เขาล่ำลือกันว่าหลวงตา คุยกับสัตว์รู้เรื่อง #พระสิ้นคิด #พุทธอุทยานที่พักสงฆ์วัดป่าบ่อน้ำพระอินทร์

การถอดความ:
"00:01) สมัยกูบวชใหม่ๆ เค้าเอาหมูมาปล่อยวัด [เสียงหัวเราะ] นะ เอ่อ
แล้วทีเนี้ยมันอยู่วัดกินอุดมสมบูรณ์เนาะ เอาขนมให้เอาข้าวเอาอะไรให้ข้าวก้นบาตร อะไรเงี้ย
มันก็ตัวโต ตัวใหญ่มาก เป็นตัวเมีย เออ ทีนี้เวลามันติดสัตว์ มันติดสัตว์มันหงุดหงิดมันก็วิ่งไล่พระไง
พระก็กลัวมัน [เสียงหัวเราะ] นะพระอยู่วัดนั้นหลบหมดล่ะถ้าเห็นหมูตอนนั้นน่ะเนาะ แล้วเวลาตากผ้าเนี่ยมันล่ะมันหงุดหงิดมัน ก็จะไปดึงผ้าลงมาหมดอ่ะผ้าจีวรผ้าอาบน้ำ พระผ้าสบงตาก ต้องรู้ พระต้องรีบเก็บเฝ้าเฝ้าเฝ้าแล้วต้องรีบ เก็บเดี๋ยวถ้าอีหมูตัวนี้มามันจะโอ้โห แล้วก็ไม่กล้าเผชิญหน้ามัน

(01:07) มันคงบอกหลวงพี่ช่วยด้วยประมาณเนี้ย
วันนึงกูลืมเก็บผ้า [เสียงหัวเราะ] นะอยู่กุฏิเนาะ กูก็เลยนึกขึ้นได้เดี๋ยวอีหมูมาเออ เดี๋ยวมันจะมาดึงผ้ากูรีบลุกไปดึงผ้าลง
เผชิญหน้า มันอยู่ฝั่งนั้นกูอยู่ฝั่งเนี่ย [เสียงหัวเราะ]
แล้วพระพวกนั้นก็อยู่ในกุฏิก็ส่องน่ะ หน้าต่างดูกูก็มีหมู กูจะทำยังไงกับหมู กูก็หนีไม่ออกนะมันอยู่ใกล้ไงเผชิญหน้ากัน
กูเลยบอกนางมูเอ้ย มันก็ฟังกูนะยืนฟัง

"นางหมูเอ้ยกูกับก็เหมือนกันแหละแต่กู ก็ทนเอา" อ่า จริงกูพูดอย่างเงี้นะ อ่าอดทนเอาใช้ขันติเนาะเออ อ่ามันก็

(02:15) ก้มหน้าฟังนะ เอ่อ กูก็อาศัยคำบริกรรมนี่แหละข่มไว้ เอ่อ อืมอดทนเอาเด้อ อ่า
กูช่วยไม่ได้หรอกกูเป็นนักบวช อ่าถ้ากูไม่บวชกูอาจจะช่วยได้อยู่
กูว่าไง อย่างนี้กูเป็นนักบวชเนาะเราต้องข่มเอา อดทนใช้ขันติบารมี มันฟังเชื่อมั้ย เออเค้าเลยร่ำรือว่าก็คุยกับสรรพสัตว์รู้เรื่อง แล้วทีนี้พอกูพูดจบเนาะ
กูก็เดินหันหลังพยายามเข้ากุฏิมันก็หันหน้า หันหลังกลับเดินไปก้มหน้าไป
โอ๊ยน่าสงสารมาก จนพระพวกนั้นร่ำรือว่ากูคุยกับหมูรู้เรื่อง เห็นมั้ยเอ่อ"