ทุกวันนี้เรามักได้ยินข่าวพระสงฆ์ เช่น ทิดแย้ม อลงกต 8 เทพ หมอบี เป็นต้น ที่ทำให้พระพุทธศาสนาเสื่อมเสีย จนผู้คนหมดศรัทธาเป็นจำนวนมาก ปีนี้เพียงปีเดียวก็คาดว่าจะมีคนหลายล้านคนเลิกนับถือศาสนา และเลิกอุปถัมภ์ทำบุญกับวัด
ผมอยากเล่าประสบการณ์ส่วนตัว ในฐานะที่เคยบวชเป็นพระสายปฏิบัติอยู่กับพระอาจารย์โสภา สมโน และหลวงปู่จันทร์เรียน เมื่อปี 2553 และ 2559 ตามลำดับ องค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านทั้งสองเคร่งครัดมาก ท่านไม่อนุญาตให้พระจับเงินหรือใช้โทรศัพท์มือถือโดยเด็ดขาด หากผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกไล่ออกจากวัดทันที คำสอนที่ได้ยินจนจำขึ้นใจคือ “เงินเป็นไฟนรกที่จะสูบพระลงนรก” การทำบุญที่วัด ผู้ถวายต้องใส่ตู้บริจาคของวัดเท่านั้น โดยกรรมการวัดจะดูแล 100% พระห้ามรับเงินโดยตรงเด็ดขาด
วิถีชีวิตในวัดเน้นความเรียบง่ายและการปฏิบัติอย่างแท้จริง พระฉันเพียงมื้อเดียว และฉันน้ำปานะเพียงครั้งเดียว กุฏิพระไม่มีไฟฟ้าใช้ ทุกวันต้องเดินจงกรม นั่งสมาธิ ทำข้อวัตร ไม่ต่ำกว่า 12 ชั่วโมง และทุกเช้าก่อนฉันข้าว พระจะพิจารณาเสมอว่า ปัจจัย 4 ที่ญาติโยมถวายมา มีไว้เพื่อให้พระได้ใช้กำลังทั้งหมดไปกับการปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น หากพระไม่ปฏิบัติ ก็กลายเป็นบาปกรรม และโยมที่ถวายก็ไม่ได้บุญ
ตรงกันข้าม ปัญหาพระในปัจจุบันส่วนหนึ่งมาจากการที่ญาติโยมนำเงินไปทำบุญ และพระเองก็ไม่ละอายในบาปที่รับเงิน ทั้งที่รู้ว่าผิดศีล นี่แหละคือ “ไฟนรก” ที่ทำให้พระจำนวนมากต้องสึก และถูกไฟนั้นเผาผลาญลงสู่ทุคติ
สิ่งที่คนทั่วไปมักไม่เข้าใจ คือความแตกต่างระหว่าง พระอริยสงฆ์ และ สมมุติสงฆ์
พระอริยสงฆ์ คือหมู่สาวกที่บรรลุธรรม ตั้งแต่พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี จนถึงพระอรหันต์ ท่านเหล่านี้ได้เห็นธรรมแล้ว ตัดกิเลสไปตามลำดับขั้น จิตใจบริสุทธิ์มั่นคง ไม่หวนกลับสู่ความเห็นผิดอีก จึงเป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ บุญที่ถวายท่านย่อมถึงผลแน่นอน และท่านคือส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย
สมมุติสงฆ์ คือผู้ที่บวชในพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะเป็นภิกษุหรือสามเณร แม้จะเป็นสงฆ์ตามพระวินัยและกฎหมายบ้านเมือง แต่ยังไม่ได้บรรลุธรรม ยังมีตัณหาและกิเลสเหมือนปุถุชนทั่วไป
ในปัจจุบัน พระที่เป็นสมมุติสงฆ์มีอยู่ถึง 99% ขณะที่พระอริยสงฆ์จริง ๆ มีไม่ถึง 1% แต่เรากลับนำเงินและกิเลสไปถวายสมมุติสงฆ์ พระก็นำสิ่งเหล่านี้ไปก่อความเสื่อมเสียแก่พระศาสนา สุดท้ายพอเกิดปัญหา เรากลับมาตำหนิศาสนา เลิกนับถือ เลิกทำบุญ ทั้งที่ความผิดแท้จริงเริ่มจากเราเอง ที่ไม่เลือก ไม่รู้จักหาเนื้อนาบุญที่แท้จริง แต่กลับนำไฟนรกไปถวายสมมุติสงฆ์ จนไฟนั้นเผาทั้งพระและโยมให้ตกนรกด้วยกัน
เราทุกคนเกิดมาในวัฏสงสารอันยาวนาน โอกาสที่จะได้พบพระอริยสงฆ์ และได้พบพระพุทธศาสนาแท้จริงนั้นน้อยยิ่งกว่าน้อย ไม่ถึง 0.0000000001% และเมื่อเราตายไป ไม่รู้ว่าต้องเวียนว่ายอีกกี่ล้านชาติ กว่าจะได้พบพระอริยสงฆ์และศาสนาพุทธอีกครั้ง แต่เรากลับทำโอกาสอันประเสริฐนี้สูญเปล่า เพราะไปฝากความหวังไว้กับสมมุติสงฆ์ที่ยังไม่พ้นกิเลส
นี่จึงเป็นความน่าเสียดาย ที่ทำให้เราสูญเสียโอกาสในการสร้างบุญบารมีเพื่อการหลุดพ้น เพียงเพราะเราไม่รู้จักเลือกเนื้อนาบุญที่แท้จริงครับ
เงินเป็นไฟนรกที่จะสูบพระลงนรก
ผมอยากเล่าประสบการณ์ส่วนตัว ในฐานะที่เคยบวชเป็นพระสายปฏิบัติอยู่กับพระอาจารย์โสภา สมโน และหลวงปู่จันทร์เรียน เมื่อปี 2553 และ 2559 ตามลำดับ องค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านทั้งสองเคร่งครัดมาก ท่านไม่อนุญาตให้พระจับเงินหรือใช้โทรศัพท์มือถือโดยเด็ดขาด หากผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกไล่ออกจากวัดทันที คำสอนที่ได้ยินจนจำขึ้นใจคือ “เงินเป็นไฟนรกที่จะสูบพระลงนรก” การทำบุญที่วัด ผู้ถวายต้องใส่ตู้บริจาคของวัดเท่านั้น โดยกรรมการวัดจะดูแล 100% พระห้ามรับเงินโดยตรงเด็ดขาด
วิถีชีวิตในวัดเน้นความเรียบง่ายและการปฏิบัติอย่างแท้จริง พระฉันเพียงมื้อเดียว และฉันน้ำปานะเพียงครั้งเดียว กุฏิพระไม่มีไฟฟ้าใช้ ทุกวันต้องเดินจงกรม นั่งสมาธิ ทำข้อวัตร ไม่ต่ำกว่า 12 ชั่วโมง และทุกเช้าก่อนฉันข้าว พระจะพิจารณาเสมอว่า ปัจจัย 4 ที่ญาติโยมถวายมา มีไว้เพื่อให้พระได้ใช้กำลังทั้งหมดไปกับการปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น หากพระไม่ปฏิบัติ ก็กลายเป็นบาปกรรม และโยมที่ถวายก็ไม่ได้บุญ
ตรงกันข้าม ปัญหาพระในปัจจุบันส่วนหนึ่งมาจากการที่ญาติโยมนำเงินไปทำบุญ และพระเองก็ไม่ละอายในบาปที่รับเงิน ทั้งที่รู้ว่าผิดศีล นี่แหละคือ “ไฟนรก” ที่ทำให้พระจำนวนมากต้องสึก และถูกไฟนั้นเผาผลาญลงสู่ทุคติ
สิ่งที่คนทั่วไปมักไม่เข้าใจ คือความแตกต่างระหว่าง พระอริยสงฆ์ และ สมมุติสงฆ์
พระอริยสงฆ์ คือหมู่สาวกที่บรรลุธรรม ตั้งแต่พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี จนถึงพระอรหันต์ ท่านเหล่านี้ได้เห็นธรรมแล้ว ตัดกิเลสไปตามลำดับขั้น จิตใจบริสุทธิ์มั่นคง ไม่หวนกลับสู่ความเห็นผิดอีก จึงเป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ บุญที่ถวายท่านย่อมถึงผลแน่นอน และท่านคือส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย
สมมุติสงฆ์ คือผู้ที่บวชในพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะเป็นภิกษุหรือสามเณร แม้จะเป็นสงฆ์ตามพระวินัยและกฎหมายบ้านเมือง แต่ยังไม่ได้บรรลุธรรม ยังมีตัณหาและกิเลสเหมือนปุถุชนทั่วไป
ในปัจจุบัน พระที่เป็นสมมุติสงฆ์มีอยู่ถึง 99% ขณะที่พระอริยสงฆ์จริง ๆ มีไม่ถึง 1% แต่เรากลับนำเงินและกิเลสไปถวายสมมุติสงฆ์ พระก็นำสิ่งเหล่านี้ไปก่อความเสื่อมเสียแก่พระศาสนา สุดท้ายพอเกิดปัญหา เรากลับมาตำหนิศาสนา เลิกนับถือ เลิกทำบุญ ทั้งที่ความผิดแท้จริงเริ่มจากเราเอง ที่ไม่เลือก ไม่รู้จักหาเนื้อนาบุญที่แท้จริง แต่กลับนำไฟนรกไปถวายสมมุติสงฆ์ จนไฟนั้นเผาทั้งพระและโยมให้ตกนรกด้วยกัน
เราทุกคนเกิดมาในวัฏสงสารอันยาวนาน โอกาสที่จะได้พบพระอริยสงฆ์ และได้พบพระพุทธศาสนาแท้จริงนั้นน้อยยิ่งกว่าน้อย ไม่ถึง 0.0000000001% และเมื่อเราตายไป ไม่รู้ว่าต้องเวียนว่ายอีกกี่ล้านชาติ กว่าจะได้พบพระอริยสงฆ์และศาสนาพุทธอีกครั้ง แต่เรากลับทำโอกาสอันประเสริฐนี้สูญเปล่า เพราะไปฝากความหวังไว้กับสมมุติสงฆ์ที่ยังไม่พ้นกิเลส
นี่จึงเป็นความน่าเสียดาย ที่ทำให้เราสูญเสียโอกาสในการสร้างบุญบารมีเพื่อการหลุดพ้น เพียงเพราะเราไม่รู้จักเลือกเนื้อนาบุญที่แท้จริงครับ