ทั้ง ๆ ที่อยู่กับเพื่อนเยอะแยะ แต่รู้สึกโดดเดี่ยว แล้วกลุ่มที่สนิทก็มีเลขคี่ ต้องมีเศษ  เช่น เวลาเดินไปไหนจะเดินอยู่ข้างหลัง ไม่ก็ข้างหน้า แบบไม่มีคู่เดิน , ปิดเทอมมีอยู่ไม่กี่คนที่ทักมา , ไลน์กลุ่มก็จะอ่านไม่ตอบ ไม่ก็อ่านครบ ตอบอยู่ 1-2 คน ,  มองข้ามไลน์ที่เราตอบบ้าง  
เวลาอยู่ม.เราจะชอบชวนเพื่อนคุยนั้นนี้ไม่ให้มันเงียบเวลาเดินจากหอไปเรียน ไปกินข้าว แต่อาจจะพูดมากไปจนเหมือนคุยคนเดียว 5555
เวลาปิดเทอมเราก็ทักเพื่อนไปคุยทุกคนนะ  บางคนก็คุยเรื่อย ๆ ตอบเป็น สติ๊กเกอร์  , ไม่ก็ส่งไลค์มา , บางคนไม่ตอบแต่ทักมาตอนมีปัญหาอยากให้ช่วย
ไอ่เราก็น้อยใจนะ เพื่อนๆเริ่มมีแฟนก็ไปกับแฟนตลอด พอมีปัญหาเราก็คอยช่วยให้ดีกันแล้วก็ลืมเราไปเลย 55555
เพื่อนที่ม.หรือมัธยม เราก็จะตั้งเพื่อนสนิทเวลาเพื่อนอัพตัสเราก็ชอบไปไลค์ ว้าว ฮ่าๆ ไปแซวบ้าง แต่จะมีเพื่อนไม่กี่คนที่มาไลค์ตัสเรา
เราก็คิดว่าเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องไลค์ก็ได้ ขอแค่คุยยังสนิทเหมือนเดิม แต่บางคนนี่ไม่ใช่ เราก็คิดละเพื่อนโกรธไรเราปล่าว เราทำไรให้ไม่พอใจ
เวลาเห็นเพื่อนเงียบ ๆ เราก็ดูไม่ออกว่าน้อยใจเรา หรือ งอนกับแฟนมา บางทีก็ทำตัวไม่ถูก เราก็เครียดไปด้วยเวลาไม่มีเพื่อนคุยเงียบกันหมด
ดูเหมือนเราอารมณ์ดีตลอดเวลาแต่บางทีเราน้อยใจในใจบ่อยนะ ต่อหน้าก็ยิ้มไป ก็งงเหมือนกันทำไมเราต้องยิ้มทั้งๆที่เราเศร้า
ทำไมเพื่อนยังเงียบ ยังทำหน้านิ่งๆ หน้าไม่พอใจ พอถามคุยด้วยก็ไม่ตอบ บางทีก็แค่ส่ายหน้าแทน เราก็ไม่ได้ทำอะไรให้ไม่พอใจ
จนเราไม่รู้จะน้อยใจหรือเหนื่อยกันแน่ ที่ต้องทำตัวร่าเริงทุกวัน ทำให้เพื่อนมีความสุข ไม่เงียบเหงา
จนเราเคยบอกเพื่อนที่ม.คนหนึ่งว่าเราน้อยใจนะ อารมณ์ไม่ค่อยดี เพื่อนตอบว่า ถ้าเราเงียบ กลุ่มจะเงียบมากเลยนะ อารมณ์ดีไวๆนะ

ส่วนมากพอมีปัญหาอะไรก็มีแต่เพื่อนสมัยมัธยมที่คอยคุย คอยเป็นห่วงกันอยู่เสมอที่คอยเข้าใจ หรือเพื่อนมัธยมสนิทมาเป็นเกือบ10ปี
คงเข้าใจในนิสัยเสียเรา รู้ทันหมดแล้วมั่ง พอน้อยใจ เศร้า มีปัญหาอะไรทักมาก่อนเสมอ เราทำอะไรผิดก็จะพูดตรง ๆ

สาเหตุมาจากเราเอง เพราะมันเป็นความรู้สึกของเรา เราเป็นบ่อยจนไม่รู้จะแก้อย่างไง ต้องไปบ่นให้เพื่อนมัธยมฟัง เราก็สงสารเครียดอีกที่ต้องให้มารับฟัง  บางทีก็คิดว่าซึมเศร้าปล่าว แต่ก็คงไม่ใช่ เหมือนเราชอบพูดคนเดียวจริงๆด้วย 555555 เพื่อนคงรำคาญ บ่นยาวไปหน่อย

ใครเคยรู้สึกแบบนี้ไหมคะ???