สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของฉัน หากผิดพลาดประการใดขอ อภัยมา ณ ที่นี้นะคะ มือใหม่หัดตั้ง
ฉันคบกับแฟนมากำลังจะเข้าปีที่3 ปัจจุบันเราอยู่มหา'ลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน สาขาเดียวกัน แต่คนละชั้นปี เขาเป็นรุ่นน้องฉัน1ปี จะพยายามรวบรัดให้มากที่สุดนะคะ คือ ตอนแรกที่เขาเข้ามาในชีวิต เขาดูเป็นผู้ชายเจ้าชู้ เยอะ คนรู้จักค่อนข้างพอสมควร โอเคเขาตาหน้าดี แต่เราก็รู้ตัวว่าเราหน้าตาธรรมดา แรกๆ ทางครอบครัวเขาก็คิดว่าทำไมเขาถึงมาคบเรา ก็พอเข้าใจค่ะ เราไม่แต่งตัว ช่วงที่เขาเข้ามา เราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่า แฟนเก่าเราบอกเลิกเราเพื่อที่จะไปจีบผู้หญิงคนใหม่ แรกๆก็ตามมาหวงก้าง เราเคยกลับไปเลือกเขา แต่สุดท้ายก็กลับวนมาหาคนปัจจุบันจนได้คบกัน ก็อย่างว่าแหละค่ะ แรกๆอะไรก็หวาน เขาทำให้เรารู้สึกจริงๆว่าคนที่รักเรา(นอกจากพ่อแม่)นั้นเป็นยังไง ทำให้รู้ว่ารักเราโดยที่เขาไม่ต้องพร่ำบอก เราบอกตรงๆ เรากลัว ส่วนนึงยอมรับว่ามาจากแฟนเก่าค่ะ เขาทำเจ็บแสบมาก (ถ้าเล่ากระทู้เดียวคงไม่พอ ) บวกกับความที่เขาหน้าตาดี คุยเยอะ อันนี้รู้แล้วหลังจากได้คบกัน ก่อนหน้านี้เค้าคุยเยอะจริง แต่ตอนคุยกับเรา เขาก็คุยกับเราคนเดียวจริงๆ เขาเป็นคนดีมาตลอดค่ะ ยอมรับว่าเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายมาก อาจจะมีเปลี่ยนไปบ้าง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ก่อนคบกัน เราย้ำเสมอว่าถ้ามีเรื่องผู้หญิง แม้แต่นิดเดียว เราเลิกนะ คนเคยเจ็บอ่าค่ะ แล้วเขาเข้ามาเร็วไม่ได้พักหัวใจเลย ช่วงที่คุยกันแรหๆเราพยายามใจแข็ง ไม่ค่อยตอบ อ่านไม่ตอบบ้าง อยากรู้เชิงอ่าค่ะ เพราะเพื่อนก็เตือนมาเยอะ สุดท้ายเขาก็พิสูจน์ตัวเขา จนเราคบหันจริงจัง ไปมาหาสู่ครอบครัวตลอด ทั้งบ้านเราบ้านเขา บ้านเราพ่อแม่จะเข้าหายาก แรกๆก็ไม่ชอบเค้า แต่ตอนนี้ ไว้ใจมากๆค่ะ เขาแคร์เรามากๆ ไม่ค่อยไปกับเพื่อน ติดเรา เราก็ติดเขาค่ะ เราก็อยากให้ไปกับเพื่อนบ้าง แต่ทุหครั้งเขาก็เอาเราไปด้วย ทุกคนที่อยู่รอบตัวเรา ต่างบอกว่าเราโชคดี เราก็รู้สึกแบบนั้นค่ะ เขาเป็นคนรักครอบครัว มีอะไรจะให้คีอบครัวตลอด ไม่สูบบุหรี่ กินเหล้าเบียบ้าง แต่ตอนคบเรา กินนับครั้งได้ค่ะ จริงๆ ดูเหมือนจะดีทุกอย่างใช่ไหมคะ ใช่ค่ะ เขาดี เขารักเรา แต่ปัญหามันคงอยู่ที่ตัวเรา ที่มีปมมากมายในใจ อ่อนไหว ขี้กลัว บอกตรงๆคิดตลอดว่าอยากปล่อยเขาให้ไปเจอคนดีๆ เราเหมือนคนที่ไม่พร้อมจะมีใคร เรื่องที่บอกว่าฝังใจ เราเชื่อว่าหลังจากข้อความนี้ เราอาจจะโดนด่าเละค่ะ555 แต่ไม่เป็นไร คนดราผ่านมาไม่เหมือนกันเนอะ วันนั้นเราอยู่ที่มอค่ะ ไปทานข้าวด้วยกันปกติ เรายืนด้วยกันหน้าร้านอาหาร เขามองผู้หญิง ใช่ค่ะ เขามองผู้หญิง เขามองข้ามหัวเรา เราเห็น เราเงียบ เดินมาที่ตู้เอทีเอ็ม เอาอีกค่ะ หันกลับไปชะเง้อมองอีกข้ามหัวเรา ผู้หญิงคนนั้นก็มองค่ะ คนนั้นเรารู้จักค่ะ เจ้อเดียวกันด้วย แต่คนละภาค เราอยู่กลุ่มเดียวกับผญตอนรับน้องค่ะ แต่ไม่เคยคุยกันนะ หลังจากกลับห้องเราเงียบ ไม่พูด จนสุดท้ายทะเลาะกัน หนักมากถือเป็นครั้งแรกที่หนักมาก จะบอกไงดี คือก่อนหน้านี้ก้มีทะเลาะกันบ้างตอนเดินเที่ยว เห็นเขาแอบมองผญ แต่คนนี้มันบอกไม่ถูกอ่ะค่ะ คือมันโกรธมาก เจ็บมาก บอหเขาว่า ถ้ามีอีก เห็นว่ามองผญอีกเลิกเลยได้ไหมล่ะ ตอนนั้นก้คิดนะคะ ว่าดูดิ๊จะยอมมั้ย สรุปเขาตกลงค่ะ แต่พอผ่านไป สมองมันก็จะชอบแสดงภาพขึ้นมาบ่อยๆ ร้องไห้บ่อยๆ คือภาพมันชัดมากอ่ะค่ะ ก็ทะเลาะกันบอกเลิก แต่สุดท้ายก็ยังคบกันค่ะ เพราะก็คิดบ้างว่าคนอื่นมันเรื่องใหญ่กว่านี้ คนอื่นรู้คงด่าเราแน่ พอถึงวันที่เขาได้เข้ามาในมหาลัยเดียวกับเรา เขาอยู่คนละภาคกับเรา คือภาคพิเศษ เราอยู่ภาคปกติผญก้อยู่ภาคพิเศษค่ะ การจับสายรหัสก็จะแยกกัน วันที่เขาไปจับเราก็ไปดูด้วย เขาได้จับคนท้ายๆ ซึ่งเหลือคนน้อย แล้วผญคนนั้นก็ยังไม่ได้สาย ตอนนั้น เราไปยืนข้างหลังแฟนเรา แต่ไม่ได้ชิดนะคะ เขาก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนผช (เขานั่ง) ภาพที่เห็นคือ เขาคนเดียวกำลังจ้องมองผญคนเดิม นานมากกกกกค่ะ แบบจ้องเลย มองตาค้าง คือภาพมันชัดเจนในหัวเรามากๆ เราแบบเจ็บมากอะ อยากวิ่งหนีไปไกลๆ เขามองนานมากๆ แต่เราทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนเขามองผญคนนั้น จนทำกิจกรรมจับสายรหัสเสร็จ เราก็กลับกัน ก็สเต็ปเดิม เราไม่พูดอะไร จนสุดท้ายก็ทะเลาะกับเขา เขาไม่ยอมรับเลย จนเราต้องบอกว่าเราเห็นกับตานะ ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เขาก็เงียบแล้วบอกไม่คิดอะไร คือเซ้นส์เรามันแรงตั้งแต่ครั้งแรกแล้วอะค่ะ มาซ้ำคนเดิมอีก ละครั้งนี้คือแบบจ้องเลย มันใจสลายอะ เราอยากเลิกอะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน เราก็ไม่ชอบตัวเองนะ เราก็ทรมานนะ เราก็เหนื่อยใจ หลังจากนั้น เราซึมเป็นอาทิตย์ (เขาไม่ยอมเลิก) ทุกๆตอนเย็นเวลาเงียบๆ เราจะร้องไห้ตลอด เราก็ไม่เข้าใจตัวเอง เขาบอกมองไม่คิดอะไร หน้าแปลก .... เขาไม่เคยยอมรับเลย แต่เวลาคนอื่นมองจ้องแฟนตัวเอง ทำไม่พอใจมากๆ ถ้ารู้ว่าผชมองแบบไม่คิดอะไรจะไม่พอใจทำไม เธอก็มองคนอื่นไม่คิดอะไรเหมือนกันนี่ ..หรือมันไม่ใช่ มันชัดเจนค่ะ คือถ้าพูดตรงๆ ก็คือเขาชอบนั่นแหละ เราไม่เคยเห็นเขามองใครแบบนี้ เรางี่เง่าเรายอมรับ แต่คนอื่นๆที่เคยทะเลาะเพราะมองเราไม่เป็นขนาดนี้นะ ...
เขามีเพื่อนสนิทที่สนิทจริงๆเรียนด้วยกัน1คนค่ะ เป็นผช แล้วเพื่อนเขาสนิทกับผญคนนั้น ค่ะ ผญคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทของแฟนเพื่อนเขา งงไหมคะ ถ้างงลองอ่านใหม่ช้าๆค่ะ เราก็ยิ่งกังวล กลัวจะได้เจอกันไหม เพราะเรียนภาคพิเศษเหมือนกัน ถึงจะคนละปีแต่เวลาดรียนก็เวลาเดียวๆกัน อ่อ ผญคนนั้น สมมตืเป็น E แล้วกัน e อยุปีเดียวกับเรา แฟนเราเป็นรุ่นน้อง1ปี ซึ่งเพื่อนเขา ก็มีแฟนอยู่ชั้นปีเดียวกับเรา แล้วแฟนเพื่อนเขาเป็นเพื่อนสนิทกับ eอีกที เขาไปกินเหล้า เที่ยวด้วยกันบ่อย ค่ะ ทำให้เรากังวลมากขึ้น เราระแวงมากๆๆ มันไม่ได้อยากระแวงเลยนะคะ แต่ใจมันไม่เป็นสุข แต่เขาก็ยืนยัน บอกว่าจะไม่ทำอีก จนมีครั้งที่สามค่ะ เรื่องเหมือนเดิม เขามอง แต่เขาไม่รู้ว่าเราเห็น อันนี้เขาบอกว่าเขาไม่ยอมรับ เขาเห็น แล้วเขาก็ไม่สนใจเพราะรู้ว่าเราไม่ชอบ สรุป ที่เราจับได้คือสามครั้ง คนเดิม มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กสำหรับใครหลายคนรวมถึงเขาด้วย แต่เรากลับรู้สึกมากกับเรื่องคนนี้ มันกลับมาทำร้ายเราบ่อยมาก กือบสิบครั้ง ทะเลาะกันทุกครั้ง ผ่านมานานแต่มันยังเจ็บเท่าเดิมค่ะ เวลามันกลับมา เขาพยายามปัด ไม่ให้เราพูด เราอยากให้เขาคลายปม แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันต้องทำยังไง เขาพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่เราค้างคา เขากลัวความผิด เราเปิดโอกาสให้อธิบาย แต่เขาไม่ เอาแต่บอกว่าพูดเรื่องนี้ก็ทะเลาะกันทุกครั้ง แล้วที่ทะเลาะกันมันเป็นเพราะเมิ_ อะ เอาแต่ปัด ไม่ใช้ความพยายามที่จะเข้าใจหรือทำให้ดีขึ้นเลย ยิงคำถามว่าแล้วจะให้ทำยังไง เธอเป็นคนผูก แล้วมาถามฉันว่าต้องแก้ยังไง แบบนี้หรอ เราเหนื่อยมากๆๆๆ นอกจากเรื่องนี้ ก็มีเรื่องที่เขาคุยกับผู้หญิง ผู้หญิงเป็นญาติเขา เอาอีกเราเหมือนไร้สาระอีก แต่คนมันอ่านแชท มันรู้อะ ว่ามันไม่ธรรมดา เรารู้สันดานแฟนเรา เราแกวผญ ตอนนี้เราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมค่ะ เราขอเลิกกับเขาทุกครั้ง เราอยากให้เราสองคนต่างไปเริ่มใหม่ เพราะเราลืมไม่ได้ทำใจไม่ได้จริงๆ เราเหนื่อยกับเรื่องเดิมๆมามากพอแล้ว กี่สิบครั้งแล้ว แต่ละครั้งมันร้องไห้จนน้ำตาจะแห้ง เขากคงเหนื่อย มันก็เหมือนเป็นความผิดเราด้วย ที่ใจไม่ยอมปล่อยวาง แต่สุดท้ายเราก็กลับไปคืนดีกับเขา เราขี้ใจอ่อน แค่เขามาหา เราก็หาย เราเกลียดตัวเองมากๆ ที่เป็นแบบนี้เหมือนความรู้สึหที่เสียไปเมื่อคืนก่อนเธอจะมา ไม่มีค่าอะไรเลย เขาไม่รู้เลย ณ ตอนนี้ เราทะเลาะกันอีก เขาไม่อยากคุยเรื่องนี้ เขาบอกยังไม่ต้องมาคุยกัน เรานอนไม่หลับ เรากลัวว่าพรุ่งนี้เขาจะมาหาเราแล้วเราจะเป็นเหมือนเดิมอีก เราพิมไปบอกเลิกเค้า หลังจาหที่วางสาย เขาพูดจาดูเห็นแก่ตัว เรื่องมันก้แย่พอแล้ว ไม่เข้าใจก็แย่แล้ว แต่คนที่ไม่แม้แต่จะพยายามทำความเข้าใจ มันแย่กว่า เราสับสน ใจนึงอยากเลิก แต่ก็รักมาก เรื่องดีๆเขามีมากเหมือนกัน ถ้าไม่มีเรื่องแบบนี้เขาจะเป็นคนที่น่ารักมากๆ หรือเป็นเพราะเราเอง ที่ต้องปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า คนอื่นคงไม่มานั่งทะเลาะเพราะเรื่องแบบนี้ ตอนนี้ ถ้าเลิกก็ทำใจยากมาก แต่แค่เขามาหา เราก็ใจอ่อนทุกครั้ง แค่เห็นหน้านะคะ
ปล.ทะเลาะทุกครั้งเราบอกเลิกบ่อยเขาไม่เคยยอมเลิกเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนเรารู้ว่าไม่ดีเราอ่านกระทู้ เราก็พยายามไม่บอกเลิก เรารู้มันทำร้ายเค้าทุกครั้ง และเขาไม่เคยบอกเลิกเราเลยสักครั้ง
ความผิดของเขา ที่ยังคงฝังเป็นแผลในใจเรา เวลาไม่ช่วยเยียวยา แล้วอะไรจะช่วยฉันได้?
ฉันคบกับแฟนมากำลังจะเข้าปีที่3 ปัจจุบันเราอยู่มหา'ลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน สาขาเดียวกัน แต่คนละชั้นปี เขาเป็นรุ่นน้องฉัน1ปี จะพยายามรวบรัดให้มากที่สุดนะคะ คือ ตอนแรกที่เขาเข้ามาในชีวิต เขาดูเป็นผู้ชายเจ้าชู้ เยอะ คนรู้จักค่อนข้างพอสมควร โอเคเขาตาหน้าดี แต่เราก็รู้ตัวว่าเราหน้าตาธรรมดา แรกๆ ทางครอบครัวเขาก็คิดว่าทำไมเขาถึงมาคบเรา ก็พอเข้าใจค่ะ เราไม่แต่งตัว ช่วงที่เขาเข้ามา เราเพิ่งเลิกกับแฟนเก่า แฟนเก่าเราบอกเลิกเราเพื่อที่จะไปจีบผู้หญิงคนใหม่ แรกๆก็ตามมาหวงก้าง เราเคยกลับไปเลือกเขา แต่สุดท้ายก็กลับวนมาหาคนปัจจุบันจนได้คบกัน ก็อย่างว่าแหละค่ะ แรกๆอะไรก็หวาน เขาทำให้เรารู้สึกจริงๆว่าคนที่รักเรา(นอกจากพ่อแม่)นั้นเป็นยังไง ทำให้รู้ว่ารักเราโดยที่เขาไม่ต้องพร่ำบอก เราบอกตรงๆ เรากลัว ส่วนนึงยอมรับว่ามาจากแฟนเก่าค่ะ เขาทำเจ็บแสบมาก (ถ้าเล่ากระทู้เดียวคงไม่พอ ) บวกกับความที่เขาหน้าตาดี คุยเยอะ อันนี้รู้แล้วหลังจากได้คบกัน ก่อนหน้านี้เค้าคุยเยอะจริง แต่ตอนคุยกับเรา เขาก็คุยกับเราคนเดียวจริงๆ เขาเป็นคนดีมาตลอดค่ะ ยอมรับว่าเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายมาก อาจจะมีเปลี่ยนไปบ้าง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ก่อนคบกัน เราย้ำเสมอว่าถ้ามีเรื่องผู้หญิง แม้แต่นิดเดียว เราเลิกนะ คนเคยเจ็บอ่าค่ะ แล้วเขาเข้ามาเร็วไม่ได้พักหัวใจเลย ช่วงที่คุยกันแรหๆเราพยายามใจแข็ง ไม่ค่อยตอบ อ่านไม่ตอบบ้าง อยากรู้เชิงอ่าค่ะ เพราะเพื่อนก็เตือนมาเยอะ สุดท้ายเขาก็พิสูจน์ตัวเขา จนเราคบหันจริงจัง ไปมาหาสู่ครอบครัวตลอด ทั้งบ้านเราบ้านเขา บ้านเราพ่อแม่จะเข้าหายาก แรกๆก็ไม่ชอบเค้า แต่ตอนนี้ ไว้ใจมากๆค่ะ เขาแคร์เรามากๆ ไม่ค่อยไปกับเพื่อน ติดเรา เราก็ติดเขาค่ะ เราก็อยากให้ไปกับเพื่อนบ้าง แต่ทุหครั้งเขาก็เอาเราไปด้วย ทุกคนที่อยู่รอบตัวเรา ต่างบอกว่าเราโชคดี เราก็รู้สึกแบบนั้นค่ะ เขาเป็นคนรักครอบครัว มีอะไรจะให้คีอบครัวตลอด ไม่สูบบุหรี่ กินเหล้าเบียบ้าง แต่ตอนคบเรา กินนับครั้งได้ค่ะ จริงๆ ดูเหมือนจะดีทุกอย่างใช่ไหมคะ ใช่ค่ะ เขาดี เขารักเรา แต่ปัญหามันคงอยู่ที่ตัวเรา ที่มีปมมากมายในใจ อ่อนไหว ขี้กลัว บอกตรงๆคิดตลอดว่าอยากปล่อยเขาให้ไปเจอคนดีๆ เราเหมือนคนที่ไม่พร้อมจะมีใคร เรื่องที่บอกว่าฝังใจ เราเชื่อว่าหลังจากข้อความนี้ เราอาจจะโดนด่าเละค่ะ555 แต่ไม่เป็นไร คนดราผ่านมาไม่เหมือนกันเนอะ วันนั้นเราอยู่ที่มอค่ะ ไปทานข้าวด้วยกันปกติ เรายืนด้วยกันหน้าร้านอาหาร เขามองผู้หญิง ใช่ค่ะ เขามองผู้หญิง เขามองข้ามหัวเรา เราเห็น เราเงียบ เดินมาที่ตู้เอทีเอ็ม เอาอีกค่ะ หันกลับไปชะเง้อมองอีกข้ามหัวเรา ผู้หญิงคนนั้นก็มองค่ะ คนนั้นเรารู้จักค่ะ เจ้อเดียวกันด้วย แต่คนละภาค เราอยู่กลุ่มเดียวกับผญตอนรับน้องค่ะ แต่ไม่เคยคุยกันนะ หลังจากกลับห้องเราเงียบ ไม่พูด จนสุดท้ายทะเลาะกัน หนักมากถือเป็นครั้งแรกที่หนักมาก จะบอกไงดี คือก่อนหน้านี้ก้มีทะเลาะกันบ้างตอนเดินเที่ยว เห็นเขาแอบมองผญ แต่คนนี้มันบอกไม่ถูกอ่ะค่ะ คือมันโกรธมาก เจ็บมาก บอหเขาว่า ถ้ามีอีก เห็นว่ามองผญอีกเลิกเลยได้ไหมล่ะ ตอนนั้นก้คิดนะคะ ว่าดูดิ๊จะยอมมั้ย สรุปเขาตกลงค่ะ แต่พอผ่านไป สมองมันก็จะชอบแสดงภาพขึ้นมาบ่อยๆ ร้องไห้บ่อยๆ คือภาพมันชัดมากอ่ะค่ะ ก็ทะเลาะกันบอกเลิก แต่สุดท้ายก็ยังคบกันค่ะ เพราะก็คิดบ้างว่าคนอื่นมันเรื่องใหญ่กว่านี้ คนอื่นรู้คงด่าเราแน่ พอถึงวันที่เขาได้เข้ามาในมหาลัยเดียวกับเรา เขาอยู่คนละภาคกับเรา คือภาคพิเศษ เราอยู่ภาคปกติผญก้อยู่ภาคพิเศษค่ะ การจับสายรหัสก็จะแยกกัน วันที่เขาไปจับเราก็ไปดูด้วย เขาได้จับคนท้ายๆ ซึ่งเหลือคนน้อย แล้วผญคนนั้นก็ยังไม่ได้สาย ตอนนั้น เราไปยืนข้างหลังแฟนเรา แต่ไม่ได้ชิดนะคะ เขาก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนผช (เขานั่ง) ภาพที่เห็นคือ เขาคนเดียวกำลังจ้องมองผญคนเดิม นานมากกกกกค่ะ แบบจ้องเลย มองตาค้าง คือภาพมันชัดเจนในหัวเรามากๆ เราแบบเจ็บมากอะ อยากวิ่งหนีไปไกลๆ เขามองนานมากๆ แต่เราทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนเขามองผญคนนั้น จนทำกิจกรรมจับสายรหัสเสร็จ เราก็กลับกัน ก็สเต็ปเดิม เราไม่พูดอะไร จนสุดท้ายก็ทะเลาะกับเขา เขาไม่ยอมรับเลย จนเราต้องบอกว่าเราเห็นกับตานะ ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เขาก็เงียบแล้วบอกไม่คิดอะไร คือเซ้นส์เรามันแรงตั้งแต่ครั้งแรกแล้วอะค่ะ มาซ้ำคนเดิมอีก ละครั้งนี้คือแบบจ้องเลย มันใจสลายอะ เราอยากเลิกอะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน เราก็ไม่ชอบตัวเองนะ เราก็ทรมานนะ เราก็เหนื่อยใจ หลังจากนั้น เราซึมเป็นอาทิตย์ (เขาไม่ยอมเลิก) ทุกๆตอนเย็นเวลาเงียบๆ เราจะร้องไห้ตลอด เราก็ไม่เข้าใจตัวเอง เขาบอกมองไม่คิดอะไร หน้าแปลก .... เขาไม่เคยยอมรับเลย แต่เวลาคนอื่นมองจ้องแฟนตัวเอง ทำไม่พอใจมากๆ ถ้ารู้ว่าผชมองแบบไม่คิดอะไรจะไม่พอใจทำไม เธอก็มองคนอื่นไม่คิดอะไรเหมือนกันนี่ ..หรือมันไม่ใช่ มันชัดเจนค่ะ คือถ้าพูดตรงๆ ก็คือเขาชอบนั่นแหละ เราไม่เคยเห็นเขามองใครแบบนี้ เรางี่เง่าเรายอมรับ แต่คนอื่นๆที่เคยทะเลาะเพราะมองเราไม่เป็นขนาดนี้นะ ...
เขามีเพื่อนสนิทที่สนิทจริงๆเรียนด้วยกัน1คนค่ะ เป็นผช แล้วเพื่อนเขาสนิทกับผญคนนั้น ค่ะ ผญคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทของแฟนเพื่อนเขา งงไหมคะ ถ้างงลองอ่านใหม่ช้าๆค่ะ เราก็ยิ่งกังวล กลัวจะได้เจอกันไหม เพราะเรียนภาคพิเศษเหมือนกัน ถึงจะคนละปีแต่เวลาดรียนก็เวลาเดียวๆกัน อ่อ ผญคนนั้น สมมตืเป็น E แล้วกัน e อยุปีเดียวกับเรา แฟนเราเป็นรุ่นน้อง1ปี ซึ่งเพื่อนเขา ก็มีแฟนอยู่ชั้นปีเดียวกับเรา แล้วแฟนเพื่อนเขาเป็นเพื่อนสนิทกับ eอีกที เขาไปกินเหล้า เที่ยวด้วยกันบ่อย ค่ะ ทำให้เรากังวลมากขึ้น เราระแวงมากๆๆ มันไม่ได้อยากระแวงเลยนะคะ แต่ใจมันไม่เป็นสุข แต่เขาก็ยืนยัน บอกว่าจะไม่ทำอีก จนมีครั้งที่สามค่ะ เรื่องเหมือนเดิม เขามอง แต่เขาไม่รู้ว่าเราเห็น อันนี้เขาบอกว่าเขาไม่ยอมรับ เขาเห็น แล้วเขาก็ไม่สนใจเพราะรู้ว่าเราไม่ชอบ สรุป ที่เราจับได้คือสามครั้ง คนเดิม มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กสำหรับใครหลายคนรวมถึงเขาด้วย แต่เรากลับรู้สึกมากกับเรื่องคนนี้ มันกลับมาทำร้ายเราบ่อยมาก กือบสิบครั้ง ทะเลาะกันทุกครั้ง ผ่านมานานแต่มันยังเจ็บเท่าเดิมค่ะ เวลามันกลับมา เขาพยายามปัด ไม่ให้เราพูด เราอยากให้เขาคลายปม แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันต้องทำยังไง เขาพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่เราค้างคา เขากลัวความผิด เราเปิดโอกาสให้อธิบาย แต่เขาไม่ เอาแต่บอกว่าพูดเรื่องนี้ก็ทะเลาะกันทุกครั้ง แล้วที่ทะเลาะกันมันเป็นเพราะเมิ_ อะ เอาแต่ปัด ไม่ใช้ความพยายามที่จะเข้าใจหรือทำให้ดีขึ้นเลย ยิงคำถามว่าแล้วจะให้ทำยังไง เธอเป็นคนผูก แล้วมาถามฉันว่าต้องแก้ยังไง แบบนี้หรอ เราเหนื่อยมากๆๆๆ นอกจากเรื่องนี้ ก็มีเรื่องที่เขาคุยกับผู้หญิง ผู้หญิงเป็นญาติเขา เอาอีกเราเหมือนไร้สาระอีก แต่คนมันอ่านแชท มันรู้อะ ว่ามันไม่ธรรมดา เรารู้สันดานแฟนเรา เราแกวผญ ตอนนี้เราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมค่ะ เราขอเลิกกับเขาทุกครั้ง เราอยากให้เราสองคนต่างไปเริ่มใหม่ เพราะเราลืมไม่ได้ทำใจไม่ได้จริงๆ เราเหนื่อยกับเรื่องเดิมๆมามากพอแล้ว กี่สิบครั้งแล้ว แต่ละครั้งมันร้องไห้จนน้ำตาจะแห้ง เขากคงเหนื่อย มันก็เหมือนเป็นความผิดเราด้วย ที่ใจไม่ยอมปล่อยวาง แต่สุดท้ายเราก็กลับไปคืนดีกับเขา เราขี้ใจอ่อน แค่เขามาหา เราก็หาย เราเกลียดตัวเองมากๆ ที่เป็นแบบนี้เหมือนความรู้สึหที่เสียไปเมื่อคืนก่อนเธอจะมา ไม่มีค่าอะไรเลย เขาไม่รู้เลย ณ ตอนนี้ เราทะเลาะกันอีก เขาไม่อยากคุยเรื่องนี้ เขาบอกยังไม่ต้องมาคุยกัน เรานอนไม่หลับ เรากลัวว่าพรุ่งนี้เขาจะมาหาเราแล้วเราจะเป็นเหมือนเดิมอีก เราพิมไปบอกเลิกเค้า หลังจาหที่วางสาย เขาพูดจาดูเห็นแก่ตัว เรื่องมันก้แย่พอแล้ว ไม่เข้าใจก็แย่แล้ว แต่คนที่ไม่แม้แต่จะพยายามทำความเข้าใจ มันแย่กว่า เราสับสน ใจนึงอยากเลิก แต่ก็รักมาก เรื่องดีๆเขามีมากเหมือนกัน ถ้าไม่มีเรื่องแบบนี้เขาจะเป็นคนที่น่ารักมากๆ หรือเป็นเพราะเราเอง ที่ต้องปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า คนอื่นคงไม่มานั่งทะเลาะเพราะเรื่องแบบนี้ ตอนนี้ ถ้าเลิกก็ทำใจยากมาก แต่แค่เขามาหา เราก็ใจอ่อนทุกครั้ง แค่เห็นหน้านะคะ
ปล.ทะเลาะทุกครั้งเราบอกเลิกบ่อยเขาไม่เคยยอมเลิกเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนเรารู้ว่าไม่ดีเราอ่านกระทู้ เราก็พยายามไม่บอกเลิก เรารู้มันทำร้ายเค้าทุกครั้ง และเขาไม่เคยบอกเลิกเราเลยสักครั้ง