ก่อนขอเกริ่นเรื่องราวของคู่เราก่อนนะครับ
ผมอายุแก่กว่าแฟนผม 8 ปี
เรารู้จักและคบกันเป็นแฟนมาได้ เกือบ4ปี (ครบรอบกลางเดือนส.ค.)
ชีวิตคู่ของเรานั้น มีทั้งสุขบ้าง มีทั้งทุกข์บ้างเหมือนคู่รักอื่นๆ
ยามใดเกิดปัญหา เราทั้งคู่จะช่วยหาทางแก้ไขเพื่อช่วยให้มันผ่านพ้นไปด้วยดี
เราจึงคอยช่วยกันประคับประคองความรักของคู่เราแบบนี้เรื่อยมา
เรื่องมีอยู่ว่า
ผมได้มีแพลนว่าจะกลับบ้าน ช่วงวันหยุดยาวเข้าพรรษา-อาสาฬหบูชา ที่ผ่านมา
ซึ่งปกติ ผมกับแฟนเราจะนัดเจอกันอาทิตย์ละครั้ง กินข้าว ดูหนัง หรือทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันในวันหยุดสุดสัปดาห์
ทีนี้ แฟนของผมก็ขอร้องให้เจอกันก่อน แล้วค่อยกลับบ้าน
ผมซึ่งได้วางแพลนไว้แล้ว ก็บอกว่า เราค่อยเจอกันหลังวันอาสฬหบูชาก็ได้
แต่แฟนผมก็อาการน้อยใจ และแอบงอลเล็กน้อย
พยายามตื้อ พยายามพูดโน้มน้าว
จนเค้าพูดออกมาคำนึงว่า เค้าคงไม่สำคัญสำหรับผมสินะ ถ้าต้องให้เลือกระหว่างเค้ากับครอบครัว
ซึ่งสุดท้ายเราก็ทะเลาะกันนิดหน่อย และจบเรื่องลงที่เค้ายินยอมและเจอกันหลังวันอาสาฬหบูชา
ทีนี้ ระหว่างวันหยุดที่ผมได้ใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัว
มันทำให้ผมคิดถึงคำพูดของเค้าอยู่ตลอด
ถ้าผมต้องเลือกแล้ว ผมคงเลือกครอบครัวแน่นอน
จนทำให้ผมตกลงและได้ตัดสินใจแล้ว
พอหลังวันอาสาฬหบูชามาถึง
ผมเก็บของทุกอย่างที่เป็นของเค้า แอบนำไปคืนเค้าโดยเอาไว้หลังรถของเค้าตอนบ่าย (ผมรู้ที่ทำงานเค้า รู้ที่จอดรถของเค้า) จากนั้น ตอนเย็นผมได้ส่งข้อความไปบอกเลิกกับเค้า และบอกเค้าว่าของทุกอย่างนำมาคืนไว้ที่หลังรถแล้วนะ
เค้ารีบโทรมาหาผมทันที แต่ผมก็ปฎิเสธไปทุกอย่าง เพราะผมได้ตัดสินใจไปแล้ว
พอตกค่ำวันนั้น แฟนผมเลิกงาน แล้วขับรถมาหาผมทันทีโดยไม่บอกกล่าว
เค้ากลับมาพร้อมคำขอโทษ ขอคืนดีต่างๆนานา
แต่ผมไม่อยากกลับไปเจอเหตุการณ์แบบนั้น
ผมก็ปฎิเสธไปทุกอย่าง บอกเค้าไปว่าเป็นพี่น้องกันดีที่สุด
เพราะนั้นทำให้ผมรู้สึกสบายใจที่สุด
อีกทั้งเพราะผมได้คิดตัดสินใจไปแล้วคงไม่คืนคำพูดแน่นอน
ผมรู้สึกเศร้าเหมือนกัน ที่เห็นเค้าเสียใจมาก แต่ผมคิดว่าผมและเค้าต้องทำใจได้ และจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้
หลังจากวันที่ผมบอกเลิกเค้า
แฟนผมเค้าส่งข้อความ+โทรมาง้อผมทุกวัน
เค้าบอกว่าเค้าได้รู้สาเหตุของปัญหานี้แล้ว เค้าเสียใจที่ได้พูดทำร้ายจิตใจของผม
เค้าบอกว่า เค้ารู้สึกผิดและสำนึกแล้วจริงๆ ตอนที่ทำผิด เค้าทำไปด้วยอารมณ์ ด้วยความคิดไม่ถี่ถ้วน แต่ตอนนี้ เค้าบอกว่ารู้หมดแล้ว อะไรที่เรียกว่า ไร้สาระ เรียกว่าเด็ก เค้าขอให้ผมยกโทษ ให้อภัยเค้า ขอให้ผมกลับมาคืนดี เค้าสัญญาว่าเค้าจะเป็นคนรักที่ดี เป็นคนรักที่ทำให้ผมภูมิใจ
นอกจากส่งข้อความ+โทรมาง้อแล้ว
เค้ายังชอบซื้อขนม/ผลไม้ หรือของกินที่ผมชอบ นำมาฝากผมหลายครั้ง (เพราะวันอาทิตย์เค้าว่าง)
ผมก็บอกว่าไม่ต้องซื้อมาหรอก มันเปลืองเงิน จะทำแบบนี้เพื่ออะไร
ผมพยายามพูดเพื่อตอกย้ำกับเสมอเค้าเสมอว่า ทุกอย่างมันจบไปแล้ว มันเป็นไปไม่ได้แล้ว เราเป็นพี่น้องกันดีที่สุด
แต่ผมดูเหมือนว่าความพยายามของแฟนผมเค้าไม่ลดลงเลย ตั้งแต่ที่ผมบอกเลิกเค้าไป จนถึงวันนี้ 10 กว่าวัน เค้าส่งข้อความ+โทรมาง้อผมทุกวัน คอยส่งรูปคู่เก่าๆที่เคยไปเที่ยวกันมา คอยถามผมว่ากินข้าวยัง ให้กำลังใจผมทุกวัน ขอให้ผมยกโทษ ขอให้กลับมาคืนดี
-------------------------------------------------
รบกวนขอถามความเห็นเพื่อนๆหน่อยครับ
ถ้าคุณเจอเคสแบบนี้ ซึ่งได้คิดตัดสินใจยุติความสัมพันธ์ไปแล้ว
คุณจะยกโทษ ให้อภัย และจะกลับไปคืนดีกับเค้าไหมครับ
ถ้าเราถูกคำพูดของคนที่เรารักมาทำร้ายจิตใจเรา เราจะให้อภัยเค้าไหม
ผมอายุแก่กว่าแฟนผม 8 ปี
เรารู้จักและคบกันเป็นแฟนมาได้ เกือบ4ปี (ครบรอบกลางเดือนส.ค.)
ชีวิตคู่ของเรานั้น มีทั้งสุขบ้าง มีทั้งทุกข์บ้างเหมือนคู่รักอื่นๆ
ยามใดเกิดปัญหา เราทั้งคู่จะช่วยหาทางแก้ไขเพื่อช่วยให้มันผ่านพ้นไปด้วยดี
เราจึงคอยช่วยกันประคับประคองความรักของคู่เราแบบนี้เรื่อยมา
เรื่องมีอยู่ว่า
ผมได้มีแพลนว่าจะกลับบ้าน ช่วงวันหยุดยาวเข้าพรรษา-อาสาฬหบูชา ที่ผ่านมา
ซึ่งปกติ ผมกับแฟนเราจะนัดเจอกันอาทิตย์ละครั้ง กินข้าว ดูหนัง หรือทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันในวันหยุดสุดสัปดาห์
ทีนี้ แฟนของผมก็ขอร้องให้เจอกันก่อน แล้วค่อยกลับบ้าน
ผมซึ่งได้วางแพลนไว้แล้ว ก็บอกว่า เราค่อยเจอกันหลังวันอาสฬหบูชาก็ได้
แต่แฟนผมก็อาการน้อยใจ และแอบงอลเล็กน้อย
พยายามตื้อ พยายามพูดโน้มน้าว
จนเค้าพูดออกมาคำนึงว่า เค้าคงไม่สำคัญสำหรับผมสินะ ถ้าต้องให้เลือกระหว่างเค้ากับครอบครัว
ซึ่งสุดท้ายเราก็ทะเลาะกันนิดหน่อย และจบเรื่องลงที่เค้ายินยอมและเจอกันหลังวันอาสาฬหบูชา
ทีนี้ ระหว่างวันหยุดที่ผมได้ใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัว
มันทำให้ผมคิดถึงคำพูดของเค้าอยู่ตลอด
ถ้าผมต้องเลือกแล้ว ผมคงเลือกครอบครัวแน่นอน
จนทำให้ผมตกลงและได้ตัดสินใจแล้ว
พอหลังวันอาสาฬหบูชามาถึง
ผมเก็บของทุกอย่างที่เป็นของเค้า แอบนำไปคืนเค้าโดยเอาไว้หลังรถของเค้าตอนบ่าย (ผมรู้ที่ทำงานเค้า รู้ที่จอดรถของเค้า) จากนั้น ตอนเย็นผมได้ส่งข้อความไปบอกเลิกกับเค้า และบอกเค้าว่าของทุกอย่างนำมาคืนไว้ที่หลังรถแล้วนะ
เค้ารีบโทรมาหาผมทันที แต่ผมก็ปฎิเสธไปทุกอย่าง เพราะผมได้ตัดสินใจไปแล้ว
พอตกค่ำวันนั้น แฟนผมเลิกงาน แล้วขับรถมาหาผมทันทีโดยไม่บอกกล่าว
เค้ากลับมาพร้อมคำขอโทษ ขอคืนดีต่างๆนานา
แต่ผมไม่อยากกลับไปเจอเหตุการณ์แบบนั้น
ผมก็ปฎิเสธไปทุกอย่าง บอกเค้าไปว่าเป็นพี่น้องกันดีที่สุด
เพราะนั้นทำให้ผมรู้สึกสบายใจที่สุด
อีกทั้งเพราะผมได้คิดตัดสินใจไปแล้วคงไม่คืนคำพูดแน่นอน
ผมรู้สึกเศร้าเหมือนกัน ที่เห็นเค้าเสียใจมาก แต่ผมคิดว่าผมและเค้าต้องทำใจได้ และจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้
หลังจากวันที่ผมบอกเลิกเค้า
แฟนผมเค้าส่งข้อความ+โทรมาง้อผมทุกวัน
เค้าบอกว่าเค้าได้รู้สาเหตุของปัญหานี้แล้ว เค้าเสียใจที่ได้พูดทำร้ายจิตใจของผม
เค้าบอกว่า เค้ารู้สึกผิดและสำนึกแล้วจริงๆ ตอนที่ทำผิด เค้าทำไปด้วยอารมณ์ ด้วยความคิดไม่ถี่ถ้วน แต่ตอนนี้ เค้าบอกว่ารู้หมดแล้ว อะไรที่เรียกว่า ไร้สาระ เรียกว่าเด็ก เค้าขอให้ผมยกโทษ ให้อภัยเค้า ขอให้ผมกลับมาคืนดี เค้าสัญญาว่าเค้าจะเป็นคนรักที่ดี เป็นคนรักที่ทำให้ผมภูมิใจ
นอกจากส่งข้อความ+โทรมาง้อแล้ว
เค้ายังชอบซื้อขนม/ผลไม้ หรือของกินที่ผมชอบ นำมาฝากผมหลายครั้ง (เพราะวันอาทิตย์เค้าว่าง)
ผมก็บอกว่าไม่ต้องซื้อมาหรอก มันเปลืองเงิน จะทำแบบนี้เพื่ออะไร
ผมพยายามพูดเพื่อตอกย้ำกับเสมอเค้าเสมอว่า ทุกอย่างมันจบไปแล้ว มันเป็นไปไม่ได้แล้ว เราเป็นพี่น้องกันดีที่สุด
แต่ผมดูเหมือนว่าความพยายามของแฟนผมเค้าไม่ลดลงเลย ตั้งแต่ที่ผมบอกเลิกเค้าไป จนถึงวันนี้ 10 กว่าวัน เค้าส่งข้อความ+โทรมาง้อผมทุกวัน คอยส่งรูปคู่เก่าๆที่เคยไปเที่ยวกันมา คอยถามผมว่ากินข้าวยัง ให้กำลังใจผมทุกวัน ขอให้ผมยกโทษ ขอให้กลับมาคืนดี
-------------------------------------------------
รบกวนขอถามความเห็นเพื่อนๆหน่อยครับ
ถ้าคุณเจอเคสแบบนี้ ซึ่งได้คิดตัดสินใจยุติความสัมพันธ์ไปแล้ว
คุณจะยกโทษ ให้อภัย และจะกลับไปคืนดีกับเค้าไหมครับ