงสัยว่า กรณี สังฆาทิเสส(ซึ่งพระเทวทัตเป็นต้นบัญญัติ) ซึ่งทรงบัญญัติในปลายพุทธกาลจะอยู่ใน ๑๕๐ ข้อ นี้ได้อย่างไร
อีกทั้งในหนังสือวินัยมุข ยังไม่ได้กล่าวถึง ที่มาในภาษาบาลีว่า คำว่า "๑๕๐ ถ้วน" นั้น แปลมาถูกต้องหรือไม่
(ที่ถูกต้อง แปลว่า ๑๕๐ กว่าๆ แต่จะไม่กล่าวถึงในที่นี้
อ่านรายละเอียดได้ใน หนังสือ "รู้จักพระไตรปิฏกให้ชัดให้ตรง" โดยท่านพระพรหมคุณาภรณ์)
http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/know_the_pali_canon_clearly_and_correctly.pdf




แต่หากอ่านวินัยมุขต่อ   มาถึง ปาติโมกข์ที่มาในพระวินัย สมเด็จฯท่านกล่าวแสดงไว้ชัดว่า พระศาสดาทรงบัญญัติให้สวด ๒๒๗ ข้อ
หรือว่า พระคึกฤทธิ์อ่านไม่ถึง หรืออ่านแล้วแต่จงใจไม่ถือตาม



แม้ในคำอธิบายท้ายเล่มวินัยมุข ท่านก็เขียนไว้ชัดว่า ปาติโมกข์ที่ทรงให้สวดทุกกึ่งเดือนมี ๒๒๗ ข้อ



ตกลงว่า พระคึกฤทธิ์  เชื่อถือตามสมเด็จพระมหาสมณเจ้า จริงหรือ??