ฉันสนิทกับเพื่อนคนหนึ่ง คือจริงๆแล้วฉันชอบเขาตั้งแต่แรก ตอนนั่นเขามีแฟนแล้ว ฉันก้ยังรักเค้านะ แต่.มีขอบเขตจำกัด พอวันหนึ่งเขาเลิกกับแฟนเจาๆก้มาปรึกษาเราจนเราสนิทกัน สนิทมากจนไปไหนมาไหนด้วยกัน คุยกันห่วงกัน ดูแลกันตลอด เค้าพาเราไปเจอครอบครัว ครอบครัวเขาปลื้มในตัวฉัน แต่.คือเราเป็นเพื่อนกัน ฉันก้ไม่คิดอะไรมาก จนวันหนึ่งรู้สึกว่าเขาเริ่มห่างหาย เงียบไป  เราเริ่มคุยกันน้อยลง จนฉันรู้ว่าเขามีคนอื่น ซึ่งตอนนั้นหัวใจฉัน ร่างกายนั้นอ่อนแอมาก คือเเบว่าเสียใจสุดๆจนแสดงนิสัยหึง หวง งี่เง่า ออกมา ซึ่งมันทำให้ฉันเปลี่ยน เราทะเลาะกันทุกวัน จนฉันเงียบหายไแ เขาก้ทักมา เหมือนจะรั้งเราไว้ เขาบอกกับฉันว่าเขาไม่อยากเสียเราไป เพราะเราดีกับเขามากๆ ฉันก้ถามว่าเราจะรักกันได้ไหม? เขาก้บอกว่ายังไม่ถึงเวลาที่เราจะเป็นแฟนกัน เขาไม่อยากบอกเลิกฉัน อยากให้ฉันอยู่กับเขาแบบนี้นานๆอยุเคียงข้างกันตลอดไป อนาคตเขาอาจจะเปลี่ยนไปมากกว่านี้ก้ได้ และเขาก้บอกฉันว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าเราชอบเขา เราก้บอกว่าก้เพราะเราจะกลัวเสียเขาไปเหมือนคนก่อน เราเลยเลือกไม่พูด คือตอนนี้เขาแล้วฉันก้มีความรู้สึกดีๆต่อกัน แต่.เขาไม่เลือกฉัน เขาเลือก ผญ คนนั้น เขาบอกว่าฉันจะงอแงกับเขาอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆไม่ได้อีกแล้ว เพราะเขามี ผญ คนนั้นแล้ว เจ็บดีเน้อ ที่จ้องเห้นคนมี่เนารักไปรักกับคนอื่น ตอนนี้ใจหนึ่งก้ยังรักเขา อีกใจก่อยากจะลืมเขาไป ถ้ารู้งี้บอกไปตั้งแต่แรกว่ารักเขาจะได้ไม่ต้องเสียเขาไป พูดคำว่ารักออกไปก้ไม่มีความหมาย กลายเป็นแค่เพื่อน