จะทำอย่างไรกับชีวิตดีคะ เมื่อปัญหารุมเร้าขนาดนี้

เราเป็นคนนึงที่เป็นเด็กมีปัญหา แม่เราเป็นเมียน้อยค่ะ (พ่อโกหกแม่ว่ายังไม่มีเมีย)พ่อเคยมีเมียอยู่แล้วคนนึงแล้วก็มีลูกกับเมียคนแรก 4 คน (อายุไล่เลี่ยกับแม่เรา) ซึ่งเราก็มีพี่ชายอยู่คนนึง(แม่เดียวกัน) เมียพ่อคนแรกเสียใจที่รู้ว่าพ่อมีเมียน้อยเลยตรอมใจตาย ซึ่งก่อนตายเค้าป่วยเป็นมะเร็ง แม่เราก็เข้าใจความรู้สึกเค้าคือคอยดูแล เมียพ่อคนแรกซักผ้าขี่ ผ้าเยี่ยวให้ ไม่ระรานค่ะ ตอนแม่ท้องพี่เราลำบากมาก จนพ่อเราไปทำหมัน แล้วมีอะไรกับแม่เรา แล้วแม่เราท้อง เค้าบอกกับแม่ว่า เราไม่ใช่ลูกของเค้า เค้าบอกแม่เราว่าแม่เราไปมีชู้  แม่เราก็บอกเค้าว่าแม่ไม่ได้ไปมีคนอื่น แต่เค้าก็ไม่เชื่อ
  

จนในที่สุดแม่เราก็คลอดเราออกมา ก่อนกำหนดอนออกมาเราหน้าเหมือนพ่อ แต่โชคร้ายเรามีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจ ต่อมาแม่ทนไม่ไหวที่พ่อเราเจ้าชู้ แม่เลยขอเลิกตอนนั้นเราโตพอจะรู้เรื่องแล้ว เราเห็นพ่อตีแม่ทุกวันค่ะ เราร้องไห้ตอนนั้นเราอยู่ประถม แม่บอกเราว่าเราเป็นลูกเมียน้อยต้องหัดเจียมตัว  

พ่อเราโตขึ้นมาอีกหน่อย พ่อก็มีเมียคนที่สาม พี่ๆสี่คนเขาก็ไม่ค่อยชอบเรา เพราะเขากลัวเราไปแย่งสมมบัติของพ่อเขา ซึ่งเราบอกตรงๆว่าเราไม่เคยอยากได้เลย   เมียคนที่สามของพ่อเขาก็ไม่ชอบเรา เพราะแม่เรายังอยู่  พ่อยังส่งเสียเลี้ยงดูเราและพี่อยู่ เวลาพ่อมาหา มาพาไปกินข้าวนานๆครั้งจะมีปัญหากับเมียเขาเสมอ  พ่อก็จะบอกกับพวกเราว่าเมียเขาไม่สบายใจเมียเขางอน เมียไม่ชอบใจ เขาเลยไม่อยากมาหา จากที่มาหาบ้างนานๆที่ กลายเป็นว่ามาหาปีละครั้ง แต่ก็ยังเจอพ่อบ้างตอนขอเงินค่าเทอม ค่าขนม เราก็พยายามเข้าใจค่ะไม่เรียกร้อง

ทุกๆครั้งที่พ่อเหนื่อย ทุกๆครั้งที่ใครไปเล่าอะไรเรื่องเราให้พ่อฟัง ทุกๆครั้งที่เมียเขางอน หวยจะออกที่เราเสมอ เขามักว่าเราด้วยถ้อยคำรุนแรง  อีกปัญหานึงก็คือว่า พ่อเราชอบเด็กผู้ชายค่ะ พี่เราค่อนข้างเก๊เรียน เรียนได้สองนิดๆแม่ต้องตามเก็บงานให้ทุกเทอม พ่อก็จะชมพพี่เสมอว่าเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ กับพี่แม่เราต้องเขี่ยวเข็ญ แต่กับเราตรงกันข้ามค่ะเรียนสายวิทย์ คณิตได้3.8งานส่งครบโดนพ่อด่า ด่าแรงมากๆ เขาเอาเราไปเทียบกับเด็กห้องท้ายๆที่เรียนได้4.00เด็กสายช่างค่ะ  คือมันเรียนไม่เหมือนกันมั้ยอ่ะ มันคนละอย่างเราก็พยายามจะอธิบายให้เขาฟัง เราก็จะโดนเขาด่ากลับมาทุกครั้ง จนเราเกลียดเขาค่ะ

ส่วนเวลาเราอยู่บ้านกับแม่ ตอนแม่แต่งงานใหม่ๆเรารับไม่ได้ค่ะตอนนั้นเราก็โตแล้วประมาณนึงอายุ14 15 น่าจะได้ พ่อเราจ้างแม่เลี้ยงเราและพี่เดือนละ50,000บาทไม่รวมค่าเทอมและค่าใช้จ่ายต่างๆในบ้าน แต่แม่ก็จะเอาเงินส่วนนั้นแบ่งไปให้กับลูกติดแฟนใหม่แม่ด้วย  ตอนที่แฟนแม่มาอยู่ด้วยใหม่ๆ พี่ชายเราทำร้ายร่างกายตัวเองค่ะแล้วแม่ก็ด่าแล้วก็ตีซ้ำ ส่วนเราเราจะไม่ค่อยอยากพูดอยากคุยกับเขาไม่อยากกินข้าวด้วย   มีครั้งนึงเราจำได้ว่าเราไม่ยอมตักกับข้าวอย่างอื่นกินกินแต่ต้มจืด  แฟนใหม่แม่พูดขึ้นมาว่า สงสัยลูกเธอคนจะไม่อยากกินข้าวกับเรามั้ง

เราโดนแม่ตบกลางวงข้าวเลยค่ะ แม่เอากับข้าวราดหัวแล้วจิกหัวลากไปตบหลังบ้าน ตอนนั้นเราใส่เสื้อยืด แม่กระชากคอเสื้อบาดคอเราค่ะ แล้วก็กระทืบ หลังจากเค้าตีเราเสร็จ เขาก็พาเราไปข้างนอกไปซื้อของใช้เข้าบ้านค่ะ ไปสภาพนั้นเลยไม่ได้เปลี่ยนชุดมีแต่คนมอง(พ่อเราไม่เคยรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแบบนี้ค่ะ บอกไม่ได้เพราะพ่อเคยจะเอาปืนมายิ่งแม่ค่ะ พ่อเราโมโหร้าย)ช่วงนั้นแย่มากโดนตีทุกวันแต่เราไม่เคยบอกใครเลยแม้กระทั่งเพื่อนหรือครูที่รร.

หลังจากที่แม่พาพ่อใหม่เข้ามาอยู่ในบ้านได้สักพัก แม่ก็เอาลูกติดพ่อใหม่มาอยู่ด้วย ส่งเสียเลี้ยงดูจากที่เราเคยกินKFC MK บลาๆ คือเราก็อดค่ะ เปลี่ยนเป็นกินไข่แทน กินแต่ไข่ 50000 ที่เคยอยู่กันแบบสบายเริ่มลำบาก ลูกติดพ่อใหม่อายุ14 15 ค่ะ สองคนเริ่มโตแล้ว แม่ก็ส่งเสียจากเงินส่วนหนึางของพ่อเรา โกหกขอเงินพ่อเรา แล้วไข่ที่ซื้อมาก็หมดทั้งแผงในวันเดียว -ยิ่งกว่าพายุเรากับพี่ไม่ได้กินเลย รถที่ขอเงินพ่อซื้อให้พี่ชายลูกชายแฟนใหม่แม่ก็เอาไปขี่ค่ะ  ขี่รถแต่ไม่เคยเติมน้ำมันเลย รถคันที่1ที่ลูกเขาขี่น้ำมันหมดก็ไม่เติม แล้วพี่เขาขี่รถคันที่2ค่ะ ลุกเขาก็มาเอาไปขี่แล้วก็ไม่เติมน้ำมัน พี่เราก็เลยปลงๆเติมไปเถอะ พอเติมน้ำมันเต็มถัง พอเช้ามาน้ำมันหายทั้งถังเลยค่ะ ไปอยู่อีกคันนึงแทน กินข้าวไม่ล้างจาน ลูกเขาเคยทำกะทะติดไฟค่ะ ถังแก๊สอยู่ใกล้ๆกัน บ้านเกือบระเบิด พอลุกเขามาอยู่เราก็โดนตีโดนด่ากว่าเดิมข้อหาไม่ดูแลน้องค่ะ ที่เราเล่าเป็นส่วนหนึ่งส่วนเล็กๆของปัญหาในบ้าน ยังมีพีคกว่านี้แีกเยอะ

แต่ตอนนี้เราก็มีปัญหาใหม่ พ่อเรากำลังจะไม่ให้เราเรียนต่อ เราเรียนได้ดีค่ะ ไม่เคยนอกลู่นอกทางแต่พ่อไม่ให้เรียนแล้วให้ออกมาทำงานเขาบอกว่าเขาไม่อยากส่งเสียแล้ว พ่อเราบอกว่าเขารู้ว่าแม่พาผัวใหม่มาอยู่ในบ้าน เอาลุกคนอื่นมาเลี้ยง บลาๆ มันเป็นถ้อยคำที่รุนแรงค่ะ แล้วอนาคตเรากำลังจะไปได้ดี เราได้ทันตะแต่พ่อให้เรียน มสธ.ค่ะ เขาไม่อยากส่งเราเรียนแล้ว พ่อเรามีฐานะ นะคะค่อนข้างรวยมากๆ แต่ไม่อยากส่งแล้วเราไม่เคยขออะไรเลย

เขาเคยบอกจะซื้อนาฬิกาเรือนเป็นแสนให้แต่เราไม่เอาค่ะ เพราะเราคิดว่านาฬิกาหน้าที่ของมันคือดูเวลา ซื้อมาแพงก็เท่านั้น ชีวิตเราลำบากค่ะ ต้องไปขายของได้วันละ50 ตอนเรียนอยู่ เราเลิกเรียนพิเศษประมาน2-3ทุ่ม แม่เรามารับ4ทุ่ม กลับบ้านมาต้องทำงานบ้านเพราะไม่มีคนทำเลยสักคนเดียว จากนั้นค่อยอ่านหนังสือทำการบ้านกินข้าว  นอนเที่ยงคืน ตีหนึ่ง ตีสามก็ต้องตื่นมาอ่านหนังสือทำการบ้านต่อให้เสร็จ ตีหน้าก็ต้องทำงานบ้านค่ะ เพราะถ้าไม่ทำจะไม่ได้เงินไปโรงเรียน นอกจากนั้นยังโดนด่า โดนตีอีกด้วย พอหกโมงก็ต้องรีบออกไปรอรถเมล์ เพราะเราไม่รู้เวลาว่ารถเมล์จะมาประมานกี่โมง กว่าจะถึงโรงเรียนก็7โมงกว่า ต้องรีบกินข้าวไปส่งการบ้าน ลำบากค่ะ เงินก็มีแค่ร้อยเดียว ข้าวเช้า กลางวัน เย็น ก็ต้องกินนอกบ้าน เพราะกลับบ้านมาไม่มีข้าวกิน ค่าน้ำก็7บาท กลายเป็นว่าค่ารถเมไม่พอก็ขอยืมเงินเพื่อนบ้าง แคะกระปุกบ้าง ทั้งๆที่บ้านก็รวยแต่ไม่อยากขอพ่อ ขอแม่ทีไรแม่ก็ทำท่าทางรำคานทุกที

นับตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่เคยขอเงินพ่อกับแม่เลย เพราะเขาดูไม่ค่อยอยากจ่ายเงินเท่าไร่ เราขอเงินแต่เรื่องเรียนค่ะอย่างอื่นไม่เคยขอ เสื้อผ้าใส่ของเก่าตั้งแต่ม.ต้นยันตอนนี้ ค่าโทรศพท์ ค่าอะไรที่รร.เก็บเพิ่มก็ต้องจ่ายเองค่ะ  กลับบ้านเย็นมากก็ไม่ได้ดวงไม่ค่อยดีเจอแต่คนไม่ค่อยดีแม่ก็จะเป็นห่วงม๊ากกกกกกกกกกมากกกกกกกกกก ก.ไก่ล้านตัว ถ้าถามว่าเงินที่เอามาจ่ายนี้เอามาจากไหน เอามาจากเงินเก็บค่ะ บางวันก็อดข้าวเอา ไม่กินข้าวเย็น บางทีมารร.สายไปก็ไม่กินข้าวเช้า ก็ยังมีเหลือบ้างไม่มาก็น้อย ตอนนั้นเริ่มมีแฟน แฟนก็เข้าใจปัญหาที่บ้าน เขาก็ช่วยจ่ายบ้างแต่เราก็คืนเขาค่ะ ค่อยๆคืนรับสอนพิเศษ ทำริบบิ้นพวงมาลัยเอา หรืองานอื่นๆที่คนอื่นเขามาจ้างเราก็ทำ แฟนเราบ้านไม่ได้รวยแต่บ้านเขาดูอบอุ่น ใส่ใจเข้าใจ เงินที่แฟนเอามาช่วยก็มาจากการที่แฟนไปทำงานล้สางจาน สอนพิเศษ ขายของ ไม่ได้ขอทางบ้านส่วนนึงแฟนก็ส่งตัวเองเรียนด้วย ทั้งๆมีบ้านหลังใหญ๋โต พ่อมีเงินทุกคนคงคิดว่ามีความสุขแต่ในความเป็นจริงไม่ใช่เลย เราไม่อยากเป็นภาระ ที่เราเล่ามามันเป็นแค่เศษเสี้ยวนึงในชีวิตเราเท่านั้นจริงๆมันแย่กว่านี้เยอะค่ะเราเคยโทรไปหาศูนย์ปัญหาสุขภาพจิตมันก็ดีแค่บางช่วง หลังๆมาเราเริ่มแย่กว่าเดิม เราเริ่มอยากฆ่าตัวตายค่ะ เราเคยคิดจะผกคอตายกำลังจะผูกเลย แต่แฟนมาห้ามไว้ทัน เราเคยทำร้ายร่างกายตัวเองค่ะเราเครียด จนแฟนก็ต้องมาห้าม  เราเคยจะโดดน้ำตาย แต่บังเอินเพื่อนอยุ่แถวนั้นพอดีค่ะเลยมาห้ามไว้ทัน

เวลาเราไม่สบายไม่เคยมีใครมาเยี่ยม เราจะมารพ.เองคนเดียวเสมอ จนหมอต้องถาม ถามแล้วหมอก็อึ้งว่าครอบครัวแบบนี้ก็มีด้วยเหรอ เรานอนรพ.คนเดียวตลอดตั้งแต่อายุ13 ทุกคนดูใส่ใจแต่พี่เรา เราเครียดค่ะ ตอนนี้เครียดเรื่องเรียนมาก

ปล. นี่เป็นแค่เศษๆของชีวิตค่ะชีวิตจริงแย่กว่านี้ และนี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนค่ะ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย ดึกแล้วเราปวดตาค่ะร้องไห้มาวันนี้เราทนไม่ไหวแล้ว และนี่เเป็นล็อคอินของเพื่อนเราค่ะ
ปลล.เราควรไปพบจิตแพทย์ไหม  ทุกคนว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว