สวัสดีค่ะ เราพึ่งตั้งกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกนะคะ คือเรื่องนี้เป็นปัญหาภายในครอบครัวของเรามายาวนานแบบเรื้อรังมากเลยคะ ตอนนี้จขกท.อายุ 22 ปีแล้วนะคะ อยู่ชั้นปี4 ตอนแรกตัวจขกท.อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ที่คอนโดค่ะ แต่พอติดมหาลัยก็ย้ายมาอยู่หอค่ะ โดยฐานะทางบ้านของจขกท.จัดว่าอยู่ในระดับปานกลาง พ่อของจขกท.เป็นหัวหน้าบริษัทแผนกไอที ส่วนแม่ของจขกท.เป็นพนักงานฝ่ายบุคคลอยู่อีกบริษัทนึง โดยปกติพ่อของจขกท.จะกลับบ้านดึกเป็นประจำ ตั้งแต่ตัวจขกท.เด็กๆแล้ว ประมาณสี่ทุ่มห้าทุ่มหรือตีหนึ่งตีสองเลยก็มี แต่ต้องทำใจพ่อเป็นหัวหน้าต้องทำงานหนักมีคนมาปรึกษาตลอด วันเสาร์ก็ต้องไปทำงานตลอด วันอาทิตย์พอหยุดก็ไปเดินเล่นคลองถมตามประสาคนชอบงานไอที นานๆจะพาไปเที่ยวไปกินข้าวในวันพิเศษคือ วันพ่อค่ะ ไม่งั้นก็แทบไม่มีโอกาสพาไป ยิ่งไปเที่ยวต่างจังหวัด ยากมากค่ะ ต้องรบเร้าเป็นเดือนๆถึงจะได้ไป อันนี้เราเข้าใจค่ะอาจจะทำงานหนักเลยเหนื่อย อยากอยู่บ้านมากกว่า เรียกได้ว่าไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบครัวเลยจ้า แต่ทำไงได้ชินค่ะชินอย่างเดียว แม่เราก็เหมือนกันค่ะชินทุกคนชินกันหมด แม่เคยเล่าให้เราฟังว่าพีอเป็นคนเจ้าชู้ตั้งแต่หนุ่มๆแล้ว ปากหวานเอาใจเก่ง นี่ละที่แม่แพ้ค่ะ เราก็ฟังไปขำไป จนวันนึงขำไม่ออกค่ะ ตอนนั้นเราอยู่ประมาณป.4ค่ะ ไปเดินห้างกับแม่กับยาย เดินเล่นไปเดินเล่นมา บังเอิญเหลือเกินค่ะเจอพ่อมากับผู้หญิงคนนึงกำลังเดินเข้าไปในร้านอาหาร เรานี่งงค่ะมึนด้วยความยังเด็กอยู่ด้วยทำไรไม่ได้ค่ะมองแม่เดินตามเข้าไป อ่อโดยส่วนตัวแล้วแม่เราเรียกได้ว่าเป็นคนใจเย็นมากๆค่ะ ไม่ค่อยโกรธใคร ไม่ต้องห่วงปัญหาเรื่องตบตีค่ะ ไม่มีแน่นอน สรุปวันนั้นพ่อก็ยอมกลับบ้านกับเรามาทันทีค่ะ
เดี๋ยวขอเล่าแค่นี้ก่อนนะคะพรุ่งนี้จะรีบมาต่อค่ะ เรื่องยังมีอีกเยอะเป็นสตอรี่เลยค่ะ เรียกได้ว่าไอคำว่าเรื่องจริงกว่านิยายก็เชื่อในตอนนี้ละค่าา
เมียน้อยรุ่นลูกของพ่อที่พ่อสรรเสริญว่าดี ไม่เคยขอเงินใช้ ทั้งยังให้เงินพ่อที่เป็นระดับหัวหน้าใช้อีกด้วย แบบนี้ก็ได้หรอ??
เดี๋ยวขอเล่าแค่นี้ก่อนนะคะพรุ่งนี้จะรีบมาต่อค่ะ เรื่องยังมีอีกเยอะเป็นสตอรี่เลยค่ะ เรียกได้ว่าไอคำว่าเรื่องจริงกว่านิยายก็เชื่อในตอนนี้ละค่าา