ผมมีภรรยาและลูก2คน ผมรักและสงสารเมียและลูก ไม่มีอะไรจะมาแยกผมได้นอกจากความตายเท่านั้น แต่มันมีรักซ้อนเกิดขึ้น ผมเองก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ทางฝ่ายโน้นก็มีสามีแล้วแต่ยังไม่มีลูก อ่อนกว่าผม 16 ปี ถ้ามันเพียงแค่แอบรักข้างเดียวผมว่ามันจบง่ายคือจบที่ตัวผมคนเดียว แต่นี่ไม่ใช่ เจอกันวันแรกที่น้องเขามาทำงาน น้องเขาก็มองผมแบบไม่ละสายตา คือไม่อายเลย ผมเองก็รู้สึกชอบๆตั้งแต่วันแรกที่เห็น แต่มันใจตัวเองว่าไม่มีใครจะมาเปลี่ยนใจผมได้ เพราะก็โดนมาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้มันแปลกกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา (เรื่องมันยาวขอสรุปเลย)
เมื่อวันจันทร์ ผมยืนคุยกับน้องเรื่องงาน จู่ๆตาก็สบตา มันรู้สึกเสียววูบเข้าไปถึงหัวใจ แขนขาอ่อนแรงจะล้มให้ได้ ต้องเอามือค้ำกับโต๊ะ น้องเขาก็หน้าแดงตาโตเหมือนตกใจและต่างคนต่างก็นิ่งไม่พูดอะไรเลย จนผมรู้สึกตัวก่อนถามน้องเขาว่านี่เราคุยกันถึงไหนแล้ว น้องเขาถามว่าเราคุยกันเรื่องอะไร ผมก็จำอะไรไม่ได้เลย แล้วน้องเขาก็ทำหน้างงๆเดินจากไปด้วยหน้าแดงอย่างนั้น ผมทำอะไรไม่ถูกไปราว 5 นาที สมองมันไม่สั่งงานอะไรเลย ต้องเดินออกไปข้างนอกให้สมองมันกลับมา จากนั้นราวอีก 2 ชั่วโมง น้องเขาก็เดินมาหาอีกคราวนี้เขาตั้งใจจ้องตาผม แล้วมันก็เป็นอีกจะล้มให้ได้ เหมือนจักวาลทั้งจักรวาลมันหยุดหมุน น้องเขาก็ต้องเอามือเท้ากับโต๊ะเหมือนกันเหมือนคนจะเป็นลม คราวนี้ ทั้งสองไม่กล้าสบตากันอีกเลย คุยกันกันต้องเลี่ยงที่จะมองตากัน ถึงตอนนี้มันสับสนมาก เข้าใกล้กันไม่ได้เลยตัวมันเอนเข้าหากัน ต้องควบคุมตัวเองทั้งคู่ ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น น้องเขาก็ไม่เข้าใจ ต่างคนต่างรู้ว่ามันเกิดอะไรแต่ไม่กล้าพูดกัน
ผมจะทำอย่างไรดี นั่งทำงานห่างกันราว 1-2 เมตรเท่านั้น ต้องเจอกันทุกวัน ตอนนี้อยู่ใกล้กันไม่ได้เลย ไม่ผมก็น้องเขาต้องเอนตัวเข้ามาหากัน ผมงงมาก มันเหมือนถูกแรงดึงดูด
ผมไม่มีพูดอะไรก่อนแน่นอน เพราะนั่นมันหมายถึงการเริ่มต้นเดินทางสู่นรกแน่นอน และผมก็ไม่เคยอาลัยอาวรณ์กับนรกเลยด้วย เพราะไม่มีทางเอาผมลงได้เพราะเรื่องแค่นี้
แต่ผมจะทำอย่างไรดี อยากให้ความรู้สึกอัดอั้นมันหายไป วันๆทำงานแทบไม่ได้เลย กินข้าวก็กินไม่ลง ช่วยด้วยครับ ขอคำแนะนำด้วย ผมไม่ยอมทำผิดศิลธรรม ใดๆแน่นอน และไม่มีทางเลิกกับลูกเมียเด็ดขาด ขอความกรุณาด้วยครับ
ผมไม่ยอมทำผิดศีลธรรมอย่างเด็ดขาดและไม่มีทางที่ใครจะแยกผมจากลูกเมียได้นอกจากความตาย
เมื่อวันจันทร์ ผมยืนคุยกับน้องเรื่องงาน จู่ๆตาก็สบตา มันรู้สึกเสียววูบเข้าไปถึงหัวใจ แขนขาอ่อนแรงจะล้มให้ได้ ต้องเอามือค้ำกับโต๊ะ น้องเขาก็หน้าแดงตาโตเหมือนตกใจและต่างคนต่างก็นิ่งไม่พูดอะไรเลย จนผมรู้สึกตัวก่อนถามน้องเขาว่านี่เราคุยกันถึงไหนแล้ว น้องเขาถามว่าเราคุยกันเรื่องอะไร ผมก็จำอะไรไม่ได้เลย แล้วน้องเขาก็ทำหน้างงๆเดินจากไปด้วยหน้าแดงอย่างนั้น ผมทำอะไรไม่ถูกไปราว 5 นาที สมองมันไม่สั่งงานอะไรเลย ต้องเดินออกไปข้างนอกให้สมองมันกลับมา จากนั้นราวอีก 2 ชั่วโมง น้องเขาก็เดินมาหาอีกคราวนี้เขาตั้งใจจ้องตาผม แล้วมันก็เป็นอีกจะล้มให้ได้ เหมือนจักวาลทั้งจักรวาลมันหยุดหมุน น้องเขาก็ต้องเอามือเท้ากับโต๊ะเหมือนกันเหมือนคนจะเป็นลม คราวนี้ ทั้งสองไม่กล้าสบตากันอีกเลย คุยกันกันต้องเลี่ยงที่จะมองตากัน ถึงตอนนี้มันสับสนมาก เข้าใกล้กันไม่ได้เลยตัวมันเอนเข้าหากัน ต้องควบคุมตัวเองทั้งคู่ ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น น้องเขาก็ไม่เข้าใจ ต่างคนต่างรู้ว่ามันเกิดอะไรแต่ไม่กล้าพูดกัน
ผมจะทำอย่างไรดี นั่งทำงานห่างกันราว 1-2 เมตรเท่านั้น ต้องเจอกันทุกวัน ตอนนี้อยู่ใกล้กันไม่ได้เลย ไม่ผมก็น้องเขาต้องเอนตัวเข้ามาหากัน ผมงงมาก มันเหมือนถูกแรงดึงดูด
ผมไม่มีพูดอะไรก่อนแน่นอน เพราะนั่นมันหมายถึงการเริ่มต้นเดินทางสู่นรกแน่นอน และผมก็ไม่เคยอาลัยอาวรณ์กับนรกเลยด้วย เพราะไม่มีทางเอาผมลงได้เพราะเรื่องแค่นี้
แต่ผมจะทำอย่างไรดี อยากให้ความรู้สึกอัดอั้นมันหายไป วันๆทำงานแทบไม่ได้เลย กินข้าวก็กินไม่ลง ช่วยด้วยครับ ขอคำแนะนำด้วย ผมไม่ยอมทำผิดศิลธรรม ใดๆแน่นอน และไม่มีทางเลิกกับลูกเมียเด็ดขาด ขอความกรุณาด้วยครับ