มาบวชวัดไกลบ้านแล้วปรับตัวไม่ถูก

เริ่มต้นเลยนะครับ ขอแทนตัวว่าผม ผมเป็นพระใหม่พึ่งบวชได้ อาทิตย์กว่าๆ ขอเกริ่นก่อนว่า วัดนี้อยู่ในจังหวัดนครราชสีมา แล้วตัวผมเป็นคนกรุงเทพ ที่มาบวชวัดนี้เพราะแม่เป็นคนบ้านนี้ครับ ก่อนหน้านี้ผมก็มาที่นี่ปีละประมาณ 1-2 ครั้ง พอมาดูวัด วัดเจริญมาก อาการศดี เหมาะกับการมาปฏิบัติธรรมมากๆครับ เมื่อถึงวัยที่ต้องบวชทดแทนบุญคุณแม่ผมจึงเลือกมาบวชวัดนี้ ผมตั้งใจจะบวช 1พรรษาครับ ทีนี้ข้ามมาตอนบวช พอบวชเป็นพระ ผมก็ให้หลานอายุประมาณ10บวชมานอนด้วยครับ หลานผมเป็นคนบ้านนี้ก็จะรู้จักพระหลายรูป ซึ่งบวชวันแรกๆผมก็เดินตามหลวงพี่ที่อายุไร่เรี่ยกันแล้วเขาบวชก่อนผมไม่กี่วัน มีงานอะไรผมก็จะคอยช่วย เหมือนเป็นพระใหม่เหมือนกัน4รูปรวมผมด้วย แต่หลวงพี่3ท่านเป็นคนบ้านเดียวกันหมดเลยครับ คุยสนิทกัน พอเวลาผ่านมาประมาณ 1 สัปดาห์ ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะ หลวงพี่3รูปนั้น ไปไหนก็ไปด้วยกัน ผมก็จะคอยเดินตาม แต่บางทีพวกเขาก็แยกกันขึ้นกุฏิต่างคนต่างขึ้น ผมไม่รู้จะทำอะไรต่อผมก็ขึ้นบ้าง ขึ้นมานั่งมาพักผ่อนบนกุฏิไม่มีใครมาเรียกมาอะไร พอตอนช่วงเย็นๆผมลงไป ผมเห็นเขาทำงานกันอยู่ ผมก็คิดในใจ ไปไหนทำไมไม่เรียกเรามั่งวะ ผมก็ใช้ชีวิตปกติมาเรื่อยๆครับไม่ค่อยสุงสิงกับใครถึงเวลาทำวัตรก็ไปทำ เวลาฉันท์ก็ลงไป เวลาหลวงพ่อสั่งงานก็ทำ พอมาวันนี้ หลวงพี่ 3 รูปนั้นเขานั่งเล่นนั่งคุยกัน หลานผมซึ่งรู้จักกับหลวงพี่3รูปนั้น ก็ไปนั่งด้วย ส่วนผมก็อยู่กุฏิคนเดียวเพราะไม่มีใครมาชวน พอหลานผมกลับมาจะนอนมันก็เล่าให้ฟังว่า หลวงพี่3รูปนั้น บอกว่า แรกๆผมก็ช่วยงาน แต่หลังๆเก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ทำอะไร งานก็ไม่ช่วยทำ ซึ่งหลานผมก็บอกกลับไปว่า ทำไมหลวงพี่ไม่มาเรียกล่ะ 3ท่านนั้นก็ตอบว่า มันใช่เรื่องที่ต้องเรียกหรอ ควรรู้หน้าทีสิ ซึ่งพอผมได้ยินผมรู้สึกโดดเดี่ยวมาก จะสึกก็เสียความตั้งใจที่จะบวชให้โยมแม่ รบกวนขอความคิดเห็นชาวพันทิปด้วยนะครับ